ΜΑΣΟΝΙΑ: Θρησκεία; Αίρεση; ή Φιλανθρωπικό Σωματείο;
Δημοσιεύτηκε: 11 Οκτ 2012, 21:18
του Αρχιμανδρίτου
Γρηγορίου Κωνσταντίνου
Διδάκτωρος Θεολογίας
Μετά τη δημοσίευση του πρώτου μέρους του πονήματος για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του «Αντιαιρετικού» με τον τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ» παρουσιάζουμε σήμερα το δεύτερο μέρος του. Το έργο για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου, περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Νέα Εποχή, Μασονία και Σιωνισμός», στο οποίο βέβαια λαμβάνει χώρα και η ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση του θέματος της «Μασονίας».
Ακολουθεί η παράθεση του άρθρου:
Η Μασονία είναι ως ένα είδος θρησκείας
Αλλά ας έλθουμε να εξετάσουμε τον πραγματικό χαρακτήρα, ήτοι το ποιόν, και τους στόχους της μασονικής οργάνωσης. Όπως ήδη αναφέραμε έχει άμεση σχέση με τον Σιωνισμό, ο οποίος και την κατευθύνει κατά βούληση. Έτσι όμως δημιουργείται ένα ερώτημα: τι εξυπηρετεί τον Σιωνισμό η μίξη αυτή; Ο Σιωνισμός σύμφωνα με όλα όσα έχουν γραφτεί, χρειαζόταν ερείσματα για την επίτευξη των μεγάλων του σκοπών. Επιβουλευόμενος έτσι την οικονομική και πολιτική δύναμη των μασονικών τεκτονικών σωματείων, μπόρεσε να τα εγκολπωθεί. Με τον ανώτερο χαρακτήρα που έχει σήμερα η Μασονία (να δέχεται μέλη από την ανώτερη κοινωνία) μπορεί να εισβάλει σε όλες τις διοικητικές, πολιτικές, και λοιπές υψηλόβαθμες θέσεις και να διαβρώνει μακροπρόθεσμά τους σχετικούς θεσμούς.
Στην προσπάθειά του ο αναγνώστης θέλοντας να ορίσει το ποιόν της οργανώσεως αυτής τι θα έλεγε; Βέβαιο είναι πώς και με τό ζήτημα αυτό σχετίζεται μία πλάνη πού τρέφει η Μασονία. Δημιουργώντας την εντύπωση πως δεν είναι τίποτε άλλο από μία κοινωφελή οργάνωση συνιστάμενη από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα – την οικονομικοπολιτική άρχουσα τάξη, θα λέγαμε της κοινωνίας. Μέσα από όλα αυτά όσο κι αν θέλουν να αποκρύπτουν το θρησκευτικό τους χαρακτήρα αυτή παραμένει ως μία θρησκεία. Αυτό μάλιστα παρά την μεγάλη μυστικότητα και εσωστρέφεια πού την χαρακτηρίζει επαληθεύεται ποικιλοτρόπως, καθότι πολλά από τα εσωτερικά της μυστικά έχουν διαρρεύσει.
Η γνωστοποίηση των αρχών και των σκοπών της μασονίας σε όσους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν, αποκαλείται μύηση, που πραγματοποιείται σταδιακά και συνίσταται από 33 βαθμούς[1]. Σύμφωνα με δημοσιευμένες μαρτυρίες πρώην μασόνων, οι μυήσεις είναι θρησκευτικές τελετές τελούμενες σε σκοτεινές αίθουσες με θρησκευτικά σύμβολα και υποβλητική διακόσμηση όπως, (βωμοί, λαμπάδες, θυμιάματα, ξίφη κ. λ. π.).
Ἡ Μασονία κατά συνέπεια παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μίας θρησκείας. Ποια είναι αυτά; Έχει πίστη σε συγκεκριμένο θεό, διδασκαλία, λατρεία, μυστήρια, σύμβολα, ιερατικούς βαθμούς, βαθμούς και τελετές μυήσεως και λατρευτικό οίκο, τις μασονικές Στοές, όπου μέσα σε αυτές βιώνεται ο έντονος θρησκευτικός χαρακτήρα τους. Τα νεοεισερχόμενα μέλη για να ἐνταxθοῦν ουσιαστικά στην Μασονία περνούν το στάδιο της μύησης. Η μύηση των ατόμων στις μασονικές στοές γίνεται κατά βαθμούς. Οι τρεις πρώτοι είναι βαθμοί, πειραματισμού και προσαρμογής στις Τεκτονικές διδασκαλίες, στις τελετουργίες και τις δοξασίες. Στους τρεις πρώτους βαθμούς, ο μυημένος συνηθίζει στα σύμβολα και στα τυπικά. Αν είναι δεκτικός, θα μείνει, αν όχι ἀποχωρεῖ κρατώντας τα «μυστικά» της μασονίας. Διατηρεί κάποιους δεσμούς με την Στοά και τους ανθρώπους της, χωρίς να είναι ενεργό μέλος.
