Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

10
Θα λειτουργήσουν και τώρα οι πνευματικοί νόμοι.

Ένεκα της μικρής μαγιάς η κραταιά αγκάλη του Ιησού σε σώζει,Ελλάδα ευλογημένη.

Λαβωμένη θα βγείς σε σχέση με αυτό που θα πάθουν τα άλλα κράτη.

Ανδρίζου και ίσχυε και νίκα.
Προσεύχου και υπόμενε..


Έρχεται και τίς δύναται σταθήναι...
Εικόνα

Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

11
Μετά το απαράδεκτο σύμφωνο “πνευματικής αποβίωσης”, το έγκλημα της “υιοθεσίας” ακολουθεί.



(Το σύμφωνο συμβίωσης θα δώσει το ‘’άλοθι’’ για την άρση του ‘’απαγορευτικού’’ του άρθρου 1545 του Ασττικού Κώδικα, για την υιοθεσία από μέρους ομοφυλοφίλων ζευγαριών)


Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Μέχρι στιγμής το άρθρο 1545 του Αστικού Κώδικα δεν επιτρέπει να υιοθετείται το ίδιο πρόσωπο ταυτόχρονα από περισσότερους, εκτός και αν αυτοί είναι σύζυγοι. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι το σύμφωνο συμβίωσης, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για την υιοθεσία από μέρους ομοφυλοφίλων ζευγαριών, καθότι τελικά θα θεωρηθούν ότι είναι σύζυγοι .

Φυσικά κάποιος θα ισχυριστεί ότι το εδάφιο 2 του άρθρου 1542 του Αστικού Κώδικα προϋποθέτει ότι η υιοθεσία πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του υιοθετημένου. ‘’Εν τη ρύμη’’ του εκπεσόντος φληναφήματος των, θα εφεύρουν οι του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάλογη ομο-φρασεολογία, για την στήριξη του ‘’συμφέροντος’’ του υιοθετημένου.
Αν και απάντηση του νυν Πρωθυουργού κ. Αλέξη Τσίπρα για το θέμα τούτο στην προεκλογική περίοδο, ήταν ότι θα προχωρήσουν σε διάλογο πριν πάρουν τις οριστικές τους αποφάσεις, η ολοένα ολισθαίνουσα συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ και στο θέμα των ομοφυλοφίλων, με την ανεπαίσθητη και ‘’φραστική’’ μόνο αντίδραση των ΑΝΕΛ, θα οδηγήσει στην εγκληματική υιοθεσία από μέρους ομοφυλοφίλων ζευγαριών
Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο ήδη γίνεται υιοθεσία από μέρους ομοφυλοφίλων ζευγαριών στην Μεγάλη Βρεττανία, Ισπανία, Σουηδία, Ολλανδία, Νορβηγία, Ισλανδία, Δανία και Βέλγιο.
Στον Δήμο του Μιλάνου το σχολικό έντυπο εγγραφής των παιδιών, αναγράφει «γονέας 1» και «γονέας 2», αντί πατέρας και μητέρα. Η ετσιθελική επιβολή των Αρχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Μιλάνου φανερώνει τι επιδιώκεται στην Ευρώπη της νεωτερικότητας και εκκοσμίκευσης. Στη Βενετία επίσης το Δημοτικό Συμβούλιο αντικατέστησε τους όρους πατέρας και μητέρα, σε «γονέας 1» και «γονέας 2».
Ήδη στην Ευρώπη επιχειρείται η παιδαγωγική αξιοποίηση της λογοτεχνίας για τους ομο-σκοπούς των. Οι περιγραφές για τις ‘’δύο μαμμάδες’’ και τους ‘’δύο μπαμπάδες’’, στα κακοτεχνήματά των άρχισαν να δηλητηριάζουν τις παιδικές ψυχές.

Το εγκληματικό σύμφωνο συμβίωσης, πέραν του ότι νομιμοποιεί τούτη την «αλλόκοτον λύσσαν», κατά τον Άγιον Ιωάννην τον Χρυσόστομον, οδηγεί και στην υιοθεσία από μέρους ομοφυλοφίλων ζευγαριών, με ότι αυτό εγκληματικό συνεπάγεται.


http://aktines.blogspot.gr/2015/06/blog-post_922.html
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

12
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος (ο εξαιρετικά σύγχρονος λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην σημερινή εποχή μας!)

«Αλλ” ακόμη δεν ανέφερα το αποκορύφωμα των κακών, ούτε το κυριώτερον μέρος της συμφοράς απεκάλυψα, διότι πολλάκις, που ητοιμάσθην να το ειπώ εκοκκίνησα, πολλάκις δε εντράπηκα. Ποίον λοι­πόν είναι αυτό; Διότι πρέπει πλέον να το αποτολμήσωμεν να το είπωμεν. Αλλωστε θα ήτο μεγάλη ανανδρία, ενώ πρόκειται να εκριζώσωμεν κάτι κακόν, να μη τολμώμεν ούτε καν να ομιλήσωμεν δι” αυτό, ωσάν να πρόκειται η σιωπή να ιατρεύση αφ” εαυτής την ασθένειαν.

Δεν θα σιωπήσωμεν λοιπόν, και αν ακόμη πρόκειται μυριάκις να εντραπώμεν και να κοκκινίσωμεν. Διότι και ο ιατρός, προκειμένου να καθαρίση την μολυσμένην πληγήν, θα παραιτηθή από του να χρησιμο­ποίηση τον σίδηρον, και να βυθίση τα δάκτυλά του εις τον πυθμένα του τραύματος; Λοιπόν, ούτε και ημείς πρόκειται να σταματήσωμεν τον λόγον αυτόν, καθ” όσον η μόλυνσις είναι χειροτέρα. Ποίον λοιπόν είναι το κακόν; Κάποιος παράδοξος και παράνομος πόθος εισήλθεν εις την ζωήν μας. Επέπεσεν ασθένεια βαρεία και αθερά­πευτος και ενέσκηψε πανώλης χει­ροτέρα όλων’ επενοήθη κάποια νέα και φοβερά παρανομία, διότι ανατρέπονται όχι μόνον οι ανθρώ­πινοι, αλλά και οι φυσικοί νόμοι. Κατήντησε λοιπόν μικρόν πράγμα η πορνεία θεωρουμένη ως συνήθης ασέλγεια. Και όπως εις τας οδύνας, το τυραννικώτερον πάθος, όταν επέλθη, καλύπτει την εντύπωσιν του προηγουμένου, έτσι και το υπερβολικόν μέγεθος αυτής της ύβρεως κάμνει το ανυπόφορον, να μη φαίνεται πλέον ως ανυπόφορον, δηλαδή την ακολασίαν περί την γυναίκα.

