Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

1
Πως κατασκευάζεται ένα ημερολόγιο; Ποια ήταν τα ημερολόγια που χρησιμοποιήθηκαν κυρίως στην διάρκεια του πολιτισμού μας ; Σε αυτό το θέμα θα εξετάσουμε το σημερινό ημερολόγιο που χρησιμοποιείται καθώς επίσης και τα εορτολογικά ζητήματα.
Γενικότερα αρμοδιότητα την κατασκευής ενός ημερολογίου έχουν οι αστρονόμοι. Η Αστρονομία (ως διεθνής όρος εκ των ελληνικών λέξεων του «άστρον» + «νέμω») είναι η επιστήμη που ερευνά και εξετάζει όλα τα ουράνια σώματα (μεταξύ αυτών και τη Γη) καθώς και τις σχέσεις, κινήσεις και δυναμική αυτών.

Ημερολόγιο & Αστρονομία στην Αρχαία Ελλάδα
__________________________________________
Γενικά η Αστρονομία γεννήθηκε με την εμφάνιση του «διανοούμενου ανθρώπου» στον ημέτερο πλανήτη. Ειδικότερα όμως για τους Έλληνες, η «Αστρονομία» γεννήθηκε ακριβώς την ίδια ιερή εκείνη στιγμή που γεννήθηκε και η ελληνική μυθολογία και μάλιστα σε μια αμφίδρομη σχέση. Προστάτης της, η θεία Μούσα Ουρανία. Όμως και άλλοι πολιτισμοί όπως οι Μεσοποτάμιοι και οι αρχαίοι Ινδοί, παρατηρούσαν μεθοδικά τον ουρανό.

Η αστρονομία θεωρείται κατ' εξοχήν ελληνική επιστήμη αφού θεμελιώθηκε από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και οι οποίοι έκαναν σημαντικά βήματα στην επιστήμη της Αστρονομίας, όπως το σύστημα του φαινόμενου μεγέθους των αστέρων (που εφαρμόζεται ακόμα), την σφαιρικότητα της γης (Πυθαγόρας, 6ος αιώνας π.Χ.) την πρόταση ηλιοκεντρικού συστήματος (Αρίσταρχος ο Σάμιος 310 - 230 π.Χ.), την μέτρηση της ακτίνας της Γης (Ερατοσθένης, 276 - 192 π.Χ.), την κατάρτιση καταλόγου ουρανίων σωμάτων (Ίππαρχος, 2ος π.Χ. αιώνας), κ.α. Αργότερα η Αλεξανδρινή σχολή δεν αρκείται σε απλές θεωρητικές έρευνες αλλά επιδιώκει και την εκτέλεση των παρατηρήσεων με πολύ μεγάλη ακρίβεια.
Τις θεωρίες και τις παρατηρήσεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων συγκέντρωσε κατά τον 16ο αιώνα ο Κοπέρνικος και τις εμφάνισε σαν δικό του σύστημα ως πνευματικός αρχαιοκάπηλος των αρχαίων Ελλήνων που ήταν ανάμεσα στους άλλους.

Αττικό Ημερολόγιο
__________________________
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώδεκα μήνες, όπως έχουμε και εμείς σήμερα, ενώ η χρονολόγηση των ετών γινόταν με βάση τις Ολυμπιάδες.Η αρχή του έτους ήταν μεταξύ της αλλαγής των εποχών χειμώνα-άνοιξης, εκτός από το Αττικό Ημερολόγιο, στο οποίο το έτος άρχιζε μετά το Θερινό Ηλιοστάσιο. Κάθε μήνας είχε είτε 30 ημέρες (πλήρης μήνας) είτε 29 ημέρες (κοίλος μήνας) και χωριζόταν σε τρία δεκαήμερα.

Αντί για εβδομάδες, οι μήνες διαιρούνταν σε τρεις δεκάδες, τις οποίες ονόμαζαν:
την πρώτη δεκάδα «ισταμένου» ή «αρχομένου»,
την δεύτερη δεκάδα «μηνός μεσούντος», και
την τρίτη δεκάδα «φθίνονος» ή «απιόνος μηνός».

Οι μήνες ήταν ως εξής :
ΓΑΜΗΛΙΩΝ ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝ ΕΛΑΦΗΒΟΛΙΩΝ ΜΟΥΝΥΧΙΩΝ ΘΑΡΓΗΛΙΩΝ ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝ ΕΚΑΤΟΜΒΑΙΩΝ ΜΕΤΑΓΕΙΤΝΙΩΝ ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝ ΠΥΑΝΕΨΙΩΝ ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝ ΠΟΣΕΙΔΕΩΝ

δηλαδή
Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος
Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέμβριος Οκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος

Εκτός από το Αττικό στις άλλες περιοχές της Ελλάδος χρησιμοποιούσαν τα αντίστοιχα τους ημερολόγια όπως π.χ. ο Ημερολόγιο της Αρχαίας Σπάρτης, το Ημερολόγιο των Δελφών, το Μακεδονικό ημερολόγιο

Πηγές:
wiki/Ημερολόγια_Αρχαίας_Ελλάδας
wiki/Αττικό_ημερολόγιο
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

