Η Πορτα Της Οδου Ακαδημιας.

1
Εικόνα
Εικόνα



Το διώροφο κτίριο της οδού Ακαδημίας αποτελεί ουσιαστικά μια ειδικά διαμορφωμένη προέκταση του κύριου οικήματος της Μαυρομιχάλη 8. Το τελευταίο αποτελούσε την οικογενειακή κατοικία του γνωστού Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ. Το είχε σχεδιάσει ο ίδιος, και το γεγονός αυτό εξηγεί και τα -κάπως ασυνήθιστα για τη νεοκλασική Αθήνα- αρχιτεκτονικά του γνωρίσματα. Λίγο μετά το θάνατο του Τσίλερ το 1923, το κτίριο αγοράστηκε από τον τραπεζίτη Διονύσιο Π. Λοβέρδο (1878 - 1934), ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί με την οικογένεια του.
Ο Δ. Λοβέρδος καταγόταν από παλιά Κεφαλλονίτικη οικογένεια, αναγόμενη ως προς την εμφάνιση της στους βυζαντινούς χρόνους.

Ο Διονύσιος Λοβέρδος, τώρα, συνιδρυτής μαζί με τον αδελφό του Σπυρίδωνα Λοβέρδο και διοικητής ο ίδιος της "Ιωνικής και Λαϊκής" Τράπεζας, προφανώς λόγω και της εκκλησιαστικής κλίσης πολλών από τους προγόνους του, ήταν ένθερμος συλλέκτης Βυζαντινών εικόνων και λοιπών έργων τέχνης. Μετασκεύασε λοιπόν τους δύο ορόφους του κτιρίου της οδού Ακαδημίας 58α (Ακαδημίας 53α τα χρόνια εκείνα), το οποίο, όπως είπαμε, επικοινωνούσε εσωτερικά με την κυρίως οικία του στη Μαυρομιχάλη 8 (Μαυρομιχάλη 6 τότε και οδός Παρθεναγωγείου παλαιότερα), σε ένα μικρό, αλλά πολύ αξιόλογο ιδιωτικό Μουσείο Νεοβυζαντινής Τέχνης. Στις αίθουσες του τοποθέτησε τις 600 περίπου εικόνες της ιδιωτικής του συλλογής, βασικό πυρήνα της οποίας αποτελούσαν οι 200 πίνακες της συλλογής του φιλολόγου Αλεξίου Κολυβά, οι οποίοι αγοράστηκαν μετά το θάνατο του τελευταίου από τον Δ. Λοβέρδο. Τα επίσημα εγκαίνια του Μουσείου Λοβέρδου έγιναν τον Οκτώβριο του 1930, κατά τη διάρκεια του τρίτου βυζαντινολογικού συνεδρίου που διοργανώθηκε τις μέρες εκείνες στην Αθήνα.
Τη διαμόρφωση του παραρτήματος αυτού της κυρίως οικίας σε Μουσείο επιμελήθηκε ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος, μετέπειτα αρχιτέκτονας και του Βυζαντινού Μουσείου. Τον καθαρισμό, συντήρηση, και λοιπή φροντίδα των εικόνων είχε αναλάβει ο ζωγράφος Δημήτριος Πελεκάσης.
Βοηθούσης της οικονομικής ευχέρειας του Δ. Λοβέρδου, ο όλος χώρος απέκτησε μια υποβλητική μεγαλοπρέπεια, ενώ τα διάφορα εκθέματα και παραστάσεις, σιωπηρά, αν και φορτωμένα με ιστορίες από αλλοτινές εποχές, προσέδιδαν σ' αυτόν μια έντονη αίσθηση θρησκευτικού μυστικισμού. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στον παραπάνω κατάλογο εκθεμάτων του Μουσείου: «Προς τούτοις κατεσκευάσθησαν μωσαϊκά δάπεδα και τρούλλοι μετά ψηφιδωτών επίσης παραστάσεων κατά την βυζαντιακήν τεχνοτροπίαν και άλλαι διακοσμήσεις, δι' ων προσδίδεται εις το Μουσείον τούτο βυζαντιακή όντως μεγαλοπρέπεια και θρησκευτική μυστικοπάθεια.».
Σε αυτόν τον υποβλητικό, διακοσμημένο με ξυλόγλυπτα, ψηφιδωτά και λοιπές παραστάσεις χώρο, ο Δ. Λοβέρδος διοργάνωνε τακτικά εκθέσεις έργων τέχνης, δεξιώσεις και λοιπές συναντήσεις με μέλη της τότε «υψηλής κοινωνίας» των Αθηνών.
Το 1934, τέσσερα μόλις χρόνια μετά την ίδρυση του Μουσείου του και σε ηλικία 56 ετών, ο Διονύσιος Λοβέρδος απεβίωσε. Σύμφωνα με τα όσα ορίζονταν στη διαθήκη του, η συλλογή του Μουσείου θα περιέρχονταν στη σύζυγο του 'Αρτεμη και τις κόρες του Μαρία και Ιωάννα, μετά δε τον θάνατο αυτών, στο Ελληνικό Δημόσιο. Η διαθήκη εκτελέστηκε πράγματι, όπως ακριβώς την είχε ορίσει ο εκλιπών.
Το Μουσείο Λοβέρδου εξακολούθησε να υφίσταται και μετά το θάνατο του ιδρυτή του, παρακμάζοντας όμως σταδιακά και χάνοντας την αίγλη του. Μπροστά στην κατάσταση αυτή, και με τα εκθέματα αλλά και το χώρο του Μουσείου να βουλιάζουν ολοένα και περισσότερο μέσα στη σκόνη, η Ιωάννα Λοβέρδου-Βασιλειάδη, κόρη του Δ. Λοβέρδου και πληρεξούσιος και των λοιπών κληρονόμων, δώρισε το 1979 το κτίριο του Μουσείου Λοβέρδου (Ακαδημίας 58α) μαζί με το κυρίως οίκημα (Μαυρομιχάλη 8), καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής του πατέρα της (470 πίνακες και ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο) στο Βυζαντινό Μουσείο. Εκεί μεταφέρθηκαν τα εκθέματα αυτά το 1980 προκειμένου να συντηρηθούν και να φυλαχθούν. Έκτοτε, κατά καιρούς, κάποια από αυτά εκτέθηκαν στους χώρους του Βυζαντινού Μουσείου, ενώ στις μέρες μας ετοιμάζεται και πρόκειται σύντομα να λειτουργήσει στις εγκαταστάσεις του Βυζαντινού Μουσείου ειδικός ανεξάρτητος χώρος, ώστε τα εκθέματα της συλλογής Λοβέρδου που βρίσκονται στην κατοχή του Μουσείου να στεγαστούν και να εκτεθούν στο σύνολο τους. Μέρος των υπολοίπων έργων τέχνης (46 πίνακες) της συλλογής Λοβέρδου, τα οποία δεν περιήλθαν στην κυριότητα του Βυζαντινού Μουσείου αλλά παρέμειναν στην κατοχή της οικογένειας, κοσμούν σήμερα τους χώρους του νεοκλασικού κτιρίου του ιδρύματος Σπυρίδωνα Λοβέρδου (αδερφού του Διονυσίου) στην Κηφισίας 256.
...Όσο για το κτίριο της οδού Μαυρομιχάλη, αυτό, λίγο μετά την παραχώρηση του το 1979 στο Βυζαντινό Μουσείο, λειτούργησε ως βεστιάριο της γειτονικής Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Μια πυρκαγιά που ξέσπασε λίγο αργότερα παραλίγο να το καταστρέψει ολοσχερώς. Μετά και το γεγονός αυτό, το κτίριο σφραγίστηκε και μαζί με την προέκταση του που στέγαζε το Μουσείου Λοβέρδου στην Ακαδημίας 58α αφέθηκε στη μοίρα του. Έκτοτε οι χώροι αυτοί, έρημοι, σιωπηλοί και φορτωμένοι με αναμνήσεις, περιμένουν την αποκατάσταση τους. Σύμφωνα, πάντως, με τα σχέδια του Βυζαντινού Μουσείου, τα κτίρια της Ακαδημίας 58α και Μαυρομιχάλη 8 πρόκειται κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον να αποκατασταθούν, καθώς αυτά προορίζονται να στεγάσουν τα αρχεία του.