Διότι φαίνεται ότι είναι ευχάριστον το να ημπορέση να διαφύγη κανείς από τα δίκτυα αυτά και κινδυνεύει εις το εξής να γίνη περιττόν το γυναικείον φύλον, εφ” όσον οι νέοι αναπληρώνουν αντί εκεί­νων, όλα τα εις εκείνας ανήκοντα. Και δεν είναι μόνον αυτό το κακόν, αλλ” ότι με πολλήν ελευθερίαν αποτολμάται τοιαύτη ακολασία και ενομιμοποιήθη η παρανομία. Κανείς λοιπόν δεν φοβείται και δεν τρέμει. Κανείς δεν εντρέπεται ούτε κοκκι­νίζει, αλλά και υπερηφανεύεται δια την γελοίαν αυτήν πράξιν (σχόλιο : Λές και προφήτευσε από τότε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τις ψευτοπαρελάσεις ψωρο»υπερηφανείας» των ανώμαλων ομοφυλόφιλων στην σύγχρονη εποχή!!!) και θεω­ρούνται παράφρονες οι σώφρονες και ότι δήθεν παραπλανώνται οι νουθετούντες’ και αν μεν τύχη να είναι κατώτεροι σωματικώς, δέρονται, αν δε είναι ισχυρότεροι χλευ­άζονται, καταγελώνται, περιλούο­νται με μυριάδας εμπαιγμούς. Εις τίποτε δεν ωφελούν τα δικαστήρια, ούτε οι νόμοι, ούτε οι παιδαγωγοί, ούτε οι πατέρες, ούτε οι υπηρέται, ούτε οι διδάσκαλοι.
Διότι άλλους μεν κατώρθωσαν να διαφθείρουν δια χρημάτων, αυ­τοί δε ενδιαφέρονται πως να απο­κτήσουν μισθόν. Εξ εκείνων δε που είναι φρονιμώτεροι και φροντί­ζουν δια την σωτηρίαν αυτών, που τους έχουν εμπιστευθή, άλλοι μεν πολύ ευκόλως αποκοιμίζονται και εξαπατώνται, άλλοι δε φοβούνται την δύναμιν των ανηθίκων. Αλλω­στε ευκολώτερον θα ηδύνατο να γλυτώση κάποιος, ο οποίος έχει γί­νει ύποπτος ότι εποφθαλμιά το βασιλικόν αξίωμα, παρά να ξεφύγη από τα χέρια των μιαρών εκείνων, αν προσπαθήση να αρπάξη από αυτούς τα παιδιά. Ετσι, ωσάν εις μεγάλην ερημίαν, μέσα εις τας πό­λεις οι αρσενικοί με αρσενικούς διαπράττουν την ακολασίαν. Εάν δε μερικοί έχουν ξεφύγει τας παγί­δας αυτάς, δυσκόλως θα αποφύ­γουν όμως την κακήν φήμην αυ­τών, οι οποίοι διαπράττουν τας α­σχήμιας αυτάς. Πρώτον μεν, διότι είναι πάρα πολύ ολίγοι και κατ” αυ­τόν τον τρόπον ευκόλως θα ημπο­ρούσαν να κρύπτωνται ανάμεσα εις το πλήθος των κακών, δεύτε­ρον δε, διότι και οι ίδιοι οι μιαροί και οι μολυσμένοι εκείνοι δαίμονες, επειδή δεν ημπορούν κατ” άλλον τρόπον να βλάψουν αυτούς οι ο­ποίοι τους περιεφρόνησαν, προ­σπαθούν να τους τιμωρήσουν δια του τρόπου αυτού. Διότι, αφού δεν ημπόρεσαν να τους πλήξουν θανασίμως ούτε να εγγίσουν την ιδίαν την ψυχήν των, επιχειρούν λοιπόν να πληγώσουν τουλάχιστον τον διάκοσμον της σωφροσύνης των, τον οποίον λαμβάνουν από την κοινωνίαν και να καταστρέψουν την καλήν υπόληψίν των.
Διά τούτο και ήκουσα ότι πολλοί παραξενεύονται, πως ακόμη και σήμερον δεν έβρεξε άλλην πυρίνην βροχήν, πως δεν έπαθεν η πόλις μας αυτά, που έπαθον τα Σόδο­μα ενώ είναι αξία διά πολύ σκληροτέραν τιμωρίαν, καθόσον δεν εσωφρονίσθη ούτε με τα κακά εκεί­νων; Αλλά μολονότι λοιπόν η χώρα εκείνη επί δύο χιλιάδες έτη βοά δια της όψεώς της λαμπρότερον και από φωνήν, προς όλην την οικουμένην, δια να μη αποτολμήση παρόμοιον αμάρτημα, όχι μόνον δε εμειώθη η τάσις των δια την αμαρτίαν αυτήν, αλλά και περισσότερον αυθάδεις έγιναν, ωσάν να φιλονεικούν και μάχωνται με τον Θεόν και προσπαθούν να αποδείξουν εμ­πράκτως ότι τόσον περισσότερον θα είναι προσκεκολλημένοι εις τα κακά αυτά, όσον περισσότερον τους απειλεί. Πώς λοιπόν δεν έγινε τίποτε τέτοιο, ενώ τα μεν Σοδομιτικά αμαρτήματα διαπράττονται, όμως, δεν επιβάλλονται αι τιμωρίαι των Σοδόμων; Επειδή τους αναμέ­νει άλλο πυρ καυστικώτερον και τι­μωρία ατελεύτητος. Αλλωστε και εκείνοι, ενώ διέπραξαν πολύ βαρύ­τερα αμαρτήματα από τους καταστραφέντας δια του κατακλυσμού, εννοώ τους μετέπειτα, καμμία τέ­τοια ραγδαία βροχή, δεν έγινε μετά από εκείνον.
Και εδώ πάλιν ο λόγος είναι ο ίδιος. Διατί τάχα οι πρώτοι άνθρω­ποι, όταν ούτε δικαστήρια υπήρχον, ούτε φόβος υπήρχε από τους άρχοντας, ούτε νόμος να τους α­πειλή, ούτε όμιλος προφητών δια να τους επαναφέρη εις τάξιν, ούτε φόβος κολάσεως, ούτε ελπίς βασι­λείας αιωνίου, ούτε άλλη γνώσις αληθείας, ούτε και τα θαύματα, που ημπορούν να αναστήσουν και τους λίθους, πώς λοιπόν αυτοί, που δεν απήλαυσαν τίποτε από αυτά, ετιμωρήθησαν τόσον αυστηρά διά τας αμαρτίας των και αυτοί, που έχουν συμμετάσχει εις όλα αυτά και ζουν μέσα εις τόσον φόβον και θείων και ανθρωπίνων δικαστη­ρίων, δεν ετιμωρήθησαν ακόμη μέ­χρι σήμερον με τας αυτάς τιμω­ρίας, ενώ είναι άξιοι σκληροτέρας τιμωρίας; Αρα, δεν είναι ευνόητον και εις ένα παιδί, ότι τους επιφυ­λάσσεται αυστηροτέρα τιμωρία; Διότι, εάν εμείς οργιζώμεθα έτσι και αγανακτώμεν, ο Θεός, που φρο­ντίζει δι” όλα και ιδιαιτέρως δια το ανθρώπινον γένος και αποστρέφε­ται και μισεί σφοδρώς την κακίαν, πώς θα ηνείχετο να αποτολμώνται αυτά χωρίς τιμωρίαν;

Δέν είναι έτσι, όχι! Αλλά θα επιφέρη επ” αυτών την παντοδύναμον χείρα του και την αφόρητον πληγήν και την οδύνην των βασανιστη­ρίων εκείνων, που είναι τόσον φο­βερά, ώστε αι συμφοραί των Σοδό­μων συγκρινόμενοι προς αυτά, θα θεωρούνται αστείαι. Διότι ποίους βαρβάρους δεν εξεπέρασαν, ποίον γένος θηρίων, δια της μιαράς αυ­τής σαρκικής μίξεως; Υπάρχει εις μερικά από τα άλογα ζώα μεγάλη γενετήσιος ορμή και επιθυμία ασυ­γκράτητος, που δεν διαφέρει κα­θόλου από την τρέλλαν. Αλλ” ό­μως, δεν γνωρίζουν τον έρωτα αυ­τόν του αρσενικού προς το αρσενικόν, αλλά στέκονται εις τα όρια, που έθεσεν η φύσις. Και αν ακόμη μυριάκις κοχλάζει μέσα των το πά­θος, όμως, δεν ανατρέπουν τους νόμους της φύσεως. Οι δήθεν, ό­μως, λογικοί, που εγνώρισαν την θείαν διδασκαλίαν και διδάσκουν εις άλλους τι πρέπει και τι δεν πρέ­πει να κάμνουν και ήκουσαν Γραφάς, που κατήλθον από τον ουρανόν, συνάπτουν σχέσεις όχι τόσον ελευθέρως με τας πόρνας, όσον με τους νέους. Ωσάν να μη είναι ακριβώς άνθρωποι, μήτε να υπάρχη η πρόνοια του Θεού, η οποία τιμωρή τας παρανομίας, αλλά ωσάν σκότος, που κατέλαβε τα πάντα και κανείς πλέον ούτε βλέπει αυτά ούτε τα ακούει, τοιουτοτρόπως αποτολμούν τα πάντα, και μάλιστα με τόσην μεγάλην μανίαν. Οι δε πα­τέρες των διαφθειρομένων παι­διών υπομένουν αυτά σιωπηλώς και δεν εξαφανίζονται μαζί με αυτά, ούτε σκέπτονται καμμίαν διόρθωσιν του κακού.

