Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

10
Ως προς τον Αλεξανδρινό κώδικα,για να τα πιάσουμε ενα ενα.(Θα μου δίνετε χρόνο γιατί δεν έχω πολύ)

Γιατί στο 6.2 το έχει μεταφράσει άγγελοι
και στο 6.4 το έχει μεταφράσει υιοι του Θεού

δεδομένου οτι στο μασοριτικό και στο 6.2 και στο 6.4 γράφει μπενε χα ελοχιμ;

Αν το βάλει ο Λιακόπουλος Μ_ δικαίωμα του,αλλά ας εξηγήσει κάποιος πρώτα (και αυτός επίσης)γιατί έχουμε διπλή μετάφραση;

Μπενε χα ελοχιμ λέει στο 6.2 και το μεταφράζει άγγελοι
Μπενε χα ελοχιμ λεει και στο 6.4 και το μεταφράζει υιοί του Θεού

Γιατί δεν έβαλε και στα 2 άγγελοι(εφόσον πιστεύει οτι οι υιοι του Θεού είναι οι ουράνιοι αγγελοι) ή και στα 2 υιοί του Θεού;

Επισημαίνω οτι η ακριβής μετάφραση του μπενε χα ελοχίμ είναι οι υιοί των ελοχίμ,εξού και το υιοι του Θεού.

Ελοχιμ,είναι λέξη προσδιοριστική του θεού,άσχετα πως το μεταφράζει ο Λιακόπουλος,άλλοτε χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στον Θεό ως πληθυντικό,άλλοτε χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε λατρεία άλλων θεών.

Αρα έχουμε στο 6.2 οχι μια μετάφραση,αλλά μια αντίληψη του συγγραφέα ή της εποχής του ,ενω στο 6.4 έχουμε κανονική μετάφραση.
Κάτι λοιπόν μας διαφεύγει.

Μην τα κοιτάμε στείρα τα πράγματα.
Λέει στο 6.2 άγγελοι,αρα τελείωσε!



Ο Λιακόπουλος το ελοχιμ το έχει θεωρήσει ως ομάδα αγγέλων και τους εχεις βάλει ως βοηθούς στην δημιουργία,αλλά εδω θέλει ανάλυση που θα γίνει αλλού,γιατί δογματικά είναι μέγα λάθος.

Ακόμα και έτσι,μιλώντας υποθετικά ,γιατί δεν το δέχομαι,η μετάφραση είναι υιοί των αγγέλων ελοχιμ.
Αρα και πάλι δεν βγαίνει άγγελοι.Οπότε κάποιος αναρωτιέται,ποιοι είναι οι υιοί των αγγέλων ελοχίμ;

Τι κανει λοιπόν ο Λιακόπουλος,θεωρεί τους μπενέ χα ελοχίμ ,άλλη ομάδα αγγέλων,βασιζόμενος στην καμπαλιστική αγγελολογία.(Θα το δούμε και αυτό αλλού).

Επανερχόμενος στο θέμα,άρα τίθεται ερώτημα,γιατί κάποιοι αναφέρουν τους υιούς του θεού ως τους επουρανίους αγγέλους ;
Μεταφράστηκε σωστά ως άγγελοι ή πιο σωστό είναι οι υιοί του θεού;

Αρα εμείς πρέπει να εξετάσουμε ποιοι είναι οι υιοί του θεού;
Είναι οι επουράνιοι άγγελοι ή είναι κάποιοι άλλοι;

Θα επανέλθω αύριο θεού θέλοντος.

Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

11
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΩΝ ∆ΑΙΜΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑ ΤΟΙΣ ΕΘΝΕΣΙ
ΜΑΝΤΕΙΑ ΤΕ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΡΙΑ

«Εὖ μὲν οὖν λέγουσι καὶ οἱ λέγοντες ὅτι Πλάτων τὸ ταῖς γεννωμέναις ποιότησιν
ὑποκείμενον στοιχεῖον ἐξευρών, ἣν ὕλην καλοῦσιν, πολλῶν ἀπήλλαξεν καὶ
μεγάλων ἀποριῶν τοὺς φιλοσόφους. ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν πλείονας λῦσαι καὶ μείζονας
ἀπορίας οἱ τὸ τῶν δαιμόνων γένος ἐν μέσῳ θεῶν καὶ ἀνθρώπων θέντες καὶ τρόπον
τινὰ τὴν κοινωνίαν ἡμῶν συνάγον εἰς ταὐτὸ καὶ συνάπτον ἐξευρόντες, εἴτε μάγων
τῶν περὶ Ζωροάστρην ὁ λόγος οὗτός ἐστιν εἴτε Θρᾴκιος ἀπὸ Ὀρφέως ἢ Αἰγύπτιος ἢ
Φρύγιος, ὡς τεκμαιρόμεθα ταῖς ἑκατέρωθι τελεταῖς ἀναμεμιγμένα πολλὰ θνητὰ καὶ
πένθιμα τῶν ὀργιαζομένων καὶ δρωμένων ἱερῶν ὁρῶντες. Ἑλλήνων δὲ Ὅμηρος μὲν
ἐπιφαίνεται κοινῶς ἀμφοτέροις χρώμενος τοῖς ὀνόμασιν καὶ τοὺς θεοὺς ἔστιν ὅτε
δαίμονας προσαγορεύων. Ἡσίοδος δὲ καθαρῶς καὶ διωρισμένως πρῶτον ἐξέθηκεν
τῶν λογικῶν τέσσαρα γένη· θεούς, εἶτα δαίμονας, εἶτα ἥρωας, τὸ δ' ἐπὶ πᾶσιν
ἀνθρώπους. ἐξ ὧν ἔοικε ποιεῖν τὴν μεταβολήν, τοῦ μὲν χρυσοῦ γένους εἰς δαίμονας
πολλοὺς κἀγαθούς, τῶν δ' ἡμιθέων εἰς ἥρωας ἀποκριθέντων.» 5.4.2 Εἶθ' ἑξῆς φησιν·
«Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων οὐκ ἀναγκαῖον ἡμᾶς ∆ημητρίῳ διαφέρεσθαι. καὶ γὰρ κἂν
πλείων εἴη χρόνος κἂν ἐλάττων κἂν τεταγμένος κἂν ἄτακτος, ἐν ᾧ μεταλλάττει
δαίμονος ψυχὴ καὶ ἥρωος βίος, οὐδὲν ἧττον, ἐφ' ᾧ βούλεται, δεδείξεται μετὰ
μαρτύρων σοφῶν καὶ παλαιῶν ὅτι φύσεις τινές εἰσιν ὥσπερ ἐν μεθορίῳ θεῶν καὶ
ἀνθρώπων δεχόμεναι πάθη θνητὰ καὶ μεταβολὰς ἀναγκαίας, οὓς δαίμονας ὀρθῶς
ἔχει κατὰ νόμον πατέρων ἡγουμένους καὶ ὀνομάζοντας σέβεσθαι.» Τούτοις μεθ'
ἕτερα ἐπιλέγει· «Τὸ μὲν οὖν ἐφεστάναι τοῖς χρηστηρίοις μὴ θεούς, οἷς ἀπηλλάχθαι
τῶν περὶ γῆν προσῆκόν ἐστιν, ἀλλὰ δαίμονας ὑπηρέτας θεῶν, οὐ δοκεῖ μοι κακῶς
ἀξιοῦσθαι· τὸ δὲ τοῖς δαίμοσι τούτοις, μονονουχὶ δραχμὴν λαμβάνοντας ἐκ τῶν
ἐπῶν τῶν Ἐμπεδοκλέους, ἁμαρτίας καὶ ἄτας καὶ πλάνας θεηλάτους ἐπιφέρειν,
τελευτῶντας δὲ καὶ θανάτους ὥσπερ ἀνθρώπων ὑποτίθεσθαι, θρασύτερον ἡγοῦμαι
καὶ βαρβαρικώτερον.» 5.4.3 Καὶ πάλιν προστίθησι τοῖς εἰρημένοις ταῦτα· «Εἰσὶ γὰρ
ὡς ἐν ἀνθρώποις καὶ δαίμοσιν ἀρετῆς διαφοραὶ καὶ τοῦ παθητικοῦ καὶ ἀλόγου τοῖς
μὲν ἀσθενὲς καὶ ἀμαυρόν ἐστι λείψανον ὡς περίττωμα, τοῖς δὲ πολὺ καὶ
δυσκατάσβεστον ἔνεστιν, ὧν ἴχνη καὶ σύμβολα πολλαχοῦ θυσίαι τε καὶ τελεταὶ καὶ
μυθολογίαι σῴζουσι καὶ διαφυλάττουσι διεσπαρμέναι. καὶ περὶ μὲν τῶν μυστικῶν,
ἐν οἷς τὰς μεγίστας ἐμφάσεις καὶ διαφάσεις λαβεῖν ἔστι τῆς περὶ δαιμόνων ἀληθείας,

