Φίλε LAPTONAS, θα σε απογοητεύσω σίγουρα.LAPTONAS έγραψε:Δεν την μπερδεύω , τη συγκαταλέγω στην συζήτηση...Vassilis_1 έγραψε:Χριστός Ανέστη!!!LAPTONAS έγραψε:...Άρα να που φτάνουμε σε αυτό που λέει και η επιστήμη...Vassilis_1 έγραψε: Ομιλία έκτη(Εξαήμερος, τόμος 4ος, ς΄ 11. Μετάφραση Στέργιου Σάκκου).οὕτω καὶ νῦν τὸν ἥλιον τοῦτον τῷ φανοτάτῳ ἐκείνῳ ἐπισκευάσας φωτὶ ὁ τῶν ὅλων δημιουργὸς περὶ τὸν κόσμον ἀνῆψε.Ξεκάθαρη λοιπόν η θέση του Μεγάλου Βασιλείου.…έτσι και τώρα ο δημιουργός των όλων, κατασκευάζοντας τον ήλιον αυτόν ως φορείον του φωτεινότατου εκείνου φωτός (= του φωτός που δημιουργήθηκε την Πρώτη ημέρα (Γεν. 1,3) «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.»), τον άναψε…
Νάτος πάλι! Μα τι μπερδεύεις την επιστήμη σε θέματα που αποδεδειγμένα δεν την αφορούν;...Είπαμε μπορεί να ήταν έμβρυο και να είναι νήπιο τώρα η επιστήμη, αλλά το νήπιο αυτό μεγαλώνει γεωμετρικά και κάποια στιγμή θα αποδώσει απαντήσεις σε όλα σαν εύσωμος ενήλικας...Vassilis_1 έγραψε: Μα επί τέλους μείνε σε κάτι που έχεις παραδεχτεί, συνεπής.
Τι έχεις παραδεχτεί; Ότι οι δυνατότητες της επιστήμης σχετικά με την εξιχνίαση των μεγάλων θεμάτων που μας απασχολούν, στα οποία απουσιάζει παντελώς η Άμεση Παρατήρηση (όπως: Της αρχής του σύμπαντος, της αρχής της ζωής, και κάθε υποτιθέμενης αρχής, και της χρονολόγησης), ήταν, και είναι, παντελώς ανύπαρκτες. http://www.filoumenos.com/forum/viewtop ... 903#p66903
Αποκλείεται η επιστήμη νεογνό να μεγαλώσει. Θα παραμένει εσαεί ένα νεογνό. Τα παρακάτω θα αποδείξουν αυτό.
Θα χρησιμοποιηθεί δειγματοληπτικά η «επιστημονική» θεωρία του big-bang
http://physics4u.wordpress.com/2012/06/ ... %B1%CE%BD/
Και ξεκινάει το παραμύθι… Μια φορά και ένα καιρό… "Σε κάποια στιγμή στο μακρινό παρελθόν, όλα όσα βλέπουμε τώρα, τα συστατικά που φτιάχνουν πλανήτες, άστρα, γαλαξίες, ακόμη και ο ίδιος ο χώρος, πρέπει να ήταν συμπιεσμένα…"
Αμ… με τα «πρέπει» δεν πας πουθενά. Αλλά μη ξεχνιόμαστε παραμύθι διαβάζουμε… για παιδιά νηπιαγωγείου.
Προσοχή τραγικό!!!
“ Ωστόσο, οι επιστήμονες γνώριζαν ότι η θεωρία του big-bang έπασχε από μια σημαντική αδυναμία. Αφήνει έξω την Έκρηξη… Η Μεγάλη Έκρηξη δεν προβλέπει έτσι τίποτα για το τι μπορεί να τροφοδότησε το ίδιο το bang.
Τα καύσιμα για την πυροδότηση
Στη δεκαετία του 1980, ο φυσικός Alan Guth προσφέρει μια βελτιωμένη έκδοση της θεωρίας του big-bang, που ονομάζεται πληθωριστική κοσμολογία και η οποία υποσχέθηκε να καλύψει αυτό το κρίσιμο κενό. Το επίκεντρο της πρότασης αυτής είναι ένα υποθετικό κοσμικό καύσιμο…”
Μιας και το επίκεντρο της πρότασης αυτής είναι ένα υποθετικό κοσμικό καύσιμο…
(όπως υποθετική είναι και η όλη θεωρία του big-bang και όχι μόνο), άνετα μπορούμε να υποθέσουμε ότι το καύσιμο αυτό δεν υπήρξε ποτέ. Αποτέλεσμα; Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, με σίγουρα καύσιμα!!!
