Ευαγγέλιο, Οικονομία, Μυστήριο



Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εξετάσει την σχέση ανάμεσα στα ευαγγέλια και τις επιστολές του Παύλου. Πραγματικά, υπάρχουν πολλοί που αισθάνονται σύγχυση όταν διαβάζουν τις επιστολές και τις συγκρίνουν με τα ευαγγέλια. Ο λόγος έγκειται στις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα δυο αυτά μέρη της Βίβλου. Για να είμαστε σε θέση να εξηγήσουμε αυτές τις διαφορές, απαιτείται πρώτα να έχουμε γνώση του γεγονότος ότι το σύστημα των κανόνων το οποίο ρυθμίζει τις σχέσεις του Θεού με τον άνθρωπο (αρχαιοελληνικά: "οικονομία"), δεν είναι πάντα το ίδιο μέσα στη Βίβλο. Επαρκή κατανόηση των διαφορετικών συστημάτων διακυβέρνησης, των διαφορετικών δηλαδή οικονομιών, είναι αναγκαία όχι μόνο για την εξήγηση των διαφορών ανάμεσα στα ευαγγέλια και επιστολές, αλλά επίσης και για την ορθοτόμηση του Λόγου του Θεού σε μια σειρά άλλων ζητημάτων. Μετά την εξέταση των διαφορετικών οικονομιών και της σχέσης ανάμεσα στα ευαγγέλια και τις επιστολές, θα συνεχίσουμε με την εξέταση ενός μυστικού που πρώτο-αποκαλύφθηκε στις επιστολές. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, ξεκινώντας από την σημασία της λέξης "ευαγγέλιο".





1. Η λέξη "ευαγγέλιον"


Μεγάλο μέρος της σύγχυσης σχετικά με την σχέση των επιστολών με τα ευαγγέλια οφείλεται στην λάθος κατανόηση της λέξης "ευαγγέλιον". Όντως, για τους περισσότερους των ανθρώπων η λέξη "ευαγγέλιο" είναι ένας όρος που σημαίνει τα τέσσερα βιβλία της Γραφής που αναφέρονται στην ζωή του Ιησού Χριστού. Παρόλα αυτά αυτήν δεν είναι η σημασία που η Βίβλος δίνει σ’ αυτήν την λέξη.

Περισσότερο αναλυτικά, η λέξη "ευαγγέλιον" συντίθεται από την λέξη "ευ" που σημαίνει "καλό" και την λέξη "αγγελία" που σημαίνει "νέα". Επομένως "ευαγγέλιον" σημαίνει καλά νέα και κάθε τι που αποτελεί καλά νέα είναι και "ευαγγέλιον". Ότι η λέξη "ευαγγέλιον" δεν σημαίνει τα τέσσερα ευαγγέλια αλλά καλά νέα είναι φανερό και από την χρήση της λέξης αυτής από την LXX. Εκεί αυτή η λέξη συμβαίνει 6 φορές[1] όλες σαν μετάφραση της Εβραϊκής λέξης "μπεσοραχ" η οποία σημαίνει "ειδήσεις, καλά νέα, αμοιβή για καλά νέα[2]". Άλλες λέξεις σχετικές με την λέξη "ευαγγέλιον" είναι: το ρήμα "ευαγγελίζω" που σημαίνει "φέρνω ή διαλαλώ καλά νέα" καθώς και η λέξη "ευαγγελιστής" που χρησιμοποιείται για το πρόσωπο που φέρνει τα καλά νέα.