«εὔστομά μοι κείσθω» καθ' Ἡρόδοτον. ἑορτὰς δὲ καὶ θυσίας, ὥσπερ ἡμέρας
ἀποφράδας καὶ σκυθρωπάς, ἐν αἷς ὠμοφαγίαι καὶ διασπασμοὶ νηστεῖαί τε καὶ
κοπετοί, πολλαχοῦ δὲ πάλιν αἰσχρολογίαι πρὸς ἱεροῖς «μανίαι τε ἄλλαι ὀρινόμεναι
ῥιψαύχενι σὺν κλόνῳ», θεῶν μὲν οὐδενί, δαιμόνων δὲ φαύλων ἀποτροπῆς ἕνεκα
φήσαιμ' ἂν τελεῖσθαι παραμύθια· τὰς πάλαι ποιουμένας ἀνθρωποθυσίας οὔτε θεοὺς
96
ἀπαιτεῖν ἢ προσδέχεσθαι πιθανόν ἐστιν οὔτε μάτην ἂν ἐδέχοντο βασιλεῖς καὶ
στρατηγοί, παῖδας αὑτῶν ἐπιδιδόντες καὶ καταρχόμενοι καὶ σφάττοντες, ἀλλὰ
χαλεπῶν καὶ δυστρόπων ὀργὰς καὶ βαρυθυμίας ἀφοσιούμενοι καὶ ἀποπιμπλάντες
ἀλαστόρων ἐν τοῖσδε μανικοὺς ἔρωτας, οὐ δυναμένων οὐδὲ βουλομένων σώμασιν
καὶ διὰ σωμάτων ὁμιλεῖν. ἀλλ' ὥσπερ Ἡρακλῆς Οἰχαλίαν ἐπολιόρκει διὰ παρθένον,
οὕτω πολλάκις ἰσχυροὶ καὶ βίαιοι δαίμονες ἐξαιτούμενοι ψυχὴν ἀνθρωπίνην
περιεχομένην σώματι λοιμούς τε πόλεσι καὶ γῆς ἀφορίας ἐπάγουσιν καὶ πολέμους
καὶ στάσεις ταράττουσιν, ἄχρι οὗ λάβωσι καὶ τύχωσιν οὗ ἐρῶσιν.» 5.4.4 Σαφῶς διὰ
τούτων ὁ προδηλωθεὶς φιλόσοφος ὅτι δαίμοσιν πονηροῖς τὰ προειρημένα κατὰ
πάσας τὰς πόλεις ἐπετελεῖτο παρέστησεν. εἰ δὲ καί τινες, ὥς φασιν, ἐν τούτοις ἦσαν
ἀγαθοὶ τὴν φύσιν ἢ καὶ θεοί, τί χρῆν θεραπεύειν τοὺς φαύλους, πρὸς τῶν ἀγαθῶν
ἀπελαύνεσθαι αὐτοὺς δέον; 5.4.5 εἰ γὰρ δή τινες ἦσαν αὐτοῖς ἀγαθοὶ προστάται,
τούτοις ἐπιθαρσοῦντας τὸ μηθὲν τῶν χειρόνων χρῆν δήπου φροντίζειν, καὶ διὰ
σωφρόνων λόγων τε καὶ εὐχῶν, ἀλλὰ μὴ δι' αἰσχρορρημοσυνῶν τὰς ἐναντίας
ἀποτρέπεσθαι δυνά5.4.6 μεις. ὅτε δὲ τούτων μὲν οὐδὲν ἔπραττον, βίῳ δὲ αἰσχρῷ καὶ
ἀκολάστῳ καὶ ῥήμασιν ἀσέμνοις ὠμοφαγίαις τε καὶ διασπασμοῖς καὶ
ἀνθρωποθυσίαις τοῖς πονηροῖς δαίμοσιν ἐκαθικέτευον, πῶς καὶ δυνατὸν ἦν αὐτοὺς
τὰ τοιαῦτα δρῶντας καὶ τὰ τοῖς φαύλοις κεχαρισμένα διαπραττομένους, τῷ ἐπὶ
πάντων θεῷ ἢ ταῖς ὑπ' αὐτὸν θείαις δυνάμεσιν ἢ ὅλως ἀγαθοῖς τισι προσοικειοῦ5.4.7
σθαι;
ἀλλὰ γὰρ τοῖς πᾶσιν πρόδηλον ὡς ὁ τὰ φίλα τοῖς φαύλοις ἐπιτελῶν οὐκ ἄν
ποτε τῶν ἀγαθῶν γένοιτο προσφιλής. οὐκ ἄρα θεοῖς οὐδ' 5.4.8 ἀγαθοῖς δαίμοσιν,
μόνοις δὲ τοῖς φαύλοις ἐλάτρευον οἱ δεδηλωμένοι. ἔτι δὲ μᾶλλον τοῦτον πιστοῦται
τὸν λόγον ὁ Πλούταρχος ἐν οἷς φησι τὰς μυθικὰς ὡς περὶ θεῶν διηγήσεις λόγους
εἶναί τινας περὶ δαιμόνων τά τε παρ' Ἕλλησιν ᾀδόμενα γιγαντικά τινα καὶ Τιτανικὰ
δαιμονικὰ εἶναι διηγήματα,
5.4.9 ὡς καινοτέραν ὑποβάλλειν διάνοιαν. μήποτε ἄρα
τοιαῦτα ἦν τὰ περὶ τῶν πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ γιγάντων ἐν τῇ θείᾳ γραφῇ λεγόμενα
τά τε περὶ τῶν τούτους γεγεννηκότων, περὶ ὧν εἴρηται· «ἰδόντες δὲ οἱ ἄγγελοι τοῦ
θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἐκ
πασῶν ὧν ἐξελέξαντο»· ἀφ' ὧν ἐγεννήθησαν «οἱ γίγαντες οἱ ὀνομαστοὶ ἐξ 5.4.10
αἰῶνος». εἴποι γὰρ ἄν τις τούτους ἐκείνους εἶναι καὶ τὰ ἐκείνων πνεύματα παρὰ τοῖς
μετὰ ταῦτα ἀνθρώποις τεθεοποιημένα καὶ τὰς ἐκείνων μάχας τάς τε πρὸς ἀλλήλους
διαστάσεις καὶ τοὺς πολέμους ταῦτ' εἶναι τὰ ὡς περὶ θεῶν μυθευόμενα.
λέγει δ' οὖν
ὁ Πλούταρχος ἐν ᾧ συνέταξεν λόγῳ «Περὶ τῶν κατὰ τὴν Ἶσιν καὶ τοὺς Αἰγυπτίων
θεοὺς» αὐτοῖς ῥήμασιν ταῦτα· 5.5.1 εʹ. ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΔΩ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΚΡΙΒΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ... ΕΧΩ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ....
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος evaggelia την 07 Φεβ 2014, 23:14, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

12
ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΛΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΟΡΙΣΜΟ.....ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>

Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

13
grecko έγραψε:Ως προς τον Αλεξανδρινό κώδικα,για να τα πιάσουμε ενα ενα.(Θα μου δίνετε χρόνο γιατί δεν έχω πολύ)

Γιατί στο 6.2 το έχει μεταφράσει άγγελοι
και στο 6.4 το έχει μεταφράσει υιοι του Θεού

δεδομένου οτι στο μασοριτικό και στο 6.2 και στο 6.4 γράφει μπενε χα ελοχιμ;

Αν το βάλει ο Λιακόπουλος Μ_ δικαίωμα του,αλλά ας εξηγήσει κάποιος πρώτα (και αυτός επίσης)γιατί έχουμε διπλή μετάφραση;

Μπενε χα ελοχιμ λέει στο 6.2 και το μεταφράζει άγγελοι
Μπενε χα ελοχιμ λεει και στο 6.4 και το μεταφράζει υιοί του Θεού

Γιατί δεν έβαλε και στα 2 άγγελοι(εφόσον πιστεύει οτι οι υιοι του Θεού είναι οι ουράνιοι αγγελοι) ή και στα 2 υιοί του Θεού;
Η απλή και ειλικρινής απάντηση καλέ μου φίλε είναι δεν ξέρω γιατί. Αυτό που ξέρω όμως είναι το ότι έστω και μία από τις δύο να πει αγγέλους, αποκλείει να αναφέρεται σε οτιδήποτε άλλο από αγγέλους. Κάτι που δεν ισχύει αν αναφέρει υιοί του Θεού που αφήνει ανοιχτές και άλλες ερμηνείες.

Επιπλέον θα ήθελα να ρίξεις μια ματιά σε ένα άλλο Μπενε χα Ελοχίμ, ξανά από τη μετάφραση των εβδομήκοντα.

Ιωβ 1 6 και ως εγενετο η ημερα αυτη και ιδου ηλθον οι αγγελοι του θεου παραστηναι ενωπιον του κυριου και ο διαβολος ηλθεν μετ αυτων

Στο μασοριτικό έχουμε ξανά μπενε χα ελοχίμ. Οπως και σε άλλα δύο εδάφια του Ιωβ

2 1 εγενετο δε ως η ημερα αυτη και ηλθον οι αγγελοι του θεου παραστηναι εναντι κυριου και ο διαβολος ηλθεν εν μεσω αυτων παραστηναι εναντιον του κυριου

38 7 οτε εγενηθησαν αστρα ηνεσαν με φωνη μεγαλη παντες αγγελοι μου
Επισημαίνω οτι η ακριβής μετάφραση του μπενε χα ελοχίμ είναι οι υιοί των ελοχίμ,εξού και το υιοι του Θεού.