2
Ημερολόγιο Αρχαίας Ρώμης και ο NUMA

Την περίοδο που αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας, το ρωμαϊκό ημερολόγιο είχε προβλήματα. Το σεληνιακό ημερολόγιο αυτό είχε ίσως καθιερωθεί από τον μυθικό βασιλιά Νουμά Πομπίλιο και αποτελούταν από 12 μήνες. Παρόλα αυτά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο είχε μόνο 10 μήνες. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ NUMA Το 700 πχ ο βασιλιάς της Ρώμης Numa Pompilius, θέσπισε ένα άλλο ημερολόγιο, γνωστό στη ιστορία ως ημερολόγιο του Numa, το οποίο επιβλήθηκε σε όλον σχεδόν το γνωστό κόσμο, όταν η Ρώμη έγινε κοσμοκράτειρα.
Ο Numa προσέθεσε στο παλιό Ρωμαϊκό ημερολόγιο δύο μήνες. Τον Ιανουάριο ως 11ο και τον Φεβρουάριο ως 12ο. Η συνολική διάρκεια των 12 αυτών μηνών ήταν 354 ημέρες, δηλαδή μικρότερη κατά 11 – 12 ημέρες από την υπολογισθείσα διάρκεια του τροπικού έτους. Για τον λόγο αυτόν ανά διετία προσέθεταν, μετά από τον Φεβρουάριο, που όπως αναφέρθηκε τότε ήταν ο τελευταίος μήνας, και 13ο μήνα γνωστό ως «εμβόλιμο μήνα» του οποίου η διάρκεια ήταν άλλοτε 22 και άλλοτε 23 ημέρες.
Οι μήνες είχαν διάρκεια 29 ή 31 ημέρες, εκτός από τον Φεβρουάριο.
Το 153 πχ ο Ιανουάριος έγινε ο πρώτος μήνας του πολιτικού έτους και ο Δεκέμβριος ο τελευταίος. Οι ονομασίες των μηνών παρέμειναν, παρ’ όλον ότι δεν ανταποκρίνονταν πλέον στην αριθμητική τους τάξη. Ο εμβόλιμος όμως μήνας εξακολουθούσε να τοποθετείται μετά από τον Φεβρουάριο.

Το ημερολόγιο του Νουμά υπέστη και άλλες τροποποιήσεις με κυριότερες εκείνες του Έλληνα αστρονόμου Κλεόστρατου του Τενέδιου. Οι τροποποιήσεις αυτές αφορούσαν τον εμβόλιμο μήνα και συγκεκριμένα πότε θα έχει 22 και πότε 23 ημέρες. Ο Κλεόστρατος υπολόγισε τη διάρκεια του τροπικού έτους σε 365 ημέρες και ένα τέταρτο ημέρας, όσες ακριβώς και ο Σωσηγένης, το 46 πχ. Αν οι οδηγίες του είχαν εφαρμοσθεί σωστά, δεν θα υφίστατο η αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης η οποία είναι γνωστή ως Ιουλιανό ημερολόγιο. Πλην όμως οι εκάστοτε βοηθοί του Μεγάλου Αρχιερέα, είτε παρερμηνεύοντας τις υποδείξεις του Κλεόστρατου, είτε για λόγους προσωπικών συμφερόντων, δεν ακολουθούσαν τις υποδείξεις του, με αποτέλεσμα το πολιτικό έτος να έχει στην πράξη 365 ημέρες και ένα όγδοο της ημέρας. Αυτό είχε ως συνέπεια μέχρι το έτος 46 πχ, το ημερολόγιο να αποκλίνει κατά 80 ημέρες, με αποτέλεσμα χειμωνιάτικες εορτές να εορτάζονται το φθινόπωρο.
Παρακάτω εξηγούνται οι προελεύσεις των ονομάτων των μηνών σήμερα.
Ο Ιανουάριος οφείλει την ονομασία του στον Ρωμαίο Θεό Ιανό που ήταν ο Θεός των Θεών.
Ο Φεβρουάριος έχει πάρει την ονομασία του από το λατινικό ρήμα februare(= εξαγνίζω) λόγω θρησκευτικών εορτών που γίνονταν αυτό το μήνα για τον εξαγνισμό.
Ο Μάρτιος καθιερώθηκε από τον Ρωμύλο και ήταν αφιερωμένος στον Θεό του πολέμου Mars και από αυτόν πήρε το όνομα του.
Ο Απρίλιος προέρχεται από το λατινικό ρήμα aperire που σημαίνει ανοίγω γιατί εκείνο τον μήνα άνοιγαν τα λουλούδια.
Ο Μάιος έχει πάρει το όνομα του από την αρχαία Ρωμαϊκή θεότητα Maja που σημαίνει στα αρχαία ελληνικά μητέρα.
Ο Ιούνιος οφείλει το όνομα του στην θεά Ήρα (Juno) στην οποία και ήταν αφιερωμένος.
Ο Ιούλιος ήταν αρχικά ο πέμπτος μήνας (Quintilis στα Ρωμαϊκά) και από εκεί πήρε το όνομα του.
Ο Αύγουστος ονομάστηκε τιμητικά Augustus από τον αυτοκράτορα Αύγουστο της Ρώμης.
Ο Σεπτέμβριος προέρχεται από το λατινικό septem (= επτά) που ήταν αρχικά ο έβδομος από τους δέκα Ρωμαϊκούς μήνες.
Ο Οκτώβριος προέρχεται από την λατινική λέξη octo(= οχτώ) διότι ήταν ο όγδοος μήνας του παλιού Ρωμαϊκού ημερολογίου.
Ο Νοέμβριος προέρχεται από το λατινικό novem(= εννιά) διότι ήταν ο έννατος μήνας του παλιού ρωμαικού ημερολογίου. Τέλος, ο Δεκέμβριος προέρχεται από το λατινικό decem(= δέκα) διότι ήταν ο δέκατος μήνας του αρχαίου Ρωμαϊκού ημερολογίου

http://e-kyklos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_5090.html
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

3
Ιουλιανό ημερολόγιο και Χριστούγεννα

Το Ιουλιανό ημερολόγιο έλαβε το όνομα του από Ιούλιο Καίσαρα το 46 π.Χ. και όπως είδαμε παραπάνω αποτελούσε μεταρρύθμιση του αρχαίου ρωμαϊκού ημερολογίου. Άρχισε να ισχύει το 45 π.Χ. και δέχθηκε αρκετές τροποποιήσεις μέχρι να πάρει την τελική του μορφή το 8 μ.Χ. Το επεξεργάστηκαν Έλληνες αλεξανδρινοί αστρονόμοι με επικεφαλής τον Φλάβιο και τον Σωσιγένη. Το Ιουλιανό ημερολόγιο διαφέρει από το Γρηγοριανό μόνο στον προσδιορισμό των δίσεκτων ετών. Στο Ιουλιανό ημερολόγιο κάθε θετικό έτος διαιρούμενο με το 4 είναι δίσεκτο. Τα αρνητικά χρόνια είναι δίσεκτα εάν διαιρούμενα με το 4 αφήνουν υπόλοιπο 3. Οι ημέρες στο ημερολόγιο αυτό θεωρούνται ότι αρχίζουν τα μεσάνυχτα.
Στο Ιουλιανό ημερολόγιο το μέσο έτος έχει διάρκεια 365,25 ημερών.

