Η Νέα Ιερουσαλήμ
Αποκ. ΚΑ΄9. Και ήλθε ένας από τους επτά αγγέλους που είχαν τις επτά φιάλες, τις γεμάτες από τις επτά τελευταίες πληγές και μίλησε μαζί με τον Ευαγγελιστήν και είπε: «Ελα να σου δείξω την νύμφην, την γυναίκα του Αρνίου, την θριαμβεύουσα στον Ουρανό Εκκλησία». Και μετεφέρθη πνευματικά σε κατάστασι εκστάσεως, επάνω σε όρος μεγάλο και υψηλό απόπου του έδειξε ο Άγγελος την αγία Ιερουσαλήμ, την Βασιλείαν των Ουρανών δηλαδή που έχει ετοιμάσει ο Θεός να κατεβαίνη από τον Ουρανό. Και είχεν η πόλις αυτή την απερίγραπτη δόξα του Θεού. Μας υπενθυμίζει τον Άγγελο οδηγό και εξηγητή που είδαμε στην εισαγωγή της εικόνας της τιμωρίας της πόρνης Βαβυλώνος. Και εκεί ο Άγγελος ήταν ένας εκ των επτά αγγέλων που κρατούσαν τις φιάλες του θυμού του Θεού. Υπάρχει όμως μιά τεράστια διαφορά. Εκεί ο Ερμηνευτής άγγελος δείχνει την τελική τιμωρία της κοσμοκράτειρας πόλεως, της ειδωλολατρικής Ρώμης, που την ονομάζει «πόρνη μεγάλην», ενώ εδώ δείχνει το μεγαλοπρεπές όνομα, το θείο θέαμα της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ. Η θριαμβεύουσα στον Ουρανό Εκκλησία, χαρακτηρίζεται νύμφη και γυναίκα του Αρνίου --Χριστού. Ο οδηγός Άγγελος πρέπει να είναι μάλλον ο ίδιος και στις δύο περιπτώσεις. Είναι λοιπόν σαν να λέγη τώρα ο Άγγελος στον Ιερό Συγγραφέα ότι: Σου έδειξα προηγουμένως την μεγάλη πόρνη του Σατανά, τώρα οφείλω να σου δείξω και την γυναίκα, που είναι η νύμφη του Αρνίου --Χριστού. Πρέπει να σου δείξω την «νύμφη (την) κεκοσμημένην τω ανδρί αυτής». Με την λέξη «νύμφη» θέλει να προσδιορίση σαφέστατα την συμβολκή συζυγική σχέσι της νύμφης Εκκλησίας, προς το Αρνίον --Χριστός. Θέλει να κάνη με συμβολικό τρόπο πιό φανερή την ευτυχία της νύμφης --Εκκλησίας. Δανείζεται όπως και άλλες φορές, ο Συγγραφεύς εικόνες από την παρούσα ζωή, για να μπορέση να μας δείξη συμβολικά την ευτυχία της Βασιλείας των Ουρανών. Και η νύμφη Εκκλησία, η μή φέρουσα σπίλον ή ρυτίδα, ενώνεται με τον Κύριον πανευφρόσυνα. Ο τόπος, στον οποίο μεταφέρεται ονομάζεται αόριστα μέγα και υψηλόν όρος. Ο τόπος αυτός είναι αντίθετος προς την έρημο, στην οποία είχεν μεταφερθή προηγουμένως για να ιδή την πόρνη την μεγάλη. Αλλά αυτή δεν είναι η μοναδικη αντίθεσις που υπάρχει στις δύο αυτές οπτασίες. Ενώ στην οπτασία της πόρνης είδε ότι εκάθητο πάνω σε κόκκινο θηρίο που έχη επτά κεφαλές και πολλά ονόματα βλασφημίας, την νύμφη του Αρνίου την βλέπει να κατεβαίνη από τον Ουρανό από τον Θεό, και έχη την δόξα του Θεού. Η πόρνη της ερήμου είναι έργο του Σατανά, αντιθέτως, η νύμφη του ουρανού, είναι έργον του Πανυπερτέλειου Θεού και φέρει την σφραγίδα της εικόνος και της ομοιώσεως προς τον Δημιουργό της. Ο «φωστήρ» της πόλεως είναι ο φωτισμός της που τον παρομοιάζει σ'εμάς ο Ιωάννης με τον πιό πολύτιμο στοιχείο του υλικού κόσμου, για να μας δώση έτσι μιά πενιχρή εικόνα της θείας οπτασίας. Ο πολύτιμος λίθος ίασπις, που είναι πιθανώς το διαμάντι, παριστάνεται εδώ ως κρυσταλλίζων. Τον ίασπι τον είδαμε ήδη στο κεφάλαιο Απ. Δ΄3 όταν ο Ιωάννης είδε «θύρα ανεωγμένη»στον ουρανό και τον θρόνο του Θεού, πάνω στον οποίο ο καθήμενος Θεός ήταν «όμοιος οράσει λίθω ιάσπιδι».
Η Νέα Ιερουσαλήμ περιβάλλεται και με τείχος μεγάλο και υψηλό που σημαίνει την αιώνια ασφάλεια της πόλεως. Είναι πόλις ισχυρή και άτρωτη. Είναι τελείως αντίθετη προς την ισχυροφανή αλαζόνα Βαβυλώνα, που όπως είδαμε κατεστράφη. Το τείχος ήτο παλαιά απαραίτητο αμυντικό έργο των αρχαίων πόλεων, που σκοπό είχε να προφυλάξη από τις επιθέσεις των εχθρών. Εις την Π. Διαθήκη βλέπομε παρόμοια περιγραφή στο (ΗΣ΄Κστ΄1) «Τη ημέρα εκείνη άσονται το άσμα τούτο επί γής Ιούδα, ιδού πόλις ισχυρά, και σωτήριον ημών θήσει τείχος και περίτειχος». Οι «δώδεκα πυλώνες» φανερώνουν την πλούσια επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Η περιγραφή δεν αφορά μόνον στην θριαμβεύουσα Εκκλησία, και μάλιστα στην «παλιγγενεσία της», αλλά και στον στενό σύνδεσμο, στην ενότητα και την επικοινωνία της θριαμβευούσης στον Ουρανό Εκκλησίας με την επί της γής Στρατευομένη. Ο αριθμός των πυλώνων και η ανάγκη να υπάρχουν πυλώνες, σημαίνει τους Αποστόλους μέσω των οποίων τα έθνη ωδηγήθηκαν στην Χριστιανική διδασκαλία της ζωής και της σωτηρίας. Οι δώδεκα άγγελοι φύλακες της πόλεως φαίνεται, πώς είναι εδώ άγγελοι υποδοχής παρά φύλακες. Σε κάθε δε πλευρά του τείχους είδε τρείς πύλες, τρείς στ'Ανατολικά, τρείς στο Βορρά, τρείς στο Νότο και τρείς Δυτικά. Τούτο σημαίνει ότι στην Βασιλεία του Θεού θα πηγαίνουν οι πιστοί απ'όλον τον κόσμο. Δηλαδή λέγει θα έλθουν πλήθος άνθρωποι από διάφορα σημεία της Οικουμένης και θα παρακαθήσουν ευτυχισμένοι, στο παμμέγιστο τραπέζι της Βασιλείας του Θεού. Οι δώδεκα θεμέλιοι λίθοι της αγίας πόλεως, οι οποίοι φέρουν τα ονόματα των δώδεκα Αποστόλων, σημαίνουν ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι οικοδομημένη στο θεμέλιο των δώδεκα Αποστόλων. Ο Απ. Παύλος, λέγει (Εφες. Β΄20) ότι οι πιστοί χριστιανοί δεν είναι ξένοι και πάροικοι, προσωρινοί δηλαδή πολίται της Εκκλησίας του Χριστού αλλά συμπολίται των Αγίων και οικείοι του Θεού, «εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίων των Αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού». Δίπλα την λέξι των Αποστόλων του παραπάνω χωρίου της Αποκαλύψεως (Απ. ΚΑ΄9) προστίθεται ο προσδιορισμός του Αρνίου. Τούτο αποδεικνύει την ταυτότητα του Ιησού του Ευαγγελίου μετά του Ιησού της Αποκαλύψεως.