...το «εκκλησάκι» του κτιρίου μόνο εκκλησάκι δεν είναι. Η εντύπωση αυτή θα μπορούσε δικαιολογημένα να δημιουργηθεί σε κάποιον, εφόσον αυτός αντίκριζε το κτίριο από ψηλά και διέκρινε τους θολωτούς τρούλους στην οροφή του. Μια, έστω και βιαστική, ματιά όμως στο εσωτερικό του κτιρίου θα αρκούσε ώστε να καταστήσει σαφές πως οι τρούλοι αυτοί, όπως και τα διάφορα ξυλόγλυπτα τέμπλα και παραστάσεις που είδαμε παραπάνω, αποτελούν απλώς μέρος του εσωτερικού διακόσμου του Μουσείου Λοβέρδου. Όσο για τις «αποκαλύψεις» του «μυστικού ερευνητή» περί «μετακινούμενων καταπακτών που οδηγούν σε υπόγειες στοές» και περί «άνδρου Ναϊτών Ιπποτών», ας μην τις σχολιάσουμε καλύτερα.
...Σχετικά με τις «μυστικές συναθροίσεις περίεργων ομάδων ατόμων», στις οποίες αναφέρονταν οι αρχικές φήμες που μας είχαν οδηγήσει ώστε να ψάξουμε τα περί του κτιρίου της Ακαδημίας 58α, εκεί ίσως υπάρχει ένας πυρήνας αλήθειας.
... Μέσα σε όλα αυτά, ο Σπυρίδων Λοβέρδος υπήρξε και τέκτονας, μέλος της Στοάς "Παρθενών" (το όνομα του μνημονεύεται και στα αρχεία της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδας - Grand Lodge of Greece). Το γεγονός αυτό δεν προξενεί φυσικά την παραμικρή έκπληξη. Την εποχή εκείνη -και σε μικρότερο βαθμό και στις μέρες μας- ήταν σπάνιο να βρεθεί πολιτικός, οικονομικός παράγοντας ή υψηλόβαθμο στέλεχος δημόσιου οργανισμού που να μη συμμετείχε σε κάποια σχετιζόμενη με τον Τεκτονισμό ομάδα. Οι τέκτονες -τότε όπως και σήμερα- περισσότερο αποτελούσαν ένα κλειστό club ανθρώπων με οικονομική, πολιτική, δημοσιογραφική ή άλλη δύναμη, παρά οργάνωση σχετιζόμενη με τη θρησκεία.


