Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

1
Γέρων Παΐσιος Ἁγιορείτης:
Εικόνα
«Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς σχέσεις μὲ αἱρετικό. Σήμερα λένε: «Ὄχι μόνο μὲ αἱρετικὸ ἀλλὰ καὶ μὲ Βουδιστὴ καὶ μὲ πυρολάτρη καὶ μὲ δαιμονολάτρη νὰ συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει νὰ βρίσκωνται στὶς συμπροσευχές τους καὶ στὰ συνέδρια καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μία παρουσία».

Τί παρουσία; Τὰ λύνουν ὅλα μὲ τὴν λογικὴ καὶ δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα. Τὸ εὐρωπαϊκὸ πνεῦμα νομίζει ὅτι καὶ τὰ πνευματικὰ θέματα μποροῦν νὰ μποῦν στὴν Κοινὴ Ἀγορά.

Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ ἔχουν ἐλαφρότητα καὶ θέλουν νὰ κάνουν προβολή, «Ἱεραποστολή», συγκαλοῦν συνέδρια μὲ ἑτεροδόξους, γιὰ νὰ γίνεται ντόρος καὶ νομίζουν ὅτι θὰ προβάλουν ἔτσι τὴν Ὀρθοδοξία, μὲ τὸ νὰ γίνουν δηλαδὴ ταραμοσαλάτα μὲ τοὺς κακοδόξους.


(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», Λόγοι Α΄, σελ. 347-349, Ἐκδόσεις Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης)


Από το περιοδικό «Άγιον Όρος – Διαχρονική μαρτυρία στους αγώνες υπέρ της Πίστεως», Έκδοση Αγιορειτών Πατέρων, Άγιον Όρος 2014.

----------


Για να φανεί πόσο ευαίσθητος και προσεκτικός ήταν ο Γέροντας Παΐσιος σε θέματα επικοινωνίας και συμπροσευχής με αιρετικούς, μεταφέρουμε εδώ το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό :

«Κάποτε, διηγήθηκε ο Γέροντας, μου ήρθαν δύο παπικοί, λατίνοι... Μου λέει λοιπόν ο ένας – Έλα να πούμε το ‘Πάτερ ημών...’ – Για να το πούμε μαζί, του είπα, πρέπει να συμφωνούμε στο Δόγμα. Όμως μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστί. Ύστερα μου λέει : - Μόνο οι Ορθόδοξοι είναι κοντά στο Θεό και μόνο αυτοί θα σωθούνε; Ο Θεός είναι με όλο τον κόσμο. – Ναι, του είπα. Εσύ μπορείς να μου πης και πόσος κόσμος είναι κοντά στο Θεό; Έχουμε λοιπόν διαφορές. Είμαστε φυσικά παιδιά του ενός Πατέρα, αλλά μερικά μένουν στο σπίτι και μερικά γυρίζουν έξω. – Να δείξουμε αγάπη, μου λένε μετά. – Και η αμαρτία έγινε μόδα, τους λέω. – Και αυτό μέσα στην αγάπη είναι, μου λένε.

–Όλοι μιλάνε για αγάπη, ειρήνη και ομόνοια, τους είπα στο τέλος, αλλά όλοι αυτοί είναι διχασμένοι και με τον εαυτό τους και με τους άλλους. Γι’ αυτό και ετοιμάζουν όλο και μεγαλύτερες βόμβες.

Πολλοί που μιλούν για αγάπη και ενότητα, οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με το Θεό, γιατί δεν τον έχουν αγαπήσει ούτε έχουν αληθινή αγάπη. Αγάπη αληθινή έχει εκείνος που έχει ορθή πίστη, ζη κοντά στο Θεό, και τότε ο Θεός ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του και οι άλλοι βλέπουν στο πρόσωπό του τον Θεό.

Εύχομαι ο Θεός να φωτίση όλους τους ανθρώπους, με τους οποίους είμαστε κατά σάρκα αδέλφια – από τον Αδάμ και την Εύα - να έρθουν ‘εις επίγνωσιν αληθείας[4]’, για να γίνουν και πνευματικά μας αδέλφια. Αμήν»![5]

Χαρακτηριστικό είναι και το εξής περιστατικό: Ο τότε Πάπας, έχοντας ακούσει για την φήμη του Γέροντος Παϊσίου, έστειλε μερικούς καρδιναλίους στη καλύβη του γέροντος, για να του ανακοινώσουν ότι ο Πάπας τον προσκαλεί στη Ρώμη για να συζητήσουν περί δογματικών και εκκλησιατικών θεμάτων. Η απάντηση του γέροντα ήταν αποστομωτική: «Ο πάπας δεν είναι έτοιμος ακόμη για μια τέτοια συζήτηση. Πρέπει να αποβάλλει τον εγωϊσμό του».

.....


Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδελφούς μας: Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι, σαν τους Πατέρας της Εκκλησίας, και όχι νομολόγοι, που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας), τους οποίους άναψε το πυρ της αγάπης του Θεού και όχι ο αναπτήρας του νεωκόρου. Ας γνωρίζομεν ότι δεν υπάρχουν μόνο φυσικοί νόμοι, αλλά και πνευματικοί. Επομένως η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθή με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλήν οργήν θα λάβωμεν), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου.