Η Καταμέτρησις της Πόλεως
Αποκ. ΚΑ΄15. Και ο άγγελος που συνωμιλούσε με τον Ευαγγελιστή είχεν σαν μέτρο ένα χρυσό καλάμι, για να μετρήση την πόλιν, τις πύλες της πόλεως και το τείχος της. Η πόλις είναι τετράγωνη. Και μέτρησε ο άγγελος την πόλιν και την βρήκε να απλώνεται σε δώδεκα χιλιάδες στάδια, δηλαδή 1500 χιλιόμετρα. Το δε μήκος και το πλάτος και το ύψος της είναι ίσα. Το ύψος του τείχους της πόλεως είναι εκατόν σαράντα τέσσαρες πήχεις. Το μέτρημα το έκανε με το συνηθισμένο ανθρώπινο μέτρο...
Το καλάμι που χρησιμοποιεί ο άγγελος για το μέτρημα είναι χρυσό διότι είναι μεγάλη η αξία και του μετρούντος αγγέλου και της μετρουμένης πόλεως όπως ερμηνεύει ο ερμηνευτής Ανδρέας. Η μέτρησις της πόλεως σημαίνει την προστασίαν του Θεού επί της πόλεως αυτής. Φανερώνει επίσης το προαιώνιο χαρακτήρα της πόλεως και το αμετάβλητο σχέδιο του Θεού . Η καταμέτρησις αυτή, που έγινε προ αιώνων, σημαίνει την προστασίαν της άνω Ιερουσαλήμ και των πιστών. Το τετράγωνο σχήμα της πόλεως φανερώνει την ευστάθεια. Η πόλις είναι καλά στερεωμένη, πατάει σίγουρα. Το τετράγωνο σχήμα και στην αρχαιότητα ήταν σύμβολο τελειότητος. Συμβόλιζε επίσης το «εδραίον και πάγιον». Τετράγωνον σχήμα είχαν και τα ΄Αγια των Αγίων του ναού του Σολομώντος αλλά και η Αγία πόλις, η νέα Ιερουσαλή, που βλέπει ο Ιωάννης, είναι τα Άγια των Αγίων του Σύμπαντος. Και προχωρεί σε αριθμητικά στοιχεία του μεγέθους της πόλεως. Σε ευθεία γραμμή δηλαδή η κάθε πλευρά της είναι σαν από την Αθήνα μέχρι την Μόσχα. Τί σημαίνει ο μεγάλος αυτός αριθμός; Ο αριθμός αυτός είναι ασφαλώς συμβολικός και σημαίνει το τρισμέγιστο μέγεθος της Βασιλείας του Θεού Σημαίνει συνεπώς και το πλήθος των πιστών που θα κατοικήσουν στην Ουράνια αυτή πόλι. Οι αριθμοί που αναφέρονται στην καταμέτρησι είναι ασφαλώς σχηματικοί. Όπως και ο αριθμός 144 πήχεων, 70 περίπου μέτρων είναι δυσανάλογο με τον χαρακτηρισμό του. Το τείχος αυτό ωνομάσθηκε «μέγα και υψηλόν», πώς λοιπόν παριστάνεται τώρα με τον παραπάνω αριθμό; Ενδεχομένως το μέτρημα αυτό ν'αφορά μόνο το πάχος του τείχους, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα δυσαναλογίας. Ίσις όμως και να πρόκειται για αντιγραφική παραδρομή. Μπορεί στο 144 να παραλείφθηκε η λέξις χιλιάδων. Ο Ιωάννης λέγει εν συνεχεία ότι η μέτρησις γίνεται υπό αγγέλου με μέτρον ανθρώπινον: «μέτρον ανθρώπου, ό εστιν αγγέλου». Με αυτό θέλει να δείξη ότι η Νέα Ιερουσαλήμ που είναι κατοικία αγγέλων, μπορεί ν'αποκτηθή και από τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει με άλλα λόγια διάκρισις μεταξύ ουρανού και γής, αγγέλων και ανθρώπων. Η πίστις και η αγιότης της ζωής κάνει τους ανθρώπους αγγέλους.
Το υλικό της κατασκευής της Νέας Ιερουσαλήμ
Αποκ. ΚΑ΄18. Η ενδόμησις δηλαδή η οικοδομή του τείχους είναι από πολύτιμα υλικά. Εδώ φανερώνεται το εκπληκτικό μεγαλείο και η απερίγραπτη τελειότης της πόλεως. Φανερώνεται δηλαδή η τελειότης της Εκκλησίας. Η τελειότης της θριαμβευούσης στον ουρανό Εκκλησίας. Η πόλις είναι από αστραφτερό χρυσάφι, σύμβολο της καθαρότητος και της αξίας. Ο Ιωάννης εννοεί ότι οι ψυχές των σεσωσμένων, των ευτυχών κατοίκων της Νέας Ιερουσαλήμ είναι καθαρές, διαυγείς, λείες και απαστράπτουσες. Οι πολύτιμοι θεμέλιοι λίθοι είναι σύμβολα του ανεκτιμήτου ψυχικού πλούτου, σύμβολα της αρετής και της χάριτος των προσώπων, που συμβολίζουν. Όπως εξηγήσαμε ήδη οι δώδεκα θεμέλιοι λίθοι είναι οι δώδεκα Απόστολοι του Χριστού επομένως και οι δώδεκα λίθοι είναι σύμβολα της αρετής και της χάριτος των δώδεκα Αποστόλων.
Αποκ. ΚΑ΄21. Και οι δώδεκα πύλες της πόλεως, λέγει, ήσαν δώδεκα τεράστια μαργαριτάρια. Εδώ οι «μαργαρίται» συμβολίζουν την τιμιότητα και την αξία των πνευματικών «πυλώνων». Αληθές είναι ότι δεν μπορούμε να εννοήσωμε τα της άνω Ιερουσαλήμ. Είναι υπεράνω των δυνατοτήτων μας. Γι'αυτό κι ο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Αρέθας ερμηνεύοντας λέγει σχετικώς: «Ταύτα πάντα ο άγιος τεθέαται, καθώς ηδύνατο, η δε ακραιφνής της άνω πόλεως κατανόησις υπερβαίνει και ακοήν και όρασιν και διάνοιαν». Επιβεβαιώνεται έτσι ο λόγος του Απ. Παύλου ο οποίος ανυψώθηκε μέχρι τρίτου Ουρανού και ήκουσε άρρητα ρήματα. Είδε τα θαυμάσια του ουρανού για τα οποία δεν μπόρεσε να δώση περιγραφή, αλλά αντιθέτως βλέπομε να έχη αδυναμία. Λέγει δε «ά οφθαλμός ουκ είδεν ούς ουκ ήκουσεν και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη».
