ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ
του Γιάννη Ζήση, μέλους της ΜΚΟ Σόλων
Παίρνοντας ως αφετηρία την συχνά επαναλαμβανόμενη δημόσια συζήτηση σχετικά με το φθηνό και το ακριβό πετρέλαιο και τον ρόλο των κερδοσκόπων στην διαμόρφωση της τιμής του[1], αλλά και τις προβλέψεις για μια νέα κρίση έλλειψης τροφίμων, θα ήταν σκόπιμο να παρατηρήσουμε ότι είναι αναγκαίο να διαχωρίσουμε την διασταύρωση της προσφοράς και της ζήτησης σε δύο επίπεδα:
α. στην άμεση πραγματική ζήτηση, με τις όποιες χρονικές προοπτικές εκτίμησης διακύμανσης της πραγματικής ζήτησης και κατά δεύτερο λόγο
β. στην ζήτηση χρηματιστηριακών συμβολαιοποιήσεων και προεξοφλήσεων, των χρηματιστηριακών τίτλων πετρελαίου, πετρελαϊκής προσφοράς και ζήτησης.
Το δεύτερο επίπεδο, είναι τελείως άσχετο με την προσφορά και την ζήτηση και οφείλουμε να συζητήσουμε, ολοκληρωμένα αυτή τη φορά, το θέμα της λειτουργίας της αγοράς. Αυτή η μορφή «διασταύρωσης» προσφοράς και ζήτησης λειτουργεί βέβαια και σε σχέση με την προσφορά και ζήτηση των τροφίμων που μπορεί να οδηγεί ολόκληρους λαούς στην πείνα, αλλά επίσης και με την ζήτηση άλλων φυσικών πόρων.
Με άλλα λόγια, έχουμε μια υποθετική αγοραία χρηματιστηριακή διασταύρωση προσφοράς ζήτησης η οποία είναι τελείως ανεδαφική και ψευδής που σε τελική ανάλυση απαξιώνει τον ίδιο τον κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης στην οικονομία και στην πραγματική αγορά, μέσω μιας «εξωτικής» αγοράς. Αυτό λοιπόν είναι κάτι που πρέπει να το ρυθμίσουμε πλήρως. Οι διασταυρώσεις προσφοράς ζήτησης, σε χρηματιστηριακά πολύπλοκα σύνθετα προϊόντα, τα χρηματιστηριακά παράγωγα και προϊόντα, θα πρέπει να βγουν εκτός των ρυθμίσεων της λεγόμενης φιλελεύθερης αγοράς. Δεν είναι πραγματικοί παράγοντες φιλελεύθερης αγοράς. Είναι παράγοντες στρέβλωσής της! Και ας κουνάνε τα κεφάλια τους όσο θέλουν όσοι είναι «εξωτικά και τοξικά» άπληστοι.
Η χρηματιστηριακά επιβαλλόμενη φτώχεια αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Ένα πρώτο συμπέρασμα, των παραπάνω, είναι ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται να «παίζονται» στο χρηματιστήριο είδη πρώτης ανάγκης. Δεν πρέπει να παίζεται στο χρηματιστήριο η ζήτηση και η προσφορά αγαθών πρώτης ανάγκης όπως είναι η ενέργεια, η τροφή, το νερό κ.α. Άλλο είναι οι μετοχές των εταιρειών και άλλο τέτοια προϊόντα. Πως είναι δυνατόν να επιτρέπουμε την κερδοσκοπία πάνω στις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης, όπως είναι τα τρόφιμα, το νερό και ενέργεια, την στιγμή μάλιστα που η ένδεια στον πλανήτη αυξάνεται; Για πόσο ακόμη η δημοκρατία, θα θεωρεί ανεκτή την κερδοσκοπία που πατά επάνω στην ένδεια, την πείνα και τον λιμό; Και αν αποκόπτεται η ομαλή επαφή προσφοράς – ζήτησης, τότε ποιο είναι το νόημα της αγοράς; Η αγορά υποτίθεται εξυπηρετεί στο να φέρει σε επαφή την ζήτηση με την προσφορά. Εδώ όμως αποξενώνει και απαλλοτριώνει την ζήτηση.
Μ’ άλλα λόγια δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της αγοράς. Με άλλα λόγια: η πρακτική της κερδοσκοπίας στο χρηματιστήριο πάνω στα είδη πρώτης ανάγκης όπως είναι η ενέργεια, το νερό κλπ, αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ως τέτοιο πρέπει να βγει τελείως εκτός νόμου. Αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, γιατί πολλοί άνθρωποι καταδικάζονται να πεθάνουν από την πείνα ή να ζουν στα όρια της πείνας. Είναι πολλοί αυτοί που επαναστατούν ή αναγκάζονται να επαναστατήσουν και ίσως να δολοφονηθούν, με στόχο να απελευθερωθούν από τις επιβαλλόμενες άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν. Η επιβολή της φτώχειας σε κάποιες χώρες, για λόγους που σχετίζονται με την χρηματιστηριακή κερδοσκοπία επάνω στα τρόφιμα ή στο νερό ή στην ενέργεια, αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Είναι το ίδιο όπως η εισβολή και κατοχή σε μια ξένη χώρα.
Και όταν ο επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – κατά την διάρκεια της τελευταίας επισιτιστικής κρίσης – πρότεινε να μην μπαίνουν φραγμοί στα προϊόντα των χωρών που βρισκόντουσαν σε κατάσταση λιμού, για να διατηρήσουν προϊόντα στην αγορά τους, στην πραγματική ζήτηση όφειλε προηγουμένως να είχε σκεφτεί ότι έπρεπε να καταργηθεί η χρηματιστηριοποίηση του εμπορίου των ειδών βασικής ανάγκης, τουλάχιστον στα προϊόντα διατροφής. Σε αυτή την κατηγορία των ειδών βασικών αναγκών, πρέπει να θεωρήσουμε ότι ανήκει η ενέργεια, το νερό, τα τρόφιμα κλπ.
Ο ανεξέλεγκτος ιδιωτικός τομέας στρεβλώνει την δημόσια πολιτική
Πρέπει επιτέλους να προσεγγίσουμε αυτό το θέμα με όρους διεθνούς αντιμετώπισης. Χρειάζεται μια πρωτοβουλία απέναντι σε αυτή την «υπερταξική εξουσία». Υπάρχει μια ληστρική υπεταξική εξουσία, την οποία μέσα από ένα βαθύ δημοκρατικό έλλειμμα, νομιμοποιούν με την αβουλία τους, οι κυβερνήσεις των κρατών και ο βαθύς οικονομικός δογματισμός.
ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΡΟΦΙΜΩΝ
1''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n [/align]