Ας παρακολουθήσουμε όμως τώρα τον επιστημονικό όρο “Επαγωγική λογική”, επεξηγηματικά, προσαρμόζοντάς τον με το Big Bang. (Η εξήγηση γίνεται με έγχρωμα γράμματα).
Όπως διαπιστώσαμε, τέτοιες θεωρίες = big-bang, εξέλιξη, χρονολόγηση, και λοιπά παραμύθια «επιστημονικής» φαντασίας, έχουν ήδη πεταχτεί στο κάλαθο των αχρήστων, από τον επιστημονικό όρο “ Επαγωγική λογική” (και όχι μόνο).“Επαγωγή ή επαγωγικός λογισμός, και συχνά επαγωγική λογική, είναι η κίνηση από το επιμέρους προς το γενικό, από το παρατηρημένο (= η δημιουργία που παρουσιάζεται μπροστά μας) στο μη παρατηρούμενο (= με ποιο τρόπο ξεκίνησε η δημιουργία. Θέμα μη παρατηρούμενο), από το γνωστό στο άγνωστο, μία γενίκευση από την εμπειρία. Δηλαδή βγάζουμε συμπέρασμα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις (= διαφόρων πειραμάτων π.χ. σχετικά με το Big Bang) ενός γεγονότος, που όμως δεν είναι κατοχυρωμένο. (= Άρα από κάποιες εικασίες ή υποθέσεις ή παρατηρήσεις = διαφόρων πειραμάτων π.χ. σχετικά με το Big Bang, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟ το συμπέρασμα που βγάζουμε).”
Μετά από όλα αυτά, ευνόητο είναι, ότι η επιστήμη δεν μπορεί να προσφέρει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ, σχετικά με την εξιχνίαση των μεγάλων θεμάτων στα οποία απουσιάζει παντελώς η άμεση παρατήρηση, όπως: Της αρχής του σύμπαντος, της αρχής της ζωής, και της χρονολόγησης.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο, δια των επιστημονικών μεθόδων της “Εις άτοπον απαγωγή” και “Επαγωγική λογική”, η επιστήμη έχει θέσει στον εαυτό της ανυπέρβλητο εμπόδιο, αποκλείοντας την έρευνά της ως προς την εξιχνίαση των πιο πάνω θεμάτων.
Αν και η αντικειμενική λογική δεν λησμονεί, διαπιστώνεται, ότι η επιστήμη είναι επιλήσμων των δύο μεθόδων της, και επιχειρεί έρευνες για την εξιχνίαση τέτοιων θεμάτων.
Πρέπει όμως να ξέρει, ότι υπάρχει και άλλο αντικειμενικό και ανυπέρβλητο εμπόδιο, που την αποκλείει, θέλει δεν θέλει, από την εξιχνίαση των μεγάλων θεμάτων αυτών. Αυτό το ανυπέρβλητο εμπόδιο, είναι η άπειρη αδυναμία της.
Ανάλυση:
Η επιστήμη πάντα μεν (= όσο υπάρχει η υφιστάμενη κατάσταση της ζωής) θα προχωράει, γιατί ΠΑΝΤΑ πίσω θα είναι (Ποιός προχωράει; = Αυτός που προηγουμένως ήταν πίσω).
Ερωτώ λοιπόν, αύριο… θα προχωρήσει η επιστήμη; Η απάντηση είναι προφανής = Ναι. Άρα σε σύγκριση με το αύριο… αυτήν τη στιγμή, η επιστήμη είναι σε ΑΠΕΙΡΟ βαθμό πίσω. Πως αποδεικνύεται αυτό; Πανεύκολα. Διότι η μελλοντική ακατάκτητη από την επιστήμη γνώση, είναι ΑΠΕΙΡΗ!!!