2. Διαφορετικά καλά νέα και διαφορετικές οικονομίες



Από τα παραπάνω πρέπει να είναι ήδη καθαρό ότι η λέξη "ευαγγέλιο" δεν είναι ένας όρος που η Βίβλος χρησιμοποιεί για τα τέσσερα βιβλία της που αναφέρονται στην ζωή του Ιησού Χριστού[3]. Αντ’ αυτού η έννοια αυτής της λέξης είναι "καλά νέα". Αυτά τα καλά νέα θα πρέπει πάντα να ερμηνεύονται εντός των ορίων της "οικονομίας" στην οποία ανήκουν, δηλαδή εντός των ορίων του συγκεκριμένου συστήματος σχέσεων Θεού-ανθρώπων που βρίσκονταν σε ισχύ την συγκεκριμένη στιγμή. Ο λόγος είναι ότι στην Βίβλο υπάρχουν διαφορετικά τέτοια συστήματα ή οικονομίες, κάθε μια από τις οποίες βασίζεται σε διαφορετικές αρχές. Άγνοια αυτού του τελευταίου γεγονότος έχει προκαλέσει ατελείωτη σύγχυση αφού πολύ συχνά οι άνθρωποι διαβάζουν πράγματα που αναφέρονται αποκλειστικά σε άλλες οικονομίες σαν κάτι που αναφέρεται άμεσα σ’ αυτούς.

Στην Καινή Διαθήκη η λέξη "οικονομία" συμβαίνει εννέα συνολικά φορές και η σημασία της σε όλες τις περιπτώσεις είναι "το σύστημα κανόνων ή διοίκησης πάνω στο οποίο βασίζονται οι σχέσεις Θεού-ανθρώπων". Έτσι όταν ο Παύλος λέει:



Προς Εφεσίους 3/γ/2

"επειδή ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης εις εμέ υπέρ υμών"



η φράση "οικονομία της χάριτος του Θεού" δηλώνει την συγκεκριμένη βάση στην οποία βασίζονται οι σχέσεις Θεού-ανθρώπων και η οποία είναι η χάρη του Θεού. Εντούτοις, ακόμη και μια βιαστική ματιά σε αλλά μέρη της Βίβλου μπορεί να αποδείξει ότι οι σχέσεις Θεού-ανθρώπων δεν βασίζονταν πάντα πάνω στην χάρη του Θεού. Πραγματικά, μια σύγκριση μεταξύ της "οικονομίας της χάριτος" για την οποία ο Παύλος μιλάει στις επιστολές του με ότι είναι γραμμένο στο Λευιτικό ή στο Δευτερονόμιο για παράδειγμα, ή ακόμη και στα ευαγγέλια, μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη μεγάλων διαφόρων.

Παρόλα αυτά, αυτές οι διαφορές δεν είναι δύσκολο να εξηγηθούν αν καταλάβουμε το απλό γεγονός ότι το σύστημα πάνω στο οποίο βασίζονται οι σχέσεις Θεού ανθρώπων, δηλαδή η οικονομία, αλλάζει. Έτσι, ενώ οι επιστολές γράφτηκαν για ανθρώπους που ζουν στην εποχή της χάρης, αυτό δεν συμβαίνει για τα ευαγγέλια, το Λευιτικό, το Δευτερονόμιο κτλ. Σε αντίθεση με τις επιστολές, αυτά τα βιβλία αναφέρονται σε ανθρώπους που έζησαν πριν "η οικονομία της χάριτος" γίνει πραγματικότητα, όταν οι σχέσεις Θεού-ανθρώπων βασίζονταν ακόμη πάνω στον Μωσαϊκό νόμο. Το γεγονός ότι τα ευαγγέλια δεν ανήκουν στην ίδια οικονομία με τις επιστολές είναι ξεκάθαρο από μια απλή σύγκριση των απαντήσεων που έρχονται από τα δυο αυτά μέρη της Βίβλου.





3. Τα ευαγγέλια ανήκουν στην "οικονομία" του νόμου


Εάν και υπάρχουν πολλά παραδείγματα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να αποδείξουν ότι τα ευαγγέλια ανήκουν στην οικονομία του νόμου, δηλαδή στην εποχή που οι σχέσεις Θεού ανθρώπων βασίζονταν πάνω στα έργα του Μωσαϊκού νόμου και όχι πάνω στην χάρη του Θεού, θα περιοριστούμε εδώ σ’ ένα παράδειγμα που έχει ιδιαίτερη σημαντικότητα. Αυτό το παράδειγμα αναφέρεται στην σωτηρία. Για να αρχίσουμε λοιπόν ας πάμε στο κατά Ματθαίο 19/ιη/16:



Κατά Ματθαίο 19/ιθ/16

"Και ιδού, προσελθών τις είπε προς αυτόν, Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλόν να πράξω διά να έχω ζωήν αιώνιον;"



Η απάντηση των επιστολών σ’ αυτήν την πολύ σημαντική ερώτηση είναι:



Προς Ρωμαίους 10/ι/9

"ότι εάν ομολογήσης διά του στόματος σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή."



