GLADIATOR έγραψε:Απόλλων σημαίνει ‘απωθώ’
Το όνομα προέρχεται από το ρήμα «απόλλυμι» «απολλύειν» και «απόλλειν», δηλ. «σκοτώνω», «καταστρέφω»!
Ο «Απολλύων» της Αποκάλυψης.
Έχουσι βασιλέα επ’ αυτών τον άγγελον της αβύσσου. όνομα αυτώ Εβραϊστί Αβαδδών, εν δε τη Ελληνική όνομα έχει Απολλύων»
(Αποκάλυψις Ιωάννου, Θ΄, 10)
Κάνεις λάθος αγαπητέ μου.
ρμογένης.
Το παραδέχομαι. Αλλά τι πρέπει να φρονούμεν διά την Δήμητρα και
την Ήραν και τον Απόλλωνα και την Αθηνάν και τον Ήφαιστον και τον
Άρη και τους άλλους θεούς;
Σωκράτης.
Η Δημήτηρ μου φαίνεται ότι ωνομάσθη από την δόσιν της τροφής,
διότι την &δίδει& ως &μήτηρ&, η δε Ήρα ότι είναι κάπως &ερασμία&,
καθώς μάλιστα λέγεται ότι ο Ζευς ηράσθη αυτήν και την έλαβε
σύζυγον. Ίσως δε ως μετεωρολόγος ο νομοθέτης ωνόμασε τον &αέρα
Ήραν& κατά μετατροπήν, αφού έθεσε το πρώτον γράμμα τελευταίον.
Τούτο δε είναι εύκολον να το εννοήσης, αν προφέρης πολλάκις το
όνομα της Ήρας. Όσον δε διά την Φερέφατταν, πολλοί φοβούνται και
τούτο το όνομα καθώς και τον Απόλλωνα ένεκα αμαθείας περί της
ορθότητος των ονομάτων, καθώς φαίνεται. Διότι το μεταβάλλουν και
αντικρύζουν την Φερσερόνην(7) και τούτο φαίνεται εις αυτούς
τρομερόν. Και όμως τούτο μας πληροφορεί ότι η θεά αυτή είναι
σοφή, διότι, αφού τα πράγματα φέρονται, εκείνο το οποίον
εφάπτεται με επαφήν και δύναται να παρακολουθή είναι η σοφία.
Ώστε ορθώς καλείται η θεά αυτή Φερέπαφα ένεκα της σοφίας και της
&επαφής& του &φερομένου& ή διά κάτι τι παρόμοιον. Διά τούτο και
ζη με αυτήν ο Άδης, ο οποίος είναι σοφός, διότι είναι τοιαύτη.
Τόρα όμως μετατρέπουν το όνομά της φροντίζοντες περισσότερον διά
την ευφωνίαν παρά διά την αλήθειαν, και ονομάζουν αυτήν
Φερρέφατταν. Επίσης δε και διά τον Απόλλωνα, καθώς είπα, πολλοί
τρομάζουν το όνομα αυτού του θεού, ως να σημαίνη κάτι τι
τρομερόν. Ή μήπως δεν το αντελήφθης αυτό;
Ερμογένης.
Πολύ μάλιστα, και λέγεις την αλήθειαν.
Σωκράτης.
Τούτο δε, καθώς μου φαίνεται, είναι τεθειμένον κάλλιστα διά να
σημαίνη την δύναμιν αυτού του θεού.
Ερμογένης.
Πώς δηλαδή;
Σωκράτης.
Εγώ θα προσπαθήσω να σου το εξηγήσω πώς μου φαίνεται. Δηλαδή
κανέν άλλο όνομα δεν υπάρχει που να αρμόζη και εις τας τέσσαρας
δυνάμεις του θεού, αν και είναι έν, ώστε όλας να τας περιλαμβάνη
και να σημαίνη οπωσδήποτε και την μουσικήν και την μαντικήν και
την ιατρικήν και την τοξικήν.
Ερμογένης.
Λέγε λοιπόν, διότι μου φαίνεται ότι το παρουσιάζεις ως αλλόκοτον
αυτό το όνομα.
Σωκράτης.
Απ' εναντίας μάλιστα αρμονικόν, αφού είναι και μουσικός ο θεός
αυτός. Διότι πρώτον μεν η καθαρειότης και οι καθαρμοί και υπό
έποψιν ιατρικήν και υπό έποψιν μαντικήν και τα θειαφίσματα με
ιατρικά φάρμακα και μαντικά μέσα και τα λουτρά και οι ραντισμοί
εις τοιαύτας περιστάσεις, όλα αυτά μίαν δύναμιν έχουν, δηλαδή να
κάμνουν τον άνθρωπον καθαρόν και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν.
Ή όχι;
Ερμογένης.
Πολύ σωστά.
Σωκράτης.
Λοιπόν δεν είναι αυτός ο θεός ο οποίος καθαρίζει και &απολούει&
και &απολύει& από αυτά τα κακά;
Ερμογένης. Πολύ σωστά.