http://www.iranon.gr/
ΣΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΝ ΚΟΡΦΟ ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΩΛΙΑΖΟΥΝ ΗΓΕΤΕΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.\nΟΥ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ.

Re: Η Πορτα Της Οδου Ακαδημιας.

3
Στην οδό Aκαδημίας 58α υπάρχει το πιο εξεζητημένο οίκημα της Αθήνας, που η ιστορία το θέλει, άλλοτε να αποτελεί μέρος κάποιων συνωμοσιών και άλλοτε, απλώς ένα μουσείο βυζαντινής τέχνης. Το ίδιο το κτίσμα σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Τσιλλέρ και ιδιοκτήτης του ήταν ο ιδρυτής της λαϊκής τράπεζας Διονύσιος Λοβέρδος. Ερευνητικοί κύκλοι μιλούν για την επιλεκτική θέση του κτιρίου καθώς και για τις συνεδριάσεις που έλαβαν χώρα από μυστικιστικούς κύκλους εντός του, καθώς και για τις υπόγειες στοές που συνορεύουν με το οίκημα. Από την άλλη πλευρά, οι σπηλαιολόγοι μας λένε πως δεν υφίστανται υπόγειες διαδρομές και τίποτα από όλα τα παραπάνω. Ποιος από τους δυο όμως έχει δίκιο; Ας ακονίσουμε λίγο το μυαλό μας και τα στοιχεία ως νεότεροι Σέρλοκ Χόλμς, και τότε ίσως βγάλουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Στοιχείο πρώτο: την συγκεκριμένη εποχή που το κτίριο ανήκει στον ιδρυτή της λαϊκής τράπεζας ήταν διαδεδομένη η τακτική της καλής κοινωνίας να ασχολείται με τον πνευματισμό. Επίσης η περιοχή που χτίστηκε το οίκημα είχε την ονομασία αγία Σιών και συνόρευε με την ευρύτερη περιοχή που ανήκει στην δούκισσα της Πλακεντίας, γνωστή και ως μπουμπουνίστρα. Άρα η θεωρία για ενεργειακά ρεύματα και χρήση τους από κάποιους έχει μια βάση. Στοιχείο δεύτερο: η είσοδος της Ακαδημίας έχει τον αριθμό καθώς και το γράμμα Α γραμμένο με τέτοιο τρόπο που θυμίζει ενωχιανό αλφάβητο, ενώ ακριβώς από πάνω υπάρχει ένας κρυμμένος μαύρος ήλιος, καθαρά μυστικιστικό σύμβολο! Στοιχείο τρίτο: παλαιότερα υπήρχε ένας ακέφαλος μαύρος δράκος που στο λαιμό του υπήρχε μια αλυσίδα αντί για κεφάλι. Προσέξτε τώρα, ο δράκος ως σύμβολο, έχει να κάνει καθαρά με την παλιά θρησκεία και την ιπποσύνη. Από την άλλη για ποια αιτία εάν όλα αυτά ήταν ψευδή κάποιοι έσπευσαν να αναιρέσουν το δράκο από την είσοδο; Όμως επιτρέψτε μου, να συμφωνώ με τους σπηλαιολόγους στο θέμα των υπογείων στοών και την ανυπαρξία τους στο παραπάνω κτίριο καθώς φίλος και συνεργάτης επισκέφτηκε τον χώρο για λογαριασμό κρατικής υπηρεσίας και πραγματικά δεν εντόπισε κάτι που να μας παραπέμπει στην υπόγεια Αθήνα.


http://enterstar-gri-tsoykala.blogspot.com/
Δεν είμαστε όσα πιστεύουμε, αλλά όσα πράττουμε.

Re: Η Πορτα Της Οδου Ακαδημιας.

7
exkalimper έγραψε:Ο χάρτης είναι ψιλό απάτη
Εσύ χάνεσαι όλη την ώρα ! :cooll

Δεν είναι απαραίτητα απάτη !!!
Η γνώμη είναι σαν την κ*λ*τρυπίδα...Όλοι έχουν από μία! Κι οι εξουσιαστές...αυτοί που διαμορφώνουν τις απόψεις της μάζας...έχουν προωθήσει την ιδέα ότι "κάθε άποψη είναι σεβαστή"...Κι έπεισαν τον κάθε ηλίθιο στον πλανήτη, να ταμπουρωθεί πεισματικά και με φανατισμό...πίσω από την υποβολιμιαία..."προσωπική" του άποψη ! 
Απάντηση

Επιστροφή στο “Η Μασωνία στην Ελλαδα”

cron