Επίσης:



Προς Εφεσίους 2/β/8-9

"Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως, και τούτο δεν είναι από σας. Θεού το δώρον. Ουχί εξ έργων διά να μην καυχηθή τις."



Στην πραγματικότητα, η ερώτηση που αυτός ο άνθρωπος ρώτησε τον Ιησού Χριστό, ρωτήθηκε επίσης μερικά χρόνια αργότερα, στον Παύλο και τον Σίλα από ένα δεσμοφύλακα στους Φιλίππους, κοντά στην σημερινή Καβάλα:



Πράξεις 16/ις/30

"και εκβαλών [ο δεσμοφύλακας] αυτούς [τον Παύλο και τον Σίλα] έξω, είπε, Κύριοι, τι πρέπει να κάμω διά να σωθώ;"



Η απάντηση;



Πράξεις 16/ις/31

"Οι δε είπον, Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθή"



Όπως είναι καθαρό η απάντηση αυτή είναι σε αρμονία με την απάντηση της προς Εφεσίους και προς Ρωμαίους που διαβάσαμε προηγουμένως, δηλαδή η σωτήρια είναι "ουχί εξ έργων" αλλά "διά της πίστεως". Ας πάμε τώρα να δούμε τι λένε τα ευαγγέλια. Σε αντίθεση με την απάντηση των επιστολών εκεί διαβάζουμε:



Κατά Ματθαίο 19/ιθ/17-21

"εάν θέλης να εισέλθεις εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς. Λέγει προς αυτόν, Ποιας; Και ο Ιησούς είπε, Το "Μη φονεύσεις. Μη μοιχεύσεις. Μη κλέψεις. Μη ψευδομαρτυρήσεις. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα." και "Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν." Λέγει προς αυτόν ο νεανίσκος, Πάντα ταύτα εφύλαξα εκ νεότητος μου· τι μοι λείπει έτι; Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντα σου, και δος εις πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ, και έλθε ακολούθει μοι"



Αντί για "ουχί εξ έργων" που διαβάσαμε στις επιστολές και τις Πράξεις, η απάντηση που δίνεται στα ευαγγέλια είναι "φύλαξον τα εντολάς", δηλαδή για να σωθείς κάνε τα ΕΡΓΑ του Μωσαϊκού νόμου. Αυτή η απάντηση που είναι καθαρά εντελώς διαφορετική από την απάντηση "της οικονομίας της χάριτος" δεν είναι διαφορετική από την απάντηση "της οικονομίας του νόμου". Και πραγματικά δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική αφού όταν ο Ιησούς Χριστός είπε αυτά τα πράγματα ο νόμος ήταν ακόμη σε ισχύ. Εντούτοις, αυτό δεν συμβαίνει σήμερα αφού εξαιτίας των όσων ο Ιησούς Χριστός πέτυχε για μας, ο νόμος δεν είναι πλέον σε ισχύ. Η προς Εφεσίους 2/β/14-15 μας λέει:



Προς Εφεσίους 2/β/14-15

"Διότι αυτός [ο Ιησούς Χριστός] είναι η ειρήνη ημών, όστις έκαμε τα δυο εν, και έλυσεν το μεσότοιχον του φραγμού, ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΣ την έχθραν ΕΝ ΤΗ ΣΑΡΚΙ ΑΥΤΟΥ, ΤΟΝ ΝΟΜΟΝ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ των εν τοις διατάγμασι διά να κτίση εις εαυτόν τους δυο [Ιουδαίους και εθνικούς] εις ένα νέον άνθρωπον, φέρνων ειρήνην."



