Η Δόξα των Μαρτύρων
(Το Αρνίον-Χριστός μετά των εκλεκτών)
Ο Ευαγγελιστής μας προείπε για τις τρομακτικές επιθέσεις, τις οποίες έκανε και θα κάνη δια μέσου των αιώνων ο Σατανάς. Μας υπεγράμμισε την οξύτητα με την οποία θα κηρύξη τον πόλεμο εναντίον των πιστών πάντοτε και ειδικώτερα κατά τις τελευταίες ημέρες του κόσμου. Θα ξεσηκώση φοβερό διωγμό με τα όργανά του, με το πρώτο θηρίο. Τον Αντίχριστο δηλαδή και με το δεύτερο θηρίο τον ψευδοπροφήτη, όπως εξηγήσαμε. Η πλανερή θαυματουργία των σατανικών δυνάμεων θα οδηγήση πολλούς στην λατρεία του Αντιχρίστου. Στο κεφάλαιο αυτό ξεφεύγει από την τρικυμία των δεινών και μας δίδει θαυμάσιες εικόνες γαλήνης, χαράς και προσδοκίας των μελλοντικών αγαθών. Εκεί λοιπόν που η αγωνία του Προφήτου και των αναγνωστών είχε κορυφωθή από την κακοποιό δράσι του Διαβόλου, εκεί που όλα έδειχναν μέγιστο κίνδυνο, να πέσουν στην λατρεία του Αντιχρίστου, ακόμη και οι εκλεκτοί, έρχεται γλυκειά, τρυφερή, γεμάτη βάλσαμο και τόνωσι, γεμάτη παρηγοριά και θεία ενδυνάμωσι, η εικόνα του Αρνίου --Χριστού, που θέτει υπό την προστασία Του τους πιστούς. (Αποκ. ΙΔ΄1.) Εδώ βλέπομε το Αρνίον «εστηκός επί το όρος Σιών», τί σημαίνει τούτο; Η ορθία στάσις του Αρνίου, σημαίνει την νίκη του Χριστού, σημαίνει την θριαμβευτική Ανάστασί Του. Ο Διάβολος, με την Σταυρική Θυσία του Κυρίου, έπαθε συντριβή και πανωλεθρία. Τσακίστηκε κι'έπεσε κάτω. Ο Χριστός νίκησε, αναστήθηκε, πήρε την όρθια στάσι του θριάμβου, την στάσι του νικητού. Με τις λέξεις «από το όρος Σιών» θέλει να φανερώση το ακατάβλητο και ασάλευτο της αγωνιζομένης Εκκλησίας του Χριστού επί της γής. Η Σιών είναι η Εκκλησία. Θέλει ακόμη να δείξη την στερεότητα και το ύψος της Εκκλησίας. Γιατί κατονομάζει το όρος αυτό; Τι σχέσι έχει ο Αναστάς Κύριος, η Εκκλησία του Χριστού με το συγκεκριμένο όρος Σιών; Χρησιμοποιεί την λέξι αυτή, διότι το όρος Σιών συνδέεται με πολλές προφητείες περί του Χριστού και των εσχάτων καιρών, που περιλαμβάνονται στην Παλαιά Διαθήκη. Χρησιμοποιείται η όλη έκφρασις για να φανερώση την πραγματοποίησι των προφητειών αυτών.Αναφέροντας στην Αποκάλυψι ο Ιωάννης το όρος Σιών, εννοεί το όρος της νέας Σιών, της αγωνιζομένης δηλαδή Εκκλησίας. Εννοεί την Εκκλησία του Χριστού και εκείνους, που πίστεψαν στον Κύριόν μας. «Ου γάρ προσελυλήθατε ψηλαφωμένω όρει και κεκαυμένω πυρί και γνόφω και σκότω και θυέλλη», (Εβρ. ΙΒ΄18) «αλλά προσελυλήθατε Σιών όρει και πόλει Θεού ζώντος, Ιερουσαλήμ επουρανίω και μυριάσιν