Βασικά τέσσερις είναι οι βαθμοί που αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες: ο τέταρτος, που είναι ο μυστικός διδάσκαλος, ο δέκατος τέταρτος είναι ο μέγας εκλεκτός, τέλειος και υπέρτατος τέκτονας, ο δέκατος όγδοος, ο πρίγκιπας Ροδόσταυρος, ιππότης του Αετού και τέλος ο εικοστός όγδοος, ο ιππότης του Ήλιου. Οι ενδιάμεσοι βαθμοί δίδονται συνήθως εύκολα για να παραπλανᾶται ο μασόνος, πού δεν θα προχωρήσει. Στον δέκατο όγδοο βαθμό παραμένουν πολλοί και στους οποίους αναφέρουν, για να μην υπάρξει δυσαρέσκεια, ότι εδώ τελειώνει η σοφία, εδώ είναι ο ουσιαστικός και χρήσιμος βαθμός[2].
Υπάρχει απαραβίαστο τυπικό μύησης του νέου μέλους. Ο αρχηγός της στοάς, ονομάζεται «Σεβαστός Διδάσκαλος» και είναι αυτός που ανοίγει τη συνάντηση, επιδεικνύοντας στον υποψήφιο για τον πρώτο βαθμό, αυτό πού είναι γνωστό σαν τιμωρία αθέτησης του όρκου. Με τη διαδικασία αυτή προειδοποιεί το δόκιμο μέλος, για τις συνέπειες που θα υποστεί, σε περίπτωση αθέτησης του όρκου, πού σε λίγη ώρα θα κληθεί να δώσει. Συγκεκριμένα ο διδάσκαλος κάνει τα εξής: σέρνει τό δεξί του χέρι κατά μήκος του λάρυγγα του δόκιμου, και ενώ είναι ανοιχτό τοποθετεί τον αντίχειρα του δίπλα στο λάρυγγα και τό κατεβάζει προς τα κάτω. Αυτό ονομάζεται σαν τό ποινικό σύμβολο του εισερχόμενου μαθητευομένου. Στην τελετή τοποθετείται επίσης μία τράπεζα στο κέντρο της αίθουσας πού θα λάβει χώρα η μύηση, η οποία είναι καλυμμένη με ένα ύφασμα πάνω στην οποία, έχουν τοποθετηθεί άρτος και ένα ποτήρι γεμάτο κρασί. Μάλιστα ο άρτος είναι αρκετά μεγάλος για να είναι δυνατόν να λάβουν ένα μικρό μέρος όλοι οι παρευρισκόμενοι «αδελφοί». Αυτοί είναι παρατεταγμένοι αριστερά και δεξιά από την τράπεζα κρατώντας μία ράβδο[3]. Κατά την «τελετουργία» της μυήσεως στον πρώτο βαθμό ο Σεβάσμιος, αυτός πού είναι αρμόδιος για τις μυήσεις των νέων μελών ρωτά τον μυούμενο: «Επαρκεί η διάνοια όπως διακρίνει τό αληθές εκ του ψεύδους και το κακόν εκ του καλού;» Η απάντηση που οφείλει να δώσει το νέο μέλος είναι: «Ναι, όταν διευθύνει αυτή ηθική υγιής». Σε επόμενη ερώτηση του Σεβασμίου «Πού διδάσκεται η ηθική αυτή» η απάντηση πρέπει να είναι: «Ὁ τεκτονισμός διδάσκει ηθικήν αγνοτάτην και καταλληλοτάτην προς ανδρών χρησίμων τη κοινωνία και εαυτοίς»[4]. Γενικά υπάρχουν αρκετά λατρευτικά στοιχεία που υποδηλώνουν κάποιο συγκεκριμένο τυπικό λατρείας, πού είναι απαραίτητο για την κατηγοριοποίηση της Μασονίας ως μία θρησκεία.