Συγκρινόμενο με την πραγματική διάρκεια του ηλιακού τροπικού έτους των 365,24219878 ημερών, προκύπτει συσσωρευτικά ένα σφάλμα μιας ημέρας κάθε 128 χρόνια (το Ιουλιανό καθυστερεί σε σχέση με το ηλιακό).

πηγή :
wiki / Ιουλιανό_Ημερολόγιο

το παραπάνω πρόβλημα οδήγησε σε απόκλιση ορισμένων εορτών από της προκαθορισμένες να εορτάζονται ημερομηνίες. Το καλύτερο παράδειγμα ημερολογιακού σφάλματος ήταν απόκλιση του εορτασμού των Χριστουγέννων που κανονικά ήταν με το θερινό Ηλιοστάσιο - δηλαδή περίπου στις 25 Δεκεμβρίου. Με την πάροδο των ετών αντί τα Χριστούγεννα να εορτάζονται μετά την λήξη του Χειμερινού Ηλιοστάσιου άρχισαν σταδιακά να αποκλίνουν (αφού κάθε 128 χρόνια χανόταν μία μέρα).

Χειμερινό Ηλιοστάσιο και τα Χριστούγεννα

_______________________________________
Ημερολογιακά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο κυμαίνεται σήμερα μεταξύ της 20ης και 23ης Δεκεμβρίου, αν και η τελευταία φορά που είχαμε το Χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και η επόμενη θα είναι το 2303. Ακόμη πιο σπάνια είναι η 20η Δεκεμβρίου με την επόμενη να συμβαίνει το 2080. Οι διαφοροποιήσεις αυτές οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο του οποίου το κάθε έτος έχει 365 ημέρες εκτός από τα δίσεκτα έτη με τις 366 ημέρες τους. Τα πράγματα, όμως, δεν ήσαν πάντα έτσι. Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή.