Ελοχιμ,είναι λέξη προσδιοριστική του θεού,άσχετα πως το μεταφράζει ο Λιακόπουλος,άλλοτε χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στον Θεό ως πληθυντικό,άλλοτε χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε λατρεία άλλων θεών.
Και οι ίδιοι οι Εβραίοι κάνουν ξεκάθαρο ότι η εντύπωση περί πληθυντικού στο Ελοχίμ όταν αναφέρεται στο Θεό είναι εντελώς λανθασμένη εώς αστεία, κάτι που σίγουρα ο ραββίνος που συζήταγε ο Λιακό του είπε. Και στην Εβραική βλέπεις υπάρχει η πληθυντικός μεγαλειότητας, κάτι που συμβαινει σε αυτήν την περίπτωση, όταν αναφέρεται ο Θεός σαν Ελοχίμ. Η απλοική γενίκευση ότι οποιαδήποτε λέξη τελειώνει σε -ιμ είναι πληθυντικός, κάνει κάθε εβραίο να γελάει μιας και υπάρχουν πολλές τέτοιες λέξεις που είναι ενικού αριθμού και πολλές άλλες περιπτώσεις με πληθυντικό μεγαλοπρέπειας. Ο Λ δεν αναφέρει λέξη από όλα αυτά γιατί δεν βοηθάει στη θεωρία του. Οπως όταν λέει ότι στην ΚΔ δεν έχουμε στοιχεία για την αγγελική ιεραρχία και ανατρέχει σε καμπάλες και τον άλλον τον αστείο τον εβραίο τον μπεν Σιρα. Και όντως κάνει μεγάλους βιασμούς για να τεκμηριώσει το εντελώς αστήρικτο περί Ελοχίμ δημιουργών μας και αναγκάζεται να καταφύγει σε καμπαλες κλπ για να βρει στοιχεία. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα το οποίο δεν έχω όρεξη ακόμα να εκθέσω. Εχω εκφράσει όμως την άποψή μου ότι όσο γερά δεμένη από στοιχεία είναι η υπόθεση που συζητάμε (κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα) τόσο αστήρικτη, σαθρή και θεοσοφική είναι η άλλη υπόθεση περί ελοχίμ και ποιοι είναι και τι ρόλο βαράνε. Η ενδεχόμενη δε αλήθεια της πρώτης υπόθεσης θα φέρει και τον θανάσιμο κίνδυνο από την υιοθέτηση και της δεύτερης μιας και η μεν πρώτη δεν αλλοιώνει δογματικά θέματα της πίστης μας (περαν κάποιου εγωιστικού ότι δεν λέει εμάς υιούς του Θεού αλλά τους αγγέλους και τον αν οι άγγελοι κάποτε μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν με τη σάρκα) η δε δεύτερη οδηγεί σε σημαντικά δογματικά ατοπήματα αγγίζοντας θέματα δημιουργίας, ρόλου του Θεού, ρόλου του Λόγου κλπ κλπ καθώς και μελλοντικού ρόλου των αγγέλων στα δρώμενα της ανθρωπότητας σαν σωτήρες, θεούς, Ελ, κλπ κλπ.
Αρα έχουμε στο 6.2 οχι μια μετάφραση,αλλά μια αντίληψη του συγγραφέα ή της εποχής του ,ενω στο 6.4 έχουμε κανονική μετάφραση.
Κάτι λοιπόν μας διαφεύγει.

Μην τα κοιτάμε στείρα τα πράγματα.
Λέει στο 6.2 άγγελοι,αρα τελείωσε!
Τό ίδιο δηλαδή συμβαίνει και στον Ιωβ, τρείς φορές? Μια αντίληψη είναι? Χλωμό, μιας και το κείμενο είναι ξεκάθαρο. Αυτό κάτι μας δείχνει πολύ πιο ξεκάθαρο από την υπόθεση που κάνεις ότι είναι απλά αντίληψη του συγγραφέα. Και όταν αυτή η αντίληψη ενισχύεται σε τέτοιο βαθμό από υπόλοιπα βιβλικά αλλά και ξεκάθαρα πρωτοπατερικά σχόλια, μάλλον παύει να είναι εντύπωση και γίνεται κοινή γνώση ενός δεδομένου γεγονότος. Σε κάθε περίπτωση το ότι τα μπενε χα ελοχίμ του μασοριτικού στον Ιωβ αναφέρονται ξεκάθαρα στους αγγέλους και από τα συμφραζόμενα, αποδυναμώνουν εξαιρετικά τη θέση πως το μπενε χα ελοχίμ αναφέρεται σε ανθρώπους.


Ο Λιακόπουλος το ελοχιμ το έχει θεωρήσει ως ομάδα αγγέλων και τους εχεις βάλει ως βοηθούς στην δημιουργία,αλλά εδω θέλει ανάλυση που θα γίνει αλλού,γιατί δογματικά είναι μέγα λάθος.
Συμφωνώ απόλυτα και το έχω δηλώσει εξ αρχής. Προσωπικά το έχω πάει και παραπέρα και βρίσκω μέσα εκεί επικίνδυνους θεοσοφικούς και καμπαλιστικούς δάκτυλους που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην μεγάλη πλάνη, αλλά αυτό είναι απλά η γνώμη μου με τα όσα στοιχεία έχω συγκεντρώσει από τα γραφόμενά του. Εμένα με καλύπτουν αλλά δεν έχω σκοπό να πείσω κανέναν για τίποτα και γι αυτό αναλώνομαι κυρίως σε αντικειμενικές παρατηρήσεις.
Ακόμα και έτσι,μιλώντας υποθετικά ,γιατί δεν το δέχομαι,η μετάφραση είναι υιοί των αγγέλων ελοχιμ.
Αρα και πάλι δεν βγαίνει άγγελοι.Οπότε κάποιος αναρωτιέται,ποιοι είναι οι υιοί των αγγέλων ελοχίμ;
Αυτή η ερμηνεία είναι όντως αυθαίρετος βιασμός μιας και είδαμε και στον Ιωβ τη χρήση της φράσης. Οπως ξανασυζητήσαμε μόνο μία φορά από τις χιλιάδες φορές που αναφέρεται το ελοχίμ έχει ευθεία μετάφραση σε άγγελος και αυτό είναι στους ψαλμούς. Οντως λοιπόν αυτό που λες είναι ένα από τα δυνατά επιχειρήματα εναντίον της θεωρίας του Λιακό που κάνει τη λεξη ελοχίμ ταυτόσημη των αγγέλων (αντί για το μπενε ελοχίμ =άγγελος) που φυσικά οδηγεί σε παράλογο μιας και δεν γίνεται και ελοχίμ = άγγελος αλλά και μπενε ελοχίμ = άγγελος. Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Τι κανει λοιπόν ο Λιακόπουλος,θεωρεί τους μπενέ χα ελοχίμ ,άλλη ομάδα αγγέλων,βασιζόμενος στην καμπαλιστική αγγελολογία.(Θα το δούμε και αυτό αλλού).
Αστα να πάνε. (dante :wave ) Αψέντι!
Επανερχόμενος στο θέμα,άρα τίθεται ερώτημα,γιατί κάποιοι αναφέρουν τους υιούς του θεού ως τους επουρανίους αγγέλους ;
Μεταφράστηκε σωστά ως άγγελοι ή πιο σωστό είναι οι υιοί του θεού;

Αρα εμείς πρέπει να εξετάσουμε ποιοι είναι οι υιοί του θεού;
Είναι οι επουράνιοι άγγελοι ή είναι κάποιοι άλλοι;

Θα επανέλθω αύριο θεού θέλοντος
Καλό θα ήταν να βρούμε στοιχεία από τους εβδομήκοντα γι αυτό. Οπως σου έφερα εδάφια με το μπενε ελοχίμ που ΞΕΚΑΘΑΡΑ από τα συμφραζόμενα εξάγεται το συμπέρασμα του ποιοι είναι οι μπενε ελοχίμ, και ένας από αυτούς είναι σύμφωνα με τον Ιωβ και ο διάβολος, έτσι θα είχε αξία αν μπορούσαμε να βρούμε άλλους στίχους στους οποίους το μπενε ελοχίμ θα φαίνεται ότι αναφέρεται σε ανθρώπους. Προς το παρόν, η ζυγαριά των στοιχείων και των αποδείξεων δείχνει να γερνει συντριπτικά προς τη μία πλευρά. Η άλλη πλευρά της ζυγαριάς έχει μεν αρκετό συναίσθημα και αρκετό "αποκλείεται" και αρκετό "μα είναι γνωστό" και αρκετό "ξέρουμε ότι έτσι κι έτσι" αλλά μέχρι εκεί. Κατά την ταπεινή μου άποψη παντα.

Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

14
Λοιπόν για να δώσω τροφή στην άλλη πλευρά θα τοποθετήσω εδώ το λόγο του Κύριλλου Αλεξάνδρειας ο οποίος παίρνει θέση και λέει ότι το άγγελοι δεν ισχύει και είναι εξωγενούς προελεύσεως.

Πρὸς τοὺς λέγοντας Πῶς ἀσώματοι ὄντες οἱ δαίμονες ἐμίχθησαν γυναιξίν;

ΕΠΙΛΥΣΙΣ. Ἐπειδὴ δέ φασί τινας λέγειν Πῶς ἀσώματοι ὄντες οἱ πονηροὶ
δαίμονες κεκοινωνήκασι γυναιξὶν, αἱ δὲ ἐγέννων αὐτοῖς τοὺς γίγαντας· ἀναγκαῖον καὶ
πρὸς τοῦτο ἡμᾶς ἐπιτροχάδην εἰπεῖν, οὐ τῷ μήκει τῶν διηγημάτων συνεκτεινομένους,
ἀλλ' ὡς ἐν ἐπιτομῇ τὴν τοῦ πράγματος διάνοιαν ἐμφανίζοντας. φασὶ τοίνυν κατὰ τοὺς
ἄνωθεν ἔτι καιροὺς ἤτοι χρόνους διῃρῆσθαι, τούς τε ἀπὸ τοῦ Καῒν γεγονότας φημὶ καὶ
τοὺς ἀπὸ τοῦ Ἑνὼς, ὃς διὰ τὴν πολλὴν ἄγαν δικαιοσύνην ὠνόμασται παρὰ τοῖς τὸ
τηνικάδε Θεός· "ἤλπισε γὰρ ἐπικαλεῖσθαι, "φησὶ, τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ."
ἀλλ' οἱ μὲν ἀπὸ Ἑνὼς γεγονότες, ἐπιμεληταὶ δικαιοσύνης καὶ ἁπάσης 601 ἀγαθουργίας,
ἔθεσιν ἑπόμενοι τοῖς τοῦ πατρός· οἱ γεμὴν ὑπὸ τοῦ Καῒν θρασεῖς καὶ ἐπάρατοι καὶ πᾶν
εἶδος φαυλότητος ἑτοίμως ἐπιτηδεύοντες, ἦν γὰρ αὐτοῖς τοιοῦτος καὶ ὁ πατήρ. ἕως μὲν
οὖν ἦσαν ἀλλήλοις ἄμικτα τὰ γένη, διεσώζετο παρὰ τοῖς ἀπὸ Ἑνὼς γεγονόσι τὸ ἐν
ἀρίστῃ διαπρέπειν ζωῇ. ἐπειδὴ δὲ οἱ υἱοὶ, φησὶν, τοῦ ἐπικληθέντος θεοῦ, τουτέστι, τοῦ
Ἑνὼς, τὰς ἐκ τοῦ Καῒν θυγατέρας τεθέανται, ἃς καὶ τῶν ἀνθρώπων θυγατέρας εἶπεν ἡ
γραφή· εἶτα προσεφθάρησαν αὐταῖς, καὶ ἥττους γεγόνασιν αἰσχρῶν ἐπιθυμιῶν, εἰς τὰ
ἐκείνων ἤθη μετετράπησαν. ὅθεν ἀγανακτήσας ὁ Θεὸς, παρεσκεύασε τὰς αἱρεθείσας
παρ' αὐτῶν γυναῖκας δυσειδῆ τίκτειν τέρατα, οὓς καὶ ἐκάλουν γίγαντας, διὰ τὸ εἰδεχθὲς
καὶ ἀπηνὲς τῶν τρόπων καὶ τὸ ἀνήμερον θράσος. καὶ γοῦν οἱ μετὰ τοὺς ἑβδομήκοντα
γεγονότες ἑρμηνευταὶ τέσσαρες ἐκδιδόντες τὰ περὶ τὸν τόπον, οὐ γεγράφασιν ὅτι οἱ υἱοὶ
τοῦ Θεοῦ ἰδόντες τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων· ἀλλ' ὁ μέν Οἱ υἱοὶ τῶν δυναστευόντων,
ὁ δὲ, υἱοὶ τῶν δυναστῶν. ἀσύνετον δὲ τὸ οἴεσθαι τοὺς ἀσωμάτους δαίμονας ἐνεργεῖν
δύνασθαι τὰ σωμάτων, καὶ τὸ παρὰ φύσιν ἰδίαν ἐπιτελεῖν. οὐδὲν γὰρ τῶν ὄντων
δύναται τὰ παρὰ φύσιν δρᾶν, ἀλλ' ἕκαστον ὡς γέγονεν οὕτω μένει, τάξιν ὁρίσαντος
ἑκάστῳ Θεοῦ. αὐτὸς γάρ ἐστιν ὁ πάντων γενεσιουργὸς καὶ τοῖς αὐτοῦ νεύμασιν ἕκαστον
τῶν ὄντων ἐστὶν ὅ ἐστιν. ἰστέον δὲ πρὸς τούτῳ κἀκεῖνο. ἔχει 602 μὲν γὰρ τινὰ τῶν
ἀντιγράφων, ὅτι ἰδόντες οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων.
παρεγγραφὴ δέ ἐστιν ἔξωθεν τιθεμένη· τὸ γὰρ ἀληθές ἐστιν Ἰδόντες οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ τὰς
θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων.


http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Mig ... 20suos.pdf
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

15
Πάντως πως γίνεται βρε παιδί μου όλοι οι Πατέρες πριν το 381 να λένε "άγγελοι του Θεού" και οι Πατέρες μετά το 381 να λένε "υϊοί του Θεού"... Πως γινεται...πως γίνεται...

Να πως γίνεται:
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 13&t=15748
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείνΠλάτων

Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

16
Spartan έγραψε:Πάντως πως γίνεται βρε παιδί μου όλοι οι Πατέρες πριν το 381 να λένε "άγγελοι του Θεού" και οι Πατέρες μετά το 381 να λένε "υϊοί του Θεού"... Πως γινεται...πως γίνεται...

Να πως γίνεται:
http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 13&t=15748
Για να στο χαλάσω λίγο,με την καλή έννοια.

Αυτό με το 381 μ.Χ. και τον Θεοδόσιο δεν ισχύει,το θεωρώ δημιούργημα του Λιακόπουλου για να βρει βάση η θεωρία του.

Αλλά ας μην σταθούμε πολύ στην θεωρία αυτή,επιγραμματικά μόνο,για να καταλάβουμε κάποια πράγματα.

Ο Λιακόπουλος λοιπόν λέει οτι πριν το 381 μ.Χ. οι θεολόγοι μιλούσαν για αγγέλους του Θεού,μετά το 381 μ.Χ. και της επιβολής του Θεοδοσίου,οι άγγελοι παραφράστηκαν σε υιοί του Θεού,γιατί επρεπε να αποκρυφτεί η ύπαρξη των νεφελίμ.

Θα αναφέρω 2-3 παραδείγματα,δεν πάω χρονολογικά γιατί αυτά τα 3 τα θεωρώ σημαντικά για να καταλάβουμε το θέμα και να λυθούν απορίες.



Ιούλιος Αφρικανός

Εζησε μεταξύ 160-230 μ.Χ.(προσοχή στην ημερομηνία).μαθητής του Ωριγένη,σύγχρονος του κήμεντος Αλεξανδρείας,Τερτουλιανού και Ιουστίνου.
Εικόνα
Λέει λοιπόν ο Ιούλιος,οτι σε μερικά αντίγραφα βρήκα να λέει οι υιοί του Θεού.Λέγεται,όπως νομίζω,οτι υιοί του Θεού είναι οι γενεαλογούμενοι υπο του Σηθ,οι δίκαιοι και πατριάρχαι μέχρι τον Σωτήρα Χριστό.Οι άνθρωποι απο την γενιά του Καίν,καλούνται σπορά,καθώς δεν έχουν κάτι θείο,αφού είναι γενιά πονηρή.Και επειδή είχαν ανόμιον φυσιν οι δυο αυτές γενιές,αφού επιμήχθησαν έφεραν την αγανάκτηση του Θεού.

Μετά νομίζω ο Λιακόπουλος κάνει ενα λάθος στην απόδοση

με το ει δε επ'αγγέλων νοοίτο έχειν τούτους

πιο σωστό είναι εαν σχετικα με τους αγγέλους εννοούνται αυτοί,οι οποίοι εδωσαν την μαγεία και την γοητεία κ.τ.λ.

Απο εδω τι βλέπουμε;

Βέβαια ο Λιακό μιλάει για προσπάθεια έκτοτε αλλοίωσης,αλλά κάποιος άλλος εφόσον πρόκειται περι Χρονογραφίας βλέπει την ταυτόχρονη καταγραφή της υπάρξης απο γύρω στο 200 μ.Χ. και των δυο μεταφράσεων,ως αγγέλους δηλαδή και ως υιούς του Σηθ.

Αρα πάει περίπατο η θεωρία περι επιβολής απο τον Θεοδόσιο το 381 μ.Χ.