Επίσης ας γνωρίσωμεν καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί˙ όμως δεν είναι ανησυχητικόν. Η Εκκλησία είναι Εκκλησία του Χριστού και Αυτός την κυβερνάει... Ο Κύριος, όταν θα πρέπη, θα παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγορίους Παλαμάδες, διά να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, διά να ομολογήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας».
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

2
Γρηγόριος Παλαμάς
«Λόγος ἀποδεικτικὸς περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»


«Πάλιν ὁ δεινὸς καὶ ἀρχέκακος ὄφις τὴν ἑαυτοῦ κεφαλὴν καθ’ἠμῶν διαίρων, ὑποψυθιρίζει τὰ τῆς ἀληθείας ἀντίθετα»[1]. «Πάλι ὁ πρωταίτιος τοῦ κακοῦ ὄφις, ὁ διάβολος, σηκώνοντας τὴν κεφαλὴ του ἐναντίον μας, ὑποψυθιρίζει τὰ ἀντίθετα πρὸς τὴν ἀλήθεια». Καὶ παρακάτω, ἀφοῦ λέει ὅτι αὐτὸς ὁ διάβολος εἶναι, ποὺ παρεκίνησε τοὺς Ἀρείους, τοὺς Ἀπολλιναρίους, τοὺς Εὐνομοίους καὶ Μακεδονίους καὶ πολλοὺς ἑτέρους αἱρετικούς, «οὗτος τοίνυν ὁ νοητὸς καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον ἐπάρατος ὄφις, τὸ πρῶτον καὶ μέσον καὶ τελευταῖον κακόν», «αὐτός, λοιπόν, ὁ νοερὸς καὶ γι’αὐτὸ περισσότερο καταραμένος διάβολος, ποὺ εἶναι τὸ πρῶτο καὶ μεσαῖο καὶ τὸ τελευταῖο κακό», «μηδαμῶς ἐπιλελησμένος τῆς οἰκείας κακοτεχνίας», «δὲν ξέχασε καθόλου τὴν κακοτεχνία του, τὸ κακὸ ἔργο του», «διὰ τῶν αὐτῶ πειθηνίων Λατίνων, περὶ Θεοῦ καινᾶς εἰσφέρει φωνᾶς»[2], «μὲ τοὺς λατίνους, ποὺ εἶναι πειθήνια ὄργανά του, εἰσαγάγει καινούργιες φωνὲς σχετικὰ μὲ τὸν Θεό». Ἤδη ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέει αὐτό, ποὺ ἀργότερα θὰ πεῖ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὅτι ὁ πάπας εἶναι ἀντίχριστος. «Τὸν πάπα νὰ καταράσθε, γιατί αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν κακῶν (τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως)».


Στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀναφερόμενος στὴν βλάσφημη διδασκαλία τοῦ Παπισμοῦ περί τῆς καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Filioque, λέει:


«Ἢν οὒν ἄρα τῶν διακιοτάτων μηδὲ λόγου ἀξιοῦν ὑμᾶς, εἰ μὴ τοῦ προστιθέναι τῷ ἱερῷ συμβόλω παύσησθε΄ τῆς δὲ παρ’ἠμῶν προσθήκης παρ’ ὑμῶν ἐκβεβλημένης πρότερον, ἔπειτα ζητεῖν, εἰ καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ ἢ οὐχὶ καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, καὶ τὸ ἀναφανὲν τοῖς θεοφόροις συνδοκοῦν κυροῦν»[3]. «Δικαιότατο βεβαίως θὰ ἦταν νὰ μὴν σᾶς ἀξιώσουμε οὔτε συζητήσεως, ἂν δὲν σταματήσετε νὰ προσθέτετε στὸ ἱερὸ σύμβολο. Ὅταν ἡ προσθήκη σᾶς ἀφαιρεθεῖ πρῶτα ἀπό’σας, ἔπειτα νὰ συζητήσουμε, ἐὰν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα προέρχεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ ἢ ὄχι καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, καὶ νὰ ἐπικυρώσουμε ὅ,τι φανεῖ ὅτι συμφωνεῖ μὲ τὴν γνώμη τῶν θεοφόρων πατέρων». Ποτέ, λοιπόν, δὲν θὰ σᾶς δεχθοῦμε σὲ κοινωνία τοὺς λατίνους, τοὺς παπικούς, μέχρις ὅτου σταματήσετε νὰ λέτε ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ.