Σύμφωνα μ’ αυτό το απόσπασμα, ο Ιησούς Χριστός με την θυσία του στον σταυρό κατάργησε τον νόμο. Εάν λοιπόν ο Ιησούς Χριστός κατάργησε τον νόμο, τι είναι ο νόμος σήμερα; ΚΑΤΑΡΓΗΜΕΝΟΣ, ΑΝΙΣΧΥΡΟΣ. Αφού τώρα καταργήθηκε με την σταύρωση του Χριστού, τι ήταν πριν την σταύρωση; Ήταν ακόμη σε ισχύ. Σε ποιους λοιπόν αναφέρονται τα ευαγγέλια; Αναφέρονται σε εκείνους στους οποίους και ο Μωσαϊκός νόμος αναφέρονταν, δηλαδή σε Ιουδαίους που ζούσαν κάτω από την "οικονομία του νόμου[4]". Αυτή η οικονομία του νόμου, αυτό το σύστημα πάνω στο οποίο βασίζονταν οι σχέσεις Θεού-ανθρώπων, καταργήθηκε με την θυσία του Ιησού Χριστού και αντικαταστάθηκε από την "οικονομία της χάριτος του Θεού", δηλαδή από ένα σύστημα του οποίου βάση δεν είναι πλέον ο νόμος και τα έργα του αλλά η χάρη του Θεού. Είναι αυτή η νέα οικονομία της χάριτος, που περιγράφεται στο ευαγγέλιο που ο Παύλος κήρυττε και το οποίο μπορεί να βρεθεί στις επιστολές του.

Βεβαίως, τα τέσσερα ευαγγέλια καθώς επίσης και η υπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη[5] εμπνεύστηκαν από το ίδιο Πνεύμα που ενέπνευσε τις επιστολές και είναι επομένως χρήσιμα για την μάθηση μας. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην παίρνουμε αυτά τα οποία λέγονται εκεί σαν κάτι που αναφέρεται στην παρούσα οικονομία της χάρης, αφού για την τελευταία ο Θεός έχει δώσει την αποκάλυψη των επιστολών του Παύλου.





Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ


Η χάρη δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό της παρούσας οικονομίας. Η προς Εφεσίους 3/γ/8-9 μας λέει:



Προς Εφεσίους 3/γ/8-9

"Εις εμέ τον πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αυτή, να ευαγγελίσω μεταξύ των εθνών τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού, και να φωτίσω πάντας, ποια είναι η οικονομία του μυστηρίου του αποκεκρυμένου από των αιώνων εν τω Θεώ, όστις έκτισε τα πάντα"

(Βάμβας - αρχαίο κείμενο)



Όπως γίνεται φανερό από το παραπάνω απόσπασμα πέρα από "οικονομία της χάριτος" η παρούσα οικονομία, το παρών σύστημα πάνω στο οποίο βασίζονται οι σχέσεις Θεού-ανθρώπων, ονομάζεται επίσης και "οικονομία του μυστηρίου."





4. Η λέξη "μυστήριον"



Αν και η λέξη "μυστήριον" που χρησιμοποιείται στο παραπάνω απόσπασμα σήμερα σημαίνει κάτι ανεξήγητο, στην Βίβλο και γενικότερα στην αρχαία Ελληνική γλώσσα σημαίνει κάτι το οποίο είναι "μυστικό, κρυφό" κάτι το οποίο κανένας δεν γνωρίζει. Δεν έχει σημασία κατά πόσο μπορείς να το εξηγήσεις ή όχι αφού αποκαλυφθεί. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν έχει αποκαλυφθεί καθόλου.