Διότι και εάν έπρεπε να μεταφέ­ρουν τα παιδιά των εξορία εις ξένην χώραν εξ αιτίας του πάθους αυτού, είτε εις την θάλασσαν, είτε εις τας νήσους, είτε εις απάτητον γην, είτε εις την υπεράνω ημών οικουμένην, δεν θα έπρεπε να κάνουν το παν και να προσπαθήσουν, ώστε να μη συρ­θούν αυταί αι αισχρότητες; Και αν υπάρχη κάπου ένα χωρίον προσβληθέν από ασθένειαν και μάλι­στα χολέραν, δεν θα μεταφέρωμεν από εκεί τους υιούς και αν ακόμη πρόκειται να κερδίσουν εκεί πολλά και η υγεία των είναι αρίστη; Τώρα δε, όμως, που τόση διαφθορά υπάρ­χει παντού, όχι μόνον σύρομεν αυτούς προς τα βάραθρα αυτά, αλλά απομακρύνομεν και αυτούς, που θέλουν να τους απαλλάξουν, ωσάν καταστροφείς. Και πόσης οργής άξια δεν είναι αυτά και πό­σων κεραυνών, όταν το μεν λεκτικόν αυτών προσπαθούμεν να το διορθώσωμεν και να τα καθαρίσωμεν δια της κοσμικής σοφίας, την δε ψυχήν, που κείται μέσα εις τον βόρβορον της ασελγείας και σαπί­ζει διαρκώς, όχι μόνον παραμελούμεν, αλλά και όταν θέλη να ανορθωθή, την εμποδίζωμεν;
Ακόμη λοιπόν θα τολμήση να ειπή κανείς ότι είναι δυνατόν αυ­τοί, που είναι τόσον βυθισμένοι εις τοιαύτας αμαρτίας να σωθούν; Από πού; Διότι αυτοί, που διέφυγον την μανίαν των ακολάστων (εί­ναι δε ολίγοι αυτοί), τους τυραννι­κούς εκείνους έρωτας, που δια­φθείρουν τα πάντα, όμως, δεν διαφεύγουν τον πόθον του πλούτου και της δόξης. Οι περισσότεροι, όμως, και από τα ίδια αυτά πάθη και από τα πάθη της ασελγείας κατα­λαμβάνονται με μεγαλυτέραν ορμήν. Επειτα θέλοντες να τους καλλιεργήσωμεν την ευγλωττίαν, δεν απορρίπτομεν μόνον τα εμποδίζοντα την παίδευσιν, αλλά δημιουργούμεν και τα συντελούντα διορίζοντες και παιδαγωγούς και διδασκάλους και χρήματα δαπανώντες και απαλλάσσοντες αυ­τούς από τας άλλας ασχολίας και τονίζοντες εις αυτούς τακτικώτερον απ” όσον οι παιδοτρίβαι εις τους Ολυμπιακούς αγώνας αφ” ενός μεν δε την πενίαν λόγω της απαιδευσίας και αφ” ετέρου τον πλούτον, που αποκτά κανείς από την μόρφωσιν και πράττοντες και λέγοντες το παν και μόνοι μας και με άλλους, ώστε να τους οδηγήσωμεν εις το τέλος της εν λόγω παιδείας και παρά ταύτα πολλάκις ούτε έτσι το επιτυγχάνομεν.
Νομίζομεν δε ότι θα προκύψη καλλιέργεια συμπεριφοράς και ορθότητος αρίστου βίου, ενώ υπάρχουν τόσον πολλά, που την διακόπτουν; Και τί χειρότερον θα ηδύνατο να γίνη από τον παραλογισμόν αυτόν; Το μεν ευκολώτερον δηλαδή να γίνεται αντικείμενον τόσον μεγάλης τιμής και επιμελείας, ωσάν να μη είναι δυ­νατόν χωρίς αυτήν να κατορθωθή ποτέ αυτό, εκείνο δε που είναι δυσκολώτερον, τούτο να νομίζωμεν ότι θα μας έλθη ενώ κοιμούμεθα, ως να ήτο κάτι από τα ευτελή και μηδαμινά; Διότι η παίδευσις της ψυχής είναι έργον τόσον δυσκολώτερον και επιπλέ­ον, όσον το να πράττη κανείς από το να λέγη και όσον τα έργα είναι κοπιαστικώτερα των λόγων.
Και ποίαν ανάγκην έχουν τα παιδιά μας, λέγει, από την φιλοσοφίαν και ορθότητα βίου; Πράγ­ματι αυτό είναι· αυτό είναι εκείνο, που κατέστρεψε τα πάντα, ότι δη­λαδή πράγμα τόσον αναγκαίον, που συγκρατεί την ζωήν μας, θε­ωρείται περιττόν και πάρεργον. Κανείς δεν θα έλεγε, εάν έβλεπε τον υιόν του να ασθενή κατά το σώμα, ποίαν ανάγκην έχει από καθαράν και ακριβή υγείαν;

*«Απαντα Χρυσοστόμου», 13ος τόμος, έκδοση «Ωφελίμου βιβλίου»), «Ορθόδοξος Τύπος», 15/2/2008

agioritikovima.gr

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2015/06/%ce ... z3e0YHXJsA

Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

13
Πάθος κτηνῶδες καὶ βδελυρὸ


Στὸ τελευταῖο κεφάλαιο (22ο) τοῦ τελευταίου βιβλίου τῆς Ἁγίας Γρα­φῆς, τοῦ ὑπέροχου ­βιβλίου τῆς Ἀ­­­ποκαλύψεως, περιγράφεται ὁ οὐράνι­ος Παράδεισος, ἡ αἰώνια καὶ ­μακαρία ζωὴ τῶν δικαίων. Ὅμως μετὰ τὸν ἕβδομο καὶ τελευταῖο μακαρισμό, μετὰ τὴν εὐλογημένη λέξη «μακάριοι», ποὺ ἀ­­­φορᾶ ὅσους θὰ εὐφραίνονται στὸν πνευματικὸ Παράδεισο τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀκούγεται ὁ κεραυνοβόλος θεῖος λόγος «ἔξω»!