Περιεχόμενον και Χαρακτήρ της Πόλεως
Αποκ. ΚΑ΄22. Ο προφήτης Συγγραφεύς στρέφεται προς το περιεχόμενον της Πόλεως και μάλιστα στα πνευματικά αγαθά και τους ευτυχείς πολίτες της. Και ναό δεν είδε μέσα στην Πόλι αυτή. Και τούτο διότι ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και το Αρνίον --Χριστός, είναι ζωντανός Ναός της πόλεως. Και η πόλις δεν έχει ανάγκη από τον ήλιο ούτε από την σελήνη για να την φωτίζουν. Και τα έθνη που ήταν άλλοτε ειδωλολατρικά, τώρα πολίτες της βασιλείας του Θεού, θα περιπατήσουν και θα ζήσουν στην Αγία Πόλι, φωτιζόμενοι από το θείο της φώς. Και οι βασιλείς της γής θα προσφέρουν στην πόλι την δόξα τους και το μεγαλείο τους. Ναός στην απερίγραπτη αυτή Πόλι δεν χρειάζεται είναι περιττός. Δεν χρειάζονται συμβολικά μέσα. Εκεί οι Άγιες ψυχές, εξαϋλωμένες, βρίσκονται κοντά στον Θεό. Ναός στην Νέα Ιερουσαλήμ είναι περιττός, διότι εκεί θα είναι διαρκώς παρών ο ίδιος ο Παντοκράτορας. Δίπλα στον Θεό τον Παντοκράτορα παραθέτει ο ιερός Συγγραφεύς και το Αρνιον. Η παράθεσις αυτή φανερώνει για πολλοστή φορά στην Αποκάλυψι, την ισοτιμία του Αρνίου-Χριστού προς τον Θεόν --Πατέρα. Υπενθυμίζουμε ακόμη, ότι την λέξι «αρνίον» την χρησιμοποιεί ο Θεόπτης Συγγραφεύς, όταν θέλη να υπογραμμίση την απολυτρωτική δύναμι του Χριστού. Στην Αγία Πόλι, θα περπατήσουν και θα ζήσουν, φωτιζόμενοι κάτω από το θείο φώς της και τα έθνη που ήταν άλλοτε ειδωλολατρικά, αλλά που τελικά γύρισαν στον Χριστό. «Τα έθνη», οι άπιστοι δηλαδή, που έγιναν λελυτρωμένοι Χριστιανοί. Οι άπιστοι, που εγκατέλειψαν ξαφνικά εδώ στη γή την πλάνη του θηρίου και ακολούθησαν με πίστι τον Λυτρωτή του κόσμου.
Ποιοί είναι οι λυτρωμένοι βασιλείς της γής που θα προσφέρουν την δόξα τους; Είναι οι μάρτυρες του Χριστού βασιλείς. Οι βασιλείς, που μαρτύρησαν για την αγάπη του Χριστού. Εκείνοι που αντιτάχθηκαν στο θηρίο. Εκείνοι που πολέμησαν τον Αντίχριστο και δεν έγιναν σύμμαχοί του.
Μέσα σ'αυτήν την απερίγραπτη πλημμυρίδα του φωτός και την θεία μακαριότητα της Βασιλείας των Ουρανών, θα περιπατήσουν οι εθνικοί, που πρωτύτερα βρίσκονταν στο σκότος, αλλά και όλοι οι μάρτυρες του Χριστού που κυριάρχησαν εδώ στην γή πάνω στα πάθη τους, όλοι όσοι θ'αποδειχθούν «τέκνα φωτός» δια μέσου των αιώνων μέχρι της συντελείας. Όλοι αυτοί θα περάσουν από την Στρατευομένη επί γής Εκκλησία στην Θριαμβεύουσα στον ουρανό. Θα μπούνε στην απερίγραπτη μακαριότητα, φέροντες μαζί τους την δόξα των πνευματικών τους αγώνων, τις τιμές του αθλητικού βίου τους, την λάμψι του μαρτυρικού τους στεφάνου.
Αποκ ΚΑ΄25. Οι πύλες της Ιεράς Πόλεως δεν θα κλείσουν ποτέ. Εδώ στην γή το κλείσιμο των πυλών των τειχών κατά την νύχτα αποτελεί μέτρο προστασίας. Όμως εκεί δεν υπάρχει νύχτα. Το σκοτάδι της νύχτας και τις αφύλακτες πύλες χρησιμοποιούσαν οι επίβουλοι εχθροί, για να εισβάλουν στις οχυρωμένες με τείχη πόλεις και να τις καταστρέψουν. Τέτοιος φόβος όμως δεν υπάρχει για την Θεοφρούρητη πόλι. Η ασφάλεια των μακαρίων ψυχών είναι εκεί απόλυτη και παντοτεινή. Οι λυτρωμένοι χριστιανοί, που ήσαν πριν άπιστοι, θα προσφέρουν στην Πόλι αυτή, την δόξα και το μεγαλείον των εθνών. Την δόξα των Εθνών, που έχουν σωθή με την κοσμοσωτήριο θυσία του Χριστού. (Αποκ. ΚΑ΄26. ). Βλέπομε ότι οι πνευματικοί αγώνες των πιστών, που γίνονται σ'αυτόν τον υλιστικό κόσμο, οι αγώνες που στρέφονται κατά των οργάνων του Αντιχρίστου, κατά των δυνάμεων του διαβόλου, οι αγώνες κατά των παθών, οι θλίψεις, οι διωγμοί, τα μαρτύρια και ο μαρτυρικός θάνατος υπερ του Χριστού και της Εκκλησίας, ακολουθούν τους πιστούς στην επουράνια Πόλι, στην Βασιλεία των ουρανών. Τα έργα αυτά είναι η χρυσή ψυχοσωτήρια αποταμίευσις. Ένα «ελευθέρας» τιμητικό για την είσοδο στον Παράδεισο. Έρχονται τα έργα αυτά σαν συμβολική προσθήκη θησαυρού δόξας και τιμής στην ολόχρυση και ολοφώτεινη Πόλι των Ουρανών. Την κουβαλούν μαζί τους και την φέρουν την δόξα αυτή σαν δώρο οι πιστοί χριστιανοί. «Τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ'αυτών», όπως λέγει η Αγία Γραφή.
Αποκ. ΚΑ΄27. Εδώ ο Συγγραφεύς δεν θέλει ν'αφήση σημείο αμφισβητίσιμο γύρω σε όσα είπε πιό πάνω περί βασιλεών και εθνών. Γι'αυτό ρητά αποσαφηνίζει και ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Οι πυλώνες είναι ανοιχτοί μόνον για τους δικαίους. Κάθε πράγμα «κοινόν», δηλαδή κάθε βρωμερή ανθρώπινη ύπαρξις, δεν θα μπή στην Ιερή Πόλι. Κάθε άνθρωπος «ποιών βδέλυγμα» δηλαδή που είναι ειδωλολάτρης ή βδελυρός, ανήθικος «και δή παρά φύσιν», δεν πρόκειται να μπη στη Αγία Πόλι. Κάθε ένας, που θ'αφήση την ψυχοσωτήρια αλήθεια του Ευαγγελίου, που αστράφτει από θεϊκό κάλλος, από φώς και δύναμι, από σιγουριά αιωνίας ζωής, από μεταφυσική βεβαιότητα, και θα πέση στην πλάνη, στο ψεύδος, στην αίρεσι...δεν θα εισέλθη στην Βασιλεία των Ουρανών, «δεν θα ειδή πρόσωπο Θεού», όπως λέγει ο απλός χριστιανός. Το «παν κοινόν», που σημαίνει γενικώτερα το «πάς κοινός», κάθε δηλαδή ακαθαρσία με την θρησκευτική και ηθική έννοια, δεν θα μετάσχη της Αγίας εκείνης πόλεως.