Με επίσημες δικαστικές αποφάσεις, η Ελληνική Δικαιοσύνη με την υπ’ αριθμόν 2020/69 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών θεωρεί, ότι «Ο θρησκευτικός χαρακτήρας του τεκτονισμού εμφανίζεται εξαιρετικά εναργής, καθ’ όσον εν ταις στοαίς, τοις εργαστηρίοις και ναοίς αυτού λαμβάνει χώραν, λατρεία οία νοείται δια λόγων ή πράξεων εκδηλουμένη προς τον Θεόν ευσέβεια και η οποία αποτελεί το χαρακτηριστικόν πάσης θρησκείας έτι δε υφίσταται εν τω τεκτονισμώ το λατρευόμενον Ανώτατον Ον (Θεός) ο υπό των τεκτόνων Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.)»[5]. Χαρακτηρίζοντας λοιπόν τη Μασονία η Δικαιοσύνη «μη γνωστή θρησκεία» αλλά «μυστική οργάνωση, άγνωστη κατά τό περιεχόμενο, ου μόνον εις τούς πολλούς, αλλά και εις τούς τέκτονας, λόγω των τελευταίων μυήσεων ἀπό βαθμού εις βαθμού» τη θέτει εκτός λειτουργίας[6].
Επίσημα σήμερα δεν υπάρχει αναγνώριση της μασονίας, ανεπίσημα όμως δρα σε πολλούς τομείς και αποσκοπεί στο να συμπαρασύρει και να κάνει μέλη της, άτομα, πού κατέχουν υψηλές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Εμφανίζεται με τον μανδύα του φιλανθρωπικού και κοινωνικού σωματείου[7].
Το πόσο μεγάλη σημασία δίνουν οι σοφοί των πρωτοκόλλων, δηλαδή οι ιδρυτές των μασονικών στοών φαίνεται στο ακόλουθο απόσπασμα: «Μεταξύ των μελών των στοών θα συγκαταλέγονται και πάντες οι πράκτορες της εθνικής και διεθνούς αστυνομίας, διότι η υπηρεσία των είναι αναντικατάστατος, δεδομένου ότι η αστυνομία δύναται όχι μόνον να λαμβάνει μέτρα εναντίον των ισχυρογνωμόνων, αλλά και να δημιουργεί αφορμές δυσαρεσκειών κ.λπ. … Οι μετέχοντες των μυστικών οργανώσεων είναι συνήθως φιλόδοξοι τυχοδιώκται και εν γένει άνθρωποι, κατά τό πλείστον κουφοί, με τούς οποίους δεν θα δυσκολευτούμε να συνεννοηθούμε διά την εκπλήρωση των σκοπών μας»[8].
Θεός της Μασονίας λοιπόν είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος ή, συντετμημένα, ο ΜΑΤΣ. Ο ΜΑΤΣ για τους μασόνους είναι το «Υπέρτατο Ον»[9]. Κι αυτό διαπιστώνεται πως στις στοές τους δεν συναντά κανείς κάποιο Σταυρό ή εικόνα του Χριστού. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, είναι γι’ αυτούς ένας απλός Μύστης, όπως περίπου ο Πυθαγόρας, ο Βούδας και άλλοι θεοί άλλων θρησκειών.
Συνεχίζοντας την αναφορά μας για τη μασονία, εκθέτουμε και ένα άλλο στοιχείο της, πού αναφέρεται στον «Γνωστικισμό», έχοντας βέβαια ως προϋπόθεση τον Συγκρητισμό. Ο Γνωστικισμός ως σύστημα που είναι αναμιγνύει Μανιχαϊσμό, Νεοπλατωνισμό, Χριστιανισμό, Ιουδαϊσμό και όλες τις ανατολικές θρησκείες[10], κάτι που επακριβώς κάνει και η Μασονία[11]. Αυτό διαπιστώνεται από το γεγονός, ότι εκτός από τον ΜΑΤΣ λατρεύουν και τις αιγυπτιακές θεότητες τον Ὄσιρη και την Ίσιδα.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό σημείο πού καταδεικνύει τη γνωστικιστική σχέση της είναι τό ότι καταλήγει στον «Ορθολογισμό». Αυτό σημαίνει, ότι θέλει τα πάντα να αποκαλύπτονται με τη «γνώση»[12], μία γνώση εντελώς απογυμνωμένη ἀπό την αποκάλυψη.