Ἕνας λόγος ποὺ προκαλεῖ ἴλιγγο, σύγκρυο, φρίκη, τρόμο! «Ἔξω» καὶ μακριὰ ἀπὸ τὸν παμπόθητο Παράδεισο μὲ τὰ αἰώνια ἀγαθά του, ποιοί; «οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος» (Ἀποκ. κβ΄ [22] 14-15). Ἔξω οἱ ἀδιάντροποι σὰν τὰ σκυλιά, οἱ μάγοι καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες καὶ καθένας ποὺ ἀγαπᾶ καὶ διαπράττει τὴν ἀπάτη καὶ τὴν πλάνη τῆς ἁμαρτίας.
Πρῶτοι στὸν κατάλογο τῶν δυστυχισμένων ἀνθρώπων ποὺ ἀποκλείονται ἀπὸ τὴν μακαριότητα τοῦ Παραδείσου, «οἱ κύνες», οἱ κίναιδοι, κατὰ τὸν ἑρμηνευτὴ Ἀρέθα, οἱ ὁμοφυλόφιλοι!
Γιατί αὐτὸς ὁ ἀποκλεισμός; Διότι πρόκειται γιὰ βαρύτατο ἁμάρτημα. Ἁμάρτημα ποὺ καταδικάζεται τόσο αὐστηρὰ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι μόνο στὸ τελευταῖο κεφάλαιο τοῦ τελευταίου βιβλίου τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Διότι ἤδη στὸ πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὴ Γένεση, ἔχουμε φοβερὴ καταδίκη τοῦ βδελυκτοῦ αὐτοῦ ἁμαρτήματος μὲ τὴν ὁλοσχερὴ καταστροφὴ τῶν πόλεων Σοδόμων καὶ Γομόρρων. Οἱ κάτοικοι τῶν δύο ἐκείνων περιοχῶν εἶχαν ὅλοι – νέοι καὶ γέροι – ὑποδουλωθεῖ στὸ πάθος αὐτό, τὸ ἀτιμωτικότερο τῶν παθῶν, ὥστε προκάλεσαν τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὀργὴ δὲ αὐτὴ ἐκδηλώθηκε μὲ τὸ νὰ βρέξει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ «θεῖον καὶ πῦρ», μὲ τὰ ὁποῖα «κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίχωρον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσιν» καὶ ὅλη τὴ βλάστηση τῆς ὡραίας καὶ πλούσιας ἐκείνης περιοχῆς! (βλ. Γεν. ιθ΄ [19] 1-28). Ἀργότερα τὸ ἀπαίσιο αὐτὸ ἁμάρτημα καταδικάζεται δύο φορὲς στὸ βιβλίο τοῦ Λευϊτικοῦ (Λευϊτ. ιη΄ [18] 22· κ΄ [20] 13).
Τὸ φοβερὸ γεγονὸς τῆς καταστροφῆς τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων μαρτυρεῖται ἱστορικῶς καὶ διαχρονικῶς ἀπὸ τὴ Νεκρὰ θάλασσα. Κάτω ἀπὸ τὸν ὑγρὸ αὐτὸ τάφο βρίσκονται τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα. Αἰῶνες τώρα θειοῦχες ἀναθυμιάσεις δηλητηριάζουν τὴν περιοχή. Ζωὴ δὲν ὑπάρχει στὰ νερά της. Στὴν ἐπιφάνειά της ἐπιπλέουν σβῶλοι θειαφιοῦ. Οἱ ἄνθρωποι δὲν βυθίζονται λόγῳ τῆς πυκνότητος τοῦ νεροῦ.
Ἀλλ’ ἐκτὸς ἀπὸ τὴ διαχρονικὴ παρουσία τῆς Νεκρᾶς θαλάσσης, ποὺ βοᾶ καὶ κράζει πόσο ὁ Θεὸς ἀπεχθάνεται τὸ βαρύτατο ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἔχουμε καὶ τὶς μαρτυρίες τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ (βλ. Ματθ. ι΄ [10] 14-15· ια΄ [11] 23-24· Λουκ. ιζ΄ [17] 20-29) καὶ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ποὺ μιλοῦν στὴν Καινὴ Διαθήκη γιὰ τὴ μεγάλη αὐτὴ ἁμαρτία καὶ ἀναφέρονται στὶς ἁμαρτωλὲς ἐκεῖνες πόλεις καὶ τὴν τιμωρία τους (βλ. Ἰούδα 7).
Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ μιλάει ἀναλυτικότε­ρα καὶ καταφέρεται σαφῶς κατὰ τοῦ ­βδελυκτοῦ αὐτοῦ ἁμαρτήματος εἶναι ὁ ἅ­­­­γιος ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ ­γλώσσα ποὺ χρησιμοποιεῖ περιγράφοντας τὰ πά­­­­­θη αὐτὰ εἶναι ἔντονα ­ρεαλιστική. Ἐ­­πει­­­δή, λέγει, οἱ ἄνθρωποι λάτρευσαν τὴν κτίση παραμερίζοντας μὲ ­περιφρόνη­ση τὸν Κτίστη, γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ παραδοθοῦν σὲ ἀτιμωτικὰ πάθη. Δι­ότι οἱ γυναῖκες τους ἄλλαξαν τὴ ­φυσικὴ σχέση καὶ χρήση μὲ τὴν ­ἀφύσικη καὶ ἐξ­­­ευ­τελίστηκαν μὲ ἀκατονόμαστες ­ἀ­­­­­­­σέλ­γει­ες. Μὲ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο καὶ οἱ ἄν­δρες ἄφησαν τὴ φυσικὴ σχέση καὶ χρή­ση τῆς γυναίκας καὶ ­φλογίστηκαν ἀ­­­­­πὸ φωτιὰ ἀκράτητης ἐπιθυμίας ­μεταξύ τους, προβαίνοντας σὲ ἀσελγεῖς καὶ ἄτιμες πρά­ξεις ἀρσενικοὶ μὲ ἀρσενικοὺς καὶ παίρνοντας ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ­ἑαυτό τους τὸν μισθὸ ποὺ τοὺς ἄξιζε γιὰ τὴν πλάνη τῆς εἰ­­δωλολατρίας τους. Καὶ προσθέτει ὁ θεοφώτιστος Ἀπόστολος: Αὐτοί, ἐνῶ γνώρισαν καλὰ ἐκεῖνο ποὺ ὁ Θεὸς τοὺς πρόσταξε ὡς δίκαιο, ὅτι δηλαδὴ ὅσοι κάνουν τέτοια ἔργα εἶναι ἄξιοι θανάτου, ὄχι μόνο τὰ κάνουν, ἀλλὰ καὶ ἐπιδοκιμάζουν ἐκείνους ποὺ τὰ κάνουν, δείχνοντας ἔτσι ὅτι τρέχουν πρὸς τὸ κακὸ ὄχι ἀπὸ ἀδυναμία, ἀλλὰ ἀπὸ βαθιὰ ­διαφθορὰ τῆς ψυχῆς τους (Ρωμ. α΄ 25-32).
Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ θεοφόροι Πατέρες ἐπιμένουν πολὺ στὴν καταδίκη τοῦ βδελυκτοῦ αὐτοῦ πάθους. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει ὅτι αὐτὸ εἶναι «δαιμο­­νικὸς βίος». Ὅλα τὰ πάθη, λέγει, εἶ­­­ναι ἀτιμω­τικά, ἰδιαίτερα ὅμως ἡ ­μανία αὐτή. Καὶ ἀλλοῦ τὸ ὀνομάζει «κολοφῶ­να τῶν κακῶν», ­ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν κα­κῶν. «Νόσημα χαλεπόν (βαρύ) καὶ ἀνί­ατον», «λοι­μόν, λοιμῶν χαλεπώτερον», πανώ­­λη χειρότερη ἀπὸ τὶς πανώλεις! Τονίζει δὲ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὅτι αὐ­τό, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὅλα τὰ πάθη, προέρχεται ἀπὸ τὸ ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ δόθηκαν στὶς ἀπολαύσεις καὶ ἀπεμάκρυναν ἀπὸ τὴν ψυχή τους τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοὺς ἐγκατέλειψε. Ἐπίσης ὁ Μέγας ­Βα­σίλειος τὸ καταδικάζει ἀπερίφραστα μὲ τὸν Ζ΄ καὶ ΚΒ΄ Κανόνα του.
Σήμερα οἱ δοῦλοι τῆς ἠθικῆς αὐτῆς διαφθορᾶς ἔπαθαν τέτοια πώρωση καὶ διαστροφή, ὥστε ὀργανώνουν «παρε­λάσεις ­ὑπερηφανείας» ­διαφημίζοντας προκλητικὰ τὴ ­διαστροφή τους καὶ «ἐπαγαλλόμενοι» γιὰ τὴν πονηρία τους (Μέγας Βασίλειος). ­Ὑπερηφανεύ­ονται γι’ αὐ­­­­τὸ ποὺ χαροποιεῖ τοὺς ἀνθρωπο­κτό­­νους δαίμονες, ­ἐξοργίζει τὸν Θεὸ καὶ προκαλεῖ ἀηδία στοὺς ἀνθρώπους. Μιλοῦν γιὰ «διαφορετικότητα», ἐνῶ αὐτὸ ποὺ βιώνουν εἶναι ἔσχατη ἀναισχυν­τία. Εἶναι καταφανῶς δαιμονικὴ ἐνέργεια, ποὺ ἀποβλέπει στὴν ἀποκτήνωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ στὴν πλήρη διάλυση τῆς θεόπλαστης προσωπικότητός του. Ταυτόχρονα δὲ διαλύουν τὸν θεοΐδρυτο θεσμὸ τῆς οἰκογένειας καὶ ἄρα ὅλο τὸν κοινωνικὸ ἱστό. Μὲ αὐτὴ τὴν πλήρη ἐξαχρείωση ποιὸς θὰ σώσει τὰ δυστυχισμένα αὐτὰ πλάσματα κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως; Καὶ ὄχι μόνο αὐτούς, ἀλλὰ καὶ ὅσους τοὺς ἐπιδοκιμάζουν;
Διότι τὶς προκλητικὲς αὐτὲς παρελάσεις, ποὺ γίνονται δυστυχῶς τελευταῖα καὶ στὴν Ἑλλάδα, τὶς ­ὑποστηρίζουν ἐκ­θύμως τοπικὲς ἀρχές, ὅπως οἱ δήμαρχοι Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης! Μὲ τὴν ἄδειά τους παρελαύνουν στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν παρουσίᾳ ­ἐκπροσώπου τοῦ Δήμου, στὴν πόλη ποὺ ἔφερε τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στὴν πόλη τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου καὶ τῆς ἁγίας Φιλοθέης. Παρελαύνουν σκορπίζοντας τὴ δυσωδία τοῦ πάθους τους στὴν πόλη τοῦ μυροβλύτου ἁγίου Δημητρίου καὶ τοῦ φωστῆρος τῆς ὀρθοδοξίας ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Καὶ ὁ δήμαρχος τῆς Θεσσαλονίκης τοὺς χειροκροτεῖ καὶ φωταγωγεῖ τὸν Λευκὸ Πύργο, ἀντὶ νὰ τὸν σκεπάσει μὲ μαῦρα πέπλα σὲ ἔνδειξη βαθυτάτου πένθους! Ὅμως ὅποιος «συνευδοκεῖ» μὲ ὅσους ἐνεργοῦν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, «παρουσιάζεται οἱονεί (τρόπον τινά) σύμμαχος καὶ συνεργάτης ὑπὲρ τοῦ βασιλείου τοῦ σατανᾶ καί τῶν συμφερόν­των αὐτοῦ» (Παν. Ν. Τρεμπέλας). Διότι ὑπερασπίζεται καὶ δικαιολογεῖ καὶ ἐνθαρρύνει τοὺς ἄλλους νὰ κάνουν τὰ ἴδια! Ἔτσι ὅμως ἀλλοιώνει τὰ ἠθικὰ κριτήρια τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας.
Ὅσοι ὅμως ἀνήκουμε στὴν ­Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «στῶμεν καλῶς»! Ἂς μὴν ἀ­­­φή­σουμε ἀθωράκιστη τὴν Ἑλλάδα μας, ἀπροστάτευτα τὰ παιδιά μας. Ἂς μὴν ἐπιτρέψουμε νὰ γίνει ἡ χώρα, ποὺ ἀ­­ρωματίζεται ἀπὸ τὰ μύρα ἁγίων Λειψάνων ὁσίων καί μαρτύρων, τόπος ἀπὸ ὅπου θὰ ἀναδύεται ἡ σατανικὴ δυσωδία τῆς βδελυρῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἡ ἁγία καὶ ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει χρέος νὰ ὑψώσει στεν­τόρεια καταδικαστικὴ φωνή, στιγματίζοντας τὴν ἀναίσχυντη ὁμοφυλοφιλία καὶ προασπίζοντας τὸ λογικὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τὸ δρόμο τὸν ἄνοιξε ἤδη ἡ Ὀρθόδοξος Ἱεραρχία τῆς Μολδαβίας.
Ταυτόχρονα, ὅσοι πιστεύουμε στὸν Τριαδικὸ Θεὸ ἂς ὑψώσουμε σ’ αὐτὴν τὴν ἀντιπνευματικὴ ἐποχή, στὴν ὁποία ἁλωνίζει τὸ πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου, χέρια, νοῦ καὶ καρδιὰ σ’ Αὐτὸν τοῦ Ὁποίου αἱ χεῖρες μᾶς ἐδημιούργησαν καὶ μᾶς ἔπλασαν κατ’ εἰκόνα ἰδικήν Του καὶ καθ’ ὁμοίωσιν. Δεηθῶμεν τοῦ Κυρίου, ἱκετεύοντάς Τον νὰ καλέσει εἰς μετάνοιαν καὶ σωφρονισμὸν τοὺς δυστυχεῖς δούλους τῶν δαιμόνων τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Εἶναι χρέος μας.



Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

14
Γενική Ιερατική Σύναξη πραγματοποιήθηκε στην Μητρόπολη Πατρών – Εξεδόθη ψήφισμα διαμαρτυρίας για το λεγόμενο σύμφωνο συμβίωσης

Στήν Γενική Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου στίς 17.11.2015. ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, ἡ ὁποία εἶχε ὡς θέμα τό Μυστήριο τοῦ Γάμου καί στήν ὁποία ἀνέπτυξε τό θέμα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παῦλος : «Ἡ θεολογία τοῦ Γάμου», ἅπαντες οἱ Ἱερεῖς ἀπεφάσισαν καί ἐξουσιοδότησαν τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο, ὅπως διαμαρτυρηθῆ ἐντόνως στό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης (grammateia@justice.gov.gr) γιά τό ἐπερχόμενο πρός ψήφιση νομοσχέδιο γιά τήν ἐπέκταση τοῦ «Συμφώνου Συμβίωσης» καί στά ὁμόφυλα ζευγάρια.

Ταυτόχρονα καλοῦν ὅλους τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς νά διαμαρτυρηθοῦν ξεκάθαρα, ἀλλά καί μέ εὐπρέπεια, στό νόμο αὐτό προτρέποντάς τους νά ἐπισκεφθοῦν τήν ἠλεκτρονική διεύθυνση τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης (grammateia@justice.gov.gr) ἤ Fax στό 210- 7758742 καί νά δηλώσουν τήν ἀντίθεσή τους.

Ζητοῦμε τήν ἀπόσυρση τοῦ νομοσχεδίου ἀπό τήν Κυβέρνηση καί τήν καταψήφισή του ἀπό τούς Βουλευτές τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου.

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/363842
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

15
Ανακοίνωση της "Ενωμένης Ρωμηοσύνης" ενόψει της διαβούλευσης για το Σύμφωνο Συμβίωσης


Τὶς τελευταῖες ἡμέρες τὸ Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καὶ Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἔθεσε ἐκ νέου σὲ δημόσια διαβούλευση τὸ Νομοσχέδιο γιὰ τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης. Πρόκειται γιὰ μία νομοθετικὴ πρωτοβουλία, ἡ ὁποία ἐλλοχεύει κινδύνους γιὰ τοὺς Ἱερότατους θεσμοὺς τῆς Οἰκογένειας καὶ τοῦ Γάμου.