Αιωνία και Αδιατάρακτος Μακαριότης των Δικαίων
Αποκ. ΚΒ΄1. Ο άγγελος δείχνει στον Ιωάννη μιά νέα εικόνα που αποτελεί την κορωνίδα, αλλά και την κατακλείδα της όλης περικοπής της Νέας Ιερουσαλήμ. Ο Ιωάννης μας την περιγράφει όπως μπορεί σε ανθρώπινα μέτρα. Είδα λέγει «ποταμόν ύδατος ζωής». Για να καταλάβωμε έστω και συνεσκιασμένα τί είναι αυτός ο ποταμός πρέπει να ανατρέξωμε σε αντίστοιχα χωρία της Αγίας Γραφής. (Γεν. Β΄10). «ποταμός δε εκπορεύεται εξ Εδέμ ποτίζειν τον Παράδεισον». Στον 45ο ψαλμό επίσης διαβάζομε: «του ποταμού τα ορμήματα ευφραίνουσι την πόλιν του Θεού» (Ψαλμ ΜΕ΄, 5). Στον προφήτη Ιερεμία ακούμε τον Κύριον να λέγη τούτα τα λόγια για τους Ιουδαίους : «...δύο και πονηρά εποίησεν ο λαός μου. Εμέ εγκατέλιπον πηγήν ύδατος ζωής, και ώριξαν εαυτοίς λάκκους» (Ιερεμ. Β΄13). Επίσης (Ζαχ. ΙΔ, 8) «και εν τη ημέρα εκείνη εξελεύσεται ύδωρ ζών εξ Ιερουσαλήμ». Επίσης στον διάλογο μεταξύ Ιησού και Σαμαρείτιδος ακούμε τον Κύριο να λέγη «Εάν γνώριζες την δωρεά, την οποίαν ο Θεός δίνει στους ανθρώπους, και ποιός είναι αυτός, που σού λέγει δός μου να πιώ νερό, σύ, θα ζητούσες απ'αυτόν και θα σού έδιδε πηγαίο, αστείρευτο νερό, που δίδει ζωή αιώνια και παντοτεινή». Θα σου έδιδε δηλαδή τις ανεκτίμητες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, που δροσίζουν και ζωογονούν την ψυχή, που την κάνουν να καρποφορή πνευματικά έργα, που αρέσουν στον Θεό (Ιδέ σχετ χωρίο Ιωάνν. Δ΄, 10), καθώς και (ιωάνν. Ζ΄, 38), «Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η Γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος». Και για να γίνη κατανοητός ο ίδιος ο Ευαγγελιστής, λέγει αμέσως εν συνεχεία: «Τούτο δε είπε περί του πνεύματος, ού έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν» (Ιωάνν. Ζ΄, 39). Με το ζών ύδωρ, δηλαδή, εννοούσε ο Κύριος το Άγιον Πνεύμα, το οποίον επρόκειτο να λάβουν, όσοι θα πίστευαν εις Αυτόν. Μιλούσε, λοιπόν, για το Άγιον Πνεύμα, τον Παράκλητον, που θα έστελνε την Πεντηκοστή. Με την εικόνα του ποταμού επομένως που πηγάζει από τον Θρόνο του Θεού, συμβολίζεται η Θεία Χάρις. Συμβολίζεται η χάρις του Παναγίου Πνεύματος. Θέλει να δείξη μ'αυτό ότι πηγή της ανακαινίσεως του κόσμου, είναι ο Δημιουργός --Πατήρ, ο Λυτρωτής Χριστός και το Άγιον Πνεύμα. Ολόκληρη δηλαδή η Αγία Τριάς. Γεμάτη είναι η Αγία αυτή Πόλις από την απερίγραπτη παρουσία του Θεού. Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα είναι η εκεί καταυγάζουσα δόξα, η λαμπρότης, η χαρά, ο πλούτος, ο αστείρευτος ποταμός της ατέρμονος ζωής. Αποτέλεσμα του ρέοντος ποταμού, με το νερό που δίνει ζωή, είναι να ποτισθή η Αγία Πόλις πλουσιοπάροχα και να ευδοκιμήση το δένδρο, το ξύλον της ζωής, όπως το λέγει που βρίσκεται στο μέσον της χρυσής πλατείας, εκατέρωθεν από τις όχθες του ποταμού. Το δένδρο αυτό, κατά τον ερμηνευτή Ανδρέα και άλλους παλαιοτέρους και νεωτέρους ερμηνευτάς, φανερώνει, αυτόν τον ίδιον τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστό. Οι ίδιοι ερμηνευταί εξηγούν ότι με του δώδεκα καρπούς του ξύλου της ζωής, νοούνται οι δώδεκα Απόστολοι. Το ξύλον της ζωής, που βλέπει εδώ ο Ιωάννης, μας θυμίζει τον Παράδεισο των Πρωτοπλάστων, όπου οι Πρωτόπλαστοι αμάρτησαν και απεμακρύνθησαν του Παραδείσου, προτού φάνε από το δένδρο της ζωής. Στερήθηκαν δηλαδή προληπτικώς της Αθανασίας μετά την αμαρτία τους, ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται (Γεν. Γκ, 21 -23). Το ξύλον της ζωής στον επίγειο Παράδεισο έδινε Αθανασία. Στην Νέα Ιερουσαλήμ συμβολίζει τούτο την αιωνιότητα και την Αθανασία. Θα φάγουν εξ'αυτού οι πιστοί στην άνω Ιερουσαλήμ εις φανέρωσιν, ότι εκείνοι θα είναι αιώνιοι. «Και τα φύλλα του ξύλου, εις θεραπείαν των εθνών», όπως λέγει ο ίδιος ο Ιωάννης. Με αυτόν τον τροπο του ξύλου της ζωής, παριστάνεται όλη η μετανοημένη ανθρωπότης, που επιστρέφει στον Θεό και στον Παράδεισο, να μεταλαμβάνη, να γεύεται του καρπού του δένδρου της ζωής. Για να γίνωμε μέτοχοι αυτής της ασύλληπτης χαράς και μακαριότητος μας καλεί σε μετάνοια ο Απόστολος Πέτρος (Πραξ. Γ΄, 19,20) «Μετανοήσατε ούν και επιστρέψατε εις το εξαλειφθήναι υμών τας αμαρτίας, όπως αν έλθωσι καιροί αναψύξεως».
Αποκ. ΚΒ΄2. «Και πάν κατάθεμα ουκ έσται έτι». Η λέξις κατάθεμα, είναι συνώνυμος, αλλά και εντονώτερη σε έννοια της λέξεως ανάθεμα. Ανάθεμα σημαίνει ό,τι αφιερώνεται στον Σατανά. Ανάθημα αντιθέτων ονομάζεται ό,τι αφιερώνεται στον Θεό. Δι'αυτό και τα αφιερώματα των Ι. Ναών λέγονται και αναθήματα. Εδώ έχομε την πρώτη λέξη, την λέξη κατάθεμα δηλαδή κατάρα. Κάθε τι το καταραμένο, κάθε τι το απαίσιο που να θυμίζη πτώσι, παρακοή και έξωσι εκ του Παραδείσου, δεν θα υπάρχη εκεί πλέον. Με τον τρόπο αυτό μας υπενθυμίζει ο Ιωάννης την φοβερή και τρομερή εκείνη έξωσι των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Τέτοιο θλιβερό και οδυνηρό ενδεχόμενο δεν ισχύει, δεν υπάρχει πλέον για τους ευτυχείς κατοίκους της άνω Ιερουσαλήμ. Δεν ισχύει ούτε σαν μεμονωμένο, ούτε σαν ομαδικό γεγονός. Εκεί οι λελυτρωμένοι θα είναι άπτωτοι.