Μέχρις ὅτου ἐξακολουθεῖτε νὰ ἔχετε τὸ Filioque, νὰ λέτε δηλ. ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, καὶ νὰ ἔχετε ἀλλοιώσει τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, δὲν θὰ σᾶς δεχθοῦμε σὲ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία. Κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμά, λοιπόν, προϋπόθεση τοῦ διαλόγου μὲ τοὺς λατίνους εἶναι ἡ ἀφαίρεση ἐκ μέρους τους τῆς παράνομης προσθήκης τοῦ Filioque ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Σὲ ἄλλο σημεῖο ξεκαθαρίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὅτι πίσω ἀπὸ τὴν προσθήκη Filioque, κρύβεται μία καινὴ ἐκκλησιολογικὴ ἀρχή, δηλ. «ἡ τοῦ περιόντος πάπα περιωπὴ»[4], δηλ. τὸ ἑωσφορικὸ πρωτεῖο καὶ τὸ ἀλάθητο, τὸ νὰ νομοθετεῖ αὐτὸς μόνος σὰν ἄλλος θεὸς ἐπὶ γὴς ὅ,τι αὐτὸς κρίνει σωστό, διαστρεβλώνοντας, διαστρέφοντας, παραμελώντας καὶ περιθωριοποιώντας ἀκόμη καὶ τὰ ἴδια τὰ λόγια του Χριστοῦ.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/201 ... _4732.html


Οὗτος τοίνυν ὁ νοητός καί διά τοῦτο μᾶλλον ἐπάρατος ὄφις, τό πρῶτον καί μέσον καί τελευταῖον κακόν, ὁ πονηρός καί τήν χαμερπῆ καί γηΐνην πονηρίαν ἀεί σιτούμενος, ὁ τῆς πτέρνης, δηλαδή τῆς ἀπάτης, ἐπιτηρητής ἀκάματος, ὁ πρός πᾶσαν θεοστυγῆ δόξαν ποριμώτατος σοφιστής καί ἀμηχάνως εὐμήχανος, μηδαμῶς ἐπιλελησμένος τῆς οἰκίας κακοτεχνίας, διά τῶν αὐτῷ πειθηνίων Λατίνων περί Θεοῦ καινάς εἰσφέρει φωνάς, μικράν μέν δοκούσας ἔχειν ὑπαλλαγήν, μεγάλων δέ κακῶν ἀφορμάς καί πολλά καί δεινά φερούσας, τῆς εὐσεβείάς ἔκφυλά τε καί ἄτοπα, καί τοῖς πᾶσι φανερῶς δεικνύσας, ὡς οὐ μικρόν ἐν τοῖς περί Θεοῦ τό παραμικρόν.
Εἰ γάρ ἐφ᾿ ἑκάστου τῶν καθ᾿ ἡμᾶς ὄντων ἑνός ἀτόπου τήν ἀρχήν δοθέντος πολλά τά ἄτοπα γίνεται, πῶς οὐ μᾶλλον ἐπί τῆς κοινῆς ἁπάντων ἀρχῆς καί τῶν κατ᾿ αὐτήν οἷον ἀναποδείκτων ἀρχῶν ἑνός ἀήθους δοθέντος οὐκ εὐσεβῶς πολλά γενήσεται παρά τοῦτο τά ἀτοπήματα;

Πρός ἅ καί φανερῶς τό Λατίνων γένος ἐκπεπτώκασιν ἄν, εἰ μή παρ᾿ ἡμῶν ἀντιλεγόντων τῇ καινοφωνίᾳ τοῦ δόγματος τῆς κακοδοξίας τό πλεῖστον περιῃρεῖτο.

....


Τούτων οὖν Εὐνόμιός τε καί τό τῶν Λατίνων γένος, μηδένα ποιησάμενοι λόγον, τρίτον εἶναι τῇ τάξει καί τῷ ἀξιώματι τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἐδογμάτισαν, οὐ τῇ κατά τήν ὁμολογίαν τάξει ἀλλά τῇ φυσικῇ, κακῶς.

....


Κατηγορήσαμεν τῶν Λατίνων ὡς ἐκεῖνα δογματιζόντων, ἐξ ὧν δύο ἀναφέρονται τοῦ ἑνός Πνεύματος ἀρχαί.
Οἱ δέ μηδέν κωλύειν πρός τό μίαν εἶναι ταύτας ἔφησαν, ἐπειδήπερ ἡ μία ἐστίν ἐκ τῆς ἑτέρας·
καί ἀπεδείχθησαν καί κατά τοῦτο βλασφημοῦντες....

....

Πρός δέ τούτοις ἐκ τοῦ τόν Θεόν καί Πατέρα ὡς Θεόν ἀλλ᾿ οὐχ ὡς Πατέρα κτίζειν, γεννᾶν δέ καί ἐκπορεύειν ὡς Πατέρα, δείκνυμεν, ὡς εἰ κατά Λατίνους ἐκ τοῦ Πατρός καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ ὡς ἐξ ἑνός τό Πνεῦμα, οὐχ ὡς ἐξ ἑνός ἔσται Πατρός, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ.
Καί οὕτω τό λατινικόν φρόνημα τελέως ἐξελέγχεται καί ὡς ἐξ ἀμφοτέρων αὐτῶν δυσσεβῶς καθ᾿ ὕπαρξιν τό Πνεῦμα λέγον καί ὡς ἐξ ἑνός Θεοῦ τῶν ἀμφοτέρων.