Από την αρχαιότητα ακόμη ο υπολογισμός του Έτους έγινε με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Οι εποχιακές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι' αυτό, κι επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς.
Η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε περίπου 365,25 ημέρες. Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κι έτσι μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα (καθώς κινείται από τη Δύση προς την Ανατολή), λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της. Κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη. Ο κύκλος αυτός ονομάζεται «εκλειπτική», και απεικονίζει την προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.
Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση του γήινου ισημερινού πάνω στην ουράνια σφαίρα), θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23,5 περίπου μοίρες, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική. Η γωνία αυτή ονομάζεται «λόξωση της εκλειπτικής», και τα δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται «ισημερινά σημεία». Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται «εαρινό ισημερινό σημείο», κι από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη. Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται «φθινοπωρινό ισημερινό σημείο», και από την ημέρα αυτή αρχίζει το Φθινόπωρο.
Από το εαρινό ισημερινό σημείο και μετά, ο Ήλιος φαίνεται καθημερινά να σκαρφαλώνει όλο και πιο πάνω στο βόρειο ημισφαίριο του ουρανού. Οι μέρες μεγαλώνουν, οι νύχτες μικραίνουν και ο καιρός γίνεται όλο και πιο θερμός. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 20-21 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής από το οποίο θα αρχίσει πλέον να κατέρχεται, «τρεπόμενος» και πάλι προς τον ισημερινό. Το σημείο αυτό, στις 20-21 Ιουνίου, ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι. Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο Ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.
Μετά τη θερινή τροπή, ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, και στις 22-23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε, όπως και στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε ίση μέρα και νύχτα: ισημερία. Αλλά η κάθοδος του Ήλιου συνεχίζεται, μέχρις ότου, στις 21-22 Δεκεμβρίου, φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.
Στη διάρκεια του Χειμώνα, οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάνω στο βόρειο ημισφαίριο της Γης με πλάγιο τρόπο, ενώ συμβαίνει το αντίθετο στο νότιο ημισφαίριο οπότε εκεί έχουν Καλοκαίρι. Στη διάρκεια της Άνοιξης ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της Γης, οπότε και τα δύο ημισφαίρια παίρνουν με τον ίδιο τρόπο της ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου. Στη διάρκεια του Καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα, και ενώ εμείς έχουμε Καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν Χειμώνα. Τέλος, το Φθινόπωρο, ο Ήλιος βρίσκεται και πάλι πάνω από το γήινο ισημερινό, με ισομερή κατανομή της θερμότητας και στα δύο ημισφαίρια.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, μια που γι' αυτούς ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές, από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή. Οι Αιγύπτιοι τον ονόμασαν Ρα, Ατόν, ή και Όσιρη ακόμη. Οι Βαβυλώνιοι τον αποκαλούσαν Σαμάχ, Βαάλ, Μαρδούκ και Νεργκάλ. Οι Ινδοί Βράχμα και Βισνού. Και οι Πέρσες Μίθρα. Για τους αρχαίους Έλληνες, κατά περιστάσεις, ήταν ο Δίας ή ο Πλούτων, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, ή και ο Φοίβος Απόλλων. Ανεξάρτητα όμως από την ονομασία που του δόθηκε, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του Ήλιου, περίφημες και πολλές γιορτές, ιδιαίτερα στις περιόδους των εναλλαγών από τη μια εποχή στην άλλη.
Οι μεγαλύτερες από τις γιορτές αυτές γίνονταν σε όλες τις χώρες και τις φυλές στην εποχή του χειμερινού ηλιοστάσιου, στις 25 Δεκεμβρίου. Ήταν η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, και όχι αδικαιολόγητα. Γιατί όσο ο χειμώνας πλησίαζε και ο Ήλιος του μεσημεριού φαινόταν όλο και πιο χαμηλά στον ορίζοντα, τόσο και οι μέρες μίκραιναν και το κρύο αύξανε. Ήταν η σκληρή εποχή για τον άνθρωπο με τις πολύ μικρές ημέρες και τις ατέλειωτες νύχτες. Οι φροντίδες πολλαπλασιάζονταν, οι ανησυχίες αυξάνονταν και ένα αόριστο συναίσθημα φόβου καταλάμβανε τον αρχαίο άνθρωπο με τα ανύπαρκτα σχεδόν αμυντικά του μέσα και τις περιορισμένες πηγές διατροφής.
Γι' αυτό αναπέμπονταν προσευχές και ιερές παρακλήσεις, ανάβονταν φωτιές και προσφέρονταν θυσίες προς το θεό Ήλιο για να μη χαθεί οριστικά από τον ορίζοντα. Και πράγματι: μετά από μικρό δισταγμό ο θεός ενέδιδε. Στο κατώτατο σημείο του, στον αστερισμό του Αιγόκερου, στις πύλες του Ήλιου όπως τον ονόμαζαν οι Χαλδαίοι, «άλλαζε» απόφαση, άρχιζε να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πάνω, και οι μέρες μεγάλωναν. Μια νέα τάξη πραγμάτων θα έμπαινε και πάλι, ωραία όπως και στα προηγούμενα χρόνια, οπότε η Γη θα ανθοφορούσε ξανά χάρη στις ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο το γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν ιδιαίτερα τις μέρες αυτές του χειμερινού ηλιοστασίου. Και αυτή την παράδοση των αρχαίων λαών συνέχισαν οι Έλληνες με τα Κρόνια, και ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι με τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου "Dies Natalis Invicti Solis", δηλαδή την «Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου Ήλιου».
Τα Σατουρνάλια ήταν η αρχαιότερη γιορτή των Ρωμαίων και την απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ. Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου. Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αηττήτου ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του ηλίου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες, και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει. Την 1η Ιανουαρίου γιορτάζονταν οι Καλένδες, στις 3 τα Βότα, στις 4 τα Λορεντάλια και στις 7 Ιανουαρίου τελείωνε η περίοδος αυτή των εορτών.
Επειδή λοιπόν οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν εκτός νόμου στη Ρώμη, και δεν τους επιτρεπόταν να συναντιούνται ή να εκκλησιάζονται μαζί οι συναντήσεις τους γίνονταν κρυφά και σε μικρές ομάδες στις κατακόμβες τους, όπου και τελούσαν τις θρησκευτικές τους εορτές. Για να αποφύγουν, λοιπόν, τους διωγμούς αποφάσισαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ήσαν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων. Μ’ αυτόν τον τρόπο ήλπιζαν να μην ανακαλυφτούν από τους εορτάζοντες Ρωμαίους.
Θα αναρωτιέστε, όμως, γιατί το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει σήμερα στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά στις 22 Δεκεμβρίου; Το πρόβλημα αρχίζει με το Ιουλιανό Ημερολόγιο που εισήγαγε ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 π.Χ. που είχε όμως κι αυτό τις δικές του ατέλειες γιατί έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το Ιουλιανό λοιπόν ημερολόγιο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά με την πάροδο των ετών το προστιθέμενο μικρό λάθος είχε μεταθέσει την πραγματική ημερομηνία της χειμερινής τροπής. Ετσι λοιπόν το 325 μ.Χ. το έτος που έγινε η Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας, το χειμερινό ηλιοστάσιο είχε μετατεθεί και συνέβαινε στις 22 Δεκεμβρίου. Η μετάθεση όμως του Χειμερινού Ηλιοστασίου συνεχίστηκε χωρίς να διορθωθεί μέχρι και το έτος 1582, οπότε η χειμερινή τροπή συνέβαινε στις 12 Δεκεμβρίου.
Τότε ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ' εισήγαγε μία νέα μεταρρύθμιση, γι’ αυτό και το νέο ημερολόγιο, αυτό που χρησιμοποιούμε σήμερα, ονομάζεται Γρηγοριανό, και χάνει μία μόνον ημέρα στα 4.000 χρόνια. Για να γίνει μιά καινούρια αρχή, η Γρηγοριανή μεταρρύθμιση έτρεψε τη θέση του ημερολογίου προς τα εμπρός με βάση το έτος της Συνόδου της Νικαίας κι όχι το έτος εισαγωγής του Ιουλιανού ημερολογίου, το 44 π.Χ. Γι’ αυτό και το Χειμερινό Ηλιοστάσιο συμβαίνει σήμερα στις 22 Δεκεμβρίου, και ο πρωταρχικός λόγος για τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου έχει πιά χαθεί.

Πηγή :
sciencenews.gr
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

4
Γρηγοριανό ημερολόγιο και ο Αλοΐσιος Λίλιο

Προτού μιλήσουμε για το Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι καλό να αναφερθούμε στον ίδιο τον Δημιουργό του τον Αλοΐσιο Λίλιο

Ο Αλοΐσιος Λίλιο ή Λουίτζι Λίλιο (Aloysius Lilius ή Luigi Lilio, περ. 1510 – 1574) ήταν Ιταλός γιατρός, αστρονόμος και φιλόσοφος, που επινόησε το Γρηγοριανό ημερολόγιο, το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα από όλο σχεδόν τον κόσμο, τουλάχιστον ως πλαίσιο κοινής ημερολογιακής αναφοράς.

Πολύ λίγα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια του Λίλιο. Καταγόταν από το Σιρό της Καλαβρίας, σπούδασε Ιατρική στη Νάπολη και στη συνέχεια μπήκε στην υπηρεσία του κόμη Carafa. Δίδαξε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια από το 1552.
Ο Λίλιο ωστόσο είναι γνωστός ως ο δημιουργός του Γρηγοριανού Ημερολογίου, καθώς συνέγραψε μια εργασία με τίτλο Compendiuem novae rationis restituendi calendarium (= «Σύνοψις του νέου σχεδίου για την επανόρθωση του Ημερολογίου»). Η εφαρμογή του «σχεδίου» όμως, η ημερολογιακή μεταρρύθμιση, έγινε έξι χρόνια μετά τον θάνατο του Λίλιο, όταν ο αδελφός του Αντώνιος παρουσίασε το χειρόγραφο της εργασίας στον πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄. Το χειρόγραφο δόθηκε στην επιτροπή της ημερολογιακής μεταρρυθμίσεως και υιοθετήθηκε το 1582, μετά από κάποιες τροποποιήσεις που επέφερε ο Κλάβιος. Το παπικό χρυσόβουλο (διάταγμα) Inter gravissimas που διέταζε τους Χριστιανούς να υιοθετήσουν το νέο ημερολόγιο υπογράφηκε το 1581 αλλά εκδόθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1582. Η εφαρμογή άρχιζε στις 4 Οκτωβρίου 1582 (ημερομηνία του παλαιού ημερολογίου).
Πηγή: wiki/Αλοΐσιους_Λίλιους