Πρόκειται γιὰ μία πρωτοβουλία ποὺ ὑποτίθεται πὼς λαμβάνει χώρα σὲ συμμόρφωση τῆς Ἑλλάδος σὲ σχετικὴ ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου γιὰ τὸ πραγματικὸ περιεχόμενο τῆς ὁποίας μπορεῖς κανεὶς νὰ διαβάσει παλαιότερη ἀνακοίνωσή μας εδῶ.

Ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας εἶναι ἀναπόσπαστο μέλος τῆς ἀνθρώπινης φύσεως καὶ ἄμεσα συσχετιζόμενος μὲ τὴν γέννηση, τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν ὑλικὴ ἀλλὰ καὶ κυρίως μὲ τὴν ψυχοπνευματικὴ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος γιὰ τὴν οἰκογένεια, αὐτὴν τὴν “Μικρὰ Ἐκκλησία”, μᾶς λέει, ὅτι ὁ κύριος σκοπὸς της εἶναι ἡ ἀδιάσπαστη ἑνότητα καὶ κοινωνία τῶν συζύγων, ἡ ἐν Χριστῷ συμβίωση, ἡ ὁλοκλήρωση τῶν δύο φύλων, ἡ συσταύρωση καὶ συνανάσταση τῶν δύο συζύγων, ἡ φιλόθεη, φιλάνθρωπη καὶ ἐνάρετη ζωή. Τίποτα, λέει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, δὲν συγκροτεῖ τὸν οἰκογενειακὸ βίο ὅσο ἡ ἁγνὴ καὶ δοτικὴ ἀγάπη μεταξύ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός. Θεμέλιο εἶναι καὶ συνεκτικὸ στοιχεῖο εἶναι ἀληθὴς καὶ βαθειὰ ἐπικοινωνία καὶ ἡ ἀμέριστη χωρὶς ἐγωισμὸ θυσιαστικὴ Ἀγάπη. Πρότυπο καὶ μέτρο τῆς ὑλικῆς Ἀγάπης εἶναι ἡ Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐντός τῆς οἰκογένειας καὶ στὸ πλαίσιο τοῦ γάμου ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ του ἀλλὰ καὶ τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου καὶ ἀρχίζει νὰ ἀναπτύσσει τὴν κοινωνικότητά του. Ἡ ποιότητα τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν μέσα στοὺς ὁποίους θὰ γεννηθεῖ καὶ θὰ γαλουχηθεῖ, θὰ καθορίσουν σχεδὸν ἀπόλυτα καὶ τὴν ποιότητα τῶν διαπροσωπικῶν κοινωνικῶν του σχέσεων, τὶς ὁποῖες θὰ ἀναπτύξει ὡς μέλος τῆς εὐρύτερης κοινωνίας στὴν ὁποία ἀνήκει. Αὐτὴ μάλιστα ἡ ποιότητα τῶν οἰκογενειακῶν σχέσεων θὰ καθορίσει καὶ τὴν ποιότητα τοῦ πολιτισμοῦ τὸν ὁποῖο θὰ παράξει ἡ κοινωνία του.
Εἶναι λοιπὸν ἡ οἰκογένεια ἐκεῖνο τὸ πανανθρώπινο ἀγαθό, τὸ ὁποῖο ἀφορᾶ πρωτίστως στὴν ψυχὴ καὶ στὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου, στὴν διαπαιδαγώγησή του, στὴν καλλιέργεια καὶ ἁρμονικὴ ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητός του. Εἶναι μέσον ὑλικῆς καὶ ψυχικῆς τελείωσης καὶ παιδαγωγίας, τὸ ὁποῖο δώρισε ἐν Σοφία Ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο.
Τὸ σύμφωνο συμβίωσης, εἶναι ἁπλὰ μία ἔννοια καθαρὰ δικαιϊκοῦ – νομικοῦ χαρακτήρα, μία ἁπλὴ συμβολαιογραφικὴ πράξη, ὅπως ἕνα συμβόλαιο ἀγοραπωλησίας, μία σύσταση ἑταιρείας ἢ μία ἐνοικίαση ἑνὸς σπιτιοῦ ἐπὶ παραδείγματι. Χωρὶς νὰ ἀναφέρεται ὑποχρεωτικὴ ἐλάχιστη διάρκεια πρὶν τὴν λύση του καὶ χωρὶς ἀνώτατο ἀριθμὸ συμφώνων συμβίωσης γιὰ κάθε ἄτομο, ἡ σχέση καὶ ἡ οἰκογένεια δύο ἀνθρώπων πλήττεται ἀνεπανόρθωτα, διότι ἐξομοιώνει τὴν βαθειὰ ψυχικὴ καὶ καρδιακὴ ἐπικοινωνία μεταξὺ τῶν μελῶν μίας οἰκογένειας στὸ πλαίσιο ἑνὸς γάμου μὲ ἁπλὴ νομικὴ ἐνοχικὴ σύμβαση. Πλέον ἡ Ἀγάπη, τὴν ὁποία νιώθουν δύο ἄνθρωποι δὲν καθίσταται ἀκόμη βαθύτερη, μέσω τῆς μητρότητος, τῆς πατρότητος καὶ τῶν ἀδελφικῶν δεσμῶν γιὰ τὰ τέκνα, ἀλλὰ ἀποκτᾶ τὸν χαρακτήρα μίας ἀνταλλαγῆς ὠφελειῶν, μίας ἁπλῆς τυπικῆς συναλλαγῆς μὲ δικαιώματα καὶ ὑποχρεώσεις καθαρὰ ἐμπορικοῦ χαρακτήρα. Εὐτελίζει καὶ φθείρει αὐτὸν τὸν ἱερὸ θεσμὸ Ἀγάπης καλλιεργώντας ἐπίσης αἰσθήματα μοναξιᾶς, θλίψης καὶ ἀνασφάλειας, ὅπως στὶς ἁπλὲς ὑλικὲς συναλλαγές. Οἱ σύζυγοι πλέον δὲν θὰ εἶναι σύζυγοι Ἀγάπης ἀλλὰ ἀντισυμβαλλόμενα μέρη, ὅπως στὰ συμβόλαια ἀγορᾶς, ὅπου ὁ ἕνας ἀγοράζει κάτι καὶ ὁ ἄλλος τὸ πουλάει.
Ἐπιπλέον τὸ ἐν λόγῳ νομοσχέδιο ἀπὸ τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ἐπιχειρεῖ νὰ παραχωρήσει τὸ δικαίωμα τῆς συνάψεως συμφώνου συμβίωσης καὶ στὰ ὁμόφυλα ἄτομα διαπράττει ἕνα ἐπιπλέον ὀλίσθημα, διότι πλήττει βάναυσα τὴν ἱερὴ ἰδιότητα τῆς μητρότητος καὶ τῆς σχέσης μητέρας καὶ τέκνου. Ἀποκόπτει καὶ καθιστὰ ἀνάπηρη τὴν σχέση, ἡ ὁποία ἀναπτύσσεται μεταξύ τοῦ τέκνου καὶ τῆς μητέρας, ἡ ὁποία τὸ κυοφόρησε, τὸ γέννησε καὶ τὸ ἀναθρέφει. Ἐξομοιώνει καταχρηστικὰ τὰ δύο φύλα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἴσα ἀλλὰ ὄχι ὅμοια καὶ ἔτσι ἡ Ἀρχὴ τῶν Ἀντιθέτων, ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ στὴν φύση καὶ τὴν ὁποία Ὁ Θεὸς μὲ Σοφία ἔθεσε, ὡς Ἀπόλυτη Ἔκφραση Ἀγάπης, καταρρίπτεται. Στὴν οὐσία, μὲ τὴν ἐξομοίωση αὐτὴ τὸ ἕνα φύλο περιθωριοποιεῖ τὸ ἄλλο, τὸ ἀπορρίπτει, τὸ ἀπομονώνει καὶ τὸ ἀχρηστεύει. Δημιουργεῖται ὁμαδοποίηση – ἀπομόνωση τῶν δύο φύλων καὶ σταδιακὴ ἀπέχθεια μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Οὕτως ἢ ἄλλως καὶ ἐκ τῆς φύσεως ἡ σύζευξη ὅμοιων μεταξύ τους φύλων δὲν ἔχει ἐντελέχεια, δὲν ἔχει παραγωγὴ γένους καὶ δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ παρὰ ἀτελέσφορη καὶ ἐκτροπὴ ἀπὸ τὴν κατὰ φύσιν λειτουργία. Ἡ ἐνδεχόμενη χρήση παρένθετων γυναικῶν ὡς μηχανὲς παραγωγῆς τέκνων κατὰ παραγγελία, δὲν μπορεῖ νὰ δημιουργήσει τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο ψυχικὰ ἀδιέξοδα, νευρώσεις, θλίψη καὶ στέρηση.
Τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα, ὡς βασικὸς κορμὸς καὶ θεμέλιο τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας καὶ νομοθεσίας προστατεύει τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου καὶ κάθε ἔννοια, ἡ ὁποία ἐκπορεύεται ἀπὸ αὐτὴν καὶ ἔχει σκοπὸ τὴν τελείωσή του καὶ ἄρα καὶ τὸν θεσμὸ – δεσμὸ τῆς οἰκογένειας. Συγκεκριμένα γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ἀναφέρονται εἰδικότερα, ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶ τὰ ἀκόλουθα ἄρθρα τοῦ Συντάγματος : Ἄρθρο 2 παρ. 1, ἄρθρο 16 παρ. 1 καὶ 2, ἄρθρο 21 παρ. 1, ἄρθρο 25 παρ. 1-4, ἡ ἀνάγνωση τῶν ὁποίων καὶ μόνο μᾶς καθιστὰ σαφές, ὅτι τὸ συγκεκριμένο νομοσχέδιο ἔρχεται σὲ ἀντίθεση καὶ μὲ τὰ ἄρθρα τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, ὅπως σήμερα ἰσχύει.
Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε τὰ ἄρθρα 2 παρ. 1 καὶ 21 παρ. 1, τὰ ὁποία ἀναφέρουν ἀφενὸς μὲν τὸ πρῶτο ὅτι: “ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τὴν πρωταρχικὴ ὑποχρέωση τῆς Ἑλληνικὴ Πολιτείας “καὶ ἀφετέρου δὲ τὸ δεύτερο ὅτι: “ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθὼς καὶ ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καὶ ἡ παιδικὴ ἡλικία τελοῦν ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ κράτους”.
Καθίσταται λοιπὸν σαφές, ὅτι τὸ ἐν λόγω νομοσχέδιο ἔρχεται σὲ ἀπευθείας ἀντίθεση μὲ τίς ήδη θεσπισμένες διατάξεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος γιὰ τὴν προστασία τῆς οἰκογένειας τοῦ ρόλου καὶ τοῦ σκοποῦ της ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπιπλέον προσβάλλει τὶς ἀξίες, τὰ ἤθη, τὰ ἔθιμα, τὸ βίωμα ἀλλὰ καὶ τὴν προσέγγιση καὶ ἄποψη γιὰ τὴν ἀξία ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡ ψυχή του, στὸ πλαίσιο τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παραδόσεώς μας.
Τὸ μόνο, τὸ ὁποῖο κάνει εἶναι νὰ θέτει θρυαλλίδες στὰ θεμέλια τῆς σύγχρονης Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἤδη ταλανίζεται ἀπὸ πλειάδα προβλημάτων.
Γιὰ τοὺς ἀνωτέρω ἐκτεθέντες λόγους ἡ Ἑνωμένη Ῥωμηοσύνη, ἐκφράζει τὴν πλήρη, ἀπόλυτη καὶ σαφῆ διαφωνία της γιὰ τὴν ἐπικείμενη ψήφιση τοῦ ἐν λόγω νομοσχεδίου καὶ καλεῖ ὅλους νὰ συμμετάσχουν στὶς ἡμέρες ποὺ ἀπομένουν στὴ σχετικὴ δημόσια διαβούλευση ἐκφράζοντας τὶς ἀντιρρήσεις τους.
Ἑνωμένη Ῥωμηοσύνη
Τομέας Παρατηρητηρίου