αγγέλων» (Εβρ. ΙΒ΄22), λέγει ο Απόστολος Παύλος, που σημαίνει: Να είσθε άγρυπνοι και προσεκτικοί, διότι με την Χριστιανική Πίστι δεν έχετε πλησιάσει ένα ψηλαφητό βουνό, φλογισμένο από φωτιά και πνιγμένο στους καπνούς, στο σκότος και στην θύελλα, όπως ήταν το Σινά...., αλλά έχετε προσέλθει στο όρος της νέας Σιών, στην πνευματική πόλι του Ζώντος Θεού. Σιών λοιπόν εδώ είναι η στρατευομένη Εκκλησία καί πάνω από την Εκκλησία είναι το Αρνίον, ο Αρχηγός της Εκκλησίας Χριστός. Δυνατή, κραταιά και αμετακίνητη σαν όρος είναι η Εκκλησία. Γι'αυτό, παρομοιάζεται με όρος. Το Αρνίον δεν βρίσκεται στο όρος μόνο Του αλλά με τους εκλεκτούς. Είναι μαζί μ'εκείνους που ακράδαντα πιστεύουν στο κήρυγμα και στη σωτήρια θυσία Του. Ο Δομήτορας της Εκκλησίας Χριστός φεύγοντας στους ουρανούς είπε στους Χριστιανούς ότι δεν θα τους αφήση μόνους, απροστάτευτους, ορφανούς (Ιωαν. ΙΔ΄18) άλλά ότι θα είναι μαζί μας διά του Αγίου Πνεύματος «πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. ΚΗ΄20).
Κοντά στον Κύριο βλέπει ο Ευαγγελιστής μέγα πλήθος πιστών, τους απαριθμεί με τον αριθμό 144 χιλιάδες και έχουν στα μέτωπα γραμμένα τα ονόματα του Αρνίου --Χριστού και του Πατρός Του. Αυτός ο αριθμός δεν είναι επακριβώς καθωρισμένος αλλά φανερώνει το μέγα πλήθος των πιστών Χριστιανών, όλους τους εκλεκτούς, οι οποίοι θα αποτελούν την αληθινή Εκκλησία των εσχάτων καιρών προ της Δευτέρας Παρουσίας. Το 144.000 εννοεί το πολλαπλάσιον του αριθμού των Δώδεκα Αποστόλων οι οποίοι διέδωσαν τον Χριστιανισμό και θεμελίωσαν την Εκκλησία, είναι το 12 εις το τετράγωνο επί 1.000. Σημαίνει δηλαδή ο αριθμός αυτός το άπειρο πλήθος των πιστών. Και οι πιστοί εκείνοι, δεν θα είναι ψευτοχριστιανοί, αλλά φλογεροί οπαδοί του Χριστού. Θα έχουν γραμμένα στα μέτωπά τους το Όνομα του Χριστού και του Πατρός --Θεού. Θα είναι στρατευμένοι στο Όνομα της Αγ. Τριάδος, στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η σκέψις τους, η πίστις τους, τά έργα τους θα είναι σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού και του Πατρός. Βλέπομε εδώ την ισοτιμία των Προσώπων Πατρός και Υιού της Τριαδικής Θεότητος, πράγμα το οποίον θέλουν να εξαφανίσουν οι αιρετικοί και κυρίως στις ημέρες μας η δολοπλόκος σατανική παναίρεσις του Οικουμενισμού. Είναι γνωστόν ότι η τρομερή αυτή παναίρεσις, ο σύγχρονος ψευδοπροφήτης βάλλει παντιοτρόπως εναντίον του Ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και θέλει να εξαφανίση ως ενοχλητικόν και το Όνομα Του ακόμη.