Αυτό πού θα πρέπει να επισημάνουμε είναι πως στον μασονικό χώρο υπάρχουν πολλές τάσεις και κατευθύνσεις, πολλά συστήματα. Μερικά ἀπό αυτά, είναι τα συστήματα που αναγνωρίζουν την «Μεγάλη Στοά» του Λονδίνου ως «μητέρα στοά», χαρακτηρίζονται ως κανονικά και διατηρούν μεταξύ τους στενή επικοινωνία. Συστήματα που δεν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα της «Μεγάλης Στοάς», απορρίπτουν την πίστη σε Θεό ή την Γραφή, που δέχονται γυναίκες, κ ά. χαρακτηρίζονται ως μη-κανονικά, αιρετικά. Τα κανονικά συστήματα δέχονται την πίστη σε Θεό και σε αιώνια ζωή, τρεις μυητικούς βαθμούς, την μυστικότητα, την χρήση συμβόλων κ. ά. Οι τρεις μυητικοί βαθμοί του κανονικού μασονισμού είναι: μαθητής, εταίρος, δάσκαλος. Όμως σύντομα δημιουργηθήκαν και άλλοι βαθμοί, προκειμένου να προωθηθεί η μεγαλύτερη «ανύψωση» των εκλεκτών. Έτσι υπάρχουν συστήματα με 7, με 9 και με 33 βαθμούς (σκωτικό τελετουργικό)[13].
Το τελετουργικό της μασονίας αποτελεί είδος εμπειρίας της πνευματικής εμβάθυνσης και του εξευγενισμού. Υπάρχουν όμως τελετές αντίστοιχες με αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας, και ειδικό τελετουργικό τυπικό για τη λατρευτική ζωή των μελών της (γάμος, εγκαίνια ναού, κηδεία κ. λ. π.). Η μασονία στη λατρεία της μιμείται τα αρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια και γίνεται από ειδικούς λειτουργούς. Οι μυητικές τελετουργίες ανώτερων βαθμών πλαισιώνονται με διακόσμηση που στα μη κανονικά μασονικά συστήματα μπορεί να φθάσει μέχρι και τη μαγεία[14]. Οι υποσχέσεις και οι όρκοι που δίνονται με άκρα μυστικότητα κατά τη διάρκεια της μύησης είναι φόβος και τρόμος. Στη συνέχεια ο υποψήφιος είναι υποχρεωμένος να τηρήσει όλα όσα υποσχέθηκε, ενώ χωρίς να τό ἀντιληφθεῖ βρίσκεται απόλυτα εξαρτημένος από τη Στοά.
Επιπρόσθετα η Μασονία ως θρησκεία στηρίζεται κυρίως στα αρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια. Ο Ναός της φέρει την ονομασία Στοά, στον οποίο γίνονται οι διάφορες τελετές τους: Υιοθεσία λυκιδέως (κάτι παρόμοιο με τό Χριστιανικό Βάπτισμα), γάμος, μνημόσυνα και άλλα. Έχουν βαθμούς αξιωματούχων οι οποίοι κάμνουν τις τελετές τους, ντυμένοι με ιδιαίτερες στολές, όπως είναι ο Σεβάσμιος, ο Σεβασμιότατος, ο Διδάσκαλος, ο Μέγας Διδάσκαλος, οι επόπτες.
Περί της αναγκαιότητας της ύπαρξης του μυστηρίου στην οργάνωση ένας Μασόνος, ο Rike, απολογείται πως αν αυτά τα μυστήρια παρουσιάζονταν χωρίς τό πέπλο του μυστηρίου «οι ίδιοι άνθρωποι θα τα είχαν απορρίψει ίσως με αδιαφορία»[15]. Βάση και αρχή της Μασονίας είναι τό απόρρητο[16]. Δεν επιτρέπεται και μετά την απομάκρυνση ενός μέλους από τη Στοά να ανακοινώνει τα μυστικά και τα μυστήρια στα οποία είχε μυηθεί. Όταν αποχωρεῖ, χαρακτηρίζεται «εν υπνώσει» και μένει δεμένος μαζί της εσαεί με τούς δεσμευτικούς όρκους που είχε δώσει. Η μυστικότητα όμως και η υπακοή που τούς επιβάλλονται, είναι κατά την άποψη της Εκκλησία μας τελείως αντίθετες με την εν Χριστώ ελευθερία, γιατί ο χριστιανός ζει και κινείται ελεύθερος «ως τέκνον φωτός»(Έφ. 5, 8).
http://antiairetikos.blogspot.gr/2012/0 ... st_22.html
Γρηγορίου Κωνσταντίνου
Διδάκτωρος Θεολογίας
Μετά τη δημοσίευση του πρώτου μέρους του πονήματος για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του «Αντιαιρετικού» με τον τίτλο «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ» παρουσιάζουμε σήμερα το δεύτερο μέρος του. Το έργο για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου, περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Νέα Εποχή, Μασονία και Σιωνισμός», στο οποίο βέβαια λαμβάνει χώρα και η ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση του θέματος της «Μασονίας».