Ότι η λέξη "μυστήριον" σημαίνει μυστικό είναι καθαρό από την χρήση της λέξης αυτής. Αρχίζοντας από την LΧΧ, αυτή η λέξη συμβαίνει εκεί 9 φορές όλες στο βιβλίο του Δανιήλ[6], σαν μετάφραση της Εβραϊκής λέξης ραζ η οποία σημαίνει "μυστικό[7]". Στην Καινή Διαθήκη, η λέξη μυστήριο συμβαίνει 28 φορές και αν κάποιος εξετάσει τα αντίστοιχα αποσπάσματα θα δει ότι πάντα σημαίνει μυστικό, αν και δεν αναφέρονται όλες οι αναφορές στο ίδιο μυστικό. Το ότι η λέξη μυστήριο σημαίνει κάτι κρυφό, μυστικό, είναι καθαρό και από το απόσπασμα το οποίο δώσαμε παραπάνω όπου γίνεται λόγος για μυστήριο "ΑΠΟΚΕΚΡΥΜΕΝΟ από των αιώνων εν τω Θεώ"





5. Αποσπάσματα που αναφέρονται στο μυστήριο


Έχοντας κάνει ξεκάθαρο την έννοια της λέξης "μυστήριον", είναι τώρα ώρα να εξετάσουμε το συγκεκριμένο μυστήριο, μυστικό, για το οποίο το παραπάνω απόσπασμα της προς Εφεσίους μας μιλά. Πέρα απ’ αυτό το απόσπασμα, υπάρχουν αρκετά άλλα τα οποία επίσης αναφέρονται στο ίδιο μυστικό. Έτσι η προς Ρωμαίους 15/ις/25 μας λέει:



Προς Ρωμαίους 16/ις/25-26

"Εις δε τον δυνάμενον να σας στηρίξη κατά το ευαγγέλιον μου και το κήρυγμα του Ιησού Χριστού, κατά την αποκάλυψιν του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ [μυστικού] ΤΟΥ ΣΕΣΙΩΠΗΜΕΝΟΥ ΜΕΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ, φανερωθέντος δε ΤΩΡΑ διά προφητικών γραφών κατ’ επιταγην του αιωνίου Θεού, και γνωρισθέντος εις πάντα τα έθνη, προ υπακοήν πίστεως."



Επίσης: Προς Εφεσίους 3/γ/1-5

"Διά τούτο εγώ ο Παύλος ο δέσμιος του Ιησού Χριστού υπέρ υμών των εθνικών, (Επειδή ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης εις εμέ υπέρ υμών, ότι δι’ αποκαλύψεως εφανέρωσεν εις εμέ το μυστήριον, (καθώς προέγραψα συντόμως· εξ ων δύνασθε αναγινώσκοντες να νοήσητε την εν τω μυστηρίω [μυστικό] του Χριστού γνώσιν μου.) ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΝ ΑΛΛΑΙΣ ΓΕΝΕΑΙΣ ΔΕΝ ΕΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΘΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΥΙΟΥΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, καθώς ΤΩΡΑ απεκαλύφθη διά πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας"



Προς Κολοσσαείς 1/α/24-26

"Τώρα χαίρω εις τα παθήματα μου διά σας, και ανταπληρώ τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί μου υπέρ του σώματος αυτού, το οποίον είναι η εκκλησία. Της οποίας εγώ έγινα υπηρέτης, κατά την οικονομίαν του Θεού, την εις εμέ δοθείσαν διά σας, διά να εκπληρώσω τον λόγον του Θεού (αρχαίο) ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ [μυστικό] ΤΟ ΑΠΟΚΕΚΡΥΜΕΝΟΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΩΝ ΓΕΝΕΩΝ, ΤΩΡΑ δε εφανερώθη εις τους αγίους αυτού."



Επίσης: Κορινθίους Α 2/β/1

"Και εγώ αδελφοί, ότε ήλθον προς εσάς, ήλθον ουχί με υπεροχήν λόγου ή σοφίας, κυρύττων εις εσάς ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ [μυστικό] του Θεού."
(Βάμβας - κριτικό κείμενο)



Προς Εφεσίους 6/ς/18-19

"προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως διά του πνεύματος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων. Και υπέρ εμού, διά να δοθή εις εμέ λόγος να ανοίξω το στόμα μου μετά παρρησίας, διά να κάμω γνωστόν ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ [μυστικό] του ευαγγελίου."