Σχετικά με τα αντίγραφα ,φυσικά πρόκειται περι αντιγράφων,το αυθεντικό είναι ένα,οι υπόλοιπες βιβλιοθήκες αναγκαστικά θα είχαν αντίγραφα.
Άρα υπήρχαν αντίγραφα που ανέφεραν οι άγγελοι του θεού και αντίγραφα που ανέφεραν τους υιούς του Σηθ και δεν έχει καμια σχέση με ημερομηνίες και τον Θεοδόσιο.

Άλλο παράδειγμα.

Ωριγένης(185-251 μ.Χ.)

Βιβλίο Κατα Κέλσου(Στην Πατρολογία,το βιβλίο 11,σελ.1265)
Εικόνα

Απόδοση

Συγκεχυμένος(μιλάει για τον Κέλσο),εξετάζοντας τα σχετικα με τον ερχομό των αγγέλων προς τους ανθρώπους,παραθέτει τα ελθόντα εις αυτόν απο το βιβλίο του Ενωχ,τα οπόια ούτε φαίνεται να κατάλαβε τι διάβασε,ούτε γνώριζε οτι δεν φέρονται σε όλες τις εκκλησίες ως θεία τα επιγεγραμμένα στο βιβλίο του Ενωχ.

Για να μην το μεταφράζω όλο,μετά όπως βλέπετε αναφέρει το επίμαχο χωρίο χρησιμοποιώντας το υιοί του θεού.

Αρα συμπεραίνουμε,οτι το υιοί του Θεού ήτανε σε χρηση και απο τον Ωριγένη(προ 200 μ.Χ.)και οτι το βιβλίο του Ενωχ,φυσικά ήταν γνωστό,αλλά δεν θεωρούνταν απο τότε ως θεία γραφή,κάτι που αναφέρει και ο Τερτουλιανός(παρόλο που το δέχεται και το χρησιμοποιεί)

Σημείωση:ο Τερτουλιανός ήταν αρχικά Χριστιανός και κατέληξε στην αίρεση των Μοντανιστών και είχε και χιλιαστικές απόψεις,αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

http://www.tertullian.org/anf/anf04/anf ... P292_58954

I am aware that the Scripture of Enoch,23 which has assigned this order (of action) to angels, is not received by some, because it is not admitted into the Jewish canon either.

Μας λέει οτι το βιβλίο του Ενωχ ,δεν είναι αποδεκτό απο κάποιους γιατί δεν περιλαμβάνεται στον Ιουδαικό κανόνα.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος grecko την 09 Φεβ 2014, 23:03, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.

Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

17
Ιώσηπος(37-100μ.Χ.)

Βιβλίο :Ιουδαική αρχαιολογία,Βιβλίο 1 Κεφάλαιο 3(ο Λιακόπουλος βάζει ενα κομμάτι μόνο και ξεχνάει..να βάλει το ακριβώς απο πάνω)

http://pace.mcmaster.ca/york/york/showT ... yout=split

72 Καὶ οὗτοι μὲν ἑπτὰ γενεὰς διέμειναν θεὸν ἡγούμενοι δεσπότην εἶναι τῶν ὅλων καὶ πάντα πρὸς ἀρετὴν ἀποβλέποντες, εἶτα προϊόντος χρόνου μεταβάλλονται πρὸς τὸ χεῖρον ἐκ τῶν πατρίων ἐθισμῶν μήτε τὰς νενομισμένας τιμὰς ἔτι τῷ θεῷ παρέχοντες μήτε τοῦ πρὸς ἀνθρώπους δικαίου ποιούμενοι λόγον, ἀλλ᾽ ἣν πρότερον εἶχον τῆς ἀρετῆς ζήλωσιν διπλασίονα τῆς κακίας τότ᾽ ἐπιδεικνύμενοι δι᾽ ὧν ἔπραττον: ἔνθεν ἑαυτοῖς τὸν θεὸν ἐξεπολέμωσαν.

(Αναφέρετε στους υιούς του Σηθ,θα το καταλάβετε αν διαβάσετε το κεφάλαιο 71.Λέει οτι στην αρχή για 7 γενιές,έμειναν πιστοί στον Θεό,αποβλέποντες σε κάθε αρετή,μετά καθώς πέρασε ο χρόνος,μεταβλήθηκαν στο χειρότερο,δεν έδιναν τιμές στον Θεό,ούτε ήταν δίκαιοι προς τους ανθρώπους και έτσι έβαλον τους ευατούς τους απέναντι στον Θεό.)

73 πολλοὶ γὰρ ἄγγελοι θεοῦ γυναιξὶ συνιόντες ὑβριστὰς ἐγέννησαν παῖδας καὶ παντὸς ὑπερόπτας καλοῦ διὰ τὴν ἐπὶ τῇ δυνάμει πεποίθησιν: ὅμοια τοῖς ὑπὸ γιγάντων τετολμῆσθαι λεγομένοις ὑφ᾽ Ἑλλήνων καὶ οὗτοι δράσαι παραδίδονται.

(Ακριβώς μετά την αναφορά στην κακή αλλοίωση της γενιάς του Σηθ,αναφέρετε στην μίξη των αγγέλων του θεού με τις γυναίκες,γινόμενοι υβριστές.
Δεν νομίζω οτι το αναφέρει τυχαία,είναι συνέχεια της περιγραφής,όπως και το επόμενο κεφάλαιο)

Σημείωση:Αν διαβάσει κάποιος την Παλαιά Διαθήκη,θα δει συνεχώς αναφορές σε απαγορεύσεις του Θεού για γάμους με γυναίκες αλλοεθνών ή αλλοθρήσκων μεποινές για το αντίθετο)


74 Νῶχος δὲ τοῖς πραττομένοις ὑπ᾽ αὐτῶν δυσχεραίνων καὶ τοῖς βουλεύμασιν ἀηδῶς ἔχων ἔπειθεν ἐπὶ τὸ κρεῖττον τὴν διάνοιαν αὐτοὺς καὶ τὰς πράξεις μεταφέρειν, ὁρῶν δ᾽ οὐκ ἐνδιδόντας, ἀλλ᾽ ἰσχυρῶς ὑπὸ τῆς ἡδονῆς τῶν κακῶν κεκρατημένους, δείσας μὴ καὶ φονεύσωσιν αὐτὸν μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων καὶ τῶν τούτοις συνοικουσῶν ἐξεχώρησε τῆς γῆς.

(Εδω αναφέρεται στον Νώε,ο οποίος έβλεπε τα πραττόμενα υπ' αυτών(δηλαδή τους άγγελους,υιούς του Σηθ)και αηδίαζε και φοβούμενος μη τους φονεύσουν,επειδή δεν ένδιδαν στο κακό,έφυγαν απο την γη εκείνη)



Με λίγα λόγια ,έχουμε αναφορές και για υιούς του Σηθ και για αγγέλους και μάλιστα πριν το 100 μ.Χ.,γεγονός που βγάζει λάθος την θεωρία περι Θεοδοσίου

Ταπεινή μου άποψη ,είναι οτι πολλοί επηρεάστηκαν απο το βιβλίο του Ενωχ,το οποίο δεδομένου οτι βρέθηκε στα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας,γράφτηκε μεταξύ 200 π.Χ. και 100 μ.Χ. και δεν έχει σχέση με τον Ενωχ.
Ο λόγος που κάποιοι πατέρες αργότερα απέρριψαν τους αγγέλους,είναι προφανής και δεν ανήκει σε κάποια συνομωσία απόκρυψης.

Οι άγγελοι ΔΕΝ μπορούν να λάβουν υλικό σώμα.

Μ_θα σου απαντήσω συντομα.

Re: Υιοί του Θεού ή Άγγελοι του Θεού;

18
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο: Δ΄

Οι κατά καιρούς ερμηνείες

Δ. Οι ΄΄Γίγαντες΄΄ - ΄΄Νεφιλείμ΄΄


Εις το πρώτον μέρος τής μελέτης μας είδαμε πως οι ΄΄ υιοί τού Θεού΄΄, δελεασμένοι από την ομορφιά τών γυναικών απέκτησαν μαζί τους απογόνους, τούς ΄΄Νεφιλείμ΄΄, δηλαδή τούς ΄΄γίγαντες΄΄. Εις την συνέχειαν εκθέσαμε τις υπάρχουσες ερμηνείες για την ταυτότητα τών ΄΄υιών τού Θεού΄΄ και τών ΄΄θυγατέρων τών ανθρώπων΄΄· έτσι εις το σημείο αυτό, απομένει να ερευνήσομεν ποίοι είναι, για το Γιαχβικό στρώμα παραδόσεων - συμφώνως πάντοτε προς την ορολογίαν τών Παλαιοδιαθηκολόγων - οι ΄΄γίγαντες΄΄.