Γρηγοριανό Ημερολόγιο

To Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι το ημερολόγιο που χρησιμοποιείται σήμερα στον Δυτικό Κόσμο. Είναι μία παραλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου, και προτάθηκε από τον Αλοΐσιους Λίλιους (Aloysius Lilius), Ναπολιτάνο γιατρό, και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄, από τον οποίο πήρε το όνομά του, στις 24 Φεβρουαρίου του 1582. (Σημείωση: Η παπική βούλα (διάταγμα) Inter gravissimas υπογράφηκε το 1581 για άγνωστους λόγους, αλλά τυπώθηκε την 1 Μαρτίου του 1582. Όμως, άλλα παπικά διατάγματα της εποχής εμπεριέχουν έτη που δε συμφωνούν με τα έτη του Μαρτίου, άλλα παπικά έτη ή άλλους τύπους ετών.)Το Γρηγοριανό ημερολόγιο επινοήθηκε γιατί σύμφωνα με το Ιουλιανό, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια, γεγονός μη επιθυμητό. Έτσι, αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, σύμφωνα με το οποίο η εαρινή ισημερία μετατοπίζεται μόλις μία ημέρα κάθε 3.300 χρόνια.
Πάπας Γρηγόριος

Επινόηση για εκκλησιαστικούς λόγους
Το κίνητρο της Καθολικής Εκκλησίας στην αλλαγή του ημερολογίου ήταν να εορτάζεται το Πάσχα τον καιρό που πίστευαν ότι είχε συμφωνηθεί στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ.. Παρ' όλο που ένας κανόνας της Συνόδου υπονοεί ότι όλες οι εκκλησίες χρησιμοποιούσαν την ίδια ημερομηνία για το Πάσχα, δεν ήταν έτσι. Για παράδειγμα, η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας εόρταζε το Πάσχα την Κυριακή μετά την 14η ημέρα της σελήνης που πέφτει πάνω ή μετά από την εαρινή ισημερία, την οποία τοποθετούσαν στις 21 Μαρτίου. Ωστόσο, η Εκκλησία της Ρώμης ακόμα τοποθετούσε την ισημερία στις 25 Μαρτίου και χρησιμοποιούσε διαφορετική ημέρα της σελήνης. Μέχρι τον 10ο αιώνα, όλες οι εκκλησίες (εκτός από μερικές στα ανατολικά σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) είχαν υιοθετήσει το Αλεξανδρινό Πάσχα, το οποίο ακόμα τοποθετούσε την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου, παρότι o Βέδας (Venerable Bede, μοναχός, 672 - 735 μ.Χ.) είχε ήδη παρατηρήσει την μετακίνησή του το 725 μ.Χ. - και είχε μετακινηθεί ακόμα περισσότερο μέχρι τον 16ο αιώνα (αφού μετακινούταν μία ημέρα κάθε 128 χρόνια).
Ακόμα χειρότερα, οι φάσεις της Σελήνης που χρησιμοποιούνταν για να υπολογιστεί το Πάσχα στο Ιουλιανό ημερολόγιο ήταν σταθερές με αποτέλεσμα να χάνεται μία ημέρα κάθε 310 χρόνια. Έτσι τον 16ο αιώνα, οι φάσεις του Σεληνιακού ημερολογίου απέκλιναν κατά τέσσερις ημέρες σε σχέση με τις πραγματικές.

Το Γρηγοριανό Ημερολόγιο στην Ορθοδοξία.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία επί αιώνες δεν δεχόταν να χρησιμοποιήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο με τον φόβο μήπως αυτό γίνει αιτία παραπλάνησης του πληρώματος, δηλαδή των πιστών. Όταν το 1582 ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ κάλεσε μέσω επιστολής τον πατριάρχη Ιερεμία Β΄ τον Τρανό να το εισαγάγει και στην Ορθόδοξη εκκλησία, ο πατριάρχης δεν το δέχτηκε ύστερα από συνοδική απόφαση, θεωρώντας ότι αποτελεί απόπειρα προσηλυτισμού. Η εξέλιξη του πολιτισμού, όμως, επέβαλε νέες ανάγκες και το θέμα άρχισε να αντιμετωπίζεται από άλλη σκοπιά. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος Ζ΄, το 1895, εξέφρασε την ευχή να υπάρξει ενιαίο ημερολόγιο για όλους τους χριστιανικούς λαούς. Και ο Ιωακείμ Γ΄ έστειλε το 1902 εγκύκλιο σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες να μελετήσουν το ζήτημα του ημερολογίου και ζητούσε τις απόψεις τους. Η Εκκλησία της Ελλάδος απάντησε ότι δεν απορρίπτει καταρχήν την προοπτική αλλαγής του ημερολογίου. Συστήθηκε μάλιστα επιτροπή μελέτης, η οποία αποφάνθηκε το 1919 ότι: «η μεταβολή, μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους, ηδύνατο να γίνη μετά συνεννόησιν πασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ιδία δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Περιμένοντας να γίνει μια τέτοια συνεννόηση, η Εκκλησία της Ελλάδος συνέχισε να χρησιμοποιεί το Παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο, συμφώνησε δε να εισαγάγει η Πολιτεία το Γρηγοριανό ημερολόγιο μόνο για πολιτική χρήση. Με βασιλικό διάταγμα εισήχθη στην Ελλάδα το Γρηγοριανό ημερολόγιο την 1 Μαρτίου 1923 ακριβώς γι' αυτόν το σκοπό. Αλλά λίγες μέρες αργότερα τα πράγματα έμπλεξαν, όταν ήρθε η 25η Μαρτίου και θα έπρεπε να χωριστεί η γιορτή του Ευαγγελισμού από την γιορτή της Εθνεγερσίας. Τότε έγινε σαφές ότι η συνύπαρξη δύο ημερολογίων θα προκαλούσε προβλήματα. Η Εκκλησία της Ελλάδος για να αρθεί το αδιέξοδο, αποφάσισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις θρησκευτικές γιορτές με εξαίρεση τη γιορτή του Πάσχα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συγκατατέθηκε στην αλλαγή με τηλεγράφημα του πατριάρχη Γρηγορίου Ζ΄ της 23 Φεβρουαρίου 1924, το οποίο ανέφερε: «Συνοδική αποφάσει ενεκρίθη οριστικώς προσαρμογή εορτολογίου και πολιτικού ημερολογίου από 10ης προσεχούς Μαρτίου». Έτσι την 10η Μαρτίου 1924 εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο στη χώρα μας και η μέρα αυτή υπολογίστηκε σαν 23 Μαρτίου.