Διαβάστε περισσότερα: Ανακοίνωση της "Ενωμένης Ρωμηοσύνης" ενόψει της διαβούλευσης για το Σύμφωνο Συμβίωσης - iPaideia.gr
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

16
Κλείνει αύριο στις 2.00 μ.μ. η δημόσια διαβούλευση για το σύμφωνο συμβίωσης. Μεγάλη λαϊκή αποδοκιμασία της νομικής αναγνώρισης της σοδομιτικής οικογένειας!

Για άλλη μία φορά, ο φρουρός της Ορθόδοξης Πίστης, ο Λαός μας, έδειξε μαζικά την αντίθεσή του στο νόμο που επιχειρεί να αναγνωρίσει νομική υπόσταση στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

Όσοι δεν προλάβατε να εκφράσετε την αντίθεσή σας, μπείτεΕΔΩκαι δηλώστε με ευπρέπεια και επιχειρήματα το απαράδεκτο αυτής της αναγνώρισης.

Ήδη, τα μέσα της Νέας Τάξης, που προπαγανδίζουν νυχθημερόν την ομοφυλοφιλία, έχουν ενοχληθεί και το έχουν ρίξει στην ειρωνεία, μη μπορώντας να σταματήσουν το κύμα της λαϊκής οργής των Ελλήνων, που δεν τρώνε κουτόχορτο, παρά τις πολυετείς προσπάθειες και τα αμύθητα χρηματικά ποσά που έχουν δαπανηθεί για την ισοπέδωση των Ελληνορθόδοξων αξιών.

makkavaios.blogspot.gr

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2015/11/%ce ... z3ry51GKWR
''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n[/align]

Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

17
«Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, κατά την σημερινή Συνεδρίαση, εμμένει και επικαιροποιεί την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Συνεδρίας της 17.10.2013, κατά την οποία επεσημάνθη ότι:

‘’… σύγχρονα σχήματα οργάνωσης του ιδιωτικού βίου των ανθρώπων – εναλλακτικές μορφές οικογενείας – για την Εκκλησία και την θεολογία της περί γάμου και οικογενείας συνιστούν “εκτροπές” του οικογενειακού θεσμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε και λειτούργησε επί αιώνες στη ζωή του εκκλησιαστικού σώματος.
Ο γάμος και η οικογένεια, γεγονός κατ’ εξοχήν εκκλησιαστικός και κοινωνικός θεσμός θεμελιώδους σημασίας, γίνεται, όλο και περισσότερο, ατομική υπόθεση που εντάσσεται στην σφαίρα του ιδιωτικού βίου.
Φαινόμενα – “εκτροπές” εξαιρετικά επίκαιρα και για την ελληνική πραγματικότητα, είναι ο πολιτικός γάμος, η μονογονεϊκή οικογένεια, η ελεύθερη συμβίωση και ο λεγόμενος γάμος των ομοφυλοφίλων’’.