Ακολουθεί η παράθεση του άρθρου:
Η Μασονία είναι ως ένα είδος θρησκείας
Αλλά ας έλθουμε να εξετάσουμε τον πραγματικό χαρακτήρα, ήτοι το ποιόν, και τους στόχους της μασονικής οργάνωσης. Όπως ήδη αναφέραμε έχει άμεση σχέση με τον Σιωνισμό, ο οποίος και την κατευθύνει κατά βούληση. Έτσι όμως δημιουργείται ένα ερώτημα: τι εξυπηρετεί τον Σιωνισμό η μίξη αυτή; Ο Σιωνισμός σύμφωνα με όλα όσα έχουν γραφτεί, χρειαζόταν ερείσματα για την επίτευξη των μεγάλων του σκοπών. Επιβουλευόμενος έτσι την οικονομική και πολιτική δύναμη των μασονικών τεκτονικών σωματείων, μπόρεσε να τα εγκολπωθεί. Με τον ανώτερο χαρακτήρα που έχει σήμερα η Μασονία (να δέχεται μέλη από την ανώτερη κοινωνία) μπορεί να εισβάλει σε όλες τις διοικητικές, πολιτικές, και λοιπές υψηλόβαθμες θέσεις και να διαβρώνει μακροπρόθεσμά τους σχετικούς θεσμούς.
Στην προσπάθειά του ο αναγνώστης θέλοντας να ορίσει το ποιόν της οργανώσεως αυτής τι θα έλεγε; Βέβαιο είναι πώς και με τό ζήτημα αυτό σχετίζεται μία πλάνη πού τρέφει η Μασονία. Δημιουργώντας την εντύπωση πως δεν είναι τίποτε άλλο από μία κοινωφελή οργάνωση συνιστάμενη από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα – την οικονομικοπολιτική άρχουσα τάξη, θα λέγαμε της κοινωνίας. Μέσα από όλα αυτά όσο κι αν θέλουν να αποκρύπτουν το θρησκευτικό τους χαρακτήρα αυτή παραμένει ως μία θρησκεία. Αυτό μάλιστα παρά την μεγάλη μυστικότητα και εσωστρέφεια πού την χαρακτηρίζει επαληθεύεται ποικιλοτρόπως, καθότι πολλά από τα εσωτερικά της μυστικά έχουν διαρρεύσει.
Η γνωστοποίηση των αρχών και των σκοπών της μασονίας σε όσους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν, αποκαλείται μύηση, που πραγματοποιείται σταδιακά και συνίσταται από 33 βαθμούς[1]. Σύμφωνα με δημοσιευμένες μαρτυρίες πρώην μασόνων, οι μυήσεις είναι θρησκευτικές τελετές τελούμενες σε σκοτεινές αίθουσες με θρησκευτικά σύμβολα και υποβλητική διακόσμηση όπως, (βωμοί, λαμπάδες, θυμιάματα, ξίφη κ. λ. π.).
Ἡ Μασονία κατά συνέπεια παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μίας θρησκείας. Ποια είναι αυτά; Έχει πίστη σε συγκεκριμένο θεό, διδασκαλία, λατρεία, μυστήρια, σύμβολα, ιερατικούς βαθμούς, βαθμούς και τελετές μυήσεως και λατρευτικό οίκο, τις μασονικές Στοές, όπου μέσα σε αυτές βιώνεται ο έντονος θρησκευτικός χαρακτήρα τους. Τα νεοεισερχόμενα μέλη για να ἐνταxθοῦν ουσιαστικά στην Μασονία περνούν το στάδιο της μύησης. Η μύηση των ατόμων στις μασονικές στοές γίνεται κατά βαθμούς. Οι τρεις πρώτοι είναι βαθμοί, πειραματισμού και προσαρμογής στις Τεκτονικές διδασκαλίες, στις τελετουργίες και τις δοξασίες. Στους τρεις πρώτους βαθμούς, ο μυημένος συνηθίζει στα σύμβολα και στα τυπικά. Αν είναι δεκτικός, θα μείνει, αν όχι ἀποχωρεῖ κρατώντας τα «μυστικά» της μασονίας. Διατηρεί κάποιους δεσμούς με την Στοά και τους ανθρώπους της, χωρίς να είναι ενεργό μέλος.