Η Ρωσία δεν αποδέχτηκε το νέο ημερολόγιο έως το 1918, οπότε η 31η Ιανουαρίου ακολουθήθηκε από την 14η Φεβρουαρίου. Κατά συνέπεια, η επέτειος της λεγόμενης Οκτωβριανής επανάστασης τώρα πέφτει τον Νοέμβριο.

Το Αναθεωρημένο Γρηγοριανό Ημερολόγιο (Το Νέο)

Ωστόσο, όλα τα παραπάνω αφορούν σε πολιτικές υιοθεσίες του ημερολογίου - καμία από τις εθνικές εκκλησίες (στην ελληνική ήδη αναφερθήκαμε) δεν το αποδέχτηκαν. Αντίθετα, ένα Αναθεωρημένο Ιουλιανό ημερολόγιο προτάθηκε τον Μάιο του 1923 που παρέλειψε 13 ημέρες το 1923 και χρησιμοποίησε διαφορετικό κανόνα για τα δίσεκτα έτη το οποίο έχει το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα με το Γρηγοριανό μέχρι και το έτος 2800. Οι ορθόδοξες εκκλησίες της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Πολωνίας και μερικών ακόμα της Ανατολικής Μεσογείου (της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Κύπρου), υιοθέτησαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό, και άρα οι "Νεοημερολογίτες" γιορτάζουν την Γέννηση του Ιησού Χριστού μαζί με τις Δυτικές εκκλησίες την 25η Δεκεμβρίου μέχρι και το 2800.
Πηγή : Wiki
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

5
Μία πάρα πολύ καλή ανάλυση σχετικά με το σημερινό ημερολόγιο που χρησιμοποιούμε , καθώς επίσης και Ορθόδοξη εορτολογική ανάλυση σύμφωνα με τον πατέρα Ιωήλ 0:00:00 - 0:30:00

phpBB [video]


Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Οι Άγιοι Πατέρες τής Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, είχαν εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου. Με το παλαιό ημερολόγιο , λόγω του σφάλματος η εαρινή ισημερία γίνεται στις 8 Μαρτίου περίπου. Αυτό είναι σφάλμα ημερολογιακό.

Με το διορθωμένο ημερολόγιο επαναφέρθηκαν οι 13 ημέρες πού είχαν αφαιρεθεί λόγω τού αστρονομικού λάθους τού ημερολογίου, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου, όπως οί Άγιοι τής Ά Οικουμενικής Συνόδου (ώστε το Πάσχα να παραμένει το ίδιο).

Αυτό είναι το ορθό, και το Ορθόδοξο.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

6
Α Κορ. 8,7 Ἀλλ᾿ οὐκ ἐν πᾶσιν ἡ γνῶσις· τινὲς δὲ τῇ συνειδήσει τοῦ εἰδώλου ἕως ἄρτι ὡς εἰδωλόθυτον ἐσθίουσι, καὶ ἡ συνείδησις αὐτῶν ἀσθενὴς οὖσα μολύνεται.
Α Κορ. 8,7 Αλλ' αυτή η καθαρά και αγία γνώσις δεν υπάρχει εις όλους. Και απόδειξις ότι μερικοί από τους Χριστιανούς έχουν μέσα εις την συνείδησίν των την πεποίθησιν ότι το είδωλον, που ελάτρευαν άλλοτε, είναι πραγματικός Θεός· και τρώγουν έως τώρα ακόμη τα κρέατα, σαν ιεράν θυσίαν, που έχει προσφερθή εις θεούς. Και το αποτέλεσμα είναι ότι η συνείδησίς των, που είναι ακόμη αδύνατος και αδιαφώτιστος, μολύνεται από αυτό που έκαναν και τους ελέγχει.
Α Κορ. 8,8 βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.
Α Κορ. 8,8 Μαθετε, λοιπόν, όλοι ότι το οιανδήποτε φάγητον και τα ειδωλόθυτα, δεν μας δίδουν ηθικήν αξίαν και δεν μας παρουσιάζουν ως εναρέτους και αρεστούς ενώπιον του Θεού. Διότι ούτε εάν φάγωμεν τα ειδωλόθυτα, με την ορθήν πεποίθησιν ότι αυτά είναι κοινά κρέατα, προχωρούμεν και πλεονάζομεν εις αρετήν ούτε εάν δεν φάγωμεν βραδυπορούμεν και καθυστερούμεν εις αυτήν
Α Κορ. 8,9 βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν.
Α Κορ. 8,9 Προσέχετε όμως μήπως η εξουσία, που σας δίδει η φωτισμένη σας πίστις να τρώγετε και τα ειδωλόθυτα, γίνη πρόσκομμα στους ασθενείς και αδυνάτους κατά την πίστιν.
Α Κορ. 8,10 ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν;
Α Κορ. 8,10 Διότι εάν κανείς από αυτούς ίδη σε, που έχεις την ορθήν γνώσιν και θεωρείσαι προωδευμένος Χριστιανός, να στρογγυλοκάθεσαι και να τρώγης εις κάποιον τραπέζι ειδωλολατρικού ναού, δεν θα ενισχυθή η συνείδησις αυτού του αδελφού, ο οποίος είναι ασθενής κατά την πίστιν, να τρώγη τα ειδωλόθυτα με θρησκευτικήν ευλάβειαν;
Α Κορ. 8,11 καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν.
Α Κορ. 8,11 Και έτσι θα παρασυρθή πάλιν εις την ειδωλολατρείαν και θα χαθή εξ αιτίας της ιδικς σου φωτισμένης γνώσεως ο ασθενής κατά την πίστιν αδελφός, δια τον οποίον εν τούτοις ο Χριστός εθυσιάσθη επάνω στον σταυρόν.
Α Κορ. 8,12 οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε.
Α Κορ. 8,12 Ετσι δε αμαρτάνοντες εναντίον των αδελφών και καταφέροντες κτυπήματα εις την ασθενή συνείδησίν των, αμαρτάνετε ενώπιον του Χριστού, διότι ματαιώνετε το έργον της σωτηρίας των αδελφών.
Α Κορ. 8,13 διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω.
Α Κορ. 8,13 Δι' αυτό εάν το φάγητον γίνεται αφορμή να κλονισθή εις την πίστιν και την χριστιανικήν ζωήν του ο αδελφός μου, δεν θα φάγω ποτέ κανένα είδος κρέατος δια να μη σκανδαλίσω τον αδελφόν μου. (Η θυσία των δικαιωμάτων αποτελεί καθήκον, όταν δι' αυτής προλαμβάνωμεν το σκάνδαλον, υποβοηθούμεν δε εις την αρετήν).

