Kαλως όρισες Αναστασία,νομίζω οτι εξαρτάται απο τον καθένα πως το αντιλαμβάνεται.
Δηλαδή κάποιος που διαβάζει τι είναι αγάπη,γνωρίζει τον επιστημονικό ορισμό,αλλά δεν την έχει βιώσει,δεν έχει δηλαδή την εμπειρική γνώση την αγάπης.
Όταν λέμε αγαπάω,αναγκαστικά θυμόμαστε,όλα τα συναισθήματα που βιώσαμε ή βιώνουμε ,για να μπορούμε και να εκφράσουμε την αγάπη.
Δηλαδή αμα δεν την βιώσεις την αγάπη,είτε είναι ανθρώπινη ,είτε την θεική αγάπη ,η γνώση της μέσω ενός βιβλίου ,ειναι μια σταγόνα στον ωκεανό.
Και φαντάζομαι η θεική γνώση επέρχεται,ως αποτέλεσμα ή ως δώρο της βίωσης της θεικής αγάπης,μέσω της πνευματικής ζωής και οχι το αντίθετο.
Η γνήσια αγάπη συνδέεται με την καθαρότητα του βίου55 και χαρακτηρίζεται από τον μεγάλο Παιδαγωγό της εν Χριστώ ζωής ως «μείζων πασών των αρετών56», ως αρχή και τέλος κάθε αρετής57. Αποτελεί την κεφαλή, τη ρίζα, την πηγή και τη μητέρα όλων των αρετών. Αυτή τα συνδέει όλα και όλους μας58. Η αγάπη είναι ανώτερη από τη γνώση των μυστηρίων του Θεού, αλλά και από αυτό το μαρτύριο59. Είναι ανώτερη απ' όλα τα θαύματα, χαρακτηριζόμενη ως «σημείον σημείων απάντων μείζον»60. Και, ενώ το χάρισμα αυτό της αγάπης μπορούμε, αν θέλουμε, να το έχουμε όλοι οι πιστοί, όταν το στερούμαστε, δεν μπορεί να μας ωφελήσει ούτε και αυτό το μαρτύριο61.
Aπόσπασμα απο εδω
http://www.impantokratoros.gr/D556FEE4.el.aspx