Βασικά τέσσερις είναι οι βαθμοί που αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες: ο τέταρτος, που είναι ο μυστικός διδάσκαλος, ο δέκατος τέταρτος είναι ο μέγας εκλεκτός, τέλειος και υπέρτατος τέκτονας, ο δέκατος όγδοος, ο πρίγκιπας Ροδόσταυρος, ιππότης του Αετού και τέλος ο εικοστός όγδοος, ο ιππότης του Ήλιου. Οι ενδιάμεσοι βαθμοί δίδονται συνήθως εύκολα για να παραπλανᾶται ο μασόνος, πού δεν θα προχωρήσει. Στον δέκατο όγδοο βαθμό παραμένουν πολλοί και στους οποίους αναφέρουν, για να μην υπάρξει δυσαρέσκεια, ότι εδώ τελειώνει η σοφία, εδώ είναι ο ουσιαστικός και χρήσιμος βαθμός[2].
Υπάρχει απαραβίαστο τυπικό μύησης του νέου μέλους. Ο αρχηγός της στοάς, ονομάζεται «Σεβαστός Διδάσκαλος» και είναι αυτός που ανοίγει τη συνάντηση, επιδεικνύοντας στον υποψήφιο για τον πρώτο βαθμό, αυτό πού είναι γνωστό σαν τιμωρία αθέτησης του όρκου. Με τη διαδικασία αυτή προειδοποιεί το δόκιμο μέλος, για τις συνέπειες που θα υποστεί, σε περίπτωση αθέτησης του όρκου, πού σε λίγη ώρα θα κληθεί να δώσει. Συγκεκριμένα ο διδάσκαλος κάνει τα εξής: σέρνει τό δεξί του χέρι κατά μήκος του λάρυγγα του δόκιμου, και ενώ είναι ανοιχτό τοποθετεί τον αντίχειρα του δίπλα στο λάρυγγα και τό κατεβάζει προς τα κάτω. Αυτό ονομάζεται σαν τό ποινικό σύμβολο του εισερχόμενου μαθητευομένου. Στην τελετή τοποθετείται επίσης μία τράπεζα στο κέντρο της αίθουσας πού θα λάβει χώρα η μύηση, η οποία είναι καλυμμένη με ένα ύφασμα πάνω στην οποία, έχουν τοποθετηθεί άρτος και ένα ποτήρι γεμάτο κρασί. Μάλιστα ο άρτος είναι αρκετά μεγάλος για να είναι δυνατόν να λάβουν ένα μικρό μέρος όλοι οι παρευρισκόμενοι «αδελφοί». Αυτοί είναι παρατεταγμένοι αριστερά και δεξιά από την τράπεζα κρατώντας μία ράβδο[3]. Κατά την «τελετουργία» της μυήσεως στον πρώτο βαθμό ο Σεβάσμιος, αυτός πού είναι αρμόδιος για τις μυήσεις των νέων μελών ρωτά τον μυούμενο: «Επαρκεί η διάνοια όπως διακρίνει τό αληθές εκ του ψεύδους και το κακόν εκ του καλού;» Η απάντηση που οφείλει να δώσει το νέο μέλος είναι: «Ναι, όταν διευθύνει αυτή ηθική υγιής». Σε επόμενη ερώτηση του Σεβασμίου «Πού διδάσκεται η ηθική αυτή» η απάντηση πρέπει να είναι: «Ὁ τεκτονισμός διδάσκει ηθικήν αγνοτάτην και καταλληλοτάτην προς ανδρών χρησίμων τη κοινωνία και εαυτοίς»[4]. Γενικά υπάρχουν αρκετά λατρευτικά στοιχεία που υποδηλώνουν κάποιο συγκεκριμένο τυπικό λατρείας, πού είναι απαραίτητο για την κατηγοριοποίηση της Μασονίας ως μία θρησκεία.