Ολόκληρο το κείμενο του αγίου Γρηγορίου μπορείτε να το βρείτε εδω

http://orthodoxfathers.com/Logoi-Episto ... gos-protos
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

3
Γέρων Δανιήλ Κατουνακιώτης:
Εικόνα
«Ἐκτός δέ τῶν... καινοτομιῶν, αἵτινες ἀπεδείχθησαν ὅτι ἦσαν ἀποκυήματα τοῦ παλαιοῦ πτερνιστοῦ, ἤδη προδίδεσθε ἄκοντες καί μή, καί κατά τοῦτο ἐπιτρέψατέ μοι νά Σᾶς εἴπω, οἱ προστυχώτεροι τῶν ψευδοδιδασκάλων, ἀποπειρώμενοι δελεάζειν τους ἁπλοϊκωτέρους διά ποικίλων ὑπούλων ὑποσχέσεων, τά πάντα θεμιτά ἡγούμενοι καί ἐπιτρέποντες πρός ἕνωσιν, ἐάν καί μόνον ἀναγνωρισθῇ ὁ τῆς Ῥώμης Πάπας ὡς ὑπέρτατος καί ἀλάθητος.


Ἄρχων καί κυρίαρχος τῆς Καθόλου Ἐκκλησίας καί μόνος ἐπί τῆς γῆς ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ καί πηγή πάσης χάριτος!!!» (Γέροντος Δανιήλ Κατουνακιώτου, Ἐξ ἐρήμου διατυπώσεις, Τόμος Ε΄, ἐκδ. Μοναστικῆς ἀδελφότητος Δανιηλαίων 1985, σελ. 85-86).

Από το περιοδικό «Άγιον Όρος – Διαχρονική μαρτυρία στους αγώνες υπέρ της Πίστεως», Έκδοση Αγιορειτών Πατέρων, Άγιον Όρος 2014.
http://thriskeftika.blogspot.gr/2015/01 ... st_26.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

4
Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης
Εικόνα


Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης: «Τήν στάσιν αὐτήν ἐτήρησεν ἡ Ἐκκλησία ἀνέκαθεν καί ἔναντι τοῦ παπισμοῦ. Ἠσθάνετο ἡ Ἐκκλησία ὅτι ἡ παρέκλισις τοῦ παπισμοῦ δέν συνίσταται μόνον εἰς τήν χρῆσιν διαφόρου διοικητικοῦ συστήματος ἤ διαφόρων ἐκκλησιαστικῶν ἐθίμων, ἀλλ’ ὅτι ἐπρόκειτο περί μιᾶς βαθυτέρας ἀλλοιώσεως τοῦ εὐαγγελικοῦ πνεύματος. Οἱ βυζαντινοί θεολόγοι δέν ἦσαν ἀφελείς οὔτε φανατικοί καί ἐξτρεμισταί, ὅταν ἔγραφον ἀξιολόγους πραγματείας διά νά ἀποδείξουν τήν αἵρεσιν τοῦ Filioque. Ἡ καί «ἐκ τοῦ Υἱοῦ» ἐκπόρευσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰσάγει τήν διαρχίαν ἤ τόν ἡμισαβελλιανισμόν εἰς τήν ἁγίαν Τριάδα, ὑποτιμᾶ τό Ἅγιον Πνεῦμα καί παραποιεῖ ὅλην τήν Τριαδολογίαν, ὡς ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ Βλαδίμηρος Λόσκι... (Ὀρθοδοξία καί Οὑμανισμός, Ὀρθοδοξία καί Παπισμός, ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη, Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος 1998, σελ. 87-89).

Από το περιοδικό «Άγιον Όρος – Διαχρονική μαρτυρία στους αγώνες υπέρ της Πίστεως», Έκδοση Αγιορειτών Πατέρων, Άγιον Όρος 2014.

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2015 ... ost_0.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

5
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ
Εικόνα


Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====

Ο Άγιος Αμβρόσιος υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Στάρετς του φημισμένου μοναστηριού της Όπτινα, στη Ρωσία. Σε Συλλογή επιστολών του προς κοσμικούς, που παραθέτει ο Ρώσος συγγραφέας Σ. Νόσωβ στο βιβλίο του «Ο Παπισμός και οι αγώνες του κατά της Ορθοδοξίας», ερχόμαστε σε άμεση επαφή με τη σκέψη του θαυματουργού αυτού Οσίου. Εκεί σημειώνει (σσ. 66-68) μεταξύ άλλων για το Φιλιόκβε:

«Στην αρχή ενάντια σ’ αυτή τη σκέψη (του Φιλιόκβε δηλαδή) ξεσηκώθηκαν μερικοί Πάπες αποκαλώντας την αιρετική. Ο Πάπας Δάμασος μιλά γι’ αυτήν ως εξής σε συνοδικό ορισμό: «Όποιος για τον Πατέρα και τον Υιό σκέφτεται ορθά, αλλά όχι ορθά για το Άγιο Πνεύμα, είναι αιρετικός» (Εγκύκλιος σημείο 5).