Λέγοντας ο Συγγραφεύς «ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου» θέλει να μας διαβεβαιώση για την συνύπαρξι του θρόνου του Θεού και του Αρνίου στη επουράνια Πόλι, για την ισοτιμία του Θεού --Πατρός και του Αρνίου --Χριστού. Βλέπομε εδώ τον θαυμαστό τρόπο, με τον οποίον κλείνει ο ιερός Συγγραφεύς το κυρίως αποκαλυπτικό μέρος του προφητικού βιβλίου της Αποκαλύψεως. Άρχισε με την οπτασία του θρόνου του Θεού: «Και ευθέως εγενόμην εν πνεύματι και ιδού θρόνος έκειτο εν των ουρανώ», (Αποκ Δ΄, 2), και τώρα κλείνει, όπως άρχισε. Κλείνει με την εμφάνισι και ανάδειξι του θρόνου του Θεού. Οι σεσωσμένοι πιστοί θα βλέπουν τον Θεόν, όχι αόριστα, συνεσκιασμένα και αινιγματικά, «δι'εσόπτρου εν αινίγματι» όπως τώρα, αλλά «πρόσωπον, προς πρόσωπον» (Α΄Κορ. ΙΓ΄13). « ....ότι οψόμεθα αυτόν καθώς εστιν», (Α΄Ιωάνν. Γ΄2). Την απόλαυσι αυτή δεν μπορούμε να την συλλάβωμε και να την κατανοήσωμε εδώ στην γή εμείς οι πεπερασμένοι θνητοί. Ο Μέγας Βασίλειος λέγει, ότι ο άπειρος Θεός στην αιωνιότητα θα αποκαλύπτη τον Εαυτό Του συνεχώς. Όλο και νέες πτυχές άγνωστες και ακατάληπτες θ'αντικρύζουν οι ευτυχείς κάτοικοι του Παραδείσου. Και θα τον δοξολογούν κατάπληκτοι συνεχώς, όπως οι Άγιοι Άγγελοι, που ακατάπαυστα αναφωνούν το : «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γή της δόξης Σου». Στον υλικό τούτο κόσμο θαυμάζομε το έργο του Θεού. Θαυμάζομε την Δημιουργία του, αν και δεν έχομε εξερευνήσει ούτε ένα πολλοστημόριό της. Ατέλειωτες μας φαίνονται οι εκπληκτικές εικόνες της Δημιουργίας. Σκεφτείτε, τι χαρά, τι ιερό πανηγύρι, τι μεγαλείο, τι απόλαυσις θα είναι εκείνη του Παραδείσου! «Αύτη εστίν η αιώνιος ζωή ίνα γιγνώσκουσί Σε τον Μόνον αληθινόν Θεόν και όν απέστειλας Ιησούν Χριστόν» είπεν ο ίδιος ο Χριστός.
Οι σεσωσμένοι, οι μακάριοι κάτοικοι της Αγίας Πόλεως θα έχουν και ένα ιδιαίτερο γνώρισμα. «Θά έχουν το όνομα Αυτού επί των μετώπων αυτών». Θα είναι το όνομα του Θεού γραμμένο στα μέτωπά τους. Τούτο φανερώνει ότι θα είναι δικοί Του πλέον. Θα έχουν την σφραγίδα της ιδιοκτησίας Του. Η ατέλειωτη ζωή, η ατέλειωτη χαρά και η ευτυχία, η Βασιλεία η αιώνιος, με τις οποίες αμείβει ο Θεός, είναι κάτι, που δεν μπορεί να διατυπωθή με λόγια.
Η ευτυχία και η μακαριότης βρίσκεται στη λατρεία του Θεού. Οι υλόφρονες άνθρωποι, με το βαρύ φορτίον της σάρκας και των παθών της, δεν μπορούν ούτε και συνεσκιασμένα να το εννοήσουν αυτό. Οι αγαπώντες όμως τον Θεόν, εκείνοι που ζούν σύμφωνα με το Άγιο θέλημά Του, εκείνοι που αξίως μεταλαβάνουν του Σώματος και του Αίματος του Σωτήρος Χριστού, αισθάνονται και από την παρούσα ζωή την χαρά την ανέκφραστη, διότι ζούν κοντά στο θεό. Αισθάνονται απερίγραπτη ευχαρίστησι, που ασχολούνται με την Λατρεία Του. Σκεφτήτε την ουράνια χαρά, το σκίρτημα της ψυχής ευλαβών Μοναχών, που με ευφροσύνη και αγαλλίασιν υμνολογούν, δέκα και δεκαπέντε ώρες την ημέρα, ακόμη και όλο το 24ωρο, τον Παντοδύναμο Κύριο του ουρανού και της γής.
Ας φουντώση και στις καρδιές μας ο θεός πόθος και έρωτας της αγάπης του Χριστού, ώστε να μπορέσωμε να έρθουμε σαν εθελοντές στρατιώτες Χριστού, πρόθυμοι στα μαρτύρια και στην θυσία αν χρειασθή υπέρ Εκείνου. Έτσι με βεβαιότητα θα συμβασιλεύσωμε μετά του Θεού στην αιωνιότητα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ούτοι οι λόγοι Πιστοί και Αληθινοί
Ο Ιωάννης περιέγραψε με λίγα λόγια το μέλλον της Εκκλησίας και της ανθρωπότητος. Τώρα έρχεται και πάλι με ζωντανή δύναμι λόγου, με χάρι και βεβαιότητα να μας πιστοποιήση, ότι οι αποκαλύψεις του έχουν αυθεντικό χαρακτήρα, έχουν θεία καταγωγή. Έρχεται να μας διακηρύξη την αξιοπιστία των αποκαλυφθέντων. Πονάει, υποφέρει, ταράζεται και συγκλονίζεται, σκεπτόμενος ότι πιθανόν να υπάρξουν άνθρωποι, που δεν θα δώσουν σοβαρή σημασία στα θεόπνευστα προφητικά λόγια του. Αγωνιά μήπως δεν διαβάσουν με την απαιτούμενη σοβαρότητα τα όσα γράφονται στην Αποκάλυψι και ακολουθήσουν δρόμους, που οδηγούν στην απώλεια.
Αποκ ΚΒ 6. Και ιδού νά! Λέγει ο Χριστός, έρχομαι γρήγορα. Μακάριος είναι εκείνος, ο οποίος τηρεί τις προφητείες, που είναι γραμμένες στο βιβλίο τούτο. «Και λέγει μοι»» . Πρόκειται για λόγια του Χριστού, ο οποίος πιστοποιεί δια μέσου του αγγέλου, την αλήθεια του περιεχομένου της Αποκαλύψεως Αυτού. Η πηγή της Αποκαλύψεως είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο κατά πάντα αληθής και αξιόπιστος. «Και Κύριος ο Θεός των πνευμάτων των προφητών απέστειλε τον άγγελον αυτού δείξαι τοις δούλοις αυτού ά δεί γενέσθαι εν τάχει». Τα πνεύματα των προφητών είναι το χάρισμα το προφητικό. Είναι το χάρισμα με το οποίον προικίζει ο Θεός αυτούς να προλέγουν τα μελλούμενα. Είναι «το Πνεύμα της προφητείας», όπως λέγει ο Αρέθας. Θεόπνευστο είναι το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Εμπνευστής, εντολοδόχος του είναι ο Θεός. Αντικείμενό του είναι να φανερώση όσα θα συμβούν. Εκείνα που πρόκειται, που πρέπει να γίνουν σύντομα. «Δεί», λέγει, πρέπει να γίνουν, είναι ανάγκη να γίνουν διότι δεν σώζονται οι άνθρωποι, άν δεν πραγματοποιηθή το σχέδιο αυτό του Θεού. Δεν σώζονται οι άνθρωποι χωρίς θλίψεις. Οι θλίψεις που θα περάσουν εδώ στην μικρή τούτη ζωή για το Χριστό και το Ευαγγέλιο του, τη διάδοσι του Ευαγγελίου του, θα είναι το εισιτήριο με το οποίο θα μπούμε στη Βασιλεία του Θεού. «Ιδού έρχομαι ταχύ» λέγει το ιερό κείμενο. Με τις λέξεις αυτές υπογραμμίζεται η Παρουσία του Χριστού. Επιβεβαιώνεται όλο το περιεχόμενο, διότι η κυρίαρχος έννοια του προφητικού τούτου βιβλίου είναι ο ερχομός του Κυρίου, η Δευτέρα Παρουσία. Θα έλθη δε ο Κύριος. Οχι μονάχα κατά την Δευτέρα Παρουσία γιά όλους, που είναι χρόνος απροσδιόριστος στα ανθρώπινα μέτρα, αλλά θα έλθη και διά του θανάτου στον καθένα χωριστά, σε χρονικό όριο σύντομο. Σε όριο ταχύ περιωρισμένο.