Αποκ. ΙΔ΄2. Την νέαν αυτήν ωδήν που ψάλλεται κανένας δεν μπορούσε να την κατανοήση, παρά μονάχα οι 144.000, το μέγα δηλαδή πλήθος των πιστών, των προερχομένων από όλους τους κατοίκους της γής, οι οποίοι είχαν εξαγορασθή με το Αίμα της Θυσίας του Αρνίου --Χριστού. Ποιά είναι η φωνή που ακούγεται δυνατή και μελωδική από τον ουρανό; Η φωνή αυτή προέρχεται απο την Θριαμβεύουσα εν Ουρανοίς Εκκλησία. Η θριαμβεύουσα στον Ουρανό Εκκλησία επικοινωνεί μ'αυτόν τον ενθαρρυντικό τρόπο με την Στρατευομένη επί γής Εκκλησία του Χριστού. Η ηχηρά μελωδική φωνή έχει σαν θέμα της, συγκεκριμένο άσμα. Ψάλλουν οι πρωτότοκοι της θριαμβευούσης Εκκλησίας. Εκείνοι που αγωνίστηκαν εδώ και χαίρονται τώρα και πανηγυρίζουν εκεί, διότι η ίδια χαρά αναμένει και τους πιστούς, που αγωνίζονται στην γήν. Ψάλλουν λέγει «ωδήν καινήν». Τραγουδούν δηλαδή καινούργιο επινίκιο τραγούδι. Και αυτή η ωδή δεν είναι κάτι που μπορούμε εύκολα να το φανταστούμε, να το κατανοήσωμε και να το περιγράψωμε εμείς οι πεπερασμένοι. Και ο Απ. Παύλος, που ανηρπάγη μέχρι τρίτου ουρανού κει είδε και άκουσε τα άρρητα μεγαλεία του Θεού, διατυπώνει αυτή την αδυναμία: «Και ήκουσα άρρητα ρήματα, ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (Β΄Κορ. ΙΒ΄4). Η «καινή ωδή», το επινίκιο άσμα, έχει εδώ στη γή εν σμικρογραφία τον απόηχο. Οι ψυχές των φλογερών του Κυρίου πιστών, οι οποίοι είναι βυθυσμένες στον αγώνα και στην αγωνία της δράσεώς τους, ψάλλουν με τα έργα τους το καινούργιο άσμα του Αρχηγού της ζωής. Ως λυτρούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί, πολλούς δε πλουτίζοντες...» (Β΄Κορ. ΣΤ΄10).
Ποιοί ακούνε αυτό το ενθαρρυντικό σάλπισμα, ώστε με ενθουσιασμό να μπορούν ν'αντιτάξουν αντίστασι στα σχέδια του παγκακίστου Σατανά; Κανένας, λέγει άλλος παρά μονάχα οι 144.000, οι πραγματικοί δηλαδή πιστοί θα μπορούν να ακούν και να κατανοούν την επινίκια ωδή της νέας ζωής. (Αποκ ΣΤ΄20) Η εξαγορά των πιστών έγινε με πολύτιμο τίμημα, το ανεκτίμητο Αίμα του Χριστού, λέγει ο Απ. Παύλος. Ο Κύριος «μας εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου», αλλά στον καθένα πλέον εναπόκειται ν'αποφασίση να συνυπογράψη την σωτηρία του με την Πίστι και τα Μυστήρια.