Τα ίδια επιβεβαίωναν και άλλοι Πάπες, ο Λέων Γ΄και ο Ιωάννης Η΄. Ένας μεγάλος όμως αριθμός από τους διαδόχους τους, αφού δελεάστηκαν από τα δικαιώματα επικράτησης και αφού σ’ αυτήν βρήκαν πολλά εγκόσμια συμφέροντα για τον εαυτό τους, αποτόλμησαν την αλλαγή του Ορθοδόξου δόγματος για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, παρά τις αποφάσεις και ορισμούς των επτά Οικουμενικών Συνόδων, αλλά και παρά τους σαφείς λόγους του ιδίου του Κυρίου στο Ευαγγέλιο: «το Πνεύμα το Άγιον, ό παρά του Πατρός εκπορεύεται» (Ιωαν. Ιε΄26). Όπως όμως ένα λάθος που δεν το θεωρούν λάθος, πάντα προσελκύει πίσω του άλλο λάθος και όπως ένα κακό γεννάει άλλο, έτσι συνέβη και με την Εκκλησία της Ρώμης.

Μόλις που πρόλαβε να εμφανιστεί στη Δύση η λανθασμένη αυτή σοφιστεία, ότι «το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιό», γέννησε η ίδια όμοια της γεννήματα και μαζί της σιγά-σιγά εισήγαγε και άλλους νεωτερισμούς, που κατά το μεγαλύτερο μέρος τους αντέφασκαν καθαρά σε εντολές του Σωτήρα μας Χριστού, που ήταν αποτυπωμένες μέσα στο Ευαγγέλιο όπως:


Ο ραντισμός αντί της καταδύσεως στο Μυστήριο του Βαπτίσματος, η αφαίρεση του Θείου Ποτηρίου από τους λαϊκούς και η μετάληψη μόνο με άρτο, η χρήση της όστιας και των αζύμων αντί του ένζυμου άρτου και ο αποκλεισμός από τη Θεία Λειτουργία της επικλήσεως του Παναγίου και Ζωοποιού και του τα πάντα Τελούντος Πνεύματος. Η λανθασμένη αυτή διδασκαλία περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και από τον Υιό εισήγαγε ακόμη νεωτερισμούς που παραβιάζουν αρχαίες αποστολικές ιεροτελεστίες, όπως είναι: Η απομάκρυνση των βαπτιζομένων νηπίων από το Χρίσμα με το Μύρο και τη μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων, η απομάκρυνση των συναπτομένων εις γάμου κοινωνίαν από την Ιερωσύνη, η αναγνώρηση του Πάπα ως αλάθητου προσώπου και ως τοποτηρητού του Χριστού κ.ο.κ.».

Να πως αντιμετωπίζουν την κακοδοξία που λέγεται Παπισμός οι Άγιοι της Εκκλησίας. Καμιά αναφορά σε «αδελφή Εκκλησία της πρεσβυτέρας Ρωμης», όπως αγαπάνε να προσφωνούν τους Παπικούς οι οικουμενιστές του καιρού μας. Αυτά λέει ο Άγιος Αμβρόσιος και σ’ όσους συμπατριώτες του σήμερα προωθούν στις Προσυνοδικές Επιτροπές την αμνήστευση του Παπισμού από τα βαρίδια των αιρέσεων, ενώ αυτά παραμένουν και βοούν εκκωφαντικά.



http://panayiotistelevantos.blogspot.gr ... t_469.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

6
Οι Αγιορείτες Άγιοι κατά των εχθρών της Αλήθειας.

Γέροντος Μωυσέως Αγιορείτου

Στην παράδοση του Αγίου Όρους υπάρχει μια έντονη πολεμική κατά των αιρέσεων και ειδικότερα κατά του Παπισμού.

Στο παρών κείμενο θ' αναφερθούμε κυρίως στην δράση των Αγιορειτών αγίων κατά των εχθρών της Αληθείας και της αγίας μητέρας μας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θεωρούμε ότι η πτυχή αυτή της αγιορείτικης ιστορίας και παραδόσεως δεν είναι τόσο γνωστή κι έχει ιδιαίτερα μεγάλη αξία και σημασία σήμερα.

Οι άγιοι δεκατρείς μάρτυρες της μονής Καντάρας (1231), που λέγεται πως ξεκίνησαν την άσκησή τους από τον ιερό Άθωνα, κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας στη Κύπρο, κλήθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους από τους Λατίνους. Αγέρωχοι και απτόητοι υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια και είχαν μαρτυρικό τέλος μένοντας σταθεροί στην ορθόδοξη πίστη.

Ο κτήτορας της Αθωνικής μονής Χιλανδαρίου Άγιος Σάββας (1236), πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων, στήριξε την ορθόδοξη πίστη και καταπολέμησε τις αιρέσεις με την γλυκύτητα της ακραιφνούς διδασκαλίας του, που είχε διδαχθεί από την μακρά παραμονή του στον Άθωνα.

Ο οσιομάρτυς Ιωάννης Δοχειαρίτης (1275), για την υποστήριξή των ορθών δογμάτων έναντι των Λατίνων στη Θεσσαλονίκη δέχθηκε διωγμούς, τους οποίους υπέμεινε άριστα. Για την ομολογία του υπέστη μαρτυρικό θάνατο από προδότη φιλενωτικό και λατινόφρονα μαθητή του. Το αυτό και ο μαθητής του Γρηγόριος Δοχειαρίτης(1275), ο οποίος έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου υπερασπιζόμενος απτόητα τα ορθόδοξα δόγματα.