Αποκ ΚΒ΄8. Το ποιός είναι ο Ιωάννης αποφεύγει να το πή ο ίδιος ο Συγγραφεύς, διότι υποτίθεται, πως το γνωρίζει τούτο ο Χριστιανός. Γνωρίζει ότι ο Ιωάννης είναι ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού. Είναι εκείνος που στάθηκε κάτω από τον Εσταυρωμένο Κύριο μαζί με την Παναγία. Γνωρίζει ο κάθε Χριστιανός, ότι ο Κύριος από του Σταυρού ανέθεσε την προστασία της Παναγίας στον Ιωάννη, λέγοντάς του «Ιδού η μήτηρ σου». Ο Ιωάννης είναι ο Συγγραφεύς του τετάρτου Ευαγγελίου, του «κατά Ιωάννην» και χαρακτηρίζεται ως «ο Μαθητής της Αγάπης», διότι πάντοτε στα κηρύγματά του μιλούσε και για την αγάπη...Βεβαιώνει, προσυπογράφει και επικυρώνει την αλήθεια των γραφομένων ο Ιωάννης με το κύρος του Αποστόλου και μαθητού του Χριστού. Προσυπογράφει με το κύρος του Ευαγγελιστού και του Συγγραφέως της Αποκαλύψεως.
Με τις λέξεις του αγγέλου : «σύνδουλός σου ειμι και των αδελφών σου των προφητών» αναδεικνύεται η προφητική ιδιότητα του Ιωάννου και επομένως η ανάγκη συμμορφώσεως των πιστών προς το περιεχόμενο του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Φανερώνεται επίσης ισοτιμία αγγέλων και προφητών. Ο Ιωάννης γνωρίζει ότι στο Θεό ανήκει η λατρευτική προσκύνησις: «Προσκυνούμεν Πατέρα Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον». Στους αγγέλους και στους Αγίους η προσκύνησις είναι απλώς τιμητική.
Αποκ. ΚΒ΄10. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δίδει εν συνεχεία εντολή στον Ιωάννη, να μη σφραγίση τους λόγους της Αποκαλύψεως, αλλά να τους δημοσιεύση, να τους γνωστοποιήση, διότι ο καιρός της εκπληρώσεώς τους πλησιάζει. Το περιεχόμενο του βιβλίου να το αφήσει ανοιχτό γα να γίνουν γνωστά τα όσα είδε και άκουσε. Να τα ανακοινώση. Να τα γράψη, ώστε να μπορούν να τα διαβάσουν οι άνθρωποι. Με δύο λόγια να προετοιμάζωνται για την Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Ο,τι εξ άλλου ο Κύριος δεν επιθυμούσε ν'ανακοινωθή με την Αποκάλυψι, το είπε στον Ιωάννη. Κι'εκείνο ήταν, όσα του είπαν αι επτά βρονταί. Το επί μέρους όμως τούτο απαγορευτικό στοιχείο το επεξέτειναν, και το εφήρμοσαν πολλές φορές στην Εκκλησία, σ'όλο το περιεχόμενο του βιβλίου, λησμονώντας έτσι την ρητή παραγγελία του Χριστού, που λέγει «μη σφραγίσης...». «Ο γάρ καιρός εγγύς εστιν». Ναί, ο καιρός της επίγειας ζωής είναι περιωρισμένος. Ο καιρός της Κρίσεως είναι κοντινός.
Αποκ. ΚΒ΄11. Ο άδικος λέγει, ας συνεχίση να διαπράττη τις αδικίες και τις αμαρτίες. Ελεύθερος είναι. Το ίδιο και ο ακάθαρτος, από τα ρυπαρά έργα της ανηθικότητος και της ασεβείας, ας γίνη, αν το θέλη, περισσότερον βρωμερός. Αλλά και από την άλλη μεριά, ο δίκαιος, που έχει δοθή ολόψυχα στην δικαιοσύνη, την αρετή, ας γίνη ακόμη πιό τέλειος στην δικαιοσύνη και την αρετή. Επίσης και ο Άγιος ας επιδοθή ακόμη πιό πολύ στα έργα της αγιότητος. Εγώ, λέγει ο Κύριος, σας προειδοποιώ, ότι «ο καιρός εγγύς εστιν», ότι οι λόγοι της Αποκαλύψεως θα πραγματοποιηθούν σύντομα. Ο καθένας σας είναι ελεύθερος να τους δεχθή ή να τους αρνηθή. Το νόημα του χωρίου, που αναφέρεται στους αμαρτωλούς δεν είναι παρακίνησις για περισσότερη αμαρτία, αλλά υπόμνησις οτι πλησιάζει η ώρα της θείας δίκης και επομένως για λίγο μπορεί κάποιος να σωθή αν το θέλει, όπως μπορεί και να γίνη ακόμη χειρότερος. Είναι τούτο έμμεσος έλεγχος Είναι προτροπή προς επιστροφή στον δρόμο της σωτηρίας. Είναι σαν τον λόγο του πονεμένου πατέρα, προς το παραστρατημένο παιδί, που για να του ξυπνήση κάτι μέσα του, του λέει : Κάνε, λοιπόν ότι άλλο χειρότερο έχεις να κάνης. Δεν έχω τίποτε άλλο να σου πώ.
Αποκ ΚΒ΄12. Με τα λόγια αυτά μας υπογραμμίζει ο Κύριος, τον γρήγορο ερχομό του, σαν δικαίου Κριτού και μισθαποδότου. Νά, λέγει έρχομαι γρήγορα κι'έχω μαζί μου τον μισθόν για ν'ανταμείψω τον καθένα από τους πιστούς και εναρέτους, σύμφωνα με τα έργα του και την ψυχή του.
Αποκ ΚΒ΄13. Ο Κύριος, για μιά ακόμη φορά, βεβαιώνει περί του κύρους των λόγων της Αποκαλύψεως, για τον ταχύ ερχομό του, ότι Αυτός ο ίδιος θα είναι ο ερχόμενος, για την μισθαποδοσία. Στερεώνει έτσι την πίστι μας και ζωντανεύει την προσδοκία μας για την μέλλουσα ευτυχία.
Αποκ. ΚΒ΄14. ΄Εξω! Λέγει, μακριά από τον Παράδεισο, όσοι στην παρούσα ζωή ζήσανε αναιδώς, αδιάντροπα, ξετσίπωτα, σαν τα σκυλιά. Έξω οι φαρμακοί, οι μάγοι δηλαδή και οι αιρετικοί γενικώς που τεμαχίζουν την Εκκλησία του Χριστού. Έξω οι πόρνοι, οι φονείς και οι ειδωλολάτρες και καθένας που αρνείται την αλήθεια και αγαπάει την αμαρτία, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ψέμα φρικτό, ψυχοκτόνο και παγίδα του διαβόλου. Οι κύνες είναι οι χωρίς ντροπή και φόβο Θεού πορευθέντες. Έξω σημαίνει μέσα στην οδύνη, στο πηχτό σκοτάδι, μέσα στην φρίκη. Μέσα στην λίμνη του πυρός την ατέλειωτη...
Αποκ. ΚΒ΄16. «Εγώ, ο Ιησούς έστειλα τον άγγελό μου να κηρύξη και να μαρτυρήση σε σας όλα αυτά, που περιέχονται στο βιβλίο τούτο, για να γίνουν γνωστά στις εκκλησίες. Εγώ είμαι η ρίζα του Δαυίδ, ο γνήσιος αυτού απόγονος και κληρονόμος των θείων επαγγελιών. Εγώ είμαι το λαμπρό άστρο της αυγής, ο ανέσπερος ήλιος της δικαιοσύνης, που χαρίζω την αιώνια ημέρα». Ναί, λέγει, όσα είδε, όσα έγραψε, όσα άκουσε ο Ιωάννης έχουν πηγή εμένα. Προβάλλεται ονομαστικά ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, Χρησιμοποιεί στον λόγο Του, την προσωπική αντωνυμία εγώ δύο φορές. Επισφραγίζει την γνησιότητα του Προφητικού βιβλίου, το οποίο δίκαια φέρει την επιγραφή: «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού...».