Αποκ. ΙΔ΄4. Αυτοί που ακούν την «ωδή» είναι οι αγνοί και αφοσιωμένοι στο Αρνίον --Χριστός. Εκείνοι που δεν εμολύνθησαν αμαρτωλά με γυναίκες, διότι παρέμειναν παρθένοι. Είναι αυτοί που έχουν εξαγορασθή ανάμεσά μας από το πλήθος των ανθρώπων σαν εκλεκτή απαρχή και ευχάριστος προσφορά στον Θεόν- Πατέρα και τον Υιόν Αυτού, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Αυτοί είναι άμεμπτοι, ακέραιοι και καθαροί. Δεν βρέθηκε ποτέ ψέμμα στο στόμα τους. Ποιούς εννοεί όταν λέγη «ούτοι εισιν οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν»; Εννοεί νομίζομεν το σύνολον των φλογερών πιστών του Χριστού στρατιωτών της Στρατευομένης στη γή Εκκλησίας. Είναι όλοι δηλαδή οι πιστοί , είναι η Εκκλησία του Χριστού την Οποία ο Απόστολος Παύλος ονομάζει «Παρθένον αγνήν». Στην Β΄προς Κορινθίους επιστολή του ο Απ. Παύλος εκδηλώνοντας την αγάπην του προς του Χριστιανούς λέγει: «Ζηλώ γάρ υμάς Θεού ζήλω. Ηρμοσάμην γαρ υμάς ενί ανδρί, παρθένον αγνήν παραστήσαι των Χριστώ ( Β΄Κορ. ΙΑ΄2). Δηλαδή σας αγαπώ υπερβολικά, διότι σας έχω ενώσει με δεσμους αρραβώνος με έναν άνδρα, τον Χριστόν, για να παρουσιάσω την ψυχήν σας αγνή και καθαρή σ'Αυτόν, σαν παρθένο και πνευματική νύμφη. Το σύνολον των καθαρών ψυχών όλων των πιστών αποτελούν την επί γής Εκκλησίαν του Χριστού, την «Παρθένον αγνή».
Το ερώτημα που προβάλλει αμέσως εν συνεχεία είναι αν μόνον οι παρθένοι είναι εκλεκτοί και αν μόνον εκείνοι θα συγκροτήσουν την σύγχρονο με την εποχή της Β΄Παρουσίας Εκκλησία. Κατ'αρχήν υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Α) Μερικοί εξηγούν ότι πρόκειται γενικά για την αγνότητα ή την καθαρότητα της καρδιάς ή την αποφυγή της ειδωλολατρείας, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις συνοδεύεται με βδελυρά πάθη πορνείας. Β) Άλλη εκδοχή είναι ότι πρόκειται περι Χριστιανών ασκητών. Πρόκειται περί των εκλεκτών κάθε εποχής και κυρίως της συγχρόνου με την Δευτέρα Παρουσία Εκκλησίας. Πρόκειται για τους πιστούς εκείνους οι οποίοι επικειμένης της Κρίσεως και δια την «ενεστώσαν ανάγκην» των διωγμών θα γίνωνται Μοναχοί, ασκηταί, αναχωρηταί και θα παραιτούνται από το προαιρετικό Μυστήριο του γάμου, για να δοθούν εξ'ολοκλήρου στην αγάπη του Χριστού και στα έργα της αρετής και της σκληρής ασκήσεως. Όπως λέγει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (ΙΘ΄12), η παρθενία είναι μεγάλη αρετή. Η ψυχή των παρθένων πυρπολείται από ένα μόνο θεάρεστο πόθο, πώς να αρέση στον Χριστό. Η παρθενία κρατάει σε καθαρότητα και διαύγεια την ζωή των αμολύντων. Το πόσο μεγάλη αρετή είναι η παρθενία το βλέπομε στο πρόσωπο της Κεχαριτωμένης Παρθένου Μαρίας, η οποία έγινε Μητέρα του Χριστού και «σκεύος εκλογής» του προαιωνίου σχεδίου του Θεού. Οι νέοι και οι νέες που αμαρτάνουν σαρκικά, γίνονται συχνά σωματικά και ψυχικά ερείπια. Εγκαταλείπουν τον Χριστό και την Εκκλησία, εξαφανίζονται από τας τύψεις και κρύβονται σαν τους πρωτοπλάστους μετά την παρακοή στο Παράδεισο. Δεν έχουν πρόσωπο ν'αντικρύσουν τον Χριστόν. Στ'αυτιά της ψυχής τους ακουγεται μόνον ο μελαγχολικός και καταθλιπτικός απόηχος της αμαρτίας και στο νου τους γίνεται ένας καταραμένος χορός ανόμων και ψυχοκτόνων σκέψεων. Γ) Παρά την μεγάλη σημασία, στην οποία αποδίδομε στην παρθενία, δεν νομίζομε ότι το κείμενο της Αποκαλύψεως εννοεί μονάχα αυτό. Η έννοιά είναι πλατύτερη. Νομίζομε ότι εννοεί και την παρθενίαν της πίστεως. «Παρθένος αγνή» είναι η Εκκλησία μας. Ψυχές παρθένες και αγνές παραμένουν εντός Αυτής, οι πιστοί. Παρθένες ψυχές, εφ΄όσον μετανόησαν και φλέγονται από αγάπην για τον Αρχηγό της Εκκλησίας και εφ'όσον επιβεβαιώνουν την αγάπην τους με τη Μυστηριακή ζωή και με τα έργα τους.