Ο άγιος Ιωαννίκιος ο Α' (1279), αρχιεπίσκοπος των Σέρβων, από ηγούμενος του Χιλανδαρίου, ποίμανε βάσει των ιερών Κανόνων το ποίμνιό του. Διαφύλαξε αλώβητη την ορθόδοξη πίστη. Δεν συμμετείχε στην κίνηση για την υποταγή της Ορθοδοξίας στον Καθολικισμό, που ενεργούσε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος (1261-1282).

Ο Οσιομάρτυς Κοσμάς, Πρώτος του Αγίου Όρους (1279-1280) απαγχονίσθηκε από τους Λατινόφρονες στις Καρυές μη θέλοντας να υποκύψει στα λατινικά δόγματα. Μαζί του μαρτύρησαν πατέρες Καρυώτες, Κουτλουμουσιανοί, Ιβηρίτες, Βατοπεδινοί, Ζωγραφίτες και Ξενοφωντικοί.

Ο όσιος Νικηφόρος ο Ησυχαστής (13ος αιώνας) καταγόταν από την Ιταλία και άνηκε στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Τον εγκατέλειψε χάριν της φιλτάτης Ορθοδοξίας και μέσω Βυζαντίου ήλθε στο Άγιον Όρος. Επειδή αντιτάχθηκε στην ένωση των Εκκλησιών, εξορίσθηκε από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο, ο νηπτικός ομολογητής, Αγιορείτης όσιος.

Ο όσιος Γεράσιμος ο Σιναΐτης (1320), μαθητής του οσίου Γρηγορίου του Σιανΐτου (1346), μετά την έξοδό του από τον Άθωνα, περιήλθε την Ελλάδα ενισχύοντας τους πιστούς, βοηθώντας πολλούς να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία. Το αυτό πράττουν οι συμμαθητές του Ιωσήφ «ο ορθοδοξότατος» και Νικόλαος «ο ομολογοτής», που δέχθηκε για την πίστη του φυλακίσεις και εξορίες.

Ο άγιος Νικόδημος αρχιεπίσκοπος Πεκίου (1325), αγωνίσθηκε ακούραστα για την εκρίζωση των αιρέσεων των Βογομίλων και την στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως. Το αυτό έργο εποίησε ο άγιος Δανιήλ ο Β', αρχιεπίσκοπος των Σέρβων (1338).

Ο άγιος Θεόκλητος μητροπολίτης Φιλαδελφείας (1324/6) μεταβαίνοντας από τον Άθωνα στην Κωνσταντινούπολη ήλεγξε για την εκκλησιαστική του πολιτική τον αυτοκράτορα Μιχαήλ η' τον Παλαιολόγο, με αποτέλεσμα να ριχθεί στη φυλακή. Ο επίσκοπος συνέχισε την ορθόδοξη διδασκαλία του σε όλη του τη ζωή απτόητα.

Ο άγιος Ισίδωρος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (U1350) διδασκάλους στον Άθωνα είχε τους αγίους Γρηγόριο Σιναΐτη και Γρηγόριο Παλαμά. Στη Θεσσαλονίκη, όπου στέλνεται να εργασθεί ιεραποστολικά, στέκεται στο πλευρό του αγίου Παλαμά και είναι ένας από τους πρώτους που πολεμά τον αιρετικό Βαρλαάμ. Ως πατριάρχης αποκατέστησε τον συνοδοιπόρο του στους αντιαιρετικούς αγώνες άγιο Παλαμά, τον οποίο χειροτόνησε μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

Ο όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (1355/6) υπήρξε ομολογητής αγιορείτης και πολλές υπέστη από τους κακοδόξους εξορίες και θλίψεις για την ακρίβεια της πίστεώς του.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1359) υπήρξε μέγας θεολόγος. Υποστήριξε το ορθόδοξο δόγμα με γνώση, πίστη και επιμονή. Κατατρόπωσε με τους υπέροχους λόγους του τους αιρετικούς Βαρλαάμ, Ακίνδυνο και Γρηγορά. Για το σθένος του υπέμεινε διωγμούς φυλακίσεις κι εξορίες. Αν δεν είχαμε τον άγιο Γρηγόριο, σήμερα θα είμασταν τουλάχιστον Ουνίτες. Γι' αυτό τον μισούν οι Λατίνοι μέχρι σήμερα.

Ο όσιος Θεοδόσιος Τυρνόβου (1362/3) μετά την παραμονή του στον ιερό Άθωνα επιστρέφει στην πατρίδα του Βουλγαρία κι εγκαθίσταται στην μονή Κελιφάρεβα. Η μονή αποτέλεσε φάρο Ορθοδοξίας, κέντρο αντιαιρετικό, όπου ακτινοβολούσε στη Σερβία, Ουγγαρία και Βλαχία. Ο άγιος συχνά άφηνε την ησυχία, για να υπερασπίσει τα ορθόδοξα δόγματα, που κινδύνευαν από τους ακόλουθους των αιρετικών Βαρλαάμ και Ακινδύνου, τους Αδαμιστές, τους Βογομίλους και τους Εβραίους. Στη σύνοδο του 1359 της Βουλγαρίας πρωτοστάτησε κατά των αιρετικών κι έδωσε μεγάλη χαρά στους πιστούς για την νίκη της Ορθοδοξίας κατά της πλάνης και του ψεύδους των αιρέσεων.

Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος (1379) πήρε μέρος στις ησυχαστικές έριδες, στο πλευρό του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Έγραψε λόγους κατά του Ακινδύνου. Πήρε μέρος στη σύνοδο του 1351 για το ησυχαστικό ζήτημα και συνέταξε τον τόμο των πρακτικών της. Το 1368 συνοδικά αναγνώρισε την αγιότητα του Παλαμά. Υπήρξε βαθύς θεολόγος και υπεράσπισε με ακαταμάχητο σθένος την Ορθοδοξία. Εξουδετέρωσε τις προσηλυτιστικές προσπάθειες των Λατίνων. Τιμάται την Ε' Κυριακή των Νηστειών ως φύλακας της Ορθοδοξίας.

Ο άγιος Μακάριος ο Μακρής (1431) μόνασε στη μονή Βατοπεδίου. Διά του γέροντός του Δαυίδ σχετίσθηκε με τον αυτοκράτορα Μανουήλ Β' τον Παλαιολόγο. Ως ηγούμενος της μονής Παντοκράτορος Κωνσταντινουπόλεως εστάλη από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' τον Παλαιολόγο στην Ρώμη ως αντιπρόσωπός και διακρίθηκε για την άκαμπτη στάση του και το γνήσιο ορθόδοξο φρόνημά του. Έγραψε λόγο κατά της εκ του Υιού εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, όπου τονίζει τις σοβαρές μεγάλες διαφορές μεταξύ ορθοδόξων και Λατίνων.

Ο Διονυσιάτης άγιος Νήφων ο Β' και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1508), μετά την εκθρόνισή του και κατά την παραμονή του στη Βλαχία, έσωσε την ρουμάνικη Εκκλησία από την έντονη παπική προπαγάνδα, τις διάφορες αιρέσεις, δεισιδαιμονίες και ηθοφθορίες. Παρόμοιο έργο επιτέλεσε στην Ρωσσία ο Βατοπεδινός μοναχός όσιος Μάξιμος ο Γραικός (1556).

Ο άγιος Βασίλειος Όστρογκ ο θαυματουργός (1671) έζησε αρκετά στο Άγιος Όρος. Ως επίσκοπος στην πατρίδα του Σερβία προφύλαξε σθεναρά το ποίμνιό του από τους Ιησουΐτες, τη λατινική προπαγάνδα και την Ουνία.

Ο όσιος Ιερόθεος ο Ιβηρίτης (1745) δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τον Μεθόδιο Ανθρακίτη, που δίδασκε «αλλόκοτα δόγματα και άθεα μαθήματα» της αιρέσεως του Μολίνου. Παραβρέθηκε και σε σύνοδο, για να στηλιτεύσει την «πανσπερμία των αιρέσεων» του Μεθοδίου. Σε όλη του τη ζωή υπερασπιζόταν την ορθόδοξη παράδοση και δογματική.

Ο ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (1779), ο ακάματος Φιλοθεΐτης ιερομόναχος, δεν έπαυσε με αυστηρότητα να στηλιτεύει τα λάθη των Λατίνων και των Εβραίων στα πύρινα κηρύγματά του. Μαρτύρησε από το μίσος των Εβραίων και των Οθωμανών.

Οι άγιοι Κολλυβάδες Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (1794), Μακάριος Νοταράς (1805), Νικόδημος Αγιορείτης (1809), Νήφων ο Χίος (1809) και Αθανάσιος ο Πάριος (1813) στους λόγους τους, στις συγγραφές και στα έργα τους υποστηρίζουν με σθένος και βαθειά γνώση την Ιερά παράδοση, τους Ιερούς Κανόνες, τα απαράβατα δόγματα της Εκκλησίας μας. Στιγματίζουν τις πλάνες τις εκτροπές, τα σχίσματα, τις αιρέσεις, τους άθεους.

Οι ένδοξοι νεομάρτυρες, οσιομάρτυρες και ιερομάρτυρες Αγιορείτες υπογράφουν με το αίμα τους την ακέραιη πίστη τους στο ορθόδοξο δόγμα και δεν διστάζουν με τόλμη και αφοβία να μιλήσουν για το ψεύδος του Ισλαμισμού και του Ιουδαϊσμού.

Τα παραπάνω στοιχεία λαμβάνουμε από λίαν προσεχώς εκδιδόμενο και από αρκετών ετών ετοιμαζόμενο έργο μας οι Άγιοι του Αγίου Όρους, οι οποίοι να πρεσβεύουν υπέρ της σεμνής, συνεπής, διακριτικής κι σώφρονης υποστήριξης της παραδοσιακής ορθόδοξης γραμμής των αγίων πατέρων μας, από όλους μας σήμερα. Σε καιρούς έξαρσης του επάρατου οικουμενισμού και του πονηρού συγκρητισμού χρειάζεται διακριτική αντίσταση και αντίδραση. Όταν ο Πάπας διακηρύσσει ότι είναι ο μόνος εκπρόσωπος του Θεού και πατέρας και ποιμένας όλων των χριστιανών του κόσμου, δεν μπορούμε να τον ονομάζουμε «άγιο αδελφό»...


Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

7
Μ. Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (866): «Ποιος δε θα κλείσει τα αυτιά του στο άκουσμα της υπερβολικής αυτής βλασφημίας (του filioque) η οποία εναντιώνεται στα Ευαγγέλια, αντιτάσσεται στις αγίες Συνόδους, απορρίπτει τους μακαρίους και Αγ. Πατέρες… Εναντίον όλων μαζί των προφητών, αποστόλων, ιεραρχών, μαρτύρων και αυτών ίδιων των Δεσποτικών λόγων η βλάσφημη αυτή και θεομάχος φωνή εξοπλίζεται … αυτούς τους απατεώνες και θεομάχους καταδικάσαμε με συνοδική και θεία ψήφο. Και δεν αποφανθήκαμε στηριζόμενοι στις δικές μας κρίσεις. Φέραμε στο φως και εκθέσαμε πάλι σε όλους την ορισμένη από τις μέχρι τώρα Συνόδους και τους αποστολικούς θεσμούς καταδίκη… Έτσι και αυτούς, αφού εμμένουν στην πολύμορφη πλάνη τους, τους αποκλείσαμε από κάθε χριστιανική κοινότητα… μόνη η κατά του Πνεύματος βλασφημία … αρκεί να τους υποβάλλει σε μύρια αναθέματα … να αποκόψουμε από το σώμα της Εκκλησίας την γάγγραινα της βλασφημίας … να ξεριζώσουμε τα φύτρα της πονηρίας» [1].

Αγ. Μάρκος Ευγενικός (1440): «ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και διά τούτο αυτών εχωρίσθημεν … αιρετικοί εισί άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν … πόθεν ουν ημίν ανεφάνησαν εξαίφνης όντες Ορθόδοξοι οι διά τοσούτων χρόνων και υπό τοσούτων Πατέρων και διδασκάλων κριθέντες αιρετικοί; … φευκτέον αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως … τους χριστοκάπηλους και χριστεμπόρους» [2]. «Ημείς δι’ ουδέν άλλο απεσχίσθημεν των Λατίνων, αλλ’ ή ότι εισίν, ου μόνον σχισματικοί, αλλά και αιρετικοί» [3].

Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς (14ος αι): «Ονίνησι το παράπαν ουδέν και παρ’ αυτών των ουρανίων νόων σκευάζηται και προσάγεται το της ψευδοδοξίας ίαμα» [4].

Αγ. Συμεών, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (15ος αι.): στο έργο του «κατά πασών των αιρέσεων» χαρακτηρίζει τους Δυτικούς ως αίρεση που «ανεβλάστησεν εις την Εκκλησίαν ύστερον από την Ζ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον» [5].

Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης (18ος αι.): «Οι Λατίνοι είναι αιρετικοί» (σχόλια στον ΜΖ΄ Κανόνα των Αγ. Αποστόλων», Πηδάλιον, εκδ. Ρηγόπουλου, 1991, σελ. 55)


Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός (1779): «Ο ένας Αντίχριστος είναι ο Πάπας» (Διδαχή Η΄), «τον Πάπα να καταράσθε, γιατί αυτός θα είναι η αιτία» (Προφητεία).


Αγ. Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως (1920): «Λέγοντας ο Πάπας πως είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, εξόρισε από τη Δυτική Εκκλησία τον Χριστό … Αυτός ο υπερβολικός τύφος του Πάπα, αυτή η μοναρχομανία του γέννησε τόσες αιρέσεις» [6].


[1] Ιω. Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, εν Αθήναις 1952, μτφρ. Ο πειρασμός της Ρώμης, έκδοση Ι.Μ.Κουτλουμουσίου σ. 25-39


[2] Ιω. Καρμίρη, ενθ. ανωτ. σ. 353-362.


[3] κε΄ Συνεδρίαση της Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας, εις Πηδάλιον, εκδ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1991, σ. 55.


[4] μετφρ: τους Λατίνους δεν μπορούν ούτε οι άγγελοι να τους μετακινήσουν, προσφέροντάς τους το φάρμακο στη ψευδοδοξία (αντίθετο της Ορθοδοξίας), εκδόσεις Γρηγορίου Παλαμά τ. 1 σ. 194.


[5] Συμεών, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Τα άπαντα, Θεσσαλονίκη σ. 32-40.


[6] Αγ. Νεκταρίου, Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του Σχίσματος, Αθήναι 20002.
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

8
Ο Άγιος Παίσιος για τον Άγιο Σπυρίδωνα
Εικόνα
- Γέροντα, μπορεί ο Άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνει άφθαρτο το Λείψανό Του;
- Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε, να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι.
Και βλέπετε, πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.


Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου - Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής - έκδοσις Ιερόν Ησυχαστήριον ''Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος'' - Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012

http://trelogiannis.blogspot.co.uk/2015 ... t_483.html

Re: Γέροντες και άγιοι για τον παπισμό.

9
Εικόνα
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]
Απάντηση

Επιστροφή στο “Παπισμός”