Κατ’ αρχήν, σημειώνομεν, ότι το πρόβλημα που γεννάται εκ τού αποσπάσματος Γένεσις 6/στ΄ 1-4 σχετικώς με την προέλευσιν, την φύσιν και τον χαρακτήραν τών ΄΄γιγάντων΄΄, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα για την θεολογίαν τής Παλαιάς Διαθήκης. Βέβαια οι πληροφορίες τού στίχ. 4 είναι περιορισμένες και ασαφείς εις σημείον μάλιστα που να δίδουν αφορμήν για την ανάπτυξιν τής συζητήσεως, αλλά όχι και για εξαγωγή συγκεκριμένων συμπερασμάτων. Οπωσδήποτε, όμως, με βάση το στίχ. 4 και το φραστικόν τής όλης ενότητος Γένεσις 6/στ΄ 1-4, οι ερευνητές κατέληξαν εις δύο κυρίως απόψεις:

1. Συμφώνως προς την πρώτην, οι ΄΄γίγαντες΄΄ τής Παλαιάς Διαθήκης ήσαν ιστορικές υπάρξεις που έζησαν κατά τούς αρχεγόνους χρόνους, αλλά και εις μεταγενέστερες εποχές. Ήσαν αυτοί που ξεχώριζαν για την δύναμιν και το ανάστημά των, οι άνδρες οι ονομαστοί αλλά και οι βίαιοι, οι ήρωες, και ακόμη φυλές ολόκληρες που έζησαν εις τους προκατακλυσμιαίους χρόνους, αλλά και μνημονεύονται ως υπαρκτά όντα κατά την περίοδον τής κατακτήσεως τής Χαναάν [΄΄και εκεί εωράκαμεν τούς γίγαντας και ήμεν ενώπιον αυτών ωσεί ακρίδες...΄΄ Αριθμοί 13/ιγ΄ 34]. (Παρεπιπτώντος ν’ αναφέρομεν, ότι αύτη είναι η δευτέρα και τελευταία φορά που γίνεται λόγος για τούς ΄΄Νεφιλείμ΄΄ εις την Παλαιάν Διαθήκην ). Άνθρωποι γιγαντιαίων διαστάσεων, θνητοί και όχι αθάνατοι, πρόσωπα που για την δράσιν των εγκωμιάζονται εις τας λαϊκάς παραδόσεις, και φυλές που ενδιαφέρουν τον Βιβλικόν αφηγητήν. Μεταξύ αυτών μνημονεύονται:

Α) Οι ΄΄ΑΝΑΚΕΙΜ΄΄ ή ΄΄ΕΝΑΚΕΙΜ΄΄: “…έθνος μέγα και πολύ δυνατώτερον υμών, ώσπερ (και) οι Ενακείμ...” (Δευτ. 2/β΄ 21), “...λαόν μέγαν και πολύν και ευμήκη, υιούς Ενάκ...” (Δευτ. 9/θ΄ 2), “Και ήλθεν ο Ιησούς εν τω καιρώ εκείνω και εξωλόθρευσεν τους Ενακείμ, ...ου κατελείφθη τών Ενακείμ από τών υιών Ισραήλ...” (Ιησούς τού Ναυή 11/ια΄ 21-22), “Το δε όνομα τής Χεβρών ήν το πρώτερον πόλις Αρβόκ· μητρόπολις τών Ενακείμ αύτη” (Ιησούς τού Ναυή 14/ιδ΄ 15) κ.ά.

Β) Οι ΄΄ΡΑΦΑΕΙΜ΄΄: “Ραφαείν λογισθήσονται και ούτοι” (Δευτ. 2/β΄ 11), “γη Ραφαείν λογισθήσεται· και γαρ επ’ αυτής κατώκουν οι Ραφαείν το πρότερον...” [Δευτ. 2/β΄ 20, Γένεσις 14/ιδ΄ 5 (Μασ.)] κ.ά.

Γ) Οι ΄΄ΕΜΜΑΙΟΙ΄΄ (Μασ.) ή ΄΄ΟΜΜΕΙΜ΄΄ (Ο΄): “Οι Ομμείν πρότεροι ενεκάθηντο επ’ αυτής, έθνος μέγα και πολύ και ισχύοντες...” (Δευτ. 2/β΄ 10), “…ήλθεν ο Χοδολλογομόρ… και κατέκοψαν τούς γίγαντας... τούς Ομμαίους τούς εν Σαυή τη πόλει...” (Γένεσις 14/ιδ΄ 5).

Δ) Ίσως δε και οι ΄΄ΣΕΒΩΕΙΜ΄΄ (Ο΄) ή ΄΄ΣΑΒΑΙΟΙ΄΄ (Μασ.) : “...και οι Σεβωείν, άνδρες υψηλοί (΄΄μεγαλόσωμοι΄΄ Μασ.) ...” (Ησαϊας 45/με΄ 14). Μάλιστα η ομώνυμος κοιλάδα κοντά εις την Ιερουσαλήμ διετήρει με το όνομά της την παλαιάν παράδοσιν για μια εκεί εγκατεστημένη φυλή τών ΄΄Ραφαείμ΄΄ [Ιησούς τού Ναυή 15/ιε΄ 8, 18/ιη΄ 16 (Μασ.)]. Αναφέρομεν ενδεικτικά το βασιλέα τής Βασάν "Ωγ", ότι “…η κλίνη αυτού κλίνη σιδηρά,… εννέα πηχών το μήκος και τεσσάρων πηχών το εύρος αυτής εν πήχει ανδρός”. (Δευτ. 3/γ΄ 11) και ότι μόνον ούτος “κατελείφθη από τών Ραφαείν” (ένθ. αν.), ο Γεθίτης Γολιάθ τού οποίου το “ύψος αυτού τεσσάρων πήχεων και σπιθαμής” [Α΄ Βασιλ. 17/ιζ΄ 4 ( Ο΄) ή Α΄ Σαμ. 17/ιζ΄ 4 (Μασ.)] και ο άνδρας ο Αιγύπτιος που εσκότωσε ο Βαναίας, ο υιός τού Ιωδαέ: “άνδρα ορατόν πεντάπηχυν...” [Α΄ Παραλ. 11/ια΄ 23 (Ο΄) ή Α΄ Χρον. 11/ια΄ 23 (Μασ.)].



2. Σχετική με την παραπάνω άποψιν είναι και η ηθική εκείνη ερμηνεία που ταυτίζει τούς γίγαντες με τούς “καθ’ υπερβολήν ασεβείς και υπερηφάνους και τη οικεία ρώμη το παν επιτρέποντας” (ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΄΄Αποσπάσματα εις την Γένεσιν΄΄, P.G. 85, σελ. 1644), καθώς επίσης και με όσους έχουν “ευέξαπτον και φιλήδονον” χαρακτήρα (ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΄΄η Γένεσις΄΄ Καλάμαι 1955, σελ. 80).

Οι ερμηνείες αυτές, όμως, αφήνουν μεταξύ άλλων αναπάντητο το ερώτημα: ΄΄Γιατί η ένωσις ανδρών και γυναικών δύο διαφορετικών φυλών ή ηθικών ποιοτήτων, κινουμένων κατά τα ανθρώπινα, έφερε εις την ζωήν ασυνήθιστα όντα, τούς γίγαντες΄΄;

Συνεπώς, προς άλλην κατεύθυνσιν αναγκάζονται να στραφούν ορισμένοι ερμηνευτές, όπως εκείνης τής συνάφειας τού κειμένου. Αν δηλαδή, η περί γιγάντων διήγησις, ΔΕΝ συνδέεται με το κύριον σώμα τής αφηγήσεως και συνεπώς οι ΄΄γίγαντες΄΄ ΔΕΝ είναι γόνοι τών΄΄υιών τού Θεού΄΄ και τών ΄΄θυγατέρων τών ανθρώπων΄΄, τότε είναι δυνατόν να ταυτιστούν με πρόσωπα ονομαστά για την δύναμιν και το ανάστημά των ή φυλές γνωστές εκ τής ιστορίας για το παράστημα και τις πολεμικές αρετές τους. Εάν όμως οι ΄΄γίγαντες΄΄ - λένε οι υποστηρικτές τής ενώσεως ΄΄θεών΄΄ και ανθρώπων - εντάσσονται εις τον θεολογικόν κόσμον τής όλης περικοπής οργανικά, τότε άμεσος είναι η συσχέτισή τους με την λαϊκήν παράδοσιν την σχετικήν με την ένωσιν τού θείου μετά τού ανθρωπίνου στοιχείου, τών θεϊκών δυνάμεων και τών ανθρωπίνων όντων. Πρόκειται δηλαδή, λένε, για θεολογική επένδυση μίας αυτοτελούς εξωβιβλικής παραστάσεως, που ξεκινώντας από το μύθο, περνάει μέσα από την λαϊκήν παράδοσιν εις την Βιβλικήν αποκάλυψιν, αιτιολογώντας την εμφάνισιν τών γιγάντων, (1) μη συσχετίζοντας όμως την ύπαρξίν των με την αμαρτωλότητα τών ανθρώπων.

Παραδόσεις που περιγράφουν με λεπτομέρειες ή απλώς αναφέρονται εις γαμικάς σχέσεις μεταξύ θεών και θνητών, καθώς και εις τούς γόνους τών ενώσεων αυτών, τούς ΄΄γίγαντες΄΄, που θεωρούνται ημίθεοι ή ακόμη και θεοί, υπάρχουν εις τις μυθολογίες τών αρχαίων λαών.