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι το γένος Δαυίδ διότι ενανθρωπήθηκε μέσω της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία ήταν «εξ οίκου και πατριάς Δαυίδ». Γεννήθηκε από την Παναγία, που ήταν κατ'ευθείαν απόγονος του Δαυίδ. Στον Δαυίδ ως γνωστόν, δόθηκαν θείες επαγγελίες και υποσχέσεις, ότι απόγονός του θα είναι ο Βασιλεύς του Ισραήλ εις τον αιώνα. Αυτές τις επαγγελίες, σαν απόγονος του Δαυίδ, τις κληρονόμησε ο Κύριος Δηλαδή Αυτός είναι η πραγματοποίησις των προφητικών λόγων. Αυτός είναι ο Βασιλεύς που δεν έχει τέλος.
Αποκ. ΚΒ΄17. Το πνεύμα το οποίον φωνάζει προς τον Ιησούν «έρχου», είναι το «πνεύμα της αληθείας», το Άγιον Πνεύμα, «ο Παράκλητος» όπως το ονομάζει ο Ίδιος ο Κύριος, όπως μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής «όταν δε έλθη ο παράκλητος....» (Ιωάν. ΙΕ΄26). Είναι το Άγιον Πνεύμα, το οποίον έστειλε ο Κύριος εκ μέρους του Πατρός κατά την ημέραν της Πεντηκοστής στους Αποστόλους και το Οποίον, παραμένει από τότε στην Εκκλησία και την καθοδηγεί στην αλήθεια. Η Εκκλησία του Χριστού η στρατευομένη, μέσα στην οποία υπάρχει ο Παράκλητος, το Πανάγιο Πνεύμα που καταπολεμείται λυσσωδώς από τους αιρετικούς και αντιχρίστους, περιμένει με αγωνία την τελική κρίσι. Περιμένει την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Την νοσταλγία της ελεύσεως του Χριστού πρέπει να έχη, όχι μονάχα το Άγιον Πνεύμα και η Εκκλησία σαν σύνολον, αλλά και κάθε πιστός Χριστιανός σαν άτομο.
Αποκ. ΚΒ΄18. Εγώ, ο Ιωάννης ομολογώ και διαβεβαιώνω καθένα, που ακούει τα λόγια των προφητειών του βιβλίου τούτου, ότι εάν κανείς προσθέση εις αυτά, θα προσθέση ο Θεός επάνω του τις πληγές και τις τιμωρίες, που είναι γραμμένες στο βιβλίο τούτο. Και εάν κανείς αφαιρέση από τα προφητικά λόγια του βιβλίου τούτου, θα αφαιρέση από αυτόν ο Θεός την μερίδα και την συμμετοχή του από το δένδρο της αιώνιας ζωής και απο την αγία πόλι, που είναι γραμμένα (πόλις και δέντρον) στο βιβλίο τούτο. Είμαστε πλέον στους προτελευταίους στίχους του ιερού κειμένου της Αποκαλύψεως. Ο Ιωάννης έρχεται αφ'ενός μεν να επικυρώση κι'αυτός και να επιβεβαιώση τα όσα είναι γραμμένα στην Αποκάλυψι, αφ'ετέρου δε να προφυλάξη τα θεόπνευστα κείμενα από κάθε μελλοντική κακοποίησι του βιβλίου με προσθέσεις ή αφαιρέσεις. Πρέπει να προφυλαχθή η Αποκάλυψις από προσθήκες ή αφαιρέσεις. Θα ήταν τρομερό έγκλημα, πελώριο κακό για την ανθρωπότητα εάν νοθευόταν η Αποκάλυψις και έχαναν οι πιστοί την ελπίδα της αποκαταστάσεώς των στους πνευματικούς τους αγώνες. Με τις τρομερές πληγές της Αποκαλύψεως απειλείται ο νοθευτής του θεόπνευστου βιβλίου. Οι νοθευτές του βιβλίου αυτού δηλαδή, δεν θα εισέλθουν στην Αγία Πόλι, στην άνω Ιερουσαλήμ και δεν θα φάνε από τον καρπό του δέντρου της ζωής. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο και τρομερώτερο κακό από του να νοθεύση κανείς την πίστι και να κλονίση την ελπίδα των πιστών. Όχι ψευδεπίγραφα, όχι νόθα συγγράμματα. Με ανάθεμα απειλεί κείνους που νοθεύουν την ελπίδα η οποία περιέχεται με εκπληκτικό μεγαλείο στην Αποκάλυψι. Η ελπίδα εδώ είναι η ορθή παρηγοριά, το φώς της Εκκλησίας, όταν πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα του διωγμού και της θλίψεως. Το ιερό κείμενο της Αποκαλύψεως είναι γεμάτο ζωντανή ελπίδα, γεμάτο ενθουσιασμό παραμυθητικό, γεμάτο θεία προσδοκία απονομής της Δικαιοσύνης του Θεού. Στερεώνει τις καρδιές , θεμελιώνει τις σκέψεις, τονώνει το θάρρος, πυκνώνει την φλόγα της πίστεως, καλλιεργεί το φρόνημα το αγωνιστικό. Προετοιμάζει το δρόμο προς την γενναιότητα. Σφυρηλατεί τον Μάρτυρα. Πυξίδα της Εκκλησίας είναι το δόγμα και άγκυρα είναι η ελπίδα. Το πλοίο, που χάνει την πυξίδα και την άγκυρα καταποντίζεται. Αλλά και οι πιστοί, που θα χάσουν το δόγμα ή την ελπίδα, κινδυνεύουν να χαθούν μιά για πάντα.
Αποκ. ΚΒ΄20. Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος βεβαιώνει την απόλυτη αλήθεια των προφητειών του βιβλίου της Αποκαλύψεως. «Ναί, έρχομαι γρήγορα». Και ο Ιωάννης μαζί με όλη την Εκκλησία, μ'όλες τις έτοιμες νυφοστολισμένες ψυχές των πιστών που λαχταρούν τον Νυμφίο Χριστό, απαντούν. «Αμήν, ναί, γένοιτο, έλα Κύριε Ιησού».
Τί σημασία έχει ο προσωρινός πόλεμος του Αντιχρίστου κατά της Εκκλησίας; Τί αντιπροσωπεύει η ψεύτικη αίγλη της πόρνης; Ποιό είναι το τελικό αντίκρυσμα της αμαρτωλής αθέου εξουσίας; Ποιά είναι τα χρονικά περιθώρια του Αντιχρίστου και του ψευδοπροφήτου; Πόσο θα ισχύση η πλάνη των εχθρών του Χριστού και της Εκκλησίας; Πόσους θα σφάξουν, πόσους θα βασανίσουν; Όλα αυτά είναι ενδιάμεσα γεγονότα, που τα αφανίζει η έλευσις του Κριτού. Όλα σβήνουν μπροστά στο παγκόσμιο και ουράνιο γεγονός της Κρίσεως. Με τον ερχομό Του ο κόσμος της αμαρτίας οδηγείται στην αιώνια καταδίκη. Τί σημαίνουν όμως οι πνευματικοί αγώνες, οι θυσίες, τα μαρτύρια, το αίμα, ο μαρτυρικός θάνατος, η σθεναρή πάλη των στρατιωτών του Χριστού κατά του θηρίου και του Αντιχρίστου; Αποτελούν προσωρινά γεγονότα, που εξασφαλίζουν την αιωνιότητα. «Ναί έρχου» λέγουν με διάπυρο πόθο οι αγωνιζόμενοι πιστοί. Το «ναί έρχου» βροντοφώναζαν οι Μάρτυρες της διωκομένης Χριστιανοσύνης και προχωρούσαν στο Μαρτύριο, για να ενωθούν με τον Χριστό. «Περιπόθητος γαρ τοις αγίοις η του Χριστού παρουσία» ερμηνεύει ο Ανδρέας.