Απ’ όλα τα παραπάνω, το συμπέρασμα είναι ότι υπήρχε ένα μυστικό το οποίο ήταν "σεσιωπημένο από χρόνων αιωνίων". Αυτό το μυστικό αποκαλύφθηκε μόνο στην παρούσα οικονομία ("ΤΩΡΑ" όπως το κείμενο λέει). Έτσι δεν θα μπορέσει κανείς να το βρει ούτε στα ευαγγέλια ούτε στην υπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη, αφού αν είχε αποκαλυφθεί εκεί δεν θα ήταν πλέον μυστικό.





6. Ποιο είναι το μυστικό;


Για να μάθουμε ποιο ήταν αυτό το μεγάλο μυστικό δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε μερικά από τα αποσπάσματα τα οποία δώσαμε παραπάνω. Έτσι η προς Εφεσίους 3/γ/3-6 μας λέει:



Προς Εφεσίους 3/γ/3-6

"δι’ αποκαλύψεως εφανέρωσεν εις εμέ το μυστήριον, (καθώς προέγραψα συντόμως· εξ ων δύνασθε αναγινώσκοντες να νοήσητε την εν τω μυστηρίω του Χριστού γνώσιν μου.) το οποίον εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων, καθώς τώρα απεκαλύφθη διά πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΘΝΗ ΣΥΓΚΛΗΡΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΣΥΣΣΩΜΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΑ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΕΝ ΤΩ ΧΡΙΣΤΩ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ."



Πριν να εξετάσουμε καλύτερα αυτό το απόσπασμα ας διαβάσουμε επίσης και την προς Κολοσσαείς 1/α/26-27 για να δούμε ένα δεύτερο μέρος αυτού του μυστικού.



Προς Κολοσσαείς 1/α/26-27

"το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών, τώρα δε εφανερώθη εις τους αγίους αυτού. Εις τους οποίους ηθέλησεν ο Θεός να φανερώση, τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εις τα έθνη, ΟΣΤΙΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝ ΥΜΙΝ [δηλαδή ο Χριστός μέσα σας] η ελπίς της δόξης."



Από τα παραπάνω αποσπάσματα είναι καθαρό ότι το μεγάλο μυστικό ήταν i) ότι τα έθνη θα ήταν "συγκληρωνόμα και σύσσωμα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ" και ii) ότι κάθε ένας που πίστευε στον Χριστό θα είχε τον Χριστό μέσα του. Η λέξη "σύσσωμος" που χρησιμοποιείται στην προς Εφεσίους 3/γ/ σημαίνει "την ένωση δυο ή περισσότερα μερών σε ένα νέο σώμα[8]". Επομένως το μυστικό δεν ήταν ότι οι Εθνικοί θα γίνονταν ένα με ένα προϋπάρχον Ιουδαϊκό "σώμα". Αντ’ αυτού το μυστικό ήταν ότι ένα ΝΕΟ σώμα θα συγκροτούνταν αποτελούμενο τόσο από Ιουδαίους όσο και από Εθνικούς οι οποίοι θα πίστευαν στον Ιησού Χριστό. Αυτό επίσης μας λέει και η προς Εφεσίους 2/β/14-16:



Προς Εφεσίους 2/β/14-16

"Διότι αυτός [ο Ιησούς Χριστός]......έκαμε τα δυο [Ιουδαίους και Εθνικούς] ΕΝ, και έλυσεν το μεσότοιχον του φραγμού, καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον των εντολών των εν τοις διατάγμασι διά να κτίση εις εαυτόν ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΕΙΣ ΕΝΑ ΝΕΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ, φέρνων ειρήνην· και να συνδιαλλάξη αμφοτέρους ΕΙΣ ΕΝ ΣΩΜΑ προς τον Θεόν διά του σταυρού, θανατώσας δι’ αυτού την έχθραν"



Είναι αυτό το ΕΝΑ ΣΩΜΑ αποτελούμενο από Ιουδαίους και Εθνικούς που έχουν τον Χριστό μέσα τους, το μεγάλο μυστικό. Και όπως η προς Κολοσσαείς 1/α/18 μας λέει:



Προς Κολοσσαείς 1/α/18

"και αυτός [ο Ιησούς Χριστός] είναι η κεφαλή του σώματος, ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.."