Ο αποστολος Παυλος μας λεγει ουσιαστικα οτι για ελασσονως σημασιας θεματα πρεπει να τηρουμε προσεκτικη σταση ωστε να μη σκανδαλιζετε ο αδελφος μας. Στο θεμα του ημερολογιου το 1923 ολες οι υπολοιπες τοπικες εκκλησιες κρατησαν το παλαιο εορτολογιο και ακολουθησαν στα υπολοιπα θεματα το πολιτικο ημερολογιο οπως το ξερουμε σημερα.

Μηπως για κατι που ασφαλως δεν ηταν δογματικο σκανδαλισαμε τους αδελφους μας. Ηταν φανερο τοτε που θα καταληξουν τα πραγματα. Οι αδελφοι μας στο παλαιο, πραγματι ασθενεις στη πιστη, καθως το ημερολογιο δεν ειναι δογμα αποκοπηκαν απο εμας.

Μηπως και η δικη μας πλευρα εχει τις δικες της ευθυνες για αυτο καθως δεν εκανε συγκαταβαση στην ασθενεια των αδελφων μας.


Α Κορ. 8,13 Δι' αυτό εάν το φάγητον γίνεται αφορμή να κλονισθή εις την πίστιν και την χριστιανικήν ζωήν του ο αδελφός μου, δεν θα φάγω ποτέ κανένα είδος κρέατος δια να μη σκανδαλίσω τον αδελφόν μου. (Η θυσία των δικαιωμάτων αποτελεί καθήκον, όταν δι' αυτής προλαμβάνωμεν το σκάνδαλον, υποβοηθούμεν δε εις την αρετήν).
καί συγκόψουσι τάς μαχαίρας αυτών είς άροτρα καί τάς ζιβύνας αυτών είς δρέπανα, καί ού λείψετε έθνος επ έθνος μάχαιραν, καί ού μή μάθωσιν έτι πολεμείν (Προφητης Ησαιας β 4 )

Re: Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

7
Ο αποστολος Παυλος μας λεγει ουσιαστικα οτι για ελασσονως σημασιας θεματα πρεπει να τηρουμε προσεκτικη σταση ωστε να μη σκανδαλιζετε ο αδελφος μας. Στο θεμα του ημερολογιου το 1923 ολες οι υπολοιπες τοπικες εκκλησιες κρατησαν το παλαιο εορτολογιο και ακολουθησαν στα υπολοιπα θεματα το πολιτικο ημερολογιο οπως το ξερουμε σημερα.

Μηπως για κατι που ασφαλως δεν ηταν δογματικο σκανδαλισαμε τους αδελφους μας. Ηταν φανερο τοτε που θα καταληξουν τα πραγματα. Οι αδελφοι μας στο παλαιο, πραγματι ασθενεις στη πιστη, καθως το ημερολογιο δεν ειναι δογμα αποκοπηκαν απο εμας.

Μηπως και η δικη μας πλευρα εχει τις δικες της ευθυνες για αυτο καθως δεν εκανε συγκαταβαση στην ασθενεια των αδελφων μας.
Όλοι πρέπει να δείξουμε μετάνοια,ο καθένας,είχε τις ευθύνες του τότε και εμείς ,ανεξαρτήτως πλευράς, έχουμε τις ευθύνες μας τώρα,όσο δεν τις βλέπουμε ,θα συνεχίζετε το κακό.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

8
Οι αδελφοι μας στο παλαιο, πραγματι ασθενεις στη πιστη, καθως το ημερολογιο δεν ειναι δογμα αποκοπηκαν απο εμας.

Μηπως και η δικη μας πλευρα εχει τις δικες της ευθυνες για αυτο καθως δεν εκανε συγκαταβαση στην ασθενεια των αδελφων μας.
george1 καλωσόρισες στο φόρουμ μας. Ασφαλώς και έχουμε και εμείς ευθύνες, νομίζω πως δεν είναι θέμα ολιγοπιστίας, νομίζω ότι είναι περισσότερο θέμα άγνοιας η οποία είναι ψυχική νόσος θεραπεύσιμη. Το πρόβλημα ξέρεις ότι είναι πολύ μεγάλο και βαθύτερο όσο αναφορά το ημερολογιακό ζήτημα, και συμφωνώ ότι δεν είναι δογματικό θέμα όπως είπες πολύ σωστά αλλά μάλλον θέμα επιστημονικό, το οποίο σχετίζεται με τον υπολογισμό των αστρονομικών φαινομένων. Αυτό το νήμα δημιουργήθηκε ακριβώς για αυτό το σκοπό, για να φανεί ότι η ρίζα του προβλήματος δεν είναι το ημερολόγιο , αφού από αστρονομικής φύσεως και Πατερικής παραδόσεως είναι Ορθό ....συνεπώς το πρόβλημα οφείλεται σε άλλου είδους δυνάμεις.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν

Re: Αστρονομική Ιουλιανού & Γρηγοριανού Ημερολογίου

9
Όπως βλέπουμε η εφαρμογή του Ημερολογίου του ο εκ Καλαβρίας αστρονόμου Λουδοβίκου Λίλιου (Γρηγοριανού Ημερολογίου) ήταν "μαθηματικώς και αστρονομικώς αττηλλαγμένον σφαλμάτων" αλλά υπήρχε ένα σοβαρό πρόβλημα , το οποίο ήταν ο εορτασμός του Πασχάλιου , διότι κάποιες φορές το Πάσχα (σύμφωνα με το Γρηγοριανό) συνέπιπτε προ τον εορτασμό του Πάσχα των Εβραίων. Η Ανάσταση του Χριστού δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να εορτάζεται πριν το Εβραϊκό Πάσχα δεδομένου ότι ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε μετά το Εβραϊκό Πάσχα όπως λένε οι Πατέρες της εκκλησίας.

http://www.myriobiblos.gr/books/book1/index.html
Χριστόδουλου Κ.Παρασκευαίδη † Αρχιεπισκόπου Αθηνών

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΩΣ ΑΚΡΑΙΦΝΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΕΝ ΤΗ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ

1. Το Γρηγοριανόν Ημερολόγιον και η κατ' αυτον αντίδρασις της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Aι εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδοι του 16ου αιώνος και η σημασία των αποφάσεων αυτών.

Καθ' άπασαν, ως προελέχθη, την πρό της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως περίοδον εξηκολούθησε να είναι εν ισχύι και εν χρήσει, παρά τας ατελείας αυτού(1), το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, με αποτέλεσμα να επηρεάζηται δυσμενώς η κατ' έτος επάνοδος των σταθερώς, πρός τινα ημερομηνίαν, συνδεομένων εορτών, ήτις συνεχώς οπισθοπορούσα έτταυσε να ανταποκρίνηται πλέον προς την ττραγματικότητα(2). Τας εκ των ατελειών τούτων δημιουργουμένας ανωμαλίας επεδίωξεν, εν συνεχεία πολλών προηγηθεισών ακάρπων προσπαθειών εν τη Δύσει, να άρη ο Πάπας Γρηγόριος ό ΙΓ' (1582 ) εισαγαγών «ίνα δοξάση την παπωσύνην αύτού»(3) εν τη Δύσει το εκ του ονόματος αυτού αποκληθέν Γρηγοριανόν

Ημερολόγιον(4). Πρός τούτο εδέχθη τας υποδείξεις Επιτροπής, εις ην μετείχον ο εκ Καλαβρίας αστρονόμος Λουδοβίκος Λίλιος, ο και συντάκτης του ημερολογίου τούτου, ο αδελφός αυτού Αντώνιος, ο Equazio Dante, ο Χριστοφόρος Κλάβιος και ο Pedro Chacon υπό την προεδρίαν του Καρδιναλίου Σιρλέτου, κυρίως περί εκμηδενίσεως της σημειουμένης διαφοράς δέκα ήμερών; διά της ονομασίας της 4ης Οκτωβρίου του 1582 ως 15ης Οκτωβρίου ιδίου έτους(5), επανερχομένης της ισημερίας από της 11ης Μαρτίου εις την 21ην ιδίου μηνός.

Το Γρηγοριανόν, κατά ταύτα, Ημερολόγιον(6), μη ον μαθηματικώς και αστρονομικώς αττηλλαγμένον σφαλμάτων, αλλά, τταρά ταύτα, τελειότερον του Ιουλιανού(7), χαρακτηρίζεται από την διόρθωσιν αφ' ενός μεν της ημερομηνίας της εαρινής ισημερίας, αφ' ετέρου δε της λεγομένης επακτής του σεληνοδρομίου(8). Η τελευταία αύτη διόρθωσις έσχεν ως αποτέλεσμα να εορτάζηται ενίοτε το χριστιανικόν Πάσχα και προ του των Εβραίων(9) κατά προφανή παραβίασιν της κανονικής τάξεως, ως ταύτην καθώρισεν επί του προκειμένου η Α' Οίκουμενική Σύνοδος: Αλλ' οι παπικοί, αγνοήσαντες το σημείον τούτο, ένεκα του γεγονότος ότι δεν διεσώθη σχετικός Κανών της εν Νικαία Συνόδου, παρεβίασαν την περί έορτασμού του Πάσχα απόφασιν αυτής, ως και την παράδοσιν της Εκκλησίας εν τη ημερολογιακή μεταρρυθμίσει(10).Κατά συνέπειαν διά του Γρηγοριανού Ημερολογίου επήλθε διόρθωσις ου μόνον του σφάλματος του Ιουλιανού Ημερολογίου αλλά και του Πασχαλίου, και δη και «κατά τρόπον αντιβαίνοντα εις τήν διάταξιν της Α' Οικουμενικής Συνόδου»(11) και του Ζ' Αποστολικού Κανόνος. Ειρήσθω δ' ότι «η μεταβολή αύτη αποτελεί το κυριώτατον γνώρισμα της Γρηγοριανής χρονολογήσεως από εκκλησιαστικής επόψεως»(12).
Αντί αυτού Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος επιδιόρθωσε το πρόβλημα και χρησιμοποίηση το γνωστό πλέον "νέο" ημερολόγιο ή "διορθωμένο." Η Ορθόδοξη εκκλησία ΠΟΤΕ δεν υιοθέτησε το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, και απόδειξη αυτού είναι ότι ποτέ δεν συνεορτάζουμε το Πάσχα μαζί με τους Καθολικούς, οι οποίοι εορτάζουν το Πάσχα σύμφωνα με το Γρηγοριανό.
1.Σοφία πάντων κάλλιστον, η δε αμάθεια πάντων κάκιστον
2. ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αστρονομία - Αστροφυσική-Διάστημα”