Και το βιβλίο τούτο της Αποκαλύψεως κλείνει με την παρακάτω Αποστολική ευλογία, που δίνει ο Ιωάννης στους πιστούς όλων των αιώνων:
Αποκ. ΚΒ΄21. «Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάντων των αγίων. Αμήν».
Άγιοι, ως γνωστόν, είναι οι πιστοί, οι χωρισμένοι από τους απίστους και τον αμαρτωλό κόσμο, δηλαδή εκείνοι, που ακολουθούν πιστά τον Χριστόν και αγωνίζονται ν'αρέσουν μόνον εις Αυτόν. Σ'αυτούς δίνει την ευλογίαν Του. Εύχεται δηλαδή να έλθη σ'αυτούς η παντοδύναμος χάρις του Χριστού «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα».
Σκέψεις και Συμπεράσματα του Συγγραφέως της Ερμηνείας
Τώρα που τελειώσαμε, με την δύναμι του Θεού, την ερμηνεία της Αποκαλύψεως, η ψυχή μας είναι γεμάτη από τις δραματικές εικόνες της. Ο νούς μας γυρίζει σ'όλο το μεγαλειώδες περιεχόμενό της. Βλέπομε μπροστά μας να ξετυλίγονται γεγονότα, που συνυπάρχουν και συγκλονίζουν. Μας έφερε ο ιερός Συγγραφεύς της Αποκαλύψεως σε τόπους ασύλληπτης γαλήνης και απερίγραπτης μακαριότητος. Μας έκανε κοινωνούς κι'εμάς του ουρανίου ταξιδιού του. Μας έφερε κοντά στην ανοικτή πύλη του ουρανού. Άφησε να ηχήση και στ'αυτιά μας η μεγαλόπρεπη φωνή «ανάβα ώδε», που τον καλούσε ν'ανεβή στον ουρανό και να πληροφορηθή τα μέλλοντα.
Μας μετέφερε επίσης σε εικόνες τρομακτικές. Μας μετέφερε στο εκρηκτικό ξέσπασμα της δικαίας οργής του Θεού εναντίον της προκλητικής σε ασέβεια ανθρωπότητος. Ο πολυεύσπλαγχνος Κύριος περιμένει να συνέλθη ο αμαρτωλός κόσμος. Δεν βιάζεται ποτέ στις αποφάσεις του. Αφήνει καιρό για μετάνοια, για επιστροφή στο δρόμο της σωτηρίας. Η αμαρτωλή ανθρωπότητα όμως με λίθινη καρδιά προχωράει στον ασύνετο δρόμο της. Έρχεται αντιμέτωπη στο θείο θέλημα...Πάνω στην κορύφωσι του κακού όμως, πάνω στην απερίγραπτη ασέβεια και αλαζονεία του αμαρτωλού κόσμου έρχεται η οργή του Θεού. Έρχεται με τις πληγές, με τις θείες τιμωρίες. Αφήνει ο θεός να ορμήση έφιππος ο δρεπανοφόρος θάνατος. Σείεται η γή και κλυδωνίζεται από τις αμαρτίες. Οι αμαρτίες γίνονται μαχαίρι και φωτιά. Η ανθρωπότητα με την αμαρτία της αυτοτιμωρείται.
Στην ιστορία της ανθρωπότητος βλέπομε και θα βλέπουν οι άνθρωποι δια μέσου των αιώνων περιόδους φοβερής απιστίας. Συναντούμε, και θα συναντούν δια μέσου των αιώνων περιόδους ηθικής καταπτώσεως. Σε τέτοιους καιρούς το κακό περισσεύει. Η ασέβεια γίνεται προκλητική. Οι άνθρωποι γίνονται στο έπακρο φιλήδονοι, βλάσφημοι, σκληροί και απάνθρωποι. Μετά την απερίγραπτη αυτή αποχαλίνωσι και ασέβεια, επιτρέπει ο Θεός να ξεσπάση η τιμωρία.
Οι ευσεβείς όταν βλέπουν τέτοια σημάδια απιστίας του αμαρτωλού κόσμου, πρέπει να προετοιμάζονται για να αναμένουν δεινά. Να προετοιμάζονται με πίστι και αισιοδοξία, διότι τα δεινά θα έρθουν και θα περάσουν. Τα δεινά αυτά, όσο κι'αν είναι οδυνηρά, δεν μπορούν να πλήξουν τις ψυχές, που είναι έτοιμες για τον Χριστό. Πέρασαν, έρχονται και θα έρχονται στιγμές που νομίζει κανείς πως τα πάντα τα σαρώνει ο Σατανάς. Ο αντίχριστος, με τα όργανά του φαίνονται σαν βασιλιάδες ισχυροί, σαν κυρίαρχοι ανίκητοι. Οι οπαδοί τους, τους ζητωκραυγάζουν, πέφτουν και τους προσκυνάνε. Γονατίζουν μπροστά τους. Τα πάντα στην κορύφωσι της εξουσίας του θηρίου και του Αντίχριστου συνταράσσονται. Οι ψυχές των πιστών όμως μένουν ακλόνητες. Δεν γονατίζουν στον Σατανά. Παλεύουν και νικούν. Το είδαμε στους Χριστιανούς της Ρωσίας. Εξήντα χρόνια, παρ'όλα τα σχέδια του αθέου Κουμμουνισμού δια την εξόντωσι του Χριστιανισμού, μένουν ακλόνητοι και μαρτυρούν. Το μαρτύριο είναι η μεγαλύτερη ευτυχία των πιστών και η λαμπρότερη δόξα της Εκκλησίας. Ο αγώνας αυτός εδώ στην γή με τους πόνους και τις θλίψεις δεν κρατάει πολύ. Η κυριαρχία του Αντιχρίστου εξ'άλλου είναι περιωρισμένη. Όλες τις δυνάμεις του κακού, όπως περιγράφει η Αποκάλυψις, τις περιμένει η αιώνια τιμωρία. Το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης και ο Διάβολος είναι υποψήφιοι της ατέλειωτης καταδίκης. Τους περιμένει το αιώνιον πύρ της Κολάσεως.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θα έλθη με δόξα κατά την Δευτέρα Παρουσία Του. Τον ερχομό Του αυτόν πρέπει να διψούμε εμείς οι πιστοί, πρέπει να τον περιμένουμε. Δια τον ερχομό Του πρέπει να προετοιμαζόμαστε. Να αναλογιζόμαστε πάντα τον θάνατο και να προετοιμαζόμαστε για την αιώνια ζωή. Ας γρηγορήσωμε όλοι χωρίς αναβολή. Πώς είναι δυνατόν να κλείσωμε τ'αυτιά μας στο λόγο του Χριστού, που μας βεβαιώνει για τον ερχομό Του; Ας γρηγορήσωμε σε παλμό πίστεως και χριστιανικής ζωής. Ας γρηγορήσωμε σε έργα αγάπης, αρετής, πάλης και αγώνος. Ας κάνωμε ό,τι ο Κύριος προστάζει, για να βρεθούμε στην μεγάλη ώρα της Κρίσεως στα δεξιά Του και ν'ακούσωμε το : «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν».
Αμήν.
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΤΟΜΟΥ ΕΡΓΟΥ «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΕΞΗΓΗΜΕΝΗ (Το κατά δύναμιν)»
ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
Επιμέλεια κειμένου :
fotiniaspida