Με επίσημες δικαστικές αποφάσεις, η Ελληνική Δικαιοσύνη με την υπ’ αριθμόν 2020/69 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών θεωρεί, ότι «Ο θρησκευτικός χαρακτήρας του τεκτονισμού εμφανίζεται εξαιρετικά εναργής, καθ’ όσον εν ταις στοαίς, τοις εργαστηρίοις και ναοίς αυτού λαμβάνει χώραν, λατρεία οία νοείται δια λόγων ή πράξεων εκδηλουμένη προς τον Θεόν ευσέβεια και η οποία αποτελεί το χαρακτηριστικόν πάσης θρησκείας έτι δε υφίσταται εν τω τεκτονισμώ το λατρευόμενον Ανώτατον Ον (Θεός) ο υπό των τεκτόνων Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.)»[5]. Χαρακτηρίζοντας λοιπόν τη Μασονία η Δικαιοσύνη «μη γνωστή θρησκεία» αλλά «μυστική οργάνωση, άγνωστη κατά τό περιεχόμενο, ου μόνον εις τούς πολλούς, αλλά και εις τούς τέκτονας, λόγω των τελευταίων μυήσεων ἀπό βαθμού εις βαθμού» τη θέτει εκτός λειτουργίας[6].
Επίσημα σήμερα δεν υπάρχει αναγνώριση της μασονίας, ανεπίσημα όμως δρα σε πολλούς τομείς και αποσκοπεί στο να συμπαρασύρει και να κάνει μέλη της, άτομα, πού κατέχουν υψηλές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Εμφανίζεται με τον μανδύα του φιλανθρωπικού και κοινωνικού σωματείου[7].
Το πόσο μεγάλη σημασία δίνουν οι σοφοί των πρωτοκόλλων, δηλαδή οι ιδρυτές των μασονικών στοών φαίνεται στο ακόλουθο απόσπασμα: «Μεταξύ των μελών των στοών θα συγκαταλέγονται και πάντες οι πράκτορες της εθνικής και διεθνούς αστυνομίας, διότι η υπηρεσία των είναι αναντικατάστατος, δεδομένου ότι η αστυνομία δύναται όχι μόνον να λαμβάνει μέτρα εναντίον των ισχυρογνωμόνων, αλλά και να δημιουργεί αφορμές δυσαρεσκειών κ.λπ. … Οι μετέχοντες των μυστικών οργανώσεων είναι συνήθως φιλόδοξοι τυχοδιώκται και εν γένει άνθρωποι, κατά τό πλείστον κουφοί, με τούς οποίους δεν θα δυσκολευτούμε να συνεννοηθούμε διά την εκπλήρωση των σκοπών μας»[8].
Θεός της Μασονίας λοιπόν είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος ή, συντετμημένα, ο ΜΑΤΣ. Ο ΜΑΤΣ για τους μασόνους είναι το «Υπέρτατο Ον»[9]. Κι αυτό διαπιστώνεται πως στις στοές τους δεν συναντά κανείς κάποιο Σταυρό ή εικόνα του Χριστού. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, είναι γι’ αυτούς ένας απλός Μύστης, όπως περίπου ο Πυθαγόρας, ο Βούδας και άλλοι θεοί άλλων θρησκειών.
Συνεχίζοντας την αναφορά μας για τη μασονία, εκθέτουμε και ένα άλλο στοιχείο της, πού αναφέρεται στον «Γνωστικισμό», έχοντας βέβαια ως προϋπόθεση τον Συγκρητισμό. Ο Γνωστικισμός ως σύστημα που είναι αναμιγνύει Μανιχαϊσμό, Νεοπλατωνισμό, Χριστιανισμό, Ιουδαϊσμό και όλες τις ανατολικές θρησκείες[10], κάτι που επακριβώς κάνει και η Μασονία[11]. Αυτό διαπιστώνεται από το γεγονός, ότι εκτός από τον ΜΑΤΣ λατρεύουν και τις αιγυπτιακές θεότητες τον Ὄσιρη και την Ίσιδα.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό σημείο πού καταδεικνύει τη γνωστικιστική σχέση της είναι τό ότι καταλήγει στον «Ορθολογισμό». Αυτό σημαίνει, ότι θέλει τα πάντα να αποκαλύπτονται με τη «γνώση»[12], μία γνώση εντελώς απογυμνωμένη ἀπό την αποκάλυψη.