΄΄Γίγαντες΄΄ μεταξύ άλλων παρόμοιων θεϊκών όντων μνημονεύονται συχνά εις αρχαία Ελληνικά κείμενα. Πρόκειται για τούς αθανάτους Τιτάνες, τούς μονόφθαλμους Κύκλωπες και τούς Εκατόγχειρες που κι αυτοί θεωρούνται τέκνα τού Ουρανού και τής Γης. Εκτός όμως από τις επιμέρους αυτές τάξεις τών θεών, βέβαιη ήταν η πίστις, ότι μεταξύ τών παλαιοτέρων κατοίκων τής γης υπήρχον γιγαντόσωμοι λαοί (2). Ειδικότερα, μάλιστα, για την προέλευσίν των η Ελληνική μυθολογία (ΗΣΙΟΔΟΥ: “Θεογονία” 50, σελ. 185-186, “Έργα και Ημέραι” σελ. 143 εξ.) μάς πληροφορεί, ότι εγεννήθησαν από τις σταγόνες τού αίματος που έπεσαν από την πηγήν τού Ουρανού και εγονιμοποιήθησαν από τη Γη. Ήσαν όντα θνητά, με εντυπωσιακό παράστημα, υπερφυσικό ανάστημα και εξαιρετική δύναμη. Ήσαν τερατόμορφα πλάσματα και προσωποποίησις τής καταστροφικής δυνάμεως. Όταν κάποτε ζήλεψαν την δόξαν τών θεών τού Ολύμπου και προσεπάθησαν να τούς εξοντώσουν, ετιμωρήθησαν υπό τού Διός με αφανισμό (Γιγαντομαχία).

Εκτός, όμως, από τούς γίγαντες, οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, συχνά αναφέρονται εις συνευρέσεις μεταξύ θεών και θνητών και εις τούς γόνους τών ενώσεων αυτών, τούς ημιθέους. Γάμοι δε μεταξύ θεών και θνητών δεν ήσαν μόνο δυνατοί αλλά και συνήθεις κατά την ηρωϊκήν εποχήν [ΟΜΗΡΟΥ “Ιλιάδα” Μ, 23: ΄΄ημιθέων γένος ανδρών΄΄, “Οδύσσεια” Η: 59, 201-6 και 120, ΠΙΝΔΑΡΟΥ: “Ισθμιονικών” Η, 12-17, ΠΛΑΤΩΝΟΣ “Διάλογοι” Ι (398d), Κρατύλος 33 “ουκ οίσθα, ότι ημίθεοι οι ήρωες; - πάντες (οι ήρωες) δήπου γεγόνοσιν ερασθέντος ή θεού θνητής ή θνητού θεάς” (το κείμενον, κατά τον JOHN SKINNER ένθ. αν. σελ. 140, είναι ασαφές, αβέβαιο)].

Παρόμοιοι μύθοι εκυκλοφόρουν και μεταξύ άλλων λαών. Το ΚΟΡΑΝΙ έχει αναφορές εις τούς λαούς ΄΄Αd και Thamud΄΄, πρωτόγονες φυλές, αξιοσημείωτες για το γιγαντιαίο ανάστημά των και την μεγάλην των ασέβεια. Εις αυτούς δε απεδόθησαν οι ανεγέρσεις υψηλών κτιρίων και πετρίνων οικημάτων και για τούς οποίους πιστεύεται ότι κατεστράφησαν από θεία τιμωρία (Sur.VII,XV, XXVI, XLI, XLVI, LXXXIX, ένθ. αν. JOHN SKINNER).

Ανάλογες με τις τελευταίες αυτές ελληνικές παραδόσεις συναντούμε και εις τον Χαναανιτικό χώρο. Η Χαναανιτική μυθολογία, όπως διεσώθη εις τα ουγαριτικά κείμενα, κάνει λόγο για συνευρέσεις τού πατέρα θεού Ελ με θνητές γυναίκες, τών οποίων καρπός υπήρξαν οι θεότητες ΄΄shr΄΄ (Αυγή) και ΄΄slm΄΄ (Εσπέρα).

Εις την ύπαρξιν γένους γιγάντων, με υπερφυσικάς δυνάμεις, αναφέρονται και φοινικικές παραδόσεις, όπως μάς πληροφορεί ο ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ: “Προπαρασκευή Ευαγγελική” Βιβλίον Ι, κεφ. 10, P.G. τόμ. 21 σελ. 17: “από γένους Αιώνος και Πρωτογόνου γεννηθήναι αύθις παίδας θνητούς, οις είναι ονόματα Φως και Πυρ και Φλοξ... υιούς δε εγέννησαν ούτοι μεγέθει τε και υπεροχή κρείσσονος... εκ τούτων, φησίν, εγεννήθη Σαμημρούμος ο και Υψουράνιος· από μητέρων δε, φησίν, εχρημάτιζον τών τότε γυναικών ανέδην μισγομένων οις αν ε[ν]τύχοιεν”. Ενδιαφέρουσα επίσης είναι και η Αιγυπτιακή παράδοσις που περιγράφει πώς ο θεός γεννά με την βασιλομήτορα το Φαραώ.

Τέλος, κατά το Ασσυροβαβυλωνιακόν έπος Γκιλγκαμές, ο ομόνυμος βασιλεύς τής Ουρούκ Γκιλγκαμές ήτο γόνος τής θεάς Μινσούν και τού Λίλλα, βασιλιά τής Κούλοβ [Για την σχέσιν τών γιγάντων με τον Νιμρώδ και τον Γκιλγκαμές καθώς και τα ιστορικά στοιχεία τών σχετικών παραδόσεων όρα: Α.ΒΟΙSSIER: “Nimrod les Nephilim”, εις το ZAW, τόμ. 30 (1910), σελ. 35 εξ].

Οι παραδόσεις αυτές, με λιγότερο ή περισσότερο εμφανείς ομοιότητες με το Γένεσις 6/στ΄ 1-4, θεωρούνται συνήθως ως το θρησκειοιστορικόν υπόβαθρον τής σχετικής με τούς γίγαντες Βιβλικής αφηγήσεως. Όμως, προσεκτικοτέρα διερεύνησις, οδηγεί εις το συμπέρασμα, ότι το απομυθευμένον Βιβλικόν κείμενον εις την σημερινήν του μορφή, δε φαίνεται να έχει άμεσο σχέση με καμία από τις παραπάνω εξωβιβλικές παραδόσεις.

Συνεχίζουν, λοιπόν, οι υποστηρικτές τής συγκεκριμένης ερμηνείας, λέγοντες, ότι ο Βιβλικός συγγραφεύς, (ή ο αναθεωρητής τού Γένεσις 6/στ΄ 1-4), εις την προσπάθειάν του να συνδέσει τα προηγούμενα (γενεαλογίες) με τα επόμενα (Κατακλυσμό), ακολουθεί τη συνήθη πρακτική κατά την ενσωμάτωσιν εις το Πεντατευχικό σώμα ξένων παραδόσεων. Δεν ασκεί πολεμική ούτε παραθέτει επιχειρήματα. Δεν κρίνει, αλλά αφηγείται, χωρίς να φοβάται να δώσει στοιχεία τής λαϊκής πίστεως. Τα χρησιμοποιεί, όμως, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί έμμεσα να διατυπώσει βασικές Βιβλικές διδασκαλίες. Χωρίς να μπαίνει εις λεπτομέρειες, παραθέτει το κύριον στοιχείον τής παραδόσεως που αναφέρεται εις τις επιμειξίες ουρανίων όντων με τις ΄΄θυγατέρες τών ανθρώπων΄΄.

Βεβαίως, είναι φανερόν, ότι εις την ενότητα Γένεσις 6/στ΄ 1-4, υπάρχει κάτι το ασυμβίβαστο με τις θεολογικές προϋποθέσεις που κινείται ο συγγραφεύς τού βιβλίου τής Γενέσεως, αλλά ο μυθικός χαρακτήρ τής εξωβιβλικής παραδόσεως που παραθέτει, δεν κλονίζει την Βιβλικήν αποκάλυψιν. Άλλωστε η ιδεολογία τού συγγραφέως κινείται εις τα πλαίσια τής αποκαλύψεως, καθιστώντας, όπως λένε οι ερμηνευτές, την μυθικήν παράδοσιν ακίνδυνη για την Βιβλικήν αλήθειαν και δημιουργώντας την δική της παράδοσιν για την προέλευσιν τών γιγάντων. Εισάγων μάλιστα με το στ. 3 την ιδέαν τής θείας κρίσεως, εντάσσει εις τον θεολογικόν κόσμον τής Παλαιάς Διαθήκης μίαν ξένην παράδοσιν, απομυθευμένη και προσαρμοσμένη εις την Βιβλικήν αποκάλυψιν.