Αυτό που αποκαλείται εκκλησία στην οικονομία της χάρης δεν είναι ένα κτήριο ή ένα συγκεκριμένο δόγμα ή οργάνωση αλλά το ΕΝΑ σώμα του Χριστού. Για το Θεό, η εκκλησία είναι ΜΙΑ και σ’ αυτήν την εκκλησία ανήκει κάθε ένας που πιστεύει στον Κύριο Ιησού και στην ανάσταση του από τους νεκρούς (Ρωμαίους 10/ι/9), άσχετα με το τι άλλο πιστεύει ή δεν πιστεύει. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι θέλημα του Θεού να έχουμε διαφωνίες σ’ αυτό το σώμα όπως τόσο συχνά συμβαίνει σήμερα. Όντως η προς Κορινθίους 1/α/10 μας λέει "να λέγητε πάντες το αυτό, και να μην ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχωντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην." Ποιο είναι αυτό το οποίο θα πρέπει πάντες να λέμε και ποια είναι η ίδια γνώμη που όλοι οφείλουμε να έχουμε; Μήπως είναι η γνώμη μου ή η γνώμη σου; Ας υποθέσουμε ότι όλοι οι Χριστιανοί συμφωνούμε σε κάτι που είναι αντίθετο στον Λόγο του Θεού. Μήπως έχουμε την εντύπωση ότι αυτό θα αρέσει στον Θεό; Όχι φυσικά. Ο Θεός δεν μας θέλει να κάνουμε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις με τον Λόγο του με σκοπό να αποφύγουμε την διαφωνία. Αυτό που ο Θεός μας θέλει όλους να λέμε και η ίδια γνώμη που όλοι μας θέλει να έχουμε είναι ο ορθοτομημένος Λόγος Του.

ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ, ακόμη και αν υπάρχουν διαφωνίες θα πρέπει να συνεχίζουμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον αφού είμαστε αδέρφια, μέλη του ΕΝΟΣ σώματος του Χριστό και μέλη αλλήλων:



Προς Ρωμαίους 12/ιβ/5

"ούτω και ημείς οι πολλοί ΕΝ σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων"



Επίσης η προς Κολοσσαείς 3/γ/12-14 μας λέει:



Προς Κολοσσαείς 3/γ/12-14

"Ενδυθήτε λοιπόν ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν. Υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινός· καθώς και ο Χριστός συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. ΚΑΙ ΕΝ ΠΑΣΙΝ ΤΟΥΤΟΙΣ, ΕΝΔΥΘΗΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΝ, ΗΤΙΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΟΣ."



Πάνω απ’ όλα χρειάζεται να ντυθούμε την αγάπη. Μόνο με την αγάπη, αυτό το ΕΝΑ σώμα θα μπορέσει να κρατηθεί σε ενότητα. Και μπορούμε φυσικά να αγαπάμε ο ένας τον άλλον αν αντί να υπογραμμίζουμε στους άλλους τις αδυναμίες που ο καθένας μας έχει, δούμε όλους σαν μέρη της ίδιας οικογένειας και του ίδιου σώματος που έχει ένα κεφάλι, έναν αρχηγό: ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.



Τάσος Κιουλάχογλου



Παραπομπές

Bullinger E.W.: Figures of Speech used in the Bible, Originally published 1898 by Messrs. Eyre and Spottiswoode, London. This printing: Baker Book House, Grand Rapids, Michigan, 1968

Bullinger E.W.: How to Enjoy the Bible, Originally published 1916 by Messrs. Eyre and Spottiswoode, London. This printing: Kregel Publication, Grand Rapids, Michigan, 1990



http://www.jba.gr/gr/Articles/jbaaug96.htm