Αυτό πού θα πρέπει να επισημάνουμε είναι πως στον μασονικό χώρο υπάρχουν πολλές τάσεις και κατευθύνσεις, πολλά συστήματα. Μερικά ἀπό αυτά, είναι τα συστήματα που αναγνωρίζουν την «Μεγάλη Στοά» του Λονδίνου ως «μητέρα στοά», χαρακτηρίζονται ως κανονικά και διατηρούν μεταξύ τους στενή επικοινωνία. Συστήματα που δεν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα της «Μεγάλης Στοάς», απορρίπτουν την πίστη σε Θεό ή την Γραφή, που δέχονται γυναίκες, κ ά. χαρακτηρίζονται ως μη-κανονικά, αιρετικά. Τα κανονικά συστήματα δέχονται την πίστη σε Θεό και σε αιώνια ζωή, τρεις μυητικούς βαθμούς, την μυστικότητα, την χρήση συμβόλων κ. ά. Οι τρεις μυητικοί βαθμοί του κανονικού μασονισμού είναι: μαθητής, εταίρος, δάσκαλος. Όμως σύντομα δημιουργηθήκαν και άλλοι βαθμοί, προκειμένου να προωθηθεί η μεγαλύτερη «ανύψωση» των εκλεκτών. Έτσι υπάρχουν συστήματα με 7, με 9 και με 33 βαθμούς (σκωτικό τελετουργικό)[13].
Το τελετουργικό της μασονίας αποτελεί είδος εμπειρίας της πνευματικής εμβάθυνσης και του εξευγενισμού. Υπάρχουν όμως τελετές αντίστοιχες με αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας, και ειδικό τελετουργικό τυπικό για τη λατρευτική ζωή των μελών της (γάμος, εγκαίνια ναού, κηδεία κ. λ. π.). Η μασονία στη λατρεία της μιμείται τα αρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια και γίνεται από ειδικούς λειτουργούς. Οι μυητικές τελετουργίες ανώτερων βαθμών πλαισιώνονται με διακόσμηση που στα μη κανονικά μασονικά συστήματα μπορεί να φθάσει μέχρι και τη μαγεία[14]. Οι υποσχέσεις και οι όρκοι που δίνονται με άκρα μυστικότητα κατά τη διάρκεια της μύησης είναι φόβος και τρόμος. Στη συνέχεια ο υποψήφιος είναι υποχρεωμένος να τηρήσει όλα όσα υποσχέθηκε, ενώ χωρίς να τό ἀντιληφθεῖ βρίσκεται απόλυτα εξαρτημένος από τη Στοά.
Επιπρόσθετα η Μασονία ως θρησκεία στηρίζεται κυρίως στα αρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια. Ο Ναός της φέρει την ονομασία Στοά, στον οποίο γίνονται οι διάφορες τελετές τους: Υιοθεσία λυκιδέως (κάτι παρόμοιο με τό Χριστιανικό Βάπτισμα), γάμος, μνημόσυνα και άλλα. Έχουν βαθμούς αξιωματούχων οι οποίοι κάμνουν τις τελετές τους, ντυμένοι με ιδιαίτερες στολές, όπως είναι ο Σεβάσμιος, ο Σεβασμιότατος, ο Διδάσκαλος, ο Μέγας Διδάσκαλος, οι επόπτες.
Περί της αναγκαιότητας της ύπαρξης του μυστηρίου στην οργάνωση ένας Μασόνος, ο Rike, απολογείται πως αν αυτά τα μυστήρια παρουσιάζονταν χωρίς τό πέπλο του μυστηρίου «οι ίδιοι άνθρωποι θα τα είχαν απορρίψει ίσως με αδιαφορία»[15]. Βάση και αρχή της Μασονίας είναι τό απόρρητο[16]. Δεν επιτρέπεται και μετά την απομάκρυνση ενός μέλους από τη Στοά να ανακοινώνει τα μυστικά και τα μυστήρια στα οποία είχε μυηθεί. Όταν αποχωρεῖ, χαρακτηρίζεται «εν υπνώσει» και μένει δεμένος μαζί της εσαεί με τούς δεσμευτικούς όρκους που είχε δώσει. Η μυστικότητα όμως και η υπακοή που τούς επιβάλλονται, είναι κατά την άποψη της Εκκλησία μας τελείως αντίθετες με την εν Χριστώ ελευθερία, γιατί ο χριστιανός ζει και κινείται ελεύθερος «ως τέκνον φωτός»(Έφ. 5, 8).
http://antiairetikos.blogspot.gr/2012/0 ... st_22.html