Εκ τού σημείου αυτού και πέρα η παράδοσις για τούς γίγαντες συνεδέθη με την αμαρτωλότητα τού ανθρωπίνου γένους και τον Κατακλυσμόν, κάτι με το οποίο βέβαια δε συντάσσεται ο γράφων. Παράλληλα ενεπλουτίσθη με νέες προεκτάσεις - οι άγγελοι για την υπεροπτικότητά τους έπεσαν (ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ: “Πρεσβεία περί Χριστιανών” 24-25, P.G. 5, σελ. 948: “εκείνοι μεν εις επιθυμίαν πεσόντες παρθένων”, “οι άγγελοι οι εκπεσόντες τών ουρανών”, ΚΛΗΜΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ “Παιδαγωγός” Λόγος τρίτος, P.G. 8, σελ. 576: “οι άγγελοι τού Θεού... εξ’ ουρανών αποπεσόντες χαμαί”), οδηγήθησαν εις τον άδην και ετιμωρήθησαν γι’ αυτό (ΙΩΒΗΛΑΙΟ κεφ. 5 παρ. 6) - που όμως δεν είχαν καμίαν ουσιαστικήν επίδρασιν εις την Βιβλικήν Θεολογίαν.

Συμφώνως με τις παραπάνω σκέψεις τών ερευνητών, λοιπόν, οι ΄΄γίγαντες΄΄, δεν ήσαν ανθρώπινα, αλλά μυθικά όντα (!) Έζησαν εις την φαντασίαν τών λαών και επέζησαν εις τα φιλολογικά των κείμενα. Με την ενσωμάτωσιν, εις την Βιβλικήν αποκάλυψιν, απομυθευμένων στοιχείων τής σχετικής παραδόσεως, όχι μόνο δεν αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας της, αλλά επηρεάσθη μία κύρια θεολογική ιδέα. Εκ τού μυθικού βασιλείου της, η παράδοσις, μετεφέρθη εις τον χώρον τής ιστορίας (πρβλ. την έκφρασιν: ΄΄οι άνθρωποι οι ονομαστοί΄΄) και πήρε τις πραγματικές της διαστάσεις. Εκλονίσθη η πίστις εις την αιωνιότητα τής μυθικής φυλής τών γιγάντων, λένε οι ερμηνευτές, και ημφισβητήθη η θεία φύσις τους, αφού έχουν έκδηλα τα χαρακτηριστικά τών αδυνάμων ανθρώπων. Εις δε τον στ. 3, μάλιστα, σαφώς διδάσκεται, ότι οι γίγαντες δεν ήσαν αθάνατοι αφού “αι ημέραι αυτών έσονται εκατόν είκοσιν έτη”.

Τελευταίως δε υπέπεσεν εις την αντίληψιν ημών μίαν ακόμη ερμηνείαν ήτις είναι παρομοία με την (επι)κρατούσαν ερμηνείαν, ότι δηλ. η φυλή τού Κάιν ήτο εκ τής ρίζης της ασεβής και έκφυλος. Η δε φυλή τού Σηθ ήτο ευσεβής και καθαράν. Γι’ αυτό η φυλή τού Κάιν ελέγετο απλώς "άνθρωποι", ενώ η τού Σηθ "παιδιά τού Θεού", "υιοί τού Θεού". Κατόπιν διηνεργήθη η επιμιξία κι εξ αυτής, η γενεά τών "γιγάντων".

Η συγκεκριμένη ερμηνεία διαφοροποιείται από την (επι)κρατούσαν ως προς την εξήγησιν τών περιφήμων "γιγάντων". Κατ’ αυτήν, λοιπόν, η Γραφή δεν εννοεί τούς τελευταίους ως γιγαντιαίους και κολοσσιαίους ανθρώπους, αφού εις τα χρόνια που η Παλαιά Διαθήκη μετεφράσθη εις τα αρχαία ελληνικά, η λέξις "γίγας" εσήμαινε ένα από τα όπλα τού στρατού(!) Όπως δηλ. ο στρατός μας σήμερα έχει πέντε (5) όπλα (πεζικό, τεθωρακισμένα, πυροβολικό, μηχανικό, διαβιβάσεις) έτσι και εις τα παλαιά χρόνια υπήρχον οπλίτες (πεζικό), τοξότες, πελαστές. ιππικό, κλπ. Οι οπλίτες, δηλ. αυτοί που είχον κράνος, θώρακα, περικνημίδες, ασπίδα, δόρυ, ξίφος, ακόντιο ελέγοντο - εις τα αλεξανδρινά χρόνια - και "γίγαντες", χωρίς η λέξις να έχει την έννοιαν τού μεγαλόσωμου ανθρώπου. Επειδή, όμως, εις τα χρόνια τα πριν από τον κατακλυσμόν, όταν πρωτοενεφανίσθησαν ένοπλοι, ασφαλώς δεν θα υπήρχε η διάκρισις εις πολλά είδη όπλων, εις την συγκεκριμένην περικοπήν η λέξις "γίγας" σημαίνει απλούστερα "πολεμιστής" ή ακόμη πιο απλά "ένοπλος άνθρωπος".

Τότε δηλ. που ανεμίχθησαν οι δύο φυλές, τότε ενεφανίσθησαν και οι πρώτοι ένοπλοι άνθρωποι (!!!), οι οποίοι αντί να οποιανδήποτε δουλειά (γεωργία, κτηνοτροφία, οικοδομική μεταλλουργία) ησχολούντο με το να επιβάλλουν την θέλησίν των εις τούς άλλους - με την χρήσιν τών όπλων - και να τούς εκμεταλεύονται. Κι έτσι έγιναν επίκεντρα συσπειρώσεως φατριών, αρχηγοί κρατών, κλπ. Γι’ αυτό δε τον λόγον αναφέρονται ως "οι άνθρωποι οι ονομαστοί", κι όχι επειδή ήσαν γιγαντόσωμοι. Εις το ανάστημα δεν διέφερον από τούς άλλους.

Κατ’ αυτής τής ερμηνείας έχομεν να αντιτάξομεν:

α) Εις τα πλέον έγκυρα Λεξικά τής Ελληνικής Γλώσσης που ανετρέξαμεν δεν εύρομεν τοιαύτην ερμηνείαν εις το λήμμα "γίγας" (3) και

β) (και σπουδαιότερον) εις το υπό έρευναν χωρίον η λέξις "γίγας" είναι απόδοσις τής αντιστοίχου εβρ. λέξεως "νεφελείμ" την οποίαν μεταφράζει η ίδια η Παλαιά Διαθήκη(!) εις το βιβλίον τών Αριθμών (όπου απαντά για δευτέρα και τελευταία φορά η εν λόγω λέξις) 13/ιγ΄ 33-34 (32-33 Μασ.): "και πας ο λαός, ον εωράκαμεν εν αυτή, άνδρες ΥΠΕΡΜΗΚΕΙΣ, και εκεί εωράκαμεν τούς γίγαντες (εβρ."ΝΕΦΕΛΕΙΜ") και ήμεν ενώπιον αυτών ωσεί ακρίδες…". Άρα αφού η ίδια η Γραφή ερμηνεύει εαυτήν, νομίζομεν, ότι είναι άσκοπος και περιττή κάθε προσπάθεια προς εύρεσιν νέας - πρωτοτύπου ενδεχομένως - ερμηνείας.

Παραπομπές

1. Πρβλ. ΣΑΒΒΑ ΑΓΟΥΡΙΔΗ: Μύθος - Ιστορία - Θεολογία, “Δελτίο Βιβλικών Μελετών”, τόμ. 6, σελ. 21, ΤH. C. VRIEZEN: “An Outline of Old Testament Tgeology”, Oxford 19702, σελ. 405

2. ΗΡΟΔΟΤΟΥ: “Ιστοριών” Α΄ 1, 68, ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ: “Ελλάδος περιηγήσεως”, Ι, “Αττικά” VΙΙΙ, 35, 5 εξ., “Αρκαδικά” 29, 3, 32, 4 εξ., PLINIOS: “Historia Naturalis” VIII, 73 εξ.

3. Π.χ. "Μέγα Λεξικόν όλης τής Ελληνικής Γλώσσης" υπό Δ. Δημητράκου, "Λεξικόν τής Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης" υπό Ιωάννου Δρ. Σταματάκου, "Μέγα Λεξικόν τής Ελληνικής Γλώσσης" υπό Henry G. Liddell - Robert Scott, "Λεξικόν τής Ελληνικής Γλώσσης" υπό Σκαρλάτου Δ. τού Βυζαντίου (έκδ. 1852), "Λεξικόν τής Ελληνικής Γλώσσης" υπό Αρχιμανδρίτου Ανθίμου Γαζή (έκδ. Βιέννης 1835), "Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν" (έκδ. Ελευθερουδάκη 1928), "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" [Πυρσού] (έκδ. 1929), "Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια" (έκδ. 1964), "Λεξικόν Ησυχίου τού Αλεξανδρέως" (έκδ. Γεωργιάδης 1975), έτι δε και το περίφημον "Ελληνικόν Λεξικόν τών Πρώτων Πατέρων τής Εκκλησίας" υπό G. W. H. Lampe (έκδ. Οξφόρδης 1961) http://www.oodegr.com/oode/biblia/gigant1/gigkd2.htm
<<ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΝΥΞ ΛΑΜΠΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΤΟ ΦΩΣ>>
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ανάγνωση και ερμηνεία της Αγίας Γραφής”