Σωκράτης. Λοιπόν όσον διά τας απολύσεις και απολούσεις, επειδή είναι ιατρός των τοιούτων πραγμάτων, θα ήτο ορθόν να ονομάζεται &απολούων&· όσον δε διά την μαντικήν και το &αληθές& και το &απλούν& - διότι αυτά τα δύο σημαίνουν το ίδιον — θα ήτο πολύ ορθόν να τον ονομάζωμεν, καθώς τον ονομάζουν οι Θεσσαλοί. Διότι όλοι οι Θεσσαλοί ονομάζουν &Άπλουν& τούτον τον θεόν. Επειδή δε &αείποτε& είναι έμπειρος των &βολών& εις την τοξικήν, πρέπει να θεωρηθή ως &Αεί-βάλλων&. Ως προς την μουσικήν δε πρέπει να υποθέσωμεν ότι το άλφα είναι αθροιστικόν καθώς εις το &ακόλουθος& και &άκοιτις&, οπού σημαίνει το ομού, και ότι και εδώ σημαίνει την &ομού περιπολίαν& εις τον ουρανόν, ο οποίος ακριβώς έχει &πόλους& και εις την αρμονίαν των ασμάτων, η οποία είναι η καθαυτό αρμονία, και ότι όλα αυτά &ομού περιπολεί& με κάποιαν αρμονίαν, καθώς λέγουν οι τελειοποιημένοι εις την μουσικήν και την αστρονομίαν.
Καθώς λοιπόν τον &ομοκέλευθον& και &ομόκοιτιν& τον ωνομάσαμεν &ακόλουθον& και &άκοιτιν& διά της μεταβολής του &ομο& εις άλφα, ομοίως ωνομάσαμεν και τον Απόλλωνα, ο οποίος ήτο &ομοπολών&, διά παρεμβολής ενός ακόμη λάβδα, διά να μη γίνη ομόηχον με το κακόν όνομα. Τούτο όμως και τόρα πάλιν το φοβούνται μερικοί, επειδή δεν εννοούν καλά την δύναμιν αυτού του ονόματος και νομίζουν ότι σημαίνει φθοράν. Αλλά, καθώς ελέγαμεν προ ολίγου, αυτό το όνομα περικλείει όλας τας δυνάμεις του θεού, δηλαδή το &απλούν, αειβάλλον, απολούον, ομοπολούν&.(Πλάτων,Κρατύλος)
[
ΣΩ.: Θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τι νομίζω. Δεν υπάρχει άλλο όνομα το οποίο, ενώ είναι μόνο ένα να ένωσε τέσσερις ιδιότητες που έχει αυτός ο θεός, ώστε να τις περιέχει όλες και να δηλώνει κατά ορισμένο τρόπο τη μουσική, τη μαντική, την ιατρική και την τοξευτική.
ΕΡΜ.: Λέγε λοιπόν. Μου παρουσιάζεις άλλωστε όνομα παράδοξο.
ΣΩ.: Είναι όμως αρμονικό, καθώς και ο θεός είναι μουσικός. Κατ’ αρχάς δηλαδή η κάθαρση και οι καθαρμοί που τελούνται σύμφωνα με την ιατρική και τη μαντική, και όσα γίνονται με ιατρικά φάρμακα και με μαντικά θειαφίσματα, και τα λουτρά σε ανάλογες περιστάσεις και τα ραντίσματα, όλα τούτα μια δυνατότητα έχουν, ν’ αποδώσουν τον άνθρωπο καθαρό κατά το σώμα και κατά την ψυχή. Ή όχι;
ΕΡΜ.: Ασφαλώς.
ΣΩ.: Λοιπόν αυτός δεν είναι ο θεός που καθαρίζει και που λούζει και απαλλάσσει από τα κακά αυτά;
ΕΡΜ.: Βεβαίως.
ΣΩ.: Επειδή λοιπόν απαλλάσσει και καθαρίζει, θεωρούμενος γιατρός των τέτοιου είδους κακών, θα μπορούσε να ονομάζεται “Απολούων”.
Σύμφωνα με τη μαντική και την αλήθεια και το απλό (ενιαίο) αυτά άλλωστε ταυτίζονται - θα ήταν σωστό να ονομάζεται όπως τον ονομάζουν οι Θεσσαλοί. “Άπλουν” δηλαδή ονομάζουν τον θεό αυτόν οι Θεσσαλοί.
Επειδή μάλιστα είναι ικανότατος στις βολές, “Αειβάλλων” είναι (ρίχνει συνεχώς τα βέλη του τόξου).
Για τη μουσική, θα πρέπει να σκεφτούμε ότι το άλφα μερικές φορές σημαίνει το “ομού”. Έτσι και εδώ σημαίνει την “ομού πόλησιν” (κοινή περιστροφή) γύρω από τον ουρανό, που ονομάζεται “πόλοι” και στην αρμονία του άσματος, που ονομάζεται συμφωνία, γιατί όλα αυτά, όπως λένε οι ειδικοί στη μουσική και την αστρονομία, σύμφωνα με κάποια αρμονία “πολεί άμα πάντα” (περιστρέφονται όλα ταυτόχρονα). Αυτός ο θεός επιβλέπει την αρμονική κίνηση “ομοπολών” (κινώντας ταυτόχρονα) όλα, και τα θεϊκά και τα ανθρώπινα. Και “ομοπολών” = Απόλων. Όμως ο ονοματοθέτης για να μην δημιουργηθεί η κακή λέξη Απόλων (= από το ρήμα απόλλυμι = καταστρέφω, μετοχή μέλλοντα = απολών) πρόσθεσε και το δεύτερο λ και έτσι δημιουργήθηκε το “Απόλλων”.]