Με φυσική συνέπεια η γνώση της, όχι μόνο τώρα, αλλά ΠΑΝΤΑ θα είναι μειωμένη σε άπειρο βαθμό. Διότι πάντα η κεκτημένη γνώση της θα είναι συγκεκριμένη, ενώ η ακατάκτητη, από την επιστήμη γνώση, ΠΑΝΤΑ θα είναι άπειρη! Επακόλουθο; Και, για αυτό, λόγω της παντοτινής, άπειρης αδυναμίας και αγνωσίας της, ΠΟΤΕ ΔΕΝ θα αποτελεί σημείο αναφοράς, όταν διατυπώνει απόψεις σε ορισμένα μεγάλα θέματα, όπως σε αυτά που εξετάζουμε.
Αλλά στο σημείο αυτό, μετά τα παραπάνω αναμφισβήτητα, απαραίτητο είναι, να κάνουμε και ορισμένες παρομοιώσεις:
1) Η γνώση της επιστήμης είναι μια σταγόνα του ωκεανού. Και η αγνωσία της είναι ολόκληρος ο ωκεανός.
Και μη ξεχνάμε ότι ο ωκεανός δεν είναι άπειρος, ενώ η αγνωσία της επιστήμης, είναι άπειρη. Άρα, με πολύ επιείκεια της χαρίζεται η μία σταγόνα γνώσης.
Στο ίδιο κλίμα επιείκειας θα κυμανθεί και η άλλη, η ζωντανή πλέον παρομοίωση.
2) Η γνώση της επιστήμης είναι ένα νεογνό (μόλις γεννημένο), και η αγνωσία της είναι η υπόλοιπη ζωή του νεογνού, μέχρι να φτάσει στο μέσο όρο της ζωής του ανθρώπου.
Το νεογνό μπορεί να μεγαλώσει, γιατί το ύψος του μέσου όρου της ζωής του ανθρώπου είναι συγκεκριμένο.
Όμως η επιστήμη δεν θα καταφέρει ποτέ να μεγαλώσει. Διότι το ύψος της ακατάκτητης γνώσης της θα είναι πάντα άπειρο.
Αποδείχτηκε λοιπόν φίλε LAPTONAS ότι η επιστήμη δεν πρόκειται να μεγαλώσει ποτέ. Σε απογοήτευσα το καταλαβαίνω. Αλλά αυτό που προέχει είναι η αδέκαστη αλήθεια της απόδειξης.
Για να σε παρηγορήσω όμως, θα σου πω κάτι θετικό που πέτυχε η επιστήμη. Πέτυχε λοιπόν κάτι που επιθυμούν πολλές γυναίκες. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά να μη μεγαλώνουν ποτέ!
Επισήμανση:
Όπως αντιλαμβανόμαστε, ο γερασμένος, ο μονόπλευρος, και χαριστικός για την επιστήμη τρόπος αξιολόγησής της, που κυριαρχούσε μέχρι τώρα (= συγκριτικός υπολογισμός της τώρα γνώσης της, σε σχέση με αυτή που είχε στο παρελθόν), ο οποίος μας δημιουργούσε μεγεθυντικούς φακούς με συνέπεια να βλέπουμε το νεογνό σαν γίγαντα, έχει πλέον πεθάνει.
Με συνέπεια να γεννηθεί ο νέος, ο απόλυτα αντικειμενικός σφαιρικός τρόπος αξιολόγησης της επιστήμης (= συγκριτικός υπολογισμός της τώρα γνώσης της, και σε σχέση με αυτή που είχε στο παρελθόν, αλλά, και σε σχέση με την μελλοντική, ιλιγγιώδη και αμείωτη απόσταση που έχει, από την «κορυφή» της άπειρης και ακατάκτητης από την επιστήμη γνώσης).
Συμπέρασμα; Σχετικά με την εξιχνίαση των μεγάλων θεμάτων, στα οποία απουσιάζει παντελώς η άμεση παρατήρηση (ήτοι: Της αρχής του σύμπαντος, της αρχής της ζωής, και της χρονολόγησης), η επιστήμη, λόγω των προαναφερόμενων ανυπέρβλητων εμποδίων, αδυνατεί να δώσει απάντηση.
Απεναντίας, απάντηση μπορούν να δώσουν σε τέτοιου είδους θέματα, μόνο οι υψηλής ευφυΐας άνθρωποι, οι διάνοιες δηλαδή, καθώς ερευνούν, αποδέχονται και εκπέμπουν τις αποδεδειγμένες περιγραφές της Αγίας Γραφής. Τι οποίες αποδέχεται και Επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία.