Πότε μολύνονται; Μολύνονται όταν ξεφεύγουν από την Εκκλησία, όταν προδίδουν την Πίστι τους, όταν μπαίνουν στις αιρέσεις, όταν προδίδουν τα Δόγματα, όταν παύουν να δέχωνται την Μοναδικότητα της Αληθείας της Ορθοδόξου Πίστεως. Μολύνονται όταν υποχωρούν και δέχονται συμβιβασμούς στην πίστι. Τότε η ψυχή τους παύει να έχη καθαρότητα. Οι πιστοί στρατιώται της Στρατευομένης εδώ στη γή Εκκλησίας, που θα ακούνε την καινήν ωδήν, θα είναι τα γνήσια παλληκάρια της Πίστεως.
Το λεγόμενον λοιπόν «μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν» εννοεί, αφ'ενός μεν την ηθικήν καθαρότητα των πιστών, αφ'ετέρου δε εκείνους που δεν θα δεχθούν να ενώσουν την Ορθόδοξον Πίστιν τους στην λύμη αντιχρίστων αιρέσεων. Όπως δε ο παρθένος δια της ενώσεως μετά γυναικός παύει να είναι παρθένος, έτσι και ο πιστός που υποχωρεί στην ένωσι της Πίστεως του με αιρέσεις, τύπου Οικουμενισμού για την εποχήν μας, παύει να είναι αγνός στρατιώτης της Εκκλησίας Οι πραγματικοί εκλεκτοί οπαδοί του Χριστού δεν υποχωρούν στους κινδύνους, δεν λυγίζουν στις πιέσεις, δεν γονατίζουν στις απειλές. Δεν δειλιάζουν μπροστά στη λαίλαπα των δεινών. Δεν πτοούνται τον θάνατον. Είναι έτοιμοι για την θυσία. Θυσιάσθηκε ο Κύριος. Έτοιμοι είναι κι'αυτοί για την θυσία. Αυτοί οι γενναίοι Μάρτυρες και ομολογηταί της Στρατευομένης Εκκλησίας είναι εξαγορασμένοι με το Αίμα του Χριστού και ονομάζονται «απαρχή τω Θεώ». Απαρχή στην Αγία Γραφή είναι η προσφορά των πρωτογεννημάτων στο Ναό του Σολομώντος, στην Ιερουσαλήμ για ευλογία. Οι Άγιοι επομένως, οι οποίοι έζησαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και θυσιάστηκαν για την Πίστι, αποτελούν την αφρόκρεμα της γής, την απαρχή. Όπως λέγει ο Απ. Ιάκωβος ο Θεός κινούμενος από άπειρη αγαθότητα μας εγέννησε πνευματικά με την ευαγγελική Διδασκαλία της Αληθείας, για να είμαστε σαν τα πλέον ευγενή και εκλεκτά μεταξύ των δημιουργημάτων (Ιάκ. Α΄18).
Τρίτη ιδιότης των εκλεκτών είναι η ειλικρίνεια και η καθαρότης. Αυτούς των οποίων οι διαγωγή είναι άμεμπτη και βαδίζουν σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού ο Προφητάναξ τους μακαρίζει λέγοντας «Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ οι πορευόμενοι εν νόμω Κυρίου». Στο ερώτημα ποιός ακριβώς είναι άξιος να παραμείνη στην Εκκλησία, στο επί γης κατοικητήριο του Θεού και ποιός μπορεί να θεωρηθή ικανός να λατρεύη καθώς πρέπει την Μεγαλειότητα του Θεού δίνει ωραιοτάτη απάντησι ο Ψαλμωδός (Ψαλ. ΙΔ΄1-2 και εξής) Ο «πορευόμενος άμωμος και εργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλών αλήθειαν εν καρδία αυτού».