Η ανωτέρω Απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας θεωρείται σταθερή και αμετάκλητη. Διευκρινίζεται ότι αφετηρία των θέσεων της Εκκλησίας στο ανωτέρω ζήτημα είναι ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, που είναι κέντρο της ορθόδοξης Θεολογίας, αλλά και θεμελιώδης αρχή στο ελληνικό Σύνταγμα. Από τον σεβασμό στην αξία του ανθρώπου απορρέει η απόρριψη οποιουδήποτε θεσμού – υποκατάστατου, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, με τον οποίο επιχειρείται ο υποβιβασμός της οικογενειακής ζωής στο επίπεδο των αστικών συναλλαγών, για την ανατροπή των οποίων αρκεί μία απλή αλλαγή γνώμης των συμβαλλομένων».
Caer está permitido, levantarse es obligatorio....."Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς"
Xαμένη μάχη,είναι αυτή που φοβήθηκες να δώσεις
Πριν γράψεις σκέψου! Πριν κατακρίνεις περίμενε! Πριν προσευχηθείς συγχώρα! Πριν παραιτηθείς προσπάθησε!
Καλό είναι το να υπάρχεις …μα το να ζεις εν Χριστώ είναι άλλο πράγμα !

Re: Σύμφωνο συμβίωσης και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.Τι λέει η Ορθοδοξία.

18
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1


Ρωμ. 1,18 Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων,
Ρωμ. 1,18 Ηυδόκησε δε ο Θεός να δώση την εκ πίστεως δικαίωσιν, καθόσον τα έργα του κόσμου είναι τέτοια, ώστε εξ αιτίας των φανερώνεται και ξεσπάει η οργή του Θεού από τον ουρανόν εναντίον κάθε ασεβείας και κάθε αδικίας των πονηρών ανθρώπων, οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν και κατέχουν την αλήθειαν, ζουν μέσα εις την αδικίαν.
Ρωμ. 1,19 διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε.
Ρωμ. 1,19 Επειδή η γνώσις περί του Θεού και του θελήματός του (όσην ημπορεί να χωρέση ο άνθρωπος) είναι φανερή και γνωστή εις αυτούς· ο ίδιος ο Θεός την έχει φανερώσει εις αυτούς.
Ρωμ. 1,20 τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους,
Ρωμ. 1,20 Διότι από τότε που εκτίσθη ο κόσμος, αι αόρατοι τελειότητες του Θεού γίνονται καθαρά αισθηταί με την διάνοιαν δια μέσου των δημιουργημάτων, τόσον η αιωνία αυτού παντοδυναμία, όσον και κάθε θεία τελειότης του, εις τρόπον ώστε να μένουν αυτοί αναπολόγητοι δια τον αμαρτωλόν βίον των·
Ρωμ. 1,21 διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·
Ρωμ. 1,21 διότι, ενώ εγνώρισαν δια μέσου της δημιουργίας τον πάνσοφον και πανάγαθον Θεόν, δεν τον εδόξασαν ως αληθινόν Θεόν δια τα μεγαλεία του και δεν τον ευχαρίστησαν δια τας αναριθμήτους ευεργεσίας του, αλλ' επλανήθησαν με τους μωρούς και ψευδείς συλλογισμούς των περί των ειδώλων και της αμαρτωλής ζωής και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών διάνοια·
Ρωμ. 1,22 φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,
Ρωμ. 1,22 και ενώ διακηρύττουν ότι είναι σοφοί, απεδείχθησαν μωροί και ανόητοι·
Ρωμ. 1,23 καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.
Ρωμ. 1,23 και αντικατέστησαν την άπειρον και μεγαλειώδη δόξαν του αφθάρτου Θεού με υλικά αγάλματα, με είδωλα, που εικονίζουν φθαρτούς ανθρώπους και πτηνά και τετράποδα και ερπετά.
Ρωμ. 1,24 Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς,
Ρωμ. 1,24 Δια την ασέβειαν δε και την αποστασίαν των αυτήν απέσυρεν ο Θεός την χάριν του και έτσι παρεδόθησαν και υπεδουλώθησαν εις τας αμαρτωλάς επιθυμίας των καρδιών των, εις ηθικήν ακαθαρσίαν, ώστε να εξευτελίζωνται τα σώματα των από αυτούς τους ιδίους.
Ρωμ. 1,25 οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
Ρωμ. 1,25 Αυτοί αντήλλαξαν και αντικατέστησαν την αλήθειαν του Θεού με το ψεύδος της ειδωλολατρίας, εσεβάσθησαν δε και ελάτρευσαν την άψυχον και άλογον και πεπερασμένην κτίσιν, αντί του Δημιουργού, ο οποίος την έκτισε και πρέπει δια τούτο να ευλογήται και να δοξάζεται εις όλους τους αιώνας. Αμήν.
Ρωμ. 1,26 Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,
Ρωμ. 1,26 Ακριβώς δε διότι ελάτρευσαν ψευδείς και φαύλους θεούς, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις εξευτελιστικά πάθη. Διότι και αι γυναίκες των (χωρίς να εντραπούν και σεβασθούν ούτε τον ευατόν των) αλλάξαν την φυσικήν χρήσιν του φύλου των εις την παρά φύσιν και εξετράπησαν εις ακατανομάστους πράξεις.
Ρωμ. 1,27 ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.
Ρωμ. 1,27 Κατά παρόμοιον τρόπον και οι άρρενες αφήκαν την φυσικήν σχέσιν και χρήσιν της γυναικός και εφλογίσθησαν εις τας εμπαθείς ορέξεις μεταξύ των, ώστε άνδρες εις άνδρας να ενεργούν αναισχύντους και εξευτελιστικάς πράξεις και να λαμβάνουν τον μισθόν, που τους έπρεπε δια την πλάνην των, από τον ίδιον τον ευατόν των.
Ρωμ. 1,28 Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,
Ρωμ. 1,28 Και καθώς δεν έκριναν καλόν και δεν ηθέλησαν να κατέχουν την αληθή και σοφήν γνώσιν περί του Θεού, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις νουν ανίκανον να διακρίνη το ορθόν, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αυτά τα απρεπή και επαίσχυντα.
Ρωμ. 1,29 πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας,
Ρωμ. 1,29 Και έτσι εγέμισαν και διεποτίσθησαν, κατά την ψυχήν και το σώμα, από κάθε αδικίαν, πορνείαν, πονηρίαν, πλεονεξίαν, κακίαν· εγέμισαν από φθόνον, φόνον, φιλόνεικον διάθεσιν, δολιότητα και κάθε κακοήθειαν.
Ρωμ. 1,30 ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς,
Ρωμ. 1,30 Εγιναν κρυφοί κατήγοροι σιγοψιθυρίζοντες μεταξύ των εις βάρος των άλλων, θρασείς συκοφάνται των απόντων, γεμάτοι μίσος εναντίον του Θεού, υβρισταί, φαντασμένοι και κομπασταί, επιδειξιομανείς, επινοηταί κακών εις βάρος των άλλων, ασεβείς και ανυπάκοοι απέναντι των γονέων·
Ρωμ. 1,31 ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·
Ρωμ. 1,31 άνθρωποι χωρίς σύνεσιν, που χωρίς εντροπήν καταπατούν τον λόγον των και τας συμφωνίας που έχουν κάμει, άστοργοι απέναντι των οικείων των, αδιάλλακτοι και μνησίκακοι, σκληροί και ανάλγητοι εις την ξένην δυστυχίαν.
Ρωμ. 1,32 οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.
Ρωμ. 1,32 Αυτοί, μολονότι εγνώρισαν καλά το θέλημα και την δικαιοσύνην του Θεού, ότι δηλαδή όσοι διαπράττουν τέτοια πονηρά έργα είναι άξιοι θανάτου, όχι μόνον πράττουν αυτά, αλλά από ψυχικήν πώρωσιν και κακότητα επιδοκιμάζουν με όλην των την καρδιά και εκείνους που τα πράττουν.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ορθοδοξία”