Αυτοί λοιπόν οι πιστοί, οι παρθένοι της Πίστεως, οι ακολουθούντες ασκητικό τρόπο ζωής, οι αμετακίνητοι στο απαραχάρακτο δόγμα της Πίστεως, οι έτοιμοι για κάθε θυσία, υπέρ του Χριστού, ακόμη και τον σταυρικό θάνατο, οι άμωμοι και ειλικρινείς, είναι εκείνοι που θ'ακούσουν την καινήν ωδήν. Ισχυρόφωνος είναι η ωδή, που ψάλλει η θριαμβεύουσα Εκκλησία και θέλει να δείξη με αυτό ότι γίνεται ακουστή. Αδικαιολόγητοι θα είναι όσοι με την χλιαρή πίστι και τα έργα της ανομίας στερήσουν τον εαυτόν τους από το ελπιδοφόρον αυτό μήνυμα της χαράς και της σωτηρίας, που ψάλλεται στον Ουρανό.
Την χαρά, την ευτυχία και την ευφροσύνη των 144.000 μαρτύρων της Αποκαλύψεως έβλεπεν η Μαρτυρική Χριστιανωσύνη κατά την ζοφερή περίοδο των τρομακτικών διωγμών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και έπαιρνε δύναμι. Με την πνευματική αυτή ενίσχυσι αψηφούσαν οι Χριστιανοί το μαρτύριο και τον θάνατο. Η πνευματική ενθάρρυνσις που παρέχει επανειλημμένως η Αποκάλυψις στο σημείο αυτό, υπήρξε δια μέσου των αιώνων πηγή ανεξαντλήτων δυνάμεων για τους Χριστιανούς. Η πνευματική αυτή ενίσχυσις βοηθάει την Ορθόδοξο Χριστιανοσύνη του Γένους μας ν' αντισταθή καρτερικά και ν'αποφύγη την πλάνην και την βίαν του Μωαμεθανισμού κατά τους χρόνους ων τρομακτικών Χριστιανομάχων σχεδίων της Τουρκοκρατίας. Μάρτυρες και ήρωες του Χριστού και της Ορθοδόξου φυλής μας, έχυσαν το αίμα τους, γιά ν'αποφύγουν την αλλαξοπιστίαν. Η πνευματική ενίσχυσις της Αποκαλύψεως ενισχύει και σήμερα τους Χριστιανούς, για ν'αποφύγουν τη βία την κομμουνιστική και την απάτη την υλιστική. Δίνουν συγκλονιστικό «παρών» πίστεως στις ημέρες μας οι Ρώσοι Χριστιανοί, εναντίον της Εκκλησίας των οποίων το κουμουνιστικό κόμα είχε κηρύξει εξοντωτικό διωγμό.
Βλέπει ο αναγνώστης ότι το πλήθος των εκλεκτών δεν είναι από εκείνους που ακολουθούν τον ψευδοπροφήτην, δεν είναι οπαδοί μαγείας, αιρέσεων και πλανών. Ποιός, λοιπόν, ύστερα απ'αυτό δεν αποφεύγει όλα τα κατασκευάσματα του Αντιχρίστου, για να είναι κοντά στον Σωτήρα --Χριστόν; Σε κάθε αντίχριστο βία και πλάνη οι πιστοί θ'αντιτάσσωνται με θάρρος. Θα προτιμούν τον μαρτυρικόν θάνατο, ο οποίος ενώνει με τον Χριστόν και όχι την υποταγή στην βία και στην πλάνη του Διαβόλου!
Re: Σημειώσεις απο την Αποκάλυψη Εξηγημένη (το κατά δύναμιν) του Αρχιμ. Χαρ. Δ. Βασιλόπουλου
28